Op bezoek in Moravië, Tsjechië (under construction)
Een warm welkom in het land van onze Tsjechische vriendin Lenka en haar vriend.
onze reis in één oogopslag, met details in Moravië en Kutná Hora
Zaterdag 29 april
We zijn vandaag naar Tsjechië gereden om daar de provincie Moravië te leren kennen. Onze vriendin Lenka (ontmoet tijdens een eerdere wandelvakantie in Tsjechië) en haar vriend Petr zullen deze week onze gidsen zijn. Dit is de streek waar Petr woont.
Onze uitvalsbasis is een oud kasteel: het Zámek Sobotín. We hebben een paar dagen geboekt met halfpension.
Tegen de tijd dat we bij het kasteel gearriveerd zijn is het al ongeveer 10 uur in de avond. Veel later dan de bedoeling was. Onze gastheer is hier gelukkig van op de hoogte en nog gelukkiger is dat hij ons alsnog een maaltijd kan bezorgen. Intussen hebben we namelijk wel honger. Hij verontschuldigt zich voor het eenvoudige maal, maar wij zijn allang blij dat we iets te eten hebben. Na het eten kruipen we direct onder de wol.
Zondag 30 april
Na lekker uitgeslapen te hebben (was wel nodig) gaan we op weg naar Velké Losiny. Daar, bij het kasteel (Zámek) ontmoeten we onze gidsen Lenka en Petr. Hij wil ons graag het kasteel laten zien, maar helaas: het is gesloten. Het is ook nog eens erg regenachtig en dus gaan we naar de lokale papierfabriek/-museum.
De fabriek is al sinds eind 16e eeuw in gebruik en is kandidaat UNESCO-monument. Het is de eerste fabriek waar met een watermerk werd gewerkt (een leeuw met een kroon met drie heuvels). Het proces van papier scheppen is in die 400 jaar nauwelijks veranderd en het papier is zo bijzonder dat het ook door de Tsjechische president en bij feestelijke gelegenheden gebruikt wordt.
We kunnen het hele proces zien, omdat de mensen gewoon aan het werk zijn terwijl wij er langs lopen. Bijzonder om te zien.
Weer terug op ons eigen kasteel (klinkt goed hè?) gaan we eerst eten. Dat doen we in het naastgelegen Sporthotel. We bestellen wat we willen, eten lekker en dan komt de verrassing: de ober brengt ons 2 flessen wijn om mee te nemen. Het blijkt dat de bon die we vanuit ons kasteel hebben meegekregen om hier te kunnen eten ook een geldbedrag vertegenwoordigt. Onze menukeuze was minder dan het totaalbedrag en dus werd de rest uitbetaald in natura. Daar gaan we van genieten.
Als we weer terug zijn gaan we het kasteel eens goed bekijken. De kamer is gedateerd maar ademt samen met de rest van het gebouw wel oude grandeur uit. Vooral de trap is mooi. De vloer kraakt, maar dat mag de pret niet drukken.
Later op de avond komen Lenka en Petr nog op bezoek. We geven ze onze meegebrachte Hollandse cadeaus (stroopwafels en klomppantoffels) en hebben nog een gezellige avond.
Maandag 1 mei
Al vroeg uit de veren, want vandaag is het kasteel wel open en kunnen we het van binnen bekijken. Vóór 10 uur zijn we al bij het kasteel en even later kunnen we met een gids naar binnen. Fijn, want buiten regent het helaas al weer.
Helaas praat deze mevrouw alleen maar Tsjechisch dus we moeten de uitleg tussendoor van Lenka krijgen (Petr kan ons niet helpen, want ook hij kent geen Engels).
De plaats Velké Losiny is er één van grote contrasten. Aan de ene kant is dit een aangenaam kuuroord gelegen in het glooiende landschap van Jeseníky; aan de andere kant is het een plek met een donker verleden: in het kasteel werden in de 17e eeuw heksenprocessen gevoerd die het een beruchte reputatie gaven.
De Žerotíns waren heersers van het gebied en het kasteel van de late 15e eeuw tot 1802. Het oorspronkelijke kleine waterfort kon
niet voldoen aan hun hoge eisen en werd daarom eind 16e eeuw grotendeels herbouwd tot het huidige Renaissance paleis.
Het paleis heeft 3 prachtige verdiepingen met arcades. Sgraffito-decoratie (een tweekleurig patroon, gemaakt in twee lagen, waarbij de bovenste laag deels weggekrast wordt) maken het tot één van de mooiste renaissance gebouwen ten noorden van de Alpen.
Tijdens de rondleiding zien we de Banket Hall met zijn prachtige cassette plafond, de Ridderzaal en de foto galerij. Maar het mooiste vinden wij toch wel de kapel met zijn decoraties met veel details en kleuren.
Als de rondleiding gedaan is lopen we nog even om de buitenkant, maar gaan dan toch snel weer naar terug naar de auto, het blijft maar regenen.
We worden verwacht in Žárová voor een bezoek aan de Sint-Martinuskerk. Het kerkje uit 1611 is een belangrijk monument van houten kerkarchitectuur uit de middeleeuwen en de late renaissance. Het is in zijn oorspronkelijke vorm bewaard gebleven.
De kerk werd gebouwd als een Lutherse kerk, maar werd al in 1620 Rooms-Katholiek.
Een aardige man doet de kerk voor ons open en vertelt enthousiast over de kerk. Ook nu vertaalt Lenka voor ons en zo krijgen we wat informatie van de geschiedenis en het gebouw zelf mee.
Het hoofdaltaar stamt uit 1717. Er is een klein maar prachtig orgel aanwezig dat Lenka en Richard natuurlijk moeten uitproberen. Voor in de kerk staat ook een bankje waarop bruidsparen knielen tijdens de trouwdienst. Onze gids zag het wel zitten om Lenka te vragen met hem te poseren.
Voordat we naar buiten gaan proberen Evelien en Lenka de oorstoel nog uit (het lijkt wel een soort biechtstoel).
Gebeurt niet vaak dat we zo'n leuk kerkbezoek beleven.
Vlak in de buurt, in Maršíkov is nog een houten kerk: de kerk van St. Michaël de Aartsengel. Het is een waardevol houten renaissancegebouw uit 1609 met latere barokke en rococo-aanpassingen.
Het uiterlijk is origineel, behalve het barokke ui-einde van de toren (1757).
Het ruime schip is 14m lang en 11,5m breed, het veelhoekige koor heeft een diepte van 6m.
Het interieur is in zijn oorspronkelijke vorm bewaard gebleven. Het cassetteplafond van het schip is bijzonder: het is verdeeld door rechthoekige vormen gemaakt van latten.
In 2015 werd tijdens de reparatie van het dak en de toren in Makovica een blikken kist gevonden met daarin documenten en kranten van eerdere reparaties in 1753, 1888 en 1930.
Inderdaad een mooi kerkje. En nu op weg naar iets heel anders.
Vanuit de kerk rijden we naar Šumperk. We lopen een rondje door de stad en zien nog een prachtig kerkje. Lenka en Petr lopen op het marktplein nog naar een standje en komen lachend terug. Geen idee wat die 2 gedaan hebben.
Het is nu echt tijd om te eten en dus lopen we door de velden de helling naar Rapotín op om te lunchen in restaurant Na Domkách. Wat een mooi uitzicht! Als we weer weggaan vallen onze ogen op een prachtige antieke fiets met carbidlamp. Staat gewoon tegen het hek!
Na deze pauze brengen we Lenka en Petr naar het station en nemen we voor even afscheid van hen. Een conducteur met een iets te kleine pet regelt intussen het treinverkeer.
Weer terug in ons kasteel-hotel besluiten we de kasteeltuin te verkennen. Helaas is de tuin echt vergane glorie, jammer. Tijd om te gaan eten. Ook dit keer weer in het Sporthotel. Morgen gaan we met ons tweeën op pad en vannacht slapen we voor de laatste keer in ons kasteel.
Dinsdag 2 mei
Het wordt weer eens tijd om een lekkere wandeling te gaan maken. Dat doen we vandaag bij Rešov. Maar voordat we daar zijn moeten we een stukje rijden en dat is nog wel een ding: de wegen zijn niet gewoon slecht, maar écht slecht. De omgeving buiten de dorpen is wel erg mooi, heuvelachtig. Gelukkig komen we met nog intacte schokbrekers bij de bestemming en kunnen we beginnen.
Vanaf het dorp lopen we door het dal van de rivier de Huntava. Het is een smalle kloof waarlangs een wandelpad is aangelegd. Niet het makkelijkste pad, soms moeten we behoorlijk klimmen en dalen. Er zijn bruggetjes en op sommige plekken leuningen gemaakt, maar soms moeten we de rivier ook via stenen in het water oversteken. Alles bij elkaar maakt het een hele mooie en avontuurlijke tocht. Zelfs de schuilhut die we tegen komen is nog niet zo eenvoudig te betreden. De watervallen zijn trouwens erg mooi.
Als we later weer richting het dorp lopen zien we de fruitbomen langs de weg in volle bloei staan.
Wat een prachtige dag is dit toch weer.
Lenka heeft ons een camping aangeraden en daar rijden we nu naar toe. We mogen een plaats zoeken waar we maar willen op de Morava camping in Mohelnice.
Woensdag 3 mei
Vandaag gaan we met zijn 4-en naar nog een kasteel en wat voor één: het kasteel van Bouzov (14e eeuw) is een geliefde locatie voor het filmen van sprookjes en historie. Zijn kantelen, erker, schietgaten en waterspuwers, valbruggen en tralies lenen er zich uitstekend voor. En vanaf de 64m hoge toren heb je ook nog eens een fantastisch uitzicht over omgeving.
Het kasteel kreeg zijn romantische sfeer tijdens de reconstructie die rond 1900 plaatsvond. Het kostte de eigenaren, de ridders van de Duitse Orde, 20 miljoen Oostenrijks-Hongaarse guldens.
De latere koning van Bohemen, George van Podebrady, is waarschijnlijk in deze burcht geboren.
Buiten het kasteel kunnen we foto's maken, maar binnen niet. We kopen daarom fotokaarten van de binnenruimtes. De keuken is inderdaad goed ingericht, maar ook de badkamer oogt modern. De slaapkamers ogen wat dat betreft eenvoudiger, ze werden ook als werkkamers gebruikt. De trappenhal is groots en de kalkstenen wenteltrap is uniek.
We hebben het kasteel goed bekeken en ervan genoten, maar nu wordt het tijd voor wat eten. We kunnen gelukkig hier bij een loket soep met brood kopen. Dat eten we lekker op een bankje op.
Na de lunch rijden we naar een Russisch-orthodox kerkje bij Střemeníčko, de kerk van St Wenceslaus. Een prachtig wit kerkje met blauwe ui-daken en op de toppen ervan grote gouden kruisen. We bekijken het van alle kanten, maar kunnen jammer genoeg niet naar binnen.
Verder zuidwaarts om het ondergrondse te ontdekken: we gaan de grotten van Javoříčko in.
De grotten zijn ontstaan door de Špraněk rivier en grotendeels in 1938 ontdekt. Tot nu toe zijn meer dan 3,5km gangen onderzocht, waarvan 788m voor het publiek toegankelijk.
De grotten hebben prachtige stalactieten en stalagmieten waarvan de mooiste binnen twee enorme ruimten: de "Detritus grot" en de "Grot der reuzen".
Eén van de imposantste decoraties van de grot is het "Gordijn", dat meer dan 2m lang is.
Er loopt een pad met een reling door de grot vanwaar we goed zicht hebben op de diverse grotten en de verschillende druipstenen. We spotten ook een groepje vleermuizen. Heel mooi.
Eenmaal weer buiten genieten we van het uitzicht. Petr vindt een bloemetje dat zijn naam draagt: de Zlatá petrklíčd (in het Nederlands de Gulden Sleutelbloem). Hij draagt het de rest van de middag bij zich.
We rijden naar het huis van de ouders van Petr, spotten nog een mooi kerk in Chudobín (de Orthodoxe kerk van St. Cyrillus en Methodius) en worden dan heel hartelijk welkom geheten door de hele familie. Er is eten in overvloed, de kinderen vinden het prachtig om ons hun huisdieren te laten zien, Lenka is druk met vertalen, kortom GEZELLIG.
Donderdag 4 mei
Vanochtend gaan we Lenka en Petr ophalen waar we ze gisteren achterlieten. We komen natuurlijk niet weg zonder koffie met gebak gekregen te hebben.
We rijden ruim 100km naar het oosten richting Slovenië en komen aan in Rožnov pod Radhoštěm. Het openluchtmuseum hier is het oudste van zijn soort en de grootste van Tsjechië. Originele houten huizen en boerenbedrijven van eind 19e eeuw tot ca 1950 van Wallachije zijn hier opnieuw opgebouwd. Een groot deel van het jaar zijn mensen hier actief zoals ze dat vroeger ook waren, je kunt hier een smid, een molenaar, maar ook een huisvrouw aan het werk zien. We zien eerst de houten St Annakerk. Een rustige sfeer binnenin de houten kerk. Buiten is ook een kerkhof met houten kruisen en ornamenten aangelegd om het nog meer de juiste sfeer te geven. Op dit kerkhof is een zgn Wallachische Pantheon te zien: grafmonumenten van hooggeplaatste Wallachijers.
We lopen door en komen op het centrale plein, waarlangs grote (houten) gebouwen staan waaronder het stadhuis. De burgemeester bleek tevens een kleermaker te zijn. Ook speciale bijenkorven zijn hier opgesteld, natuurlijk weer van hout. Heel mooi om te zien. Verder natuurlijk gezinshuizen, boerderijen en ook een café. Hier nemen we onze lunch: Röstikoeken (erg vet). Petr zet een typische lokale hoed op en ook Richard moet eraan geloven.
Als we alles hebben gezien rijden we nog een klein stukje verder naar de Pustevny kabelbaan in de Bedskydy bergen. Hier lopen we langs en door de sneeuwresten, we zien de blokhutten Libušín en Maměnka (nu een restaurant) passeren een oude klokkentoren en kijken rond vanuit diverse uitkijkpunten. Heerlijk, hier zo lopen.
Na al deze activiteiten kunnen we wel weer wat te eten gebruiken en zoeken we een restaurant op. We hebben intussen gemerkt dat toeristen een andere menukaart (en prijzen) krijgen dan de Tsjechen. Lenka besteld daarom voor ons en zo krijgen we een heerlijke maaltijd voor een lokale prijs.
Dobrou chuť (smakelijk eten)!
Vrijdag 5 mei
Vanmorgen eerst weer eens lekker buiten ontbijten op de camping, daarna naar de ouders van Petr waar we weer gastvrij onthaald worden. Deze keer zijn er 3 verschillende taarten die we natuurlijk allemaal moeten proeven, wat een vetwennerij (geen spelfout)!
We gaan het arboretum Bílá Lhota in de buurt bezoeken en genieten van het moois dat de natuur hier te bieden heeft. Ook de kleintjes genieten.
Later gaan we weer terug naar het huis van Petr om te barbecueën op het dakterras. En het werd weer erg gezellig op deze laatste avond samen.
Zaterdag 6 mei
Op deze laatste morgen gaan we toch eens even filmen hoe het sanitair hier op de camping is. In het kort gezegd: ouderwets, niet erg netjes en geen privacy. Oordeel zelf aan de hand van de foto's/filmpjes.
We rijden voor de laatste keer naar de familie van Petr en krijgen daar een afscheidsdrankje aangeboden. Sljivoveca in de ochtend, toch maar niet. Als alternatief krijgen we de fles mee voor later. Wat een warme familie. Het wordt nu toch echt tijd om te vertrekken, want er wacht ons een kathedraal.
We komen aan in Kutná Hora, de stad die vanaf de 12e eeuw tot eind 16e eeuw floreerde door de zilvermijnen. In de 15e eeuw was het zelfs op Praag na de belangrijkste stad van de Bohemen. Wij vinden deze geschiedenis en de stad wel mooi en ook de St Barbarakathedraal mag er zijn, maar eigenlijk komen we voor de kathedraal en dan in het bijzonder het erbij gelegen ossuarium (bottenkapel).
Die moeten nog even op zich laten wachten, want als we weer buiten de St Barbarakathedraal zijn, zien we heel veel klassieke racewagens langs de buitenmuur staan. Die verdienen natuurlijk onze aandacht. En dan stuiten we even verderop ook nog op een mountainbike-wedstrijd. Ook die moeten we natuurlijk een beetje meemaken. Erg leuk zo allemaal.
Dan gaan we dan toch naar de wijk Sedlec waar de kathedraal staat waarvoor wij deze reis vandaag gemaakt hebben. De kerk is maar klein, maar was in de middeleeuwen erg belangrijk. De abt van de kloosterkerk was in 1287 op een diplomatieke missie naar het Heilige Land geweest en bracht een zakje aarde van Golgotha mee terug. Deze strooide hij uit over het kerkhof van zijn kerk.
Hiermee werd de grond heilig en ook direct erg geliefd om in begraven te worden. Het had grote internationale aantrekkingskracht. Daar kwam nog een pestepidemie en een oorlog bovenop en het kerkhof moest dan ook diverse malen vergroot worden.
Dit kon zo niet doorgaan en de doden werden opgegraven en in een nieuw gebouwde kapel bijeengebracht. Volgens de legende was een halfblinde monnik in de eerste helft 16e eeuw belast met dit werk. Hij arrangeerde alle botten systematisch.
Vanaf 1703 werd de kapel herbouwd in barokstijl en in 1870 kreeg de Tsjechische houtsnijder František Rint de opdracht van de vorstenfamilie Schwarzenberger voor een nieuw arrangement van de beenderen. Deze opstelling is ook nu nog te zien. De naam van de ontwerper is op de linker muur van de laatste zijkapel te zien, samengesteld uit beenderen. Ook het adellijk wapen van de familie Schwarzenberg staat in het linker gedeelte van de kapel. De grootste hoeveelheid beenderen liggen in de vier hoeken van de kapel, opgesteld in de vorm van een kerkklok. De lichtkroon in het middenschip bevat alle soorten beenderen van het menselijk lichaam.
Wij lopen er doorheen en bewonderen de artistieke waarde, maar vinden het toch ook wel luguber.
Het maakt een indrukwekkend einde aan de vakantie in Tsechië. Nu alleen nog terugrijden.
Zondag 7 mei
De terugweg gaat zonder problemen en zo hebben we weer een heel mooie vakantie gehad.
Na Shledanou (Tot ziens)!
Maak jouw eigen website met JouwWeb