klik hier voor meer foto's/filmpjes van deze ochtend

Arc del Triomf, de hoofdingang van de Wereldtentoonstelling in 1888, is gebouwd in Mudejar-stijl en prachtig versierd. We lopen de laan door en zo het Parc de la Ciutadell in. Het is het grootste park van Barcelona. De dierentuin, het Castell dels Tres Dragons (nu een museum) en de Cascade met triomfboog en fontein vind je hier allemaal. De dierentuin slaan we over wegens tijdgebrek. Dit park is ook de plek waar we anderhalf uur rust houden, wat eten en genieten van de planten en bomen om ons heen.
Wie Barcelona zegt, zegt Gaudí. Daar kom je niet omheen hier en dat willen we ook niet. Antoni Gaudí was een Catalaanse architect. Hij ontwierp rond 1900 markante gebouwen en objecten, waarvan de Sagrada Família het bekendste is. Deze middag staat het Casa Milà op het programma. Gebouwd voor een rijke zakenman als appartementengebouw. Alles wat we over deze bijzondere architect gelezen hebben ontdekken we nu met onze ogen. Zo is er bijvoorbeeld geen rechte lijn te vinden in dit gebouw: alles golft en lijkt in beweging. Heel veel details prachtig uitgewerkt. Zo apart, maar wij vinden het mooi! En als we boven het dak op gaan, wordt het nog vreemder. Het lijkt wel of we in een Star Wars decor zijn beland.

klik hier voor meer foto's/filmpjes van deze middag

Langzaam gaat de middag over in de avond en nog zijn we niet klaar. Park Güell is tussen 1900 en 1904 aangelegd. Gaudí wilde hier een soort droomdorp van maken met zo'n zestig huizen. Helaas is het bij twee gebleven. Een groot waterreservoir van 12.000 liter is wel aangelegd. Python bewaakt deze en ook de keramieken salamander is prachtig. Hij is het symbool van het park. Via de trap kom je in de Zaal van de Honderd Zuilen (het zijn er overigens maar 86!). Ooit bedoeld als marktplaats, nu spelen er regelmatig muzikanten vanwege de goede akoestiek. Helemaal boven is een groot plein en het uitzicht dat je daar hebt over Barcelona is fantastisch. Kronkelende bankjes langs de zijkanten, versierd met stukjes gebroken keramiek, één van de technieken van Gaudí. Dan op naar de viaducten die hij heeft laten bouwen. In barokke, gotische en romantische stijl. Indrukwekkend en breed genoeg om er met paard en wagen doorheen te kunnen! Ook staat hier het roze huis waarin Gaudí zo'n twintig jaar heeft gewoond. Het grappige is dat hij deze woning niet heeft ontworpen. Hier eindigt onze eerste dag in deze immense stad. Wat hebben we veel gezien. Een avond om alles te laten bezinken en morgen nog zo'n dag!

Klik hier voor meer foto's/filmpjes van deze avond

Woensdag 22 juni

Dag 2, zelfde recept: vroeg opstaan en met de bus mee. Deze keer stappen we uit op het Placa d’España. Hier staat een stierenvechtersarena, die al lang niet meer als zodanig wordt gebruikt. Ooit hebben de Beatles hier gespeeld. Het Palau Nacional Museu bekijken we van de buitenkant, we hebben een ander doel voor ogen: vroeg bij de Sagrada Família te zijn en dan maar hopen dat de wachtrij niet te lang is. Het geluk is deze ochtend met ons: er staat nog maar een kort rijtje (mss 50 mensen) en de kerk is nog gesloten. HET levenswerk van Gaudí, bijna 43 jaar is hij er mee bezig geweest en 12 jaar heeft hij op dit bouwterrein gewoond. Het is nog lang niet af, maar er is al ontzettend veel te zien. De Basilica heeft de vorm van een Latijns kruis: een hoofdschip en een driebeukig dwarsschip. De drie gevels symboliseren elk een deel van Christus’ leven en zijn van buitenaf te bewonderen. De zuidwest façade is die van de Passie (het lijden van Christus). Hier ontbreken versieringen en zijn er ruwe, harde vormen. Hij begon hier niet mee omdat hij dacht dat hij de mensen zou afschrikken. We zien hier het cryptogram met 16 getallen, waar 310 combinaties gemaakt kunnen worden van 4 getallen. Ze komen allemaal uit op 33, de leeftijd waarop Jezus stierf! De hele voorgevel zit vol symboliek en is zo goed doordacht, bijna niet voor te stellen.
Dan de binnenkant. Het is er ontzettend licht, veel glas in lood ramen die zon binnen laten in heel veel verschillende tinten. Vertakkende zuilen die je het gevoel geven in een bos te zijn. Het is bijna onmogelijk om dit te beschrijven, zoveel details en allemaal in de inmiddels bekende Gaudí stijl.
De geboortegevel verbeeldt de geboorte van Christus. We zien er talloze Bijbelse figuren in. Ook hier speelt de natuur een grote rol. Deze façade staat ook op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Aan de kant van de Façade van de Glorie zien we een vijf meter hoge bronzen deur. Hier staat het Onze Vader in het Catalaans uitgeschreven en de zin ‘Geef ons heden ons dagelijks brood’ is in 50 talen terug te lezen, ook in het Nederlands. In totaal staan er 8500 tekens op. De rest van deze façade moet nog afgebouwd worden.
We zien ook een aantal klokkentorens in aanbouw, maar die zijn nog lang niet af. Ze symboliseren de apostelen, de Evangelisten, Maria en Jezus. In de kelder is het museum waar je heel veel informatie krijgt over dit bijzondere gebouw. In 1882 is men gestart met de bouw en die duurt dus al 111 jaar. In 2026 moet hij af zijn! Dan gaan wij er weer naar toe!
Als we naar buiten stappen zien we een wel heel bijzondere baby😂😂

Nauwelijks bijgekomen van alle overweldigende beelden en informatie gaan we toch maar weer op weg naar het volgende. Dat wordt Casa Battló, ook weer door Gaudí onder handen genomen. Toen in 1898 het huis van de buren feestelijk werd heropend, vond de eigenaar van Casa Battló, dat het zo niet langer kon. Zijn huis uit 1877 sloeg een modderfiguur t.o.v. het gerestaureerde pand naast hem. Zes jaar later begon Gaudí de voorgevel te vernieuwen. Door strenge bouwvoorschriften (verschillen in hoogte) bedacht hij het golvende dak. Via een prachtige hal met slingerende trappen komen we binnen. Ook deze keer geloven we onze ogen niet. Geen hoeken, geen rechte vormen, een plafond met de golven van de zee en een muur met het patroon van een schildpad? Een binnentuin met heel veel stukjes glas en keramiek en last but not least: het dak. Het dak verbeeldt de rug van een draak, gestoken door een zwaard. Een verwijzing naar Sint Joris en de Draak. En deze Sint Joris is weer de beschermheilige van Catalunya. We dalen weer af naar de begane grond en hebben rust nodig om alles even te laten bezinken.

klik hier voor meer foto's/filmpjes van het eerste deel van deze dag

Eén van de mooiste concertgebouwen ter wereld staat hier in Barcelona: het Palau de la Música Catalana. Gebouwd tussen 1905 en 1908. De buitenmuren zijn opgetrokken in rode stenen en de pilaren en voorgevels zijn allemaal bekleed met mozaïeken. Op één van de hoeken van het gebouw bij de entree hangt aan de gevel een beeld dat "Het Catalaans Volkslied" wordt genoemd. Bovenaan de gevel zien we drie borstbeelden van Bach, Palestrina en Beethoven. We gaan met een gids naar binnen. Een aantal ruimtes zien we. Grote pilaren die bloemen symboliseren en een explosie van kleuren vormen en licht. In de concertzaal heeft zelfs het dak witte en rode rozen van geglazuurd aardewerk. We zien bustes uit de muur komen die allemaal andere instrumenten bij zich hebben. De gids vertelt dat de dames uit het koor model stonden voor deze bustes. En wat natuurlijk het meest opvalt is de fenomenale lichtkoepel waardoor het allemaal heel licht oogt. Officieel mogen we hier geen foto's maken, maar onze gids begrijpt het allemaal heel goed. Hij "verdwijnt " voor een aantal minuten en daar maakt iedereen natuurlijk gretig gebruik van.

Nog 1 keer moeten we ons opladen vandaag, want we hebben nog een afspraak.
Eentje op het sportieve vlak. Beiden zijn we geen fanatieke voetbalsupporters, maar deze kans laten we ons niet voorbij gaan. Het immense stadion Nou Camp, thuishaven van F.C. Barcelona, MOETEN we gewoon zien. Het valt nog niet mee om het te vinden. Het ligt wat verdiept en met hoge kantoorgebouwen eromheen valt het totaal niet op. We vragen zelfs nog aan een buschauffeur of we hier wel op de goede plek zijn. Hij knikt en wijst naar voren. Pas als we er vlak voor staan herkennen we het. Camp Nou Experience Tour hebben we geboekt. We zien in het grote museum de bekers, maquettes, foto's en films van de club door de jaren heen. Veel Nederlanders hebben hier gespeeld of zijn trainer geweest. De persruimten en kleedkamer van de bezoekende club kan je bekijken. En dan door de spelerstunnel het veld op onder een oorverdovend geluid/gejuich. Van een bandje wel te verstaan🤣. Eenmaal buiten zien we dat het veld helemaal is afgezet. Je mag geen teen op het gras zetten en overal staat beveiliging. Het is inderdaad gigantisch groot. 100.000 toeschouwers kunnen erin en de spelersbank heeft een luxe uitstraling. We nemen plaats op de 1e ring om alles goed op te kunnen nemen. Wat later schuiven we bij op de perstribune, er is daar plek voor maar liefst 200 journalisten. Het is een leuke ervaring.
Maar dan is het echt mooi geweest, terug met de metro naar de Ramblas en vandaar met de bus naar de camping. Barcelona, tot een volgende keer. Het waren twee heel speciale dagen.

Klik hier voor meer foto's/filmpjes van het laatste deel van deze dag

Donderdag 23 juni

Over vandaag kunnen we kort zijn. Een was gedraaid, naar het strand Gavà Platjes en het programma omgooien omdat het slecht weer is in de Pyreneeën.
Het is vandaag ook een feestdag, San Juan, die gevierd wordt met veel vuurwerk, kampvuren en BBQ-en tot vroeg in de ochtend. Of we veel slapen?

Vrijdag 24 juni

Een heel onrustige nacht was het inderdaad, maar we gaan weer op pad. Zo'n 80 km naar het noorden. Daar ligt het Monastir de Montserrat op 720 meter hoogte. Het is een bizarre berg-/rotsformatie waar het hele complex tegenaan gebouwd is. Om er te komen kiezen we voor de Montserrat's Cremallera, een tandradbaan. Het klooster is gesticht in 1030 door monniken uit Ripoll, later werd het een pelgrimsoord. Momenteel wonen er nog 80 kloosterlingen. Binnen is het een en al goud wat er blinkt. Het beeld van de "Zwarte Madonna" ( La Moreneta) is een hoogtepunt. Het is een Romaans beeld uit de 12e eeuw, 95 cm hoog, en behalve hoofd en handen vervaardigd uit puur goud. Ook kun je naar boven om deze ruimte te bezoeken of te bidden. Er staat al een hele lange rij te wachten.
Wij wandelen naar buiten en lopen richting de grot (Santa Cova) waar in het jaar 880 een schilderij van de Heilige Maagd is gevonden. Er werd een kapel omheen gebouwd. Daarna bouwde men dus het klooster. Alles wordt bekeken en via een mooi pad met schitterende uitzichten wandelen we weer terug naar de parkeerplaats.

Op de camperplek Area Municipal in Navarcles hebben we Oostenrijkse buren. Een gezellig praatje blijft dan ook niet uit.

Klik hier voor meer foto's/filmpjes van deze dag

Zaterdag 25 juni

Langzaam weer op weg naar het Noorden, met een stop in het Parc Natural del Montseny. Een dag met stralende zonneschijn en een wandelingetje voor de boeg. Zes kilometer op de flanken van de Morou. Het plateau met mooie uitzichten ligt op 1307 meter. Bij het stuwmeer Pantá de Santa Fe houden we een korte pauze en spotten we het huisje waar we straks langs zullen wandelen.
We stappen daarna weer achter het stuur en rijden tot de bekende cp bij Figueres.

Klik hier voor meer foto's/filmpjes van deze dag

Zondag 26 juni

We gaan Frankrijk weer in en kijken of het weer hier beter is dan in de Pyreneeën. Onderweg lunchen met een oorverdovend geluid van heel veel cicades. Het departement Vaucluse, daar willen we heen. Hierin ligt de Mont Ventoux, met een top op 1912 meter. De reus van de Provence! Het is een kale pukkel, bijna een maanlandschap waar de wind veel en hard waait. Tot wel 300 km per uur. Op de top staat een weerstation (niet meer in gebruik) met een grote zendmast, ernaast de Chapelle Sainte Croix.
Gelukkig is het weer ons goedgezind en kunnen we tegen 19 uur genieten van alle mooi vergezichten.

Klik hier voor meer foto's/filmpjes van deze dag

Maandag 27 juni

We rijden naar Mirabel aux Baronnies. Een klein stukje verder, bij Piégon, is er een wandeltocht en die lijkt ons wel mooi. Hier in dit dorp is in de rotsen in 1997 een beeldhouwwerk uitgehakt: "la Belle Vendangeuse" oftewel "de mooie oogster". Voor de tocht staat drie tot vier uur, maar het is wel erg warm: zo'n 36 °C. Het is een mooie tocht met van alles wat: uitzichten, afwisselende landschappen, pittige hellingen en een lange afdaling. In deze streek worden veel abrikozen verbouwd en de oogst is begonnen. Ook druiven en kersenbomen doen het hier goed. We horen veel cicaden, maar ze met het blote oog vinden is vaak lastig. Deze keer hebben we geluk, we horen EN zien er één. Wat verderop ligt de Mont Ventoux, daar waren we gisteren. Op de Pas de Maneyrole, op 706 meter hoogte rusten we uit en keren terug naar ons startpunt.

De Parking in Mirabel-aux-Baronnies wordt ons eindstation voor vandaag. Toch wel veel last van de hitte, dus eerst maar eens lekker uitrusten en bijslapen in de schaduw.

Klik hier voor meer foto's/filmpjes van deze dag