Vrijdag 19 februari

Op vrijdagochtend vertrekken we rond 10 uur, met als 1e doel Mill.
Hier gaan we wandelen, een Groene Wissel tocht van 12 km. We starten na een paar bakjes koffie en een broodje. Nu weten we inmiddels dat als we 's middags pas starten het vaak zware kilometers worden, je bent al wat moe door alle activiteiten van die dag. Zo ook deze keer! Het eerste uur geen probleem. Niet te koud, zo' n 11 graden. Eerst naar de kerk met kapel in Mill. Vervolgens via prachtige, maar drassige paden langs meanderende beekjes. Daarna een stuk van het Duits lijntje (voormalig spoor Wesel-Boxtel). Om te vervolgen met bos en heidegebied Heimolen met uitkijkheuvel, naaldbossen en bosmeertje. Wat een afwisseling!

Inmiddels zijn de wat zwaardere kilometers gearriveerd, maar we gaan moedig door. Vervolgens staat de Heimolen op het programma. Daarna het kerkdorp Sint Hubert. Uiteindelijk wandelen we nogmaals zo'n 700 meter over het Duits lijntje en als klap op de vuurpijl sluiten we af met Kasteel Aldendriel. Het is gebouwd in 1477, maar nadien ook zo vaak verbouwd dat er van het oorspronkelijke complex bijna niets meer over is. Helaas is het privé eigendom en niet te bezoeken. Zelden hebben we zo'n afwisseling gehad in één wandeling.

Na een kop warme chocolademelk en een poosje met de beentjes hoog keert de energie weer wat terug. In ieder geval om naar de Parking bij de Sporthal de Beek in Bakel te rijden, zo'n 40 minuten verderop. Gelukkig zijn de plekken nog vrij en kunnen we (na een spelletje) beginnen met koken. Al snel komt er een camper naast ons staan, altijd gezellig. Morgen weer een nieuwe dag en nieuwe uitdagingen, maar dan .....op de fiets.

Zaterdag 20 februari

Vandaag stond voor de afwisseling de fietstocht "langs sporen" op het programma. Vanwege het mooie weer (18 graden) zouden we vroeg vertrekken om in ieder geval nog plek op de parkeerplaats te hebben. We reden naar het Bezoekerscentrum Leudal.
Het lukte om voor 10 uur bij het beginpunt te zijn, maar toen moesten we nog wel het een en ander voorbereiden (eten en drinken) en onze fietsen uitladen. Uiteindelijk startten we tien over half 12.
Onze fietsapp, waar de wandeling op stond, kon niet beginnen vanaf de parkeerplaats die verderop de route lag, dus moesten we eerst naar het beginpunt rijden. Een paar kilometer verder konden we, na een bakje heerlijke zelfgemaakte pastinaaksoep,  dan toch echt beginnen. We reden vanaf de brouwerij Lindeboom naar (jawel, we waren weer in Limburg) de Kapel Onze Lieve Vrouwe in het Sant. Daar waren 6  kinderen begraven die aan het eind van de oorlog door een mijnontploffing omgekomen waren.
De app bleek niet erg gebruiksvriendelijk en we moesten talloze keren opnieuw de route opzoeken. Niet voor herhaling vatbaar, zogezegd. We reden verder en kwamen over bospaadjes die meer op voetpaden leken, wel leuk overigens.  Zo kwamen we bij de Sint Ursula molen, een watermolen, waar graan gemaald werd en olie uit zaden werd geperst. Was de molenaar op het land aan het werk en kwam er een klant, dan werd de bel geluid. Er is ook nog een legende die vertelt over de Heilige Ursula, het zwarte beeldje dat in de voorgevel staat. Ook de Sint Antoniuskapel bekeken we. Die werd in 1795 gespaard toen de Franse overheersing kwam. En dat door vier linden...

In Roggel zagen we een uniek waterkunstwerk en de windmolen Sint Petrus. In 1900 gebouwd door de familie Rutten. Al snel werd er een café in het molenaarshuis ingericht, handig als er dorstige klanten kwamen.

Daarna werd de route bekender: we hadden hier in de buurt al eens eerder gefietst. We reden kilometers lang langs het Afwateringskanaal tot we bij Neer bij het panorama over de Maas uitkwamen. Even genoten van het uitzicht en daarna reden we langs de Friedesse Watermolen. Godefriedus (oftewel Fried) Tobben was hier de naamgever. De Sint-Martinus kerk van Neer met het voormalige raadhuis waren de laatste wapenfeiten van deze tocht. Om vijf uur stonden er 50 km (of 51,5 net wiens teller je moest geloven) en waren we terug bij de camper. Weer veel gezien op deze tocht en het weer was heerlijk.

We konden nog net terecht bij de volle Camper Ranch Otje in Neer op een plaatsje naast de schuur. Dat was geen probleem. Een heerlijke douche in de camper volgde en ook een rustige avond.

Zondag 21 februari

Na nog wat looswerk (lees: water en toilet) waren we deze ochtend om half tien weer terug op de parkeerplek Leudal van gisteren. De verwachte drukte was er nog niet, dus konden we "onze" plek weer in bezit nemen.

Na een verlaat ontbijt stapten we om 10.15 uur op de Leudal route, 14,6 km . Dit hooggelegen natuurreservaat op de westoever van de Maas heeft best wel wat hoogteverschillen en die zochten we graag op.

We startten bij de Sint Elisabethsmolen, in 1944 door Duitsers vernield, maar weer hersteld. Levert nu elektriciteit aan het streekmuseum ernaast. Vroeger was het een dwangmolen, alleen hier mochten de inwoners van Roggel hun graan malen.

Prachtige meanderende beken, hoge steile oevers en weiden, het passeerde allemaal de revue. We wandelden weer langs de watermolen van gisteren en over een voetgangersbaileybrug. In 1945 door een Schotse infanteriedivisie aangelegd voor aanvoer van munitie en voorraden. Er zijn niet veel meer van deze bruggen in Nederland dus laten we er zuinig op zijn.

Over de Groaveberg ( waarschijnlijk ooit een motte) gingen we en ook hier doet een verhaal de ronde over een gravin die een heks zou zijn. Langs het bakhuisje Kloostershof en heidevelden kwamen we bij het Langven. Met metershoog riet, waar we ons klein voelden en een "waterzuil" met info waren we om 14.45 uur weer terug. Zittend naast de camper waanden we ons zonaanbidders, tot een koud windje rond vier uur ons eraan herinnerde dat het nog steeds februari was.

Na het eten rond half zes begon onze terugreis. Het 1e camperweekend dit jaar zat erop en was bijzonder geslaagd. Niet in de laatste plaats door het fantastisch mooie en warme (lente-)weer.

Volgend weekend weer?