Zondag 28 april
Na een lekker paasontbijtje op onze parkeerplek, met ei en een briochebrood, werd het tijd voor een ochtendwandeling. Maar eerst nog even een beetje leedvermaak om iedereen die boven op de berg kwam en dacht Mycene te kunnen bezoeken. Men was heel verbaasd dat het gesloten was🤔. Terwijl dat toch op de website duidelijk aangegeven stond. Daarna onze geplande wandeling gelopen. Met een paar kilometers extra omdat een verwachte doorgang afgesloten was. Onderweg nog wel een egeltje gezien en vreemde kevers op sinaasappelbomen. Wat die nou toch aan het doen waren.......? Na afloop waren we wel aan een kopje koffie toe.
De volgende stop werd het kanaal van Korinthe. Dit bijzondere kanaal werd gegraven in 1882-1893, maar ooit was de bouw al door de Romeinse keizer Nero begonnen. De kaap in het zuiden waar men omheen moest varen was dermate berucht dat men de schepen liever aan de ene kant van de landengte uitlaadde, met wagens 6 km over land vervoerde, en daarna aan de andere kant weer te water liet en de lading er weer inpakte. Het idee van een kanaal werd geboren... Hoogte van de wanden 79 meter, breedte 21 meter, vaardiepte 8 meter en lengte 6,3 km. Het verkortte de reisafstand met 243 km.
Aan de oostkant zou er een voetgangersbrug zijn met een mooi uitzicht. Deze hadden we snel gevonden en ook zagen we er een (redelijk kleine) boot doorheen varen. Maar wat een diepte! Aan de onderkant van de voetgangersbrug hangt een bungeejump platform. Voor diegene die het avontuur opzoeken.
Toen naar de westkant gereden. Daar bevindt zich een brug, die naar beneden gaat, onder het wateroppervlak. Ongelooflijk, maar echt waar! En we hadden geluk. Toen we aankwamen zakte de brug in het water en kwam er een sleepboot aan met een "grote jongen" aan de lijn. Dit alles ging super snel en voor we het wisten kwam de brug weer omhoog. Een spartelend visje dat niet op tijd weg kon komen, kwam mee naar de oppervlakte. Zijn redster, op een scooter, stopte midden op de brug en liefdevol werd de vis in het water terug geworpen.😊
Voor ons hoog tijd om verder te gaan. We verlieten de Peloponnesos en reden Attica binnen.
De laatste 79 km via de autoweg gereden. Rond half zeven waren we op "camping Athens" in Athene. Een kordate dame (kon wel ietsje vriendelijker) schreef ons in, vertelde in sneltreinvaart hoe en waar we het beste de stad konden bereiken. Of het allemaal in onze brein zou blijven hangen? Het zou maar moeten blijken. Onze kampeerplaats was overigens perfect, lekker in de schaduw. Onze magen lieten inmiddels van zich horen, dat mocht ook best want het was al weer laat. Die gingen we eerst maar eens vullen.
Maandag 29 april
Bezoek aan Athene, dag 1 de ochtend.
Na een vooral voor Evelien zeer onrustige nacht (de weg leek wel als racebaan gebruikt te worden) rinkelde de wekker vandaag al weer vroeg: 7.15 uur. Een beetje minder ontspannen dan anders maakten we ons klaar om aan een drukke dag te gaan beginnen. Brood gehaald en kaartjes voor ov, beide op aanwijzingen van de campingbazin. Dat ging in ieder geval vlotjes. Om even over negen stopte de bus naar Athene voor ons. Er was nog wat consternatie en later bleek dat we eigenlijk in een bus van een verkeerde maatschappij zaten (wel een luxe bus), maar we konden mee. We stapten uit vlakbij onze eerste bestemming: de oude Agora. Hier kochten we een combiticket voor 60 euro. Daarmee konden we o.a deze Agora, Romeinse Forum, Akropolis, tempel van Zeus en Kerameikos bezoeken.
De eerste paar uur liepen we over dit oude markt- en tempelplein, welk toen ook het politieke centrum van de stad was. We zagen hier onze eerste schildpad lopen en blijkbaar was dat voor velen een unieke vondst: het beestje werd heel vaak met de camera vastgelegd🐢. Ook door ons overigens. In een gerestaureerde stoa, commercieel centrum, was nog een klein museum.
Daarna liepen we naar het Romeinse Forum, waar o.a. de toren der winden stond. Een 8-zijdige toren met op elke zijde een allegorische afbeelding van een windrichting.
Dat was wel voldoende kijkplezier voor het eerste deel van de dag en we gingen op weg naar het Nationale Park voor de middagpauze. Onderweg de vlooienmarkt meegepikt en meteen ook nog naar het parlementsgebouw op het Syntagmaplein gelopen, we kwamen er toch bijna langs. Hier is elk uur de ceremoniële afwisseling van de wacht voor het graf van de onbekende soldaat. Op deze dag, Paasmaandag, dragen de wachters, Evzones, hun traditionele witte kilts, rood-zwarte baretten en rode klompen met zwarte pompons. Het zijn grote en goed getrainde soldaten behorende bij de wacht van de President van de democratie. Het is voor elke Griekse soldaat een grote eer om als Evzone gekozen te worden. Andere presidentiële wachters in uniform controleren of alles keurig recht zit en brengen eventuele correcties aan. Dit alles voordat hun wacht ingaat. Het is tot in de puntjes verzorgd. Bewegingsloos staan één uur lang en geen reactie geven op wat dan ook. Ik geef het je te doen.
Athene, middag.
Eindelijk arriveerden we in het park en konden wat rust nemen, eten en lekker languit op het gras liggen.
De middag begon met een mooie fontein en met de roep van halsbandparkieten, die we later ook zagen. Het bezoek aan de tempel van de Olympische Zeus kwam daarna aan de beurt: de grootste tempel van Griekenland, zuilen van 17m hoog, totale vloer 96m lang en 40m breed. Wat een gigantisch grote zuilen en wat voor geweldig complex moet dat geweest zijn. Jammer, dat je niet even terug in de tijd kan.
We hadden nog net tijd voor het Nationaal Archeologisch Museum en daar gingen we dan ook met de metro naar toe. We troffen daar veel van de gevonden schatten aan uit Mycene, waaronder het gouden dodenmasker dat aan Argamennon zou toebehoren. Ook heel veel prachtige vazen en ander pottenwerk, veel offergaven en sieraden en natuurlijk ook veel (delen van) beelden van de oude Grieken. We waren weer helemaal in ons element. Veel lezen en foto's maken, wel was het jammer dat er geen audioguides waren in onze eigen taal.
Trek en vermoeidheid namen intussen toe en we sloten onze eerste dag dan ook af op het terras van een klein restaurantje waar we lekkere souflaki aten. De aansluitingen van metro en bus terug naar huis liepen erg soepel en tegen half 10 waren we weer terug op de camping. We hadden de knollen zogezegd helemaal op.
Dinsdag 30 april
Nog één dag Athene. Om 9.15 uur waren we alweer op weg. Zo'n 2e dag is makkelijker omdat dan "alles" al een beetje bekend is. De opstapplek van de bus..., de metro... en waar je uit moet stappen😀.
Gisteren hadden we natuurlijk de Akropolis al zien liggen, het eerste doel van vandaag. Akropolis betekent "'rand van de stad'. Het is moeilijk die over het hoofd te zien want op 156 meter hoogte steekt hij overal boven uit .
Hij stelde ons niet teleur. Indrukwekkend, alhoewel er nog flink gerestaureerd werd, zodat het soms op een bouwput leek. Tempel van Athena Nikè, het Parthenon en het Ereichtheion, alles hebben we bekeken. Twee uur later waren we weer beneden in de stad.
Deze dag zouden we het niet te laat maken. We wilden nog eventjes de was doen en wat relaxen.
Het laatste doel van vandaag was dan ook het Kerameikos, een voormalige begraafplaats. Hier werden vanaf de 12de eeuw v.C mensen begraven, de meesten langs de Graftombenweg. Aan beide zijden zagen we de tombes van de rijke mensen uit Athene. Al met al waren we om 16 uur terug. Onze 5-dagenkaart voor het openbaar vervoer hebben we meteen doorgegeven aan twee Italianen die ook nog een paar daagjes Athene wilden bezoeken. We kregen 's avonds een flesje wijn cadeau, die we ons heerlijk hebben laten smaken.
En dan de balans opmaken. Athene: stad van uitersten! Waar aan de ene kant heel veel winkels leeg staan en alles vol geklad is met graffiti. Aan de andere kant waar, een paar straten verder, de gevels van alle bekende en grote kleding- en juwelierszaken je tegemoet blinken.
Stad waar je lekker kunt eten onder een paar parasols met supervriendelijke bediening, maar waar 60 meter verder politiebusjes met agenten met traangas en kogelvrije vesten klaarstaan. Of er een aanslag gepleegd is! Stad waar parkjes er onaantrekkelijk uitzien met veel rommel, maar waar ook, als je een souvenirtje koopt, er nog snel 2 koelkast-magneetjes in het tasje worden gestopt.
Stad waar muzikanten vrolijke en mooie muziek maken, zelfs in de metrotrein, maar waar een museum (voor volksmuziek- instrumenten) gesloten is, terwijl die toch echt volgens de website open zou moeten zijn.
Stad waar de buschauffeur je vraagt of je een fijne dag gehad hebt en wat je van Athene vond, maar waar naast je arme en vuile Roma-kinderen in de trein zitten.
Een bijzondere ervaring dus, Athene is voor ons met geen enkele andere stad te vergelijken. Geschiedenis van 3000 jaar zorgt er nu voor dat de toekomst van de komende generaties gewaarborgd is. Al met al is ons eindoordeel toch positief.
En vanaf hier gingen we verder richting het noorden. Op zoek naar nog meer (verrassend) Griekenland.
Woensdag 1 mei
Athene vandaag vaarwel gezegd. De camper weer schoon en met volle watertank. Blij om de drukte uit te gaan en op weg naar de natuur. We wilden gaan lopen op de berg Párnitha, ten noorden van Athene. Er bleek een kabelbaan bij de plaats Acharnes te zijn die ons via een casino het Nationale Park in bracht. Wat een mooi uitzicht had je hier op Athene, zo'n dertig kilometer hier vandaan.
We liepen met veel hulp van Maps naar een kapelletje zo'n 2 km verderop.
We werden zoals gehoopt verrast op deze wandeling:
* De kabelbaan bleek gratis en 24 uur per dag in bedrijf te zijn.
* Bosbranden die hier al meerdere zomers gewoed hebben leverden een apart begroeid maanlandschap op. Gelukkig herstelt de natuur zichzelf.
* En het mooiste: we zagen 2 herten die op hun dooie gemak stonden en liepen te eten en ons op ca 50m. passeerden. Geweldig om mee te maken😊.
Het pad was niet al te makkelijk te volgen, maar tegen het eind zagen we rode stippen op de stenen die de route aangaven. Daarna ging het beter. Het kapelletje zat dicht, maar we konden er wel even rusten. Weer terug, want het leek te gaan regenen (op de heenweg ook al even geschuild). Deze weg ging snel, nu we wisten van de stippen en met de donkere wolken boven ons. Helaas toch niet helemaal droog gehouden.
Terug bij de kabelbaan bleek dat we 6km gelopen hadden volgens de stappenteller. Beneden nog foto's gemaakt van de entree want ook deze was verrassend. Zie de foto's hierboven.
We wilden nog een dag gaan lopen, in de buurt van de kust. We besloten dan ook om naar het Meer van Marathon te rijden waar we waarschijnlijk een plaats voor de nacht zouden kunnen vinden. We vonden er 1 met een prachtig uitzicht bij de kapel Agia Paraskeue in Vothonas.Het plein bij de kapel bezat een mini-amfitheater wat voor de laatste verrassing voor vandaag zorgde.
Donderdag 2 mei
Change of plans. Gisteren al even samen over gehad en vandaag beslist. Geen Delfi meer. Over opgravingen, theaters en goden hadden we genoeg gelezen/gezien.
Vandaag een relax-dag. We stonden op een mooie plek en er liepen zandpaden. Dus wat doe je dan? Na een ochtend lekker in de zon gezeten te hebben, pakten we de wandelschoenen. De afspraak was twee uurtjes lopen. Eerst nog even onze laatste afbakbroodjes op de "chef" gelegd en genuttigd en daarna vertrokken.
Gelijk een pittige afdaling via een oude waterloop en daarna richting het meer van Marathon. Lekker weer, af en toe wat wolken, maar het bleef warm. Onderweg weer van alles gespot. Mooie vlinders, grote sprinkhanen, vogels en zelfs weer een schildpad. Alleen de slang die hier huist hebben we nog niet ontmoet. Gisteren werden we er al wel voor gewaarschuwd. En een gewaarschuwd mens....
Wat we wel ontdekten hier is dat alle planten en struiken prikken. Ze hebben doorns of naalden, scherpe randen aan bladeren en venijnige haren aan stelen. Ongeschonden met blote benen een wandeling doorkomen was dan ook bijna niet mogelijk.
Verder maar weer. Steile hellingen en afdalingen, Alpen zijn er soms niets bij. Toen was het 1e uur voorbij en wilden we omkeren. We hoorden echter water en zo nieuwsgierig als we zijn moesten we even ontdekken waar dat vandaan kwam. Om de bocht werd het raadsel ontrafeld. Een klein stroompje stortte zich met wat verval over de weg richting het meer. Hier even wat gedronken en gesnoept en daarna weer terug. Tot we terugkwamen bij de camper hadden we vandaag maar twee mensen gezien.
Bij de camper namen we nog een leesuurtje/middagdutje in de zon, daarna moesten we een supermarkt vinden. Anders zou het vanavond op een houtje bijten worden. Ook voor de volgende dag was er nog mooi weer voorspeld dus misschien vandaag nog eenmaal richting zee?
Het was weer gelukt☺: na kilometers langs de kust gereden te hebben zagen we een parkeerplaats die van de weg af lag en waar het niet druk was (lees: helemaal leeg). Dit was bij het plaatsje Nea Palatia. Uitzicht op zee, wat wil een mens nog meer. Oh ja: eten! Het was inmiddels half 9 en we lustten wel wat. Lekkere vegetarische maaltijd met o.a. linzen en champignons klaargemaakt. Daarna nog even foto's bekeken en naar bed. Hopend dat we niet alsnog gestoord zouden worden wegens illegaal camperen. De nacht was onrustig wegens verkeerslawaai, maar gelukkig niet vanwege de politie.
Vrijdag 3 mei
Na het ontbijt op weg richting Lamia, iets meer dan 170 km. Eerst maar eens een plekje vinden waar we van de kust konden genieten zonder veel lawaai. Dit vonden we op een paar km rijden bij een rivierdelta, in de buurt van Chakoutsi. Tijdens de koffie even bellen met dansvriendin Janny wegens haar verjaardag en daarna langs de monding van de delta gelopen. Dit zou erg mooi zijn geweest als er niet zoveel rotzooi had gelegen. Nu genoten we nog wel, vooral van de scholen visjes die regelmatig als een explosie over het wateroppervlak uitzwermden, kennelijk opgejaagd door grotere vissen.
We reden een stuk over de tolweg wat weer een verhaal apart is: de tolpoortjes staan niet zoals bij ons bij de op- en afritten, maar op een doorlopend stuk van de snelweg. Als je op dat stuk rijdt moet je tol betalen en anders niet. Onze TomTom was zo slim om die poorten te vermijden: voor de poorten eraf en erna weer erop. Zo konden we hele stukken rijden zonder tol te betalen.
We probeerden nog 1 keer om een stukje te gaan wandelen, maar dat kregen we deze keer met Maps niet voor elkaar. Bij een toilet langs de snelweg konden we gelukkig eindelijk eens onze tanken legen.
Net voor onze eindbestemming nog even uit de auto in Asproneri waar we nog leuke bloemen zagen aan het strand.
We eindigden op de Parking Beach in het plaatsje Molos. Hier zagen we weer eens wat medecamperaars. Een lekker wijntje en daarna nog even het waterleven geobserveerd (kwal, krab en schelpdier). Wat een heerlijke rust en een mooie zonsondergang. En ook nog eens tijd om ervan te genieten 😊.
Zaterdag 4 mei
Wat moest je nu toch eigenlijk schrijven over een zaterdag, waar geen activiteiten gepland stonden. Goed, een paar boodschapjes doen, eindje rijden... Toch maar even ons best gedaan.
Eerst kopje koffie gedronken bij de taveerne waar we overnacht hadden. Je kreeg er een halve liter water bij en die hadden we echt nodig, wat was die sterk zeg!
Onderweg zagen we het Historisch Centrum in Thermopylae waar monumenten stonden over een veldslag, 480 v.C. Koning Leonidas (inderdaad, die van de Belgische Bonbons) van Sparta verloor uiteindelijk de slag van een zeer grote overmacht aan Perzen. Hij en zijn 7000 mannen sneuvelden. Eén overleefde, hij werd gedwongen de ramp aan zijn landgenoten te melden.
Even verderop was nog een badhuis. Daar zou ook een zwavelhoudend warmwater riviertje zijn, waar omwonenden regelmatig gebruik van maakten. Aangezien onze huid best een opkikker kon gebruiken deden wij hetzelfde. En warm dat het water was, zo tegen de veertig graden. Heerlijk!! Toen we eruit kwamen waren er nog maar een paar rimpeltjes over 😜. Of hadden we die al?
Na de boodschappen op weg naar Trikala. Eerst de bergen in, hoger en hoger. Daarna weer naar beneden en over de Thessaliëvlakte, een gebied zo groot dat het oneindig leek. Vroeger was dit een grote binnenzee. Landbouw is alles wat hier de klok slaat en het oogde heel armoedig met veel leegstand. Geen wonder dat de jeugd hier wegtrekt. Nu nog een overnachtingsplek zoeken, dat viel tegen. Het begon al te schemeren en camperplekken/campings zijn hier niet. Bij een parkeerveldje van een voetbalclub vroegen we aan de terreinknecht of we hier mochten staan. Hij haalde ons meteen binnen de omheining, vlak voor het veld, achter de goal en naast de schapen. Cruyff en Ajax (meteen door hem genoemd) zijn nog steeds sterren hier en dankzij hen hadden wij nu een slaapplekje. EFCHARISTO!! (Bedankt)
Maak jouw eigen website met JouwWeb