Paasvakantie
Achter het paasweekend plakken we ieder jaar een weekje vakantie vast. Zo ook dit jaar. Na een mooie, zonnige week is het vandaag weer eens een regendag. Hopen dat het morgen wat droger is want we gaan aan iets nieuws beginnen: de Dutch Mountain Trail, 101 km lang en 7 "bergtoppen". Deze staat al langer op ons lijstje. Daarnaast willen we ook weer wat afsluiten, maar meer daarover later deze week.
Onze reis in één oogopslag
Donderdag 6 april
We stranden vanavond in Nettetal waar we al vele malen gestaan hebben. Na een sneetje paasstol duiken we het bed in. Morgen het probleem dat onze kranen geen water geven maar aanpakken.
Vrijdag 7 april
Het is droog vanochtend. Eerst bellen we met onze camperboer over het kraanprobleem. Onze huishoudaccu is net vervangen en blijkbaar zijn er knopjes uitgezet waar we het bestaan niet van wisten😂. Nooit te oud om te leren, blijkt weer.
Bij kasteel Erenstein vinden we een camperplek en ook vanaf hier kan de tocht beginnen. Vlak voor we op pad willen staat er een plas water rond de wc. Wat nu weer? Lekkage!! In een flits zien we het vroege einde van deze vakantie.
Gelukkig is "Caravan Handels" vlakbij en die biedt hulp ondanks dat ze het heel druk hebben. Super! Echte Limburgers overigens, want we worden getrakteerd op vlaai.
De flexibele slang van onze wastafel blijkt gescheurd (al voor de 2e keer in twee en een half jaar)😲. Terwijl wij gaan wandelen gaan zij het euvel verhelpen, kan het mooier?
De 11 km van de Dutch Mountain Trail voor vandaag zijn mooi, steil en glibberig van alle regen. We bereiken de eerste van de Seven Summits, de Wilhelminaberg op 225 meter. Deze berg is tussen 1906-1969 ontstaan als steenstortberg van de Staatsmijn Wilhelmina. Even genieten van het uitzicht en van het lichtkunstwerk dat boven op de top staat. Daarna is het nog meer glibberen naar beneden op zo mogelijk nog smallere paadjes. We steken een beek over via een paar stenen en passeren een aantal vijvers. Zo komt Eygelshoven in zicht.
De trein naar Kerkrade komt over 3 minuten, dus kaartje gekocht en snel naar het andere perron, want hij komt eraan. Pff, gelukkig gehaald.
In Kerkrade is de tweede start. Al snel komt de Mariakapel in het Hambos in zicht en iets verder de Tempel, een voormalige schuilhut. Kasteel Erenstein met de Anstelerbeek, die af en toe wat stroomversnellingen laat zien en dan weer rustig verder kabbelt. Achter het kasteel zien we de mooie vijvers die hierbij horen. Zwanen en ganzen laten van zich horen en ook de vogels doen dapper mee. Een vlonder over, langs Gaia ZOO (lang geleden bezocht, een mooie dierentuin) en zo komen we weer terug bij af. Het is de hele wandeling droog gebleven😀.
Tegen 5 uur is de camper reparatie gereed. We bedanken ze hartelijk en rijden terug naar de eerder genoemde camperplaats. Nog regelmatig werpen we een blik in de doucheruimte maar alles blijkt droog te blijven. De voorwaarde voor een welverdiende, rustige avond.
Zaterdag 8 april
Na een rustige nacht (geen lekkage meer waargenomen en ook de dieren van Gaia Zoo niet gehoord) zijn we klaar om een tweede deel van de Dutch Mountain Trail te gaan lopen. Op dit deel rijden geen treinen en de bus doet er een uur over om het stuk te rijden. Het wordt dus met de fiets terug.
Via (heel) smalle weggetjes rijden we naar Orsbach om de fietsen klaar te zetten. Weer terug naar Kerkrade en dan kunnen we beginnen.
Vandaag staat er geen berg op het menu, maar het pad langs de Anstelerbach (we lopen nu in Duitsland) is een mooie vervanging. De waterburcht Haus Heyden zien we aan de overkant van de beek. Verderop lopen we voornamelijk over de velden. De 🌞 laat zich vandaag geregeld zien en de jassen kunnen uit. Heerlijk zo, spring is in the air!
We kruisen een paar keer de Siegfriedlinie (overblijfsel van een Duitse verdedigingswal van net voor WO2) en hebben nog een mooi zicht op Bocholtz. Hier laten we de drone een stukje vliegen.
Daarna gaat het via makkelijke, maar wat minder afwisselende paden naar Orsbach. Na 12,7km zien we onze fietsen weer en we nemen een korte pauze voordat we terug naar Kerkrade fietsen. We rijden bijna de hele weg bergafwaarts, dus we zijn er al snel. Dat ging lekker!
De zon blijkt erg goed zijn best te hebben gedaan: het hoofd van Richard lijkt wel een beetje op een 🍅.
Nog even iets voor Pasen en asperges halen en dan naar de camperplaats in Sittard.
Helaas, de asperges zijn uitverkocht en bloemstukjes voldoen niet. Dat wordt nog een andere Appie opzoeken. In Brunssum slagen we gelukkig wel en even later bereiken we de Parking Nieuwe Hateboer. Er staan al veel campers en met de laatkomers erbij komen we op 13. Het camperseizoen is weer begonnen😀.
Zondag 9 april
De wandelschoenen bergen we op. Niet dat we genoeg hebben van het wandelen, maar de komende dagen staat er wat anders op de planning, namelijk fietsen. Er staan nog 2 etappes open van de Vennbahn route (van Aken naar Troisvierges in het noorden van Luxemburg) en daar beginnen we vanmiddag mee.
Maar het is koffietijd en we gaan eerst een bakkie halen bij zoonlief en zijn vriendin hier in Sittard. Gewapend met een paasboeketje staan we tegen elf uur voor de deur.
Na een aantal lekkernijen, een goed gesprek en een paasgeschenkje lopen we tegen half twee weer naar onze camper. Het was gezellig en we hebben lekker bijgekletst.
We rijden naar Raeren in België en starten tegen half vier de fietstocht bij het voormalig treinstation. Eigenlijk veel te laat, maar verderop in de week gaat het regenen. En fietsen in de regen: no way!
Het einddoel is Aken, eigenlijk is dat het beginpunt, maar we rijden hem vandaag de andere kant op. Tot aan de rand van de stad gaat het feilloos. Veel heuvelafwaarts dus een lekker tempootje en een heerlijk zonnetje. Op sommige plekken is het erg druk met recreërende mensen, behalve fietsers veel wandelaars in de leeftijd van zeer jong tot stokoud. Zeg maar van kinderwagen tot invalidewagen, en van skaters tot hardlopers. Voorzichtig manoeuvreren we ons er tussendoor. In Aken raken we het spoor bijster, missen aanwijzingen, keren op de weg enzovoort. Drie kwartier doen we over 3,5 kilometer. Even wat gemopper, maar de aanhouder wint en we vinden het begin/eindpunt van de tocht voor het Centraal Station. Na een korte pauze willen we via knooppunten terug fietsen. Iets met nooit twee keer dezelfde weg rijden......😁
Deze bordjes zijn makkelijker te vinden, maar de weg is veel heuvelachtiger. Een bus scheert vlak langs Richard, maar hij heeft het beroemde engeltje op zijn schouder.
Tegen kwart over zeven zijn we, na 43,7 kilometers, terug bij de camper en besluiten hier maar gewoon te blijven staan. Het is een parkeerplek en daar mag je 1 nachtje blijven slapen. Zover is het nog niet, eerst maar eens aan het paasdiner beginnen.
Maandag 10 april
Wat een rust vannacht: geen auto's, geen schreeuwende jeugd, gewoon stil.
Het tweede en voor ons laatste deel van de Vennbahn staat vandaag op het programma. Vanuit Monschau naar Waimes en weer terug. 2x 26,7= 53,4 kilometer moeten het worden. Tot 16.00 uur blijft het volgens Weeronline droog en het is half 12 als we vertrekken. Dat zou dus een droge tocht moeten worden. Het waait wel wat harder dan gisteren.
Er zijn maar weinig mensen op de Vennbahn, dus we kunnen lekker genieten van de mooie omgeving: weidse dalen, uitgehakte rotsen, een kabbelend riviertje en heel veel wilde narcissen. Overal waar de zon door de bomen schijnt staan die mooie voorjaarsbloeiers. Hier is het natuurgebied Hoge Venen, wat goed te zien is aan de graspollen en de drassige grond.
De weg daalt en stijgt vrij geleidelijk, maar de accu van Evelien was al bij de start bijna half leeg en er wordt toch wel wat van gevraagd. Na ruim 7 km is er het eerste oplaadstation, in Leykaul, dat houden we in de gaten. Voorlopig redden we het nog. Vanaf hier rijden ook de railbikes en er rijden er heel wat van op het spoor de komende kilometers. De weg lijkt meer te dalen dan te stijgen en we peddelen lekker door. Jammer van de koude wind en dat de zon zich nauwelijks laat zien. Dit is niet ons idee van de lente, maar niet (te veel) klagen.
In Waimes is het tijd om de lunchpakketten te nuttigen en natuurlijk foto's van het eindpunt te maken van onze tocht. En dan ziet Evelien iets op de grond: een rijbewijs en een ID-kaart van een man uit Oostende! Via internet vinden we gelukkig het telefoonnummer van de eigenaar en na overleg geven we de documenten in bewaring bij het nabijgelegen restaurant. Hier kan de fietsaccu ook meteen opgeladen worden.
Met een beetje meer energie in de accu en in onszelf kan de terugtocht beginnen. Na een behoorlijk stijgend begin is de weg daarna gelukkig vlakker. De accu redt het tot aan het oplaadstation bij Leykaul. Daar drinken we even wat en laden de accu nog een beetje bij. Een paar kilometers fietsen, vooral naar beneden, en dan zijn we na 57,5km weer bij het begin.
De fietsen staan goed en wel in de camper en dan begint de verwachte regen te vallen. We hebben het net drooggehouden! De Belg heeft intussen een SMS gestuurd om te vertellen dat hij zijn documenten weer heeft. Eind goed al goed.
20 Kilometer verderop in België ligt het stuwmeer van Eupen en wordt de overnachtingsplek voor vannacht. Het is de Parking Wesertalsperre, gratis maar zonder extra voorzieningen. Morgen weer verder.
Dinsdag 11 april
Na twee inspannende fietsdagen gaan we vandaag maar weer eens iets anders doen. Dat ligt ons wel.
De Vesderstuwdam (gebouwd tussen 1936-1949) ligt er mooi bij onder een mix van wolken en een zonnetje. Een gigantische betonnen muur van 63 meter hoog is hier gebouwd om het stuwmeer, het grootste van België, te laten ontstaan. Eupen en omliggende domeinen worden hiermee van drinkwater voorzien. Een kleine waterkrachtcentrale voorziet de naaste omgeving van stroom. Je kan hier fietsen en wandelen via zogenaamde "leerpaden".
Een rondje met de drone vliegen is de bedoeling maar al heel snel geeft hij aan dat er te harde wind staat. Terug met de 'home'-knop dan maar en alleen wat foto's maken.
Via Reisroutes vinden we een kleine stadswandeling van 1.8 km langs koopmanshuizen, kerken en bronnen in deze stad aan de Vesder (in het Duits Weser). Eupen is vroeger rijk geworden van de textielindustrie en verschillende panden zijn gerestaureerd.
De St. Niklaas kerk met zijn dubbele torens is van binnen in barokstijl uitgevoerd. De preekstoel is kostbaar bewerkt en het hoogaltaar met de vergulde tabernakel is de moeite waard. Het "kloostertje" met barokke balkondeuren en Lourdes grot en een binnenplaatsje waar allerlei oude machines (oa 1 om stalen kabels te maken) staan mooi te wezen. Na nog een aantal statige panden is de Vredesbron het laatste wat dit ommetje ons laat zien. Op de terugweg in het park staat een binnenwerk van een piano (kunst volgens de beschrijving) waar Richard met wat moeite nog wat geluid uit kan halen, knap hoor.
Gelukkig zijn hier ook apotheken waar je een huidlotion kunt kopen als je die vergeten bent mee te nemen. Want er is niets vervelender dan met pijn rond te lopen. Dus vanaf nu smeren maar weer.
Na het boodschappen doen is het 18 uur en houden we het voor gezien. Het is vandaag droog gebleven en de zon heeft zich regelmatig laten zien. Als morgen alle onwillige fietsspieren weer normaal functioneren pakken we de draad weer op.
Woensdag 12 april
Voor vanochtend wordt regen voorspeld, vanmiddag zullen er buien vallen. Goed weer om een autoroute te gaan rijden. In deze regio zijn er 3 opties: de kastelenroute, de Venen- en merenroute en de Ourdalroute, alle hebben mooie punten om te gaan bekijken. We zullen wel zien hoe het gaat lopen, het zal afhangen van tijd en zin.
De camperparking in Monschau is een must voor ons, aangezien we dringend moeten lozen. Op weg daarheen komen we langs het natuurcentrum Huis Ternell, waar een paar opgezette dieren zijn uitgestald en waar we meer leren over de ree en het wilde zwijn. We pakken een paar routeboekjes mee en rijden al snel door naar Mützenich, dat bekend is om zijn (koffie)smokkelaars van net na WO2. Na de stop in Monschau rijden we door Kalterherberg, waar metershoge beukenhagen bij de huizen staan die de inwoners moeten beschermen tegen de ongure winden vanaf de Hoge Venen.
We kunnen ons voorstellen hoe koud het kan zijn hier: de temperatuur komt vandaag niet boven de 6 ⁰C en de wind is ook nu guur. Blij dat we elke keer weer terug de warme camper in kunnen.
Verder maar weer naar Weywertz, waar de St Michaelskerk staat. Een hele mooie kerk zonder pilaren, zodat de aandacht direct naar het altaar getrokken wordt. Buiten staan een linde van 300 jaar oud en een beeld van een steenhouwer.
De Driekoningenkerk in Nidrum verrast ons door zijn prachtige halfronde koor. Iets verderop vinden we de graven van Russische krijgsgevangenen. Het hele kerkhof ziet er mooi verzorgd uit, zoals zo vaak in het buitenland.
We rijden over soms wel heel smalle wegen en genieten van het golvende groene landschap met de vele heggetjes en de wisselende luchten. Van zon door de wolken tot dreigende zwarte wolken die met grote regelmaat regen en zelfs hagel lekken. Blij dat er niet veel andere weggebruikers zijn.
In Bütgenbach nemen we een kijkje in de St Stephanuskerk (met glimlachende Madonna) en lopen langs het Hof Bütgenbach, een voormalige kasteelhoeve waar nu een bejaardentehuis en een galerie in gevestigd zijn. Bij het plaatselijke stuwmeer luisteren we naar het verhaal over de dam (via de app Lauschtour). Leuk om er niet alleen over te lezen, maar het van direct-betrokkenen te horen.
We rijden nog door naar Rocherath waar de Italiaans aandoende kerk van St Johannes de Doper opnieuw een parel is, door de architectuur, het keramiek dat in bijna alle voorwerpen is terug te vinden en de prachtige muurschildering in het koor. Buiten staat een oorlogsmonument voor de Amerikaanse bevrijders, van wie de meeste zeer jong waren: de Battle Babies. Ze hebben hier in de bossen wekenlang gestreden, de restanten zijn er nog steeds te vinden.
De kerk in Wallenrode is gesloten, maar we kunnen er wel mooi staan voor het avondeten.
Daarna is het nog maar een klein stukje naar St Vith. Inmiddels is de zon gaan schijnen en in het prachtige (soms hinderlijke) licht ervan rijden we naar de camperplaats An den Weyern.
Ondanks de regen hebben we er weer een mooie dag van gemaakt. Later op de avond valt de regen weer met bakken uit de lucht.
Donderdag 13 april
Het regent nog steeds deze ochtend dus dat betekent het vervolg rijden van de Ourdalroute.
De start is ten zuiden van St.Vith bij de St.Bartholomäuskapel (13e eeuw) in Wiesenbach. In de voorhal werd vroeger bij de stenen bank en tafel recht gesproken door een rechter met zijn schepenen. Een gat in de tafel laat zien waar de staf stond met het wapen van de heer die recht sprak. Binnen laten erg mooie, eeuwenoude muurschilderingen allerlei Bijbelse scènes zien (2e helft 15e eeuw).
Het zonnetje komt af en toe tevoorschijn en de 2e stop is in Maspelt. Hier hangt aan de parochiekerk het houten standbeeld van Donatus. Hij was een Romeinse soldaat die in de woestijn om regen bad voor hem en zijn troepen. Zijn gebed werd verhoord: enorme regenbuien verkwikten hem en zijn mensen, terwijl bliksem het vijandelijke kamp vernietigde. De Heilige Donatus werd later de beschermheilige tegen blikseminslag, hagel en brand. Laat nu bij de opening van deze kerk de bliksem in de toren zijn ingeslagen en beneden weer naar buiten gegaan zonder schade aan de richten. Vandaar dat dit ventje met schild en speer hier staat.
Een aantal plekken slaan we daarna over. We hebben ze in april 2022 al bezocht. Wat wel opvalt in Burg Reuland is een schitterend rood herenhuis uit 1747: huis "Orley". Gebouwd door een machtige zakenfamilie; het familiewapen staat boven de deur.
Een klein uitstapje naar het Duitse Welchenhausen. Hier staat het kleinste museum van de wereld en het is dag en nacht geopend. Het is het voormalige wachtlokaal van de schoolbus dat tot kunstlokaal is omgebouwd. Wat een mooi initiatief en nog interessant ook, er is net weer een nieuwe tentoonstelling geopend. Zelfs het koffielokaal ontbreekt niet. Aan de overkant op het kruispunt staat een mooi, klein kerkje. Het is de Kapelle St. Cornelius (patroonheilige van het gehoornde vee) en St Lucia uit 1686 met een heel mooi barok hoogaltaar. Wat een juweeltje! Het verhaal van de Heilige Lucia moet eigenlijk nog even verteld worden. Zij heeft een zwaard in haar hals, omdat ze haar christelijke geloof niet wilde afzweren. Nu is ze de patroonheilige, geloof het of niet, tegen keelpijn!
Ouren laat zich van zijn beste kant zien, het zonnetje schijnt volop, dus de kruiswegstatie bij de parochiekerk is een welkome afwisseling. Vanaf hier is er een mooi uitzicht op het riviertje de Our in de diepte. Lekker om weer even te kunnen wandelen. Het kerkje dat hier staat laat verschillende bouwstijlen zien, van Romaans en gotiek tot barok. Helaas zit het op slot. Wel is er een waterkraan en daar maken we dankbaar gebruik van. Een klein stukje terug op een heel smal weggetje werd gewerkt. We moesten via een modderige berm passeren en dan weet je het wel. Wat een viezigheid!
Mooie uitzichten, paar kilometer door Luxemburg rijden, stukje bijna vast komen te staan op fietspadbreed weggetje, het hoort allemaal bij deze dag.
En als laatste het kerkje van Neundorf. Met zijn hoge ringmuur waar oude kruisen uit leisteen ingemetseld zijn en met in het voorportaal een schelpnis met het reliëf van Maria en een tafelblad. Hierop moest het "tiende" worden betaald. Belastingen voor de kerk ter hoogte van een tiende van de opbrengst van het land.
Weer terug naar dezelfde camperplek als gisteren. Net nadat we staan breekt er wéér een bui los. Hopelijk de laatste voor vandaag.
Vrijdag 14 april
St Vith, al meerdere keren geweest met de camper, omdat hier een station van de Vennbahn is en omdat je hier kunt lozen, vullen en gratis overnachten.
Echter, we hebben de stad nog nooit verkend. Vandaag belooft een droge, zonnige en toch wel frisse dag en dus staat er vandaag een stadswandeling op het programma. Eerst naar de VVV voor de sleutel van het enig overgebleven deel van de vestingsmuren: de Büchelturm. Dat wordt dan meteen het tweede punt van de wandeling. Het eerste was een monument van St Vitus ter herinnering aan de samenvoeging van meerdere gemeentes.
De toren is niet heel erg hoog, maar was na een 2-daags bombardement tijdens kerst '44 het hoogste punt van St Vith. Bijna alle gebouwen waren tot ruïnes geschoten. Bij de beklimming van de toren stoten we bijna ons hoofd tegen het dakluik, dat door onszelf eerst nog opengeduwd moet worden. Een rare ervaring, maar dan is er ook zicht over een deel van de stad en de omgeving. Bij de wederopbouw werd naast de toren een nieuwe berg gemaakt van al het puin dat opgeruimd moest worden. Er zouden zelfs mogelijk nog menselijke resten in de berg rusten, het precieze aantal slachtoffers is nooit bekend geworden. Er is nu een park bovenop aangelegd.
De rondgang laat een stad zien zonder mooie, oude gebouwen. In plaats daarvan staan er veel fotoborden met uitleg over hoe het er voor 1944 uitzag. Er zijn 2 kerken: de St Catharijnekerk en de St Vituskerk. De eerste kerk lijkt wel een lokaal: een vierkante ruimte met (bid)stoelen en krukjes in een halve cirkel en vooraan een altaar en een paar beelden. Niet veel sfeer.
De St Vituskerk is meerdere keren herbouwd. Het huidige gebouw komt uit de jaren 50 van de vorige eeuw. Het combineert oude en moderne elementen tot een indrukwekkend geheel en bevat veel symboliek: de heilige getallen 5 en 3 komen in veel combinaties voor (sets van 3 en 5 ramen, 3 ingangsportalen) maar ook het plafond van het koor heeft veel betekenissen. De kruisweg is gemaakt van glimmende keramieken tegels en was toendertijd onderwerp van veel discussie, wij vinden het prachtig.
Een stukje verder lopend zien we het oude treinstation, nu een stadsmuseum en het enige overgebleven gebouw van wat 1e helft 20e eeuw een groot rangeerstation was.
Bij het voormalige klooster staat het kunstwerk "het Wiel van de Tijd" en daarmee komt onze rondgang ten einde.
Nog wat drinken, vloeistoffen wisselen, boodschappen doen en dan een uurtje rijden naar Kelmis. Daar kunnen we gelukkig stroom pakken ondanks dat het erg druk is.
De zon is zo'n beetje de hele dag bij ons geweest en ook hier blijft hij tot in de avond schijnen.
Zaterdag 15 april
Vandaag de laatste actieve vakantiedag van deze elf-daagse trip. Een zonnetje, droog en 13 graden. Alle ingrediënten die je nodig hebt voor een mooie wandeling. Het wordt het derde stukje van de Dutch Mountain Trail, 14,5 km tussen Orsbach en Vijlen, via Vaals. Daarna fietsend weer terug naar Orsbach. De accu van de fiets is gisteren weer opgeladen en om 9.15 uur vertrekken we. De fietsen worden op het eindpunt neergezet en de wandeling kan tegen 10.30 uur beginnen. Het eerste deel is een panoramapad tot boven op de Schneeberg (275 m). Het is genieten van de uitzichten en van alle bloeiende bomen en struiken. Op de top hangen een paar wandelschoenen in een boom. Bijna het klompenpad, maar dan net even anders.
We dalen af naar het Vaalser Quartier (Duitse deel) op de grens met het Nederlandse Vaals. Vervolgens komt de 2e top in zicht. De Vaalserberg, 322 m hoog, is de hoogste berg in Nederland. En weer een paar wandelschoenen in een boom. Het Drielandenpunt bovenop is een echte toeristische attractie, er is van alles te doen. Uitkijktoren, doolhof, eet- en drinkgelegenheden Belgisch en Nederlands. We kopen het eerste softijsje van dit jaar, lekker!
Er zijn drie maquettes aangebracht met de wapens van de landen. Ook staan hier borden met vermelding van een vierlandenpunt. Hoe zit dat nu?? Een stukje geschiedenis: na de nederlaag van Napoleon werden de grenzen van Europa opnieuw ingetekend. Zowel Pruisen als Nederland betwistten het gebied hier dat rijk was aan zinkmijnen. De oplossing was de creatie van een nieuw land: Neutraal Moresnet. Toen in 1830 België zich losmaakte van Nederland kwam er op dit punt een vierlandenpunt. Tot WO1 bestond de staat Moresnet. Nu hoort het bij de Belgische Oostkantons.
Het is een drukte van belang, racefietsers bevolken het fietspad dat hierlangs loopt. Laat nu net vandaag de Toerversie van Amstel Gold Race op het programma staan. Tot 240 km kan men hier fietsen en er zijn wel 15.000 deelnemers. We zullen ze de hele dag langs zien komen.
Grenswandeling hadden ze het hier beter kunnen noemen, want dat is waar we steeds op lopen. Daarna een mooi stukje op de kam lopen. Weilanden door waar modderpoelen staan die we ontwijken, de koeien die erbij horen staan wat verderop. Stegelkens door en weer verder. Daarna klimmen door het bos tot we bij een grafheuvel komen. Het laatste oorspronkelijke hakbos van Nederland, het Holsetterbos, doorkruisen en wat verderop komen onze fietsen weer in zicht. Er staan 424 hoogtemeters op de teller. Eén derde deel van de totale tocht is afgelegd.
En nu wordt het even lachen, want we sluiten ons aan bij de toerfietsers 🤣😂. Niet dat we ook maar enige illusie hebben ze bij te kunnen houden, maar ze gaan toevallig dezelfde kant op als wij: richting Vijlen. Ze komen zoef....zoef voorbij, knijpen hard in de remmen en hangen schuin in de bochten.🚴🚴🚴. Goed aan de kant blijven dus. Wat verderop scheiden onze wegen zich en keert de rust terug.
Bij de camper even lekker ontspannen, eten en daarna naar Thorn rijden. Weer een stukje dichter bij huis.
Zondag 16 april
Vanmorgen maken we ons op om naar huis te gaan. Dat is nog ongeveer twee uur rijden. Eerst lopen we een klein eindje langs de Maas vlakbij de camperplek, maar het is een koud en miezerig weertje. Heel anders dan gisteren.
Onderweg drinken we koffie en in Arnhem lozen we en spuiten de wielbakken van onze camper schoon. Dat is hard nodig vanwege alle Belgische modder die we hebben meegenomen. De rest van de camper krijgt vanmiddag en morgen een wasbeurt. Tegen 13 uur zijn we thuis en zit deze vakantie er weer op. Het was een top tiendaagse!
Maak jouw eigen website met JouwWeb