Zondag 5 mei

Op weg naar Meteora zouden we vandaag Trikala nog bezoeken. Na eerst nog genoten te hebben van de rust op het voetbalveld, kwam "onze" held de poort openen en reden we  naar de Byzantijnse burcht. De geschiedenis ervan gaat ver terug (al vanaf de 4e eeuw was hier een fort). Helaas was wat er nog te bezichtigen viel, niet zo heel veel. Een klokkentoren, 3e binnenring met kruitgebouw en wat muren. Trikala bezit ook een oud centrum met smalle straatjes en oude kerken (Varsóli). Dit bleek inderdaad oud en de kerken waren gesloten. We liepen nog even naar een kerkje in een park en daarna wilden we alleen nog de moskee zien. Trikala was lang een Turkse stad en in 1550 werd de moskee Osman Shah samen met een mortuarium voor Osman gebouwd. Een mooi gebouw van buiten en van binnen erg groot en licht met een hele grote koepel. Inmiddels begon het te regenen en we besloten dan ook om terug te gaan naar de parkeerplaats bij de burcht voor rust en evt te blijven overnachten. We stonden er rustig alhoewel er later op de avond wel wat hangjongeren kwamen. Via de live-blog "zagen" we AJAX de landsbeker winnen. Er kwam zelfs nog een camper bij ons staan. Laten we hopen dat Meteora morgen meer te bieden heeft.

Maandag 6 mei

Vandaag was het plan om naar ėėn van de belangrijkste Byzantijnse bezienswaardigheden in Griekenland te gaan: Metėora, wat betekent "de in de lucht zwevende". En inderdaad, toen we met de camper aan kwamen rijden leken ze echt te zweven. Wat een fantastisch gezicht! We moesten een aantal keren met onze ogen knipperen; was dit echt? Dit werd het hoogtepunt van onze vakantie, wat een uniek gezicht. En hoe kwamen we daarboven?

Het zijn kloosters die als adelaarsnesten boven op zandsteen rotsen gebouwd zijn. De binnenzee heeft deze zwart-grijze rotsen ooit gescheurd en gepolijst. Ze zijn tot 300 meter hoog. Rond 1350 zijn de monniken met de bouw van de kloosters (ooit kluizenaarswoningen) begonnen. Vroeger waren het er 23, nu zijn er nog 4 bewoond en 6 te bezoeken. We zouden vroeg vertrekken zodat we niet in file hoefden te rijden en te lopen.

Helaas had de Griekse jeugd gisteravond iets anders voor ons in petto. Tot 2.45 uur werden we met luide gesprekken, veel gelach, scheurende auto's en motoren uit onze slaap gehouden, dus startten we vanmorgen wat later. 

Om 11 uur waren we bij het eerste klooster, die van Varlaám. Het is één van de grotere kloosters in Griekenland. Heel lang gold in deze kloosters een toegangsverbod voor vrouwen. Nu kreeg je een wikkelrok aangereikt en moesten armen bedekt zijn. Gelukkig zijn er voor de bezoekers sinds 1920 trappen, tunnels en galerijen aangelegd, zodat we niet meer zoals vroeger, zittend in een groot net, door middel van een windas omhoog getakeld hoefden te worden. Terwijl je de trappen oploopt kun je al genieten van fenomenale uitzichten.  In de indrukwekkende kerk zagen we heel veel goud en Byzantijnse fresco's, een aantal vertoonde martelingen. Ondanks een verbod schoten we snel een paar plaatjes, wat overigens iedereen deed. We zagen een vat van 12.000(!) ltr dat blijkbaar diende om drinkwater in op te slaan. Ook zagen we de hijstoren; je moet er niet aan denken om daarin plaats te nemen. In het museum bewonderden we o.a. prachtige Byzantijnse kunstwerken en de kledij van priesters uit die periode. Ze waren erg mooi versierd. Overal waar je loopt is het goed om regelmatig omhoog te kijken. Er was zoveel te zien, maar we moesten afscheid en op weg gaan naar het volgende klooster.

Wij hadden besloten 2 kloosters van binnen te bekijken. De 2e was de grootste, voornaamste en meest sfeervolle. Metamorphosis oftewel Groot-Meteoor, 82 treden omlaag en 115 treden omhoog. Door rijke giften nog indrukwekkender dan de vorige. Mooie koepel en fresco's, hoge iconen en veel verguld houtsnijwerk. Bij de oude keuken met zwart berookte koepel kun je je enigszins een voorstelling maken hoe men hier vroeger leefde.

Tussendoor buiten nog veel mooie foto's gemaakt want wat was dit imposant. Je kan wandelingen maken tussen de kloosters. Wat jammer dat wij hiervoor geen tijd hadden.  Een reden om in de toekomst nog een keer terug te komen. Ook reden we nog langs twee andere kloosters. Inmiddels waren deze allang gesloten dus konden we alleen de buitenkant zien. En in de verte mensen die Metéora op hun eigen manier beleefden.

Hoog tijd om verder te gaan. Het idee was om nog zo'n 90 km te rijden en bij het meertje in Metsovo op de camperplaats te overnachten. De afstand naar de ferry zou de dag erna dan ong. 120 km zijn, goed te doen.

Maar helaas lopen zaken nooit helemaal zoals je graag wilt 🤔. Het begon al meteen goed. We moesten de Griekse variant van de "Hochalpenstrasse" over😮 met 1707 m de hoogste pas van Griekenland. Het was prachtig, maar de weg niet al te best (hotse klotse): regelmatig gaten in de weg, stukken van de rotsen op de weg, asfalt weggeslagen, omgevallen bomen half op de weg, vangrail die naar beneden verdwenen was enz. Richard reed beheerst en keurig en met zo'n gangetje van 40 km per uur schoten we toch wel op. En toen ging het weer óók nog een potje meespelen: vlagerige wind, regen, natte sneeuw. Maar wat een landschap... zo apart en zo mooi!

We passeerden nog een paar skiliften, wat koeien en wilde paarden, daarna rechtsaf richting slaapplek. En toen was het gebeurd, de weg was door een riviertje overgenomen en wij konden niet verder... Te riskant om door het water te rijden en niet te weten of het asfalt eronder nog intact is. Terug naar de hoofdweg dan maar en afzakken naar het dorp. Voordat we daar een illegaal plekje gevonden hadden ging het weer mis.

Van de onderkant van de camper klonken vreemde geluiden. Nader onderzoek leerde ons dat een bodemplaat had losgelaten☹️ (wsl door 3 weken hobbelen over slecht wegdek). Dit voorjaar waren er meerdere ongekend heftige regenbuien geweest waarbij veel schade werd toegebracht aan o.a. de wegen. Een en ander was nog lang niet hersteld.
We zouden zien of de garage in een volgende stad ons een dag later zou kunnen helpen. Hoe dan ook, de veerboot moesten we de volgende dag halen!!

Klik hier voor meer foto's en filmpje van deze dag

Dinsdag 7 mei

We konden pas na 10 uur bij de garage terecht, op 3 kwartier rijden in Ioannina. Intussen namen we de tijd om de foto's van gisteren uit te zoeken.
We reden via de grote weg om geen extra problemen met de onderkant van de camper te krijgen. De garage kon ons jammer genoeg niet verder helpen: er moest een nieuwe plaat onder en die bestellen zou een dag kosten. Ze gaven wel aan dat zolang er niet al te veel vuil op de weg lag (?) er niet zo veel aan de hand was. In Venetië zouden we nog even gaan overleggen met de ANWB.
Plan gewijzigd en via de grote weg naar Igoumenitsa gereden. Laaghangende wolken, daardoor heen schenen zonnestralen op een prachtige landschap, dit was het laatste mooie afscheid van Griekenland aan ons. Nog wat inkopen gedaan voor de bootreis, lekker veel rauwkost en fruit. We dachten er nog even aan om een voorraad feta mee te nemen, maar 2kg-verpakkingen waren ons toch te machtig. Goed half 5 reden we de toegangsweg naar de haven af die we 3 weken geleden al gezien hadden vanaf de boot. Het was bijna een weerzien met een oude bekende! Onze ronde door Griekenland kwam daarmee tot een einde. We hadden veel meegemaakt, gezien, genoten en af en toe afgezien. Voor nu was het mooi geweest. Terwijl we stonden te wachten op de veerboot zagen we nog een Duitse camper met een mooie lijfspreuk op de achterkant: Lahme Vögel träumen von der Freiheit, wilde Vögel fliegen!  Dit kunnen we alleen maar beamen, wij zijn ook van de vrije vogels. We hopen ooit ook een passende tekst op onze camper te kunnen laten zetten. Wat precies is nog niet bekend.

De tijd nog volgemaakt met eten en voorbereidingen en even na 8 uur checkten we ons in.
Griekenland bleek nog 1 verrassing voor ons in petto te hebben: we moesten gescheiden door de douane. Evelien lopend, Richard met de camper. Evelien moest alle sieraden en jas uitdoen en werd daarna gescand, in de camper werd in alle ruimtes gekeken, zelfs onder het matras van onze hoogslaper. Dit in verband met vluchtelingen die de oversteek konden willen maken. Maar aangezien onze camper volgestopt zat met eigen spulletjes, vingen ze bot. Gelukkig konden we elkaar daarna weer treffen en konden we aansluiten in de wachtrij.
Ελλάδα, αντίο (Griekenland, tot ziens)😀.

Woensdag 8 mei

Wakker worden op een zacht trillend schip. Even oriënteren waar je bent. Dat was het gevoel van deze ochtend. Nou ja, ochtend... We werden pas rond half tien wakker. Nadat we gisteren aan boord waren gekomen, liep het vaarschema al een uur uit. Nog even het uitvaren vanuit de haven gevolgd en toen, inmiddels bijna drie uur in de nacht, de oogluikjes dicht gedaan.

Eerst een lekker ontbijtje en een warme douche, daarna nog even het dek opgelopen. Een zonnetje begroette ons, heerlijk. We bevonden ons inmiddels ter hoogte van de hak van Italië. 's Middags nog even een rust/slaap moment gepakt. De volgende nacht zou het immers weer laat worden. De rest van de middag doorgebracht met boekjes en dekwandelingetjes zoals iedereen deed. De lucht raakte bewolkt en het werd een aantal graden kouder. Rond kwart over vijf arriveerden we in Ancona, een aantal passagier verlieten hier de boot. Uurtje later vertrokken we weer, naar ons einddoel voor deze dag. Daarna gegeten en nog weer een uurtje geslapen/gelezen.

Donderdag 9 mei

Het laatste gedeelte duurde erg lang. Om 1.15 uur arriveerden we in Venetië waar het regende. Voordat we van de boot af waren en de 20 km naar de camperplek Mogliano gereden hadden was het drie uur. Tijd om ons eigen vertrouwde bedje op te zoeken.

Nadat we vannacht de kleine uurtjes al weer groter hadden zien worden konden we niet anders dan eerst maar eens uitslapen en ondanks de aanhoudende regen lukte dat ook goed, tot 10 uur.

Het eerste waar we voor vandaag voor stonden was het oplossen van ons camperprobleem. De ANWB gebeld en na wat heen en weer gepraat was het verzoek om foto's door te mailen van de bodemplaat voor nader overleg met de techneuten aldaar. Na een paar minuten kwam het verlossende antwoord: zo lang we niet over onverharde wegen zouden rijden was het geen probleem om naar Nederland te rijden en daar de plaat te laten vervangen. YES ☺👍, we konden gewoon gaan en over de passen rijden.

De zon scheen lekker en het zou vandaag ook redelijk mooi blijven. We gingen richting de Reschenpass en zouden zo ver mogelijk die kant op zien te komen vandaag. Natuurlijk wel een paar keer gestopt onderweg: voor koffie en een kleine rustpauze. Het hakte er toch nog wel in zo'n nacht. Wat later nog gezocht naar een plek om even de benen te strekken. De omgeving was schitterend, steeds dichter bij de dolomieten met zijn steil oplopende, donkere wanden.
We reden langs het prachtige meer van Caldonazzo, waar we konden lozen en toevallig een roerdomp zagen nestelen. Aangezien alles hier privé gebied was, konden we niets vinden om even te wandelen. Langs dit meer hadden we trouwens in het verleden al vaker gekampeerd. Nog een stuk erg druk rondom Trento, maar verderop konden we gelukkig wel een rustige parkeerplaats vinden in Cadino. Omhoog lopen naar een waterval bleek toch wel zeer steil, maar een stuk naar en langs het water was goed te doen. Heerlijk om weer in beweging te zijn.

Het werd de hoogste tijd, inmiddels 19.30 uur, om weer verder te gaan. De zon begon al bijna onder te gaan en we hadden nog ruim 90 km te gaan. Gelukkig schoten we goed op. De omgeving werd steeds meer Süd-Tirols: huizen werden frivoler en meer met hout afgewerkt. Mooi om te zien. We reden langs het Sella-dal en even later kwam, nog net voor het donker werd, Latsch in zicht. Onze camperplaats bleek de parkeerplaats van, jawel, de LIDL te zijn. Er stond niets aangegeven over camperplaatsen, maar een bewakingsman gaf ons aan dat wij er zeker mochten staan en dat hij die nacht zou waken. Een goed begin voor een overnachting.

Vrijdag 10 mei

Deze dag hoopten we drie landen aan te doen: Italië, Oostenrijk en Duitsland.
Laatste boodschapjes gehaald, makkelijk met de supermarkt op 15 meter, en om 10 uur weer op weg.
Ons 1e doel was de Passo di Resia. Bij de dorpjes die we passeerden vielen ons de hoge kerktorenspitsen op. Zouden de mensen vroeger gedacht hebben dat ze daarmee sneller in de hemel zouden komen of werden ze gebouwd om mensen te imponeren?

Vlak voor de pas nog een foto gemaakt van de kerktoren van Graun in het Reschenmeer. In 1950 werd hier een dam gebouwd. Het dorp Graun verdween onder het water van het stuwmeer. De kerktoren bleef als markant punt boven water uitsteken. We waren hier al eerder, maar het blijft interessant.

Bij de Fernsteinsee even gestopt voor het gelijknamige Schloss. Daarna doorgereden naar de Fernpass. Het weer was nog steeds goed. De parkeerplek op de pas was afgesloten maar even verder was nog een prima parkeerplek bij de Zugspitzblick met een mooie afbeelding van de heilige Christoffel. Deze heeft een speciaal plekje in ons hart want het is de schutspatroon van de reizigers. Hier hebben we nog een uur gewandeld bij de Blindsee.

Onderweg kwamen we regelmatig borden tegen met het opschrift dat de wegen geen vuilnisbelten zijn. Knap hoe men altijd weer dergelijke slogans kan bedenken. Laten we hopen dat het de mensen inspireert. Ze zouden ze in Griekenland eens moeten plaatsen, dan zag het land er nog véél mooier uit.

Het rijden ging prima tot vlak voor Stuttgart. Wij wilden tot Pforzheim maar 3 files zaten in de weg. 's Morgens was er daar een vrachtwagen gekanteld. Gevolg 22.000 kilo piepers op de weg en waarschijnlijk gedeeltelijk aardappelpuree (woorden van Richard). Dan eerst maar koken en eten onderweg. Géén piepers maar pasta😁.

Tegen half negen weer op pad. Nu ging het goed. De laatste 63 km gingen goed onder de wielen door en geen aardappel meer gezien. De camperplek in Pforzheim was niet ideaal, dus andere parkeerplek in dit stadje gezocht en gevonden bij Hornbach. Onze laatste nacht in de camper voor deze vakantie.

Zaterdag 11 mei

De laatste dag en nog 507km te gaan. De tank volgegooid, brood en laatste boodschappen gehaald en om 10 uur waren we onderweg. Het weer begon goed en we konden lekker doorrijden. Na de koffie kregen we wel een paar uur regen te verwerken, maar er waren geen files en het verkeer bleef goed doorstromen.
Bij de lunch hadden we al 300km gereden en klaarde het weer op. We waren erg blij dat we gekozen hadden om via Koblenz en Venlo, over de A61 te rijden. Om kwart voor 4 kwamen we weer op Nederlandse bodem.
Nog even gebak voor Moederdag gehaald in Venray en contact met het thuisfront gehad: het eten zou klaarstaan als we thuiskwamen. Lekker om zo thuis te komen. Tegen 18 uur draaiden we de oprit op en eindigde onze reis. Jelmer en Lot kwamen ons verwelkomen en zorgden ervoor dat we ons meteen weer thuis voelden.
Nu nog opruimen!