Onze reis in één oogopslag. Onderste foto meer gedetailleerd.

Vrijdag 14 oktober

Eerst staat er deze dag nog wat anders op de planning. Al een paar jaar hebben we dansles op vrijdag rond de middag en ook vandaag gaan de voetjes van de vloer.
Daarna rijden we richting de grens. Het miezert en de lucht wordt steeds grijzer. Na de lunch/rustpauze gaat het harder regenen en we besluiten om de geplande wandeling te laten vervallen.
De file waar we wat later in belanden kost behoorlijk wat tijd. Tot we rond 19.15 uur op de camperplek in Imminghausen arriveren blijft het hemelwater vallen. Het eten is gelukkig al wel op en de koffie smaakt goed. Vanavond maar vroeg onder de wol en morgen nieuwe kansen.

Zaterdag 15 oktober

Na een rustige nacht kunnen we weer met volle energie aan een dagje Kassel beginnen.

Eerst nog langs de "Hufeisenturm", onderdeel van de vestingsmuur van Immenhausen waar het sprookje van de "Gelukkige Hans" zijn oorsprong vond. Een mooie toren met nog een stuk stadsmuur en een 2e toren.

In Kassel moeten we nog tanken en een parkeerplaats zoeken, hetgeen niet meevalt: €2,20 voor diesel is te duur, dus dat wordt verder zoeken. Parkeren is alleen voor korte tijd en daar hebben we ook niets aan. Gelukkig vinden we vrij snel een parkeerplaats bij het Staatspark Karlsaue.

Eerst maar eens via het park en de Orangerie naar de overdekte Markthalle. Hier worden voornamelijk fruit/groente, vlees en vis verkocht en je kunt er (natuurlijk) veel eten op 2 verdiepingen. Leuk om even in rond te lopen.

We lopen door naar een paar andere "highlights" en zien intussen dat Kassel niet veel oude gebouwen heeft. Deze stad is in WOII flink gebombardeerd en bij de wederopbouw werd niet gekeken naar de historische rijkdom. Bij het Fridericianum genieten we van onze boterhammen en we kijken ook even naar het Natuurkunde Museum Ottoneum. Vanaf deze plaats is er een mooi uitzicht over het park met de Orangerie.

We lopen weer een stukje door het Karlsaue-park langs een indrukwekkend oorlogsmonument en komen aan bij het hoofddoel van vandaag: het Brüder Grimm Museum ofwel Grimm Welt.

We komen hier van alles te weten over de gebroeders Grimm (Jacob, 1785-1863 en Wilhelm, 1786-1859) en leren vooral dat hun voornaamste bezigheid het maken van een Duits woordenboek (Der Grimm) is geweest. De broers hebben tot aan hun dood onderzoek gedaan naar betekenissen van woorden en hun oorsprong. Uiteindelijk werd het een boek in meerdere delen met een totaal van 320.000 woorden. Het boek is trouwens pas in 1962 gereed gekomen.

Daarnaast verzamelden ze sagen en sprookjes. Ze luisterden naar mensen die de verhalen kenden en ze vergeleken die met wat erover geschreven was. Op grond hiervan herschreven ze de verhalen in hun eigen "Grimm-stijl": de sprookjes van Grimm.

Deze sprookjes worden in het museum op een afwisselende, interactieve wijze verbeeld. We lopen door het snoephuisje van Hans en Grietje, zien fragmenten van sprookjesfilms, lopen door de doornenhaag van Doornroosje en zien de kikkerkoning springen van plas naar plas. Dit vinden we het leukste deel. In totaal bewerkten ze 201 sprookjes die in 170 (!) talen vertaald werden.

Vanaf het dak van het museum genieten we nogmaals van het uitzicht en dan keren we terug naar de camper. 

Klik hier voor meer foto's en filmpjes van deze dag

We rijden naar Vellmar en vinden onderweg een "goedkoop" benzinestation (€2,10) waar we de tank volgooien. Tegen 6 uur staan we op de parking bij het Hallenbad, vlakbij de Brüder-Grimm-Weg. Hoe toepasselijk!

Zondag 16 oktober 

Na het ontbijt maken we ons op om naar het Bergpark Wilhelmshöhe te rijden, ten westen van Kassel. Het is droog, beetje zon en zo'n dertien graden, lekker wandelweer dus. Het bezoekerscentrum Herkules ligt aan de parkeerplaats, dus daar eerst naartoe.

We kopen kaartjes voor een drietal Unesco Werelderfgoed monumenten die zich op de berg bevinden. Als eerste beklimmen we het symbool van Kassel, het Oktogon met het Herkules standbeeld uit 1717. Restauratie is in volle gang maar we kunnen tot bijna aan de voet van het beeld klimmen. Smalle trappetjes, maar bovenaan: wow, wat een uitzicht. De hele stad ligt daar aan onze voeten en we kunnen een gedeelte van het landschapspark overzien.

Daarna langs de cascade omlaag tot het Neptunusbassin, waar in de zomermaanden een aangelegde waterval een paar keer per week naar beneden klatert. Eenmaal beneden, met knikkende knietjes, lopen we via bospaden, fonteinvijver, Teufelsbrücke, Hellevijver en watervallen tot we bij de Löwenburg komen. Dit kasteel is gebouwd tussen 1793 en 1801. Het kan alleen met een gids bezocht worden, vooraf geboekt via internet. Omdat we uit Nederland komen en "ver gereisd" hebben mogen we toch om 14 uur mee. Super!!

Het is een echt sprookjes- en sagenkasteel, zonder twijfel. Met torentjes en kantelen, wapenkamer en kapel en ooit als ruïne ontworpen. We worden ruim een uur lang getrakteerd op leuke verhalen (meubels met leeuwendecoraties speciaal gemaakt voor dit kasteel) en anekdotes. Bijvoorbeeld dat er veel meubels van kasteel Kassel naar de Löwenburg zijn verhuisd en dat snel daarna het kasteel in Kassel is afgebrand. Een vooruitziende blik? En dat de universiteit van Kassel betrokken wordt bij de restauratie, hoe speciaal is dat. 

Nog is de dag niet om want Schloss Wilhelhelmshöhe wacht. Gebouwd in 1786 en op dit moment een museum met schilderijen van oude Meesters. Nederlands, Duits en Italiaans, een indrukwekkende verzameling.

De zeven kilometer (!) lange, kaarsrechte oprijlaan zien we van boven en loopt tot ongeveer midden in Kassel. Het gehele complex straalt, ondanks dat de helft ingepakt is vanwege (ook weer) een restauratie, nog steeds de macht uit van de keurvorsten uit vroegere tijden. Na dit bezoek moeten we het hele eind nog weer terug wandelen. Gelukkig zijn er nog wat zaken te bewonderen zoals Griekse tempeltjes, grafmonumenten, een aquaduct en de Plutogrot. Met onze laatste restjes energie hijsen we ons de resterende 110 meter via de trappen van de cascade weer naar de parkeerplaats omhoog. Totaal vandaag 515 meter geklommen en ruim 10 kilometer gewandeld. De 6 euro toegangsprijs is vandaag supergoed besteed!😄😄

Klik hier voor meer foto's en filmpjes van deze dag

De camperplaats voor vannacht "Am Kressenborn" in het Habichtswald passeren we bij toeval. Snel de camper neergezet en voor wat maagvulling gezorgd.

Vlak voor het slapen gaan zien we buiten een prachtige sterrenhemel. Met hulp van een sterren-app ontdekken we de sterrengroep "Plejaden". Deze hebben we nog nooit eerder gezien, bijzonder.

Maandag 17 oktober

Na een paar intensieve dagen vandaag maar een rustigere dag gepland. Geen wekker gezet en even langer van het bed genieten.

Tegenover onze camper staan een paar gymtoestellen en die proberen wij natuurlijk even uit. Heerlijk om weer eens op een andere manier in beweging te zijn. Dit lekker rustige dorpje komt op ons lijstje met favoriete camperplaatsen.

Het is tijd om verder te gaan. De zon schijnt, we rijden 35km vooral over stille wegen genietend van de prachtige herfstkleuren en zijn op weg naar Hannoversch Münden.

Ons startpunt is de VVV, die in het stadhuis gevestigd is. Met de nodige info op zak lopen we de bezienswaardigheden af: een prachtig stadhuis waar we later nog terug zullen komen om het carillon in gebruik te zien, veel vakwerkhuizen, waarvan de oudste al uit 1400 stamt, torens en resten van de stadsmuur. Het weer is prima en dat nodigt weer eens uit om te genieten van een ijsje: een groen Waldmeister-ijsje dit keer, lekker fris!

Aan de overkant van de Fulda staat nog een toren, 90m hoog op een helling: de Tillyschanze. Die kunnen we natuurlijk niet overslaan!

Een steile weg door het bos brengt ons naar de toren die op de plaats van een oude burcht staat. Rondom de toren zijn veel rozenstruikjes geplant door pasgetrouwde stelletjes, weer eens wat anders dan de hangslotjes aan bruggen.

Na nog even van het uitzicht genoten te hebben dalen we weer af naar de stad. We bekijken de Weserstein (dat zijn er sinds een paar jaar 2). De steen markeert het samenvloeien van de Fulda en de Werra, die samen verder gaan als de Weser). Verder gaat het naar de monumentale brug over de Werda. Van hieruit is ook het paleis Welfen te zien.

Dan is het bijna tijd voor het carillon en lopen we terug naar het stadhuis. Een klassieke stadsbus rijdt ons achterna en stopt er eveneens. De inzittenden worden opgewacht door de figuur Doktor Eisenbart (1663-1727). Deze reizende arts was beroemd om zijn chirugische ingrepen en het maken van kunsttanden en -ogen. Ook heeft hij meerdere operatie-gereedschappen en breukbanden uitgevonden. Hij stierf tijdens een reis in deze stad. Heden wordt hij levend gehouden door acteurs/stadsgidsen die laten zien hoe hij vroeger zijn patiënten wierf op straten en pleinen en ze daar ook behandelde.

Intussen begint het carillon te spelen en zien we ook daar Doktor Eisenbart een patiënt behandelen, begeleid door muzikanten en acrobaten die afleiden van het geschreeuw van de niet-verdoofde patiënt. Als het spel geëindigd is vinden we het mooi geweest en lopen we terug naar de camper.

We rijden weer naar Immenhausen voor de overnachting en om te kunnen entsorgen. Zo te zien staan we er vannacht alleen.

Dinsdag 18 oktober

Vandaag maken we ons op voor een drukke en regenachtige dag. Eens kijken hoe we dat met al die buitenactiviteiten gaan combineren. 

Het plaatsje Grebenstein is de volgende bestemming en ligt hier maar 4,5 km vandaan. Eenmaal daar, gaan de regenjassen in ieder geval mee in de heuptasjes. Een parkeerplaatsje vinden we bij het Bahnhof, alle andere zijn te klein of maar voor maximaal twee uur. Via een wat nat, glibberig paadje klimmen we naar de Burgruïne. Mooi gerestaureerde ruïne waar je via trappen prachtige uitzichten hebt over het stadje. Daarna dalen we over het Denklehrpfad 1 af naar het dorp. Met een klein zonnetje en aangename temperatuur, heerlijk! Beneden bekijken we torens, de Evangelische kerk en vakwerkhuizen en vinden een verwijzing naar het sprookje van de "Ganzenhoedster" die hier waarschijnlijk opgetekend is. Ook het raadhuis met standbeeld krijgt onze aandacht. 

Nadat we de koelkast voor de komende dagen weer hebben gevuld bij de supermarkt (en een voorraadje glühwein hebben ingeslagen) op naar Hofgeismar, zo'n 7 km verderop.
Camperplaats Sälber Tor, P2 Turnhagen wordt ons plekje voor de komende nacht.
Wandelschoenen weer aan en op weg naar nog meer moois. Doornroosjestad wordt deze plek genoemd en inderdaad, al heel snel vinden we het betreffende standbeeld. Ook hier weer prachtige vakwerkhuizen, raadhuis en kerken in allerlei kleurschakeringen. De laatste beelden die we tegenkomen vertellen over de "Würfelturm Sage" en de Töpfermarkt-Brunnen. Het is inmiddels 18 uur als we afhaken, moe maar wel met een goed gevoel. De regen heeft zich vandaag weer helemaal teruggetrokken dus ook wat dat betreft is het een topdag.

Klik hier voor meer foto's en filmpje van deze dag

Woensdag 19 oktober

Vannacht voor het eerst de isolatiedeken voor de ramen gebruikt. We hebben het in ieder geval niet koud gehad en de ramen zijn vandaag niet beslagen. Het opruimen gaat net zo makkelijk als het bevestigen, eerste indruk is dus goed.

We rijden naar de rand van de stad en lopen voor een fris ochtendwandelingetje (9 ⁰C) het Brunnenpark in: een klein park met een kasteeltje Schlösschen Schönburg en een bron met volgens de legende genezend water.

Na de koffie rijden we naar Schöneberg. Daar zien we een vakwerkkerk, gesticht in 1706 door de hugenoot Jacques de Fèvre. Ook staat hier een beeld van Dorothea Viehmann, luisterend naar haar vertellende opa. Dat was de start van de opgedane kennis van de vele sagen die ze later in regelmatige sessies aan de gebroeders Grimm doorvertelde.

We rijden naar de L763, net voorbij Trendelburg waar we bij een wandelparkeerplek de camper neerzetten. We horen meteen vallende eikeltjes op ons dak terechtkomen. Om schade te voorkomen verplaatsen we hem direct. Hier lopen we naar de Natte en Droge Wolkbreuk. Volgens de sage woonde op de eerste plaats de reuzin Trendula. Zij pestte en mishandelde haar christelijke zusters Brama en Saba en wurgde de laatste. Daarop nam ze haar intrek in Trendelburg. Ze bleef God verachten, waarna Hij haar in een noodweer doodde en in de aarde liet verdwijnen.

Terug naar het stadje. De burcht Trendelburg heeft een toren, waarin alleen bovenaan ramen zitten: het perfecte plaatje voor het sprookje van Rapunzel. Haar vlecht hangt er nog. Rondom de burcht staan lantaarnpalen met scenes uit de sprookjes van de gebroeders Grimm. Heel wat te fotograferen hier.

Onderweg naar de camperplek komen we nog bij het waterslot Würmelsen. Deze waterburcht begint in 1108 als landgoed van het klooster Helmarshausen. Later werd het goed in leen gegeven aan de ridderfamilie von Stockhausen. Zij hielden runderen en verbouwden het land. Tot in het midden van de 20e eeuw is de burcht in deze familie gebleven. Na de 30-jarige oorlog werd het riddergoed een waterslot door het graven van grachten. Na WOII werd de burcht verkocht aan de staat Hessen. Nu is de burcht gerestaureerd en worden de gebouwen verhuurd. Er is een café, een landmuseum en een trouwlocatie.

Ook de ruïne Krukenburg bezoeken we nog. Bij de ruïne hoort een sage over een tovenaar die ongelukkig in de liefde was. Hij liep een blauwtje bij iedere vrouw die hij vroeg en tenslotte ook bij Trendula. Hij werd daarop zo woest dat hij haar mee de lucht in nam en haar de diepte in gooide. Het resultaat hiervan is een nu nog zichtbare diepe kuil. Zelf ging hij terug naar zijn kasteel (Krukenburg) en blies het op om door de brokstukken gedood te worden. De ruïne ligt hoog op een berg en met alle stappen die we al gezet hebben en de indrukken die we gekregen hebben is dit echt het laatste wapenfeit voor vandaag. Wel beklimmen we nog de toren voor een mooi uitzicht.

Klik hier voor meer foto's en filmpje van deze dag

Nog een paar kilometer rijden en dan arriveren we aan de Weser in Beverungen op de camperplek "Landhotel Alte Linde". En we leefden nog......

de Storyteller

Donderdag 20 oktober

Er was eens .....
een uitzichtsplatform dat een fantastisch uitzicht bood vanaf de Hannoverschen Klippen op de rivier de Weser. De naam: Weser-skywalk. Laten wij daar nu net vlakbij staan op de camperplaats. Dus het ochtendprogramma voor deze donderdag is ingevuld. Heen en terug zo'n 4 km en een vrij makkelijk pad. Op het platform een mooi uitzicht en het zonnetje schijnt alweer. Voor ongeoefende wandelaars: je kunt vlakbij parkeren met de auto.

Eenmaal beneden eten we wat en reizen af naar Bad Karlshafen. Deze "Stad van de heetwater bronnen" wordt het meest noordelijke plaatsje voor ons op deze reis.

Het barokkeplaatsje met allemaal witte huizen, voelt voor ons on-Duits aan na al die plaatsjes met vakwerkhuizen.

Het Weser-thermaalbad, met verschillende soorten zoutgehalte zou goed zijn voor de gezondheid. Er wordt flink gebruik van gemaakt want de parkeerplaats staat vol. Het gradierwerk waarbij zout uit water wordt gewonnen staat ernaast. 

Het raadhuis naast de haven en het Invalidenhuis (bejaardentehuis voor militairen) ogen voornaam. 

Een rustig stadje met ook veel lege panden. Misschien in de zomerdag meer gezelligheid, maar nu valt het wat tegen. Het Hugenoten museum slaan we over.

Snel weer verder. Gieselwerder zou een band met het Sneeuwwitje-sprookje hebben. Maar hoe goed we ook zoeken, we vinden niets. Net op het moment dat we terug naar de camper lopen, wijst Richard op een steen. Dat is hem! Gelukkig, toch nog gevonden. Bij Oedelsheim vinden we de "Gelaarsde kat" (en de markies van Carabas) heel snel.  Helaas gaat het kort daarna mis. We pakken een verkeerde afslag en rijden naar het oosten ipv zuidwesten. Het duurt even voor we erachter komen en dan klinken er een paar niet zo mooie woorden door de camper. 

Klik hier voor meer foto's en filmpje van deze dag

Een half uur omrijden wordt het, maar tegen half zes rijden we de camperplaats "Freibad" in Reinhardshagen op. Inmiddels waait en regent het weer. Wijs geworden zetten we de camper maar niet onder de eikenbomen, maar aan de overkant waar de blaadjes al van de bomen af zijn. 

Het was weer een productieve dag.

Vrijdag 21 oktober 

Er was eens, een kleine 40 jaar geleden, een vrouw die met haar man naar Duitsland vertrok om daar een Gasthaus over te nemen. Evelien (haar voormalige collega) heeft haar toen nog eens opgezocht en het Gasthuis dus gezien. Laat dit nu net in het plaatsje Reinhardshagen zijn geweest.

Nieuwsgierig als we altijd zijn willen we natuurlijk weten of het Gasthaus er nog is en liefst ook nog of de ex-collega hier nog woont.

Dus maar weer eens een ochtendwandeling maken. We vinden het Gasthaus makkelijk terug: de buitenkant is nauwelijks veranderd.

Het is nu geen Gasthaus meer, maar er wonen meerdere gezinnen in.

Een bloemist weet te melden dat in ieder geval de man nog in het dorp woont.

Leuk om op deze manier terug in de tijd te gaan. We lopen nog een klein stukje langs de Weser (ook al weer herinnering) en dan is het hoog tijd voor koffie.

Eerst nog "even" boodschappen doen bij de supermarkt en de Kik (een soort Duitse Zeeman) en daarna rijden we naar de Sababurg, het kasteel van Doornroosje en van de reuzin Saba (één van de zusters van Trendula). Het beeld van de reuzin staat aan de weg. 

Inmiddels is het gaan regenen maar een bezoek aan de burcht laten we ons niet ontzeggen. Helaas blijkt Doornroosje er vandaag niet te zijn; ze komt alleen op zondag. We zoeken naar een model van de burcht in volle glorie (staat nog op een oude foto van de periode in Reinhardshagen), maar die blijkt er niet meer te zijn. 

Wel lezen we in de geschiedenis dat de burcht na vervallen te zijn geraakt lange tijd volledig omringd werd met doornenstruiken. Dit gaf een perfecte omgeving voor het verhaal van een honderd-jarige slaap.

Na het (gratis) bezoek regent het nog steeds en we besluiten om vanmiddag alvast een stuk huiswaarts te rijden. Als het goed is hebben we dan morgen nog tijd voor een wandeling.

De route geeft nauwelijks oponthoud, we zien een mooie zonsondergang en iets voor 7 staan we op de bijna volle camperplaats "Am Schulten Holz" in Hagen am Teutoburger Wald. Nog net twee plaatsjes vrij, we hebben weer eens geluk.

We hangen de vanmiddag gescoorde sfeerlichtjes op en eten bij gezellig lamp- en kaarslicht.

Klik hier voor meer foto's van deze dag

Zaterdag 22 oktober

Na alle sprookjes, legendes en sages is deze laatste vakantiedag bestemd voor wat anders. Het Teutoburgerwald kent 7 Teutoschleifen. Drie hebben we er al gelopen, vanmorgen is het de bedoeling om nummer 4 hieraan toe te voegen. De Waldauenweg met 6 km is een korte tocht die start in Riesenbeck.

Op weg naar het "Schöne Aussicht ” kunnen we meteen 256 treden klimmen. Daarna volgen boswegen, rotsen en een kruiswegstatie. Binnen twee uur zijn we terug. Een lekker loopje!

We maken ons op voor het laatste stuk rijden, ruim 100 km.

In de loop van de middag arriveren we bij "onze" camperman die het 15-jarig jubileum van zijn bedrijf viert. En daar mogen we natuurlijk niet ontbreken. Met een paar bijpassende flesjes wijn begeven we ons in het feestgedruis. 

Hiermee sluiten we een fantastische week af. Veel gewandeld, geleerd, gezien en gehoord. We hopen snel weer een vervolg te kunnen geven aan deze sprookjesroute, het is nog lang niet klaar en het smaakt zeker naar meer. 

Klik hier voor meer foto's van deze dag