Vrijdag 16 juni
We zijn vlakbij Marmoutier en daar willen we dan ook even naartoe. Waarom? Omdat daar een abdijkerk staat en de oorsprong ervan gaat al tot de 6e eeuw terug.
De kerk ziet er robuust uit (kleine, op-schietgaten-lijkende ramen) en heeft 3 torens. De buitenste torens zijn 8-hoekig.
Binnen liggen informatiefolders die ons leren over de prachtige harmonieuze stijl die in het middenschip, het koorgestoelte en de dwarsbeuken zijn doorgevoerd. In de kapitelen van het middenschip zijn o.a. blaadjes met mensengezichten te zien.
Het Silbermannorgel uit 1710 wordt door kenners uit de hele wereld bewonderd om zijn klank. Jammer dat het nu niet te horen is.
De crypte herbergt meerdere graven, opgravingen van oude kerkgebouwen, maar ook relikwieën.
Buiten in de voorwand ontdekken we nog een paar opmerkelijke ingemetselde figuren, o.a. de Keltische Birgit die de 3-hoofdige god van de vruchtbaarheid baart. Het was weer eens de moeite waard.
Na Marmoutier gaat de rit door de heuvels van de Vogezen naar Nideck. Hier zijn een waterval van 25m hoog en ruïnes van het lage (14e eeuw) en het hoge (13e eeuw) kasteel van Nideck.
Eerst lopen we naar de beide kastelen, het onderste is legendarisch geworden doordat de gebroeders Grimm een sage en schrijver/ontdekkingsreiziger Adelbert von Chamisso er een gedicht over schreven: dat van de reuzendochter die op het kasteel woonde en op een dag door de omgeving liep en veel leuke nieuwe dingen zag. Een boer die op het land werkte werd als kinderschat opgepakt en meegenomen naar huis. Gelukkig zag de vader van het reuzenkind wat er mis was gegaan. Hij liet haar de fout rechtzetten en leerde haar dat een boer geen speelgoed is, maar van levensbelang voor de voedselvoorziening.
Van het ene kasteel staat nog een toren overeind, het andere kasteel lijkt meer op een rots met stenen, maar heeft wel een trap die tot bovenop de ruïne leidt met een prachtig uitzicht.
Verder naar de waterval, die met een stroomversnellinkje begint, maar nadat we een serie trappen zijn afgedaald een mooie val van 25m heeft. Erg mooi 🤩.
Nog 1 uitkijkpunt en dan komt de camper weer in zicht. Dit was weer eens een tocht om van te genieten.
Nog 1 doel voor vandaag: de Rocher de Dabo. Een groot rotsblok met de kapel St.-Léon erbovenop en een restaurant en parkeerplaats aan de voet ervan. Het is een campergedoogplek en vanaf hier moet je de zonsondergang over de Vogezen heel mooi kunnen zien. We gaan het samen met 8 andere campers meemaken.
Zaterdag 17 juni
We verlaten deze mooie plek vanmorgen met een beetje weemoed. Het is hier zo mooi!
Vandaag wordt het een "tussendoordag". Op naar camping "Le Vallon de L' Ehn" in Obernai, want er moet gewassen worden. De foto's zullen we iedereen besparen, maar wij worden altijd blij als alles weer schoon in de kast ligt en dat is gelukt.
Eind van de middag pakken we de fietsen voor een rondje Obernai, een pareltje in de Elzas. Veel gekleurde vakwerkhuizen, mooie Petrus- en Pauluskerk, Kapellturm en stadsmuur. Bijzonder vinden wij het Romaanse huis uit ca. 1240 en een waterput met 6 emmers.
Het is druk in dit stadje: veel toeristen, maar ook een kermis met natuurlijk veel kabaal. Dus na een lekker ijsje weer terug naar de rust van de camping. Vanavond gebruiken we onze Cadac weer eens en na een uitgebreide douchebeurt maken we ons op voor een nieuwe reisdag op zondag.
Zondag 18 juni
Vanaf de camping kijken we op de Mont Sainte-Odile. Daar gaan we naartoe zodra we de camper weer schoon en opgeruimd hebben. Het abdijcomplex op een 764m hoge heuvel is gesticht door Ste Odile. Zij was geboren in 660 als een ongewenst kind, ze was namelijk een meisje en bovendien blind. Een tante ving haar op, waardoor ze in leven bleef. Op 12-jarige leeftijd kon ze tijdens haar doop plots zien. Odile stichtte de abdij na een verschijning van Johannes de Doper. Op het terrein werden 4 kapellen, een kerk en een gasthuis voor zieken en behoeftigen gebouwd. Dat gasthuis is inmiddels een hotel-restaurant. Eén van de kapellen is gewijd aan Sainte-Odile, haar sarcofaag staat erin. Een andere herdenkt haar vader en de beide andere (Engelenkapel en Tranenkapel) zijn in restauratie. Op het terrein staat een unieke zonnewijzer uit de 18e eeuw: deze laat naast de plaatselijke tijd ook de Babylonische, de Italiaanse en meerdere wereldtijden zien. Heel bijzonder. Uiteraard is St Odile overal aanwezig. Een eindje bergafwaarts is een bron die zij zou hebben doen ontstaan bij het helpen en genezen van een dorstige, blinde en zieke man. Het water uit de bron zou ook nu nog geneeskrachtig tegen oogziektes zijn. Trouwens ook tegen oorziektes en hoofdpijn. Veel mensen komen hier om het water af te tappen. Voor ons is het een wandeling (wel een pittige) die ons helpt om uit de massa te komen. Het hele complex doet ons niet zoveel, alhoewel het mooie uitzichten biedt. Wat wel indrukwekkend is: om de berg staat een 12km-lange muur vermoedelijk uit de 2e eeuw voor Chr. Deze Mur Paien bestaat uit metershoge rotsblokken en was vermoedelijk een verdedigingswerk. Een deel van de muur is nu het decor van een kruisweg.
Het is vandaag veel te warm naar ons zin: zo'n 30 ⁰C en broeierig. Dit zorgt dat onze zin in activiteit naar 0 daalt en we houden ons de rest van de middag dan ook alleen nog maar bezig met een schaduwplek zoeken en later een camperplek. In Kanton Rosheim vinden we een mooie plek en hier blijven we dan ook vannacht. Intussen vallen de eerste druppels regen van deze vakantie, maar meer dan een paar druppels zijn het niet.
Maandag 19 juni
Na een wat onrustige (plak)nacht met af en toe wind en regenbuien staat vanmorgen het zonnetje weer vrolijk te schijnen. Straatsburg ligt hier niet ver vandaan en schijnt een bezoek waard te zijn. Voor ons is Straatsburg synoniem met het Europees Parlement, dus best wel benieuwd wat deze stad nog meer te bieden heeft. Het Canal-du-Marne-au-Rhin loopt hier ook in de buurt, dus we plannen om eerst een stukje te gaan fietsen. In Reichstett wordt de camper op P4N geparkeerd en met de fiets is het dan zo'n 9 km naar het centrum van de stad. Langs het kanaal is het mooi fietsen. Wel goed op het smalle pad blijven anders fiets je zomaar het water in 🚴. Straatsburg verwisselde tussen 1870 en WOII maar liefst 4x van eigenaar en dat het geen windeieren heeft gelegd is goed te zien. De protestantse kerk St. Pierre-le-Jeune sluiten we meteen in ons hart. Wat een plaatje is dit, met schitterende muurschilderingen (de storm op het meer van Tiberias en de tocht van de volkeren naar het kruis) en oksaal. We lopen hier bijna 45 minuten rond, veel te lang eigenlijk 🤭.
De "oude stad" komt vervolgens aan de beurt. La Petite France met veel oude vakwerkhuizen die meer dan 300 jaar oud zijn. Dit gedeelte van de stad is volledig omringd door water. Er werd volop handel gedreven en de rivieren moesten verdedigd worden m.b.v. een vestinggracht. Er werd een dam gebouwd door wie anders dan een oude, bekende (🧐😏) van ons: Vauban. Drie torens zijn met elkaar verbonden door overdekte bruggen, de Ponts Couverts. Vanaf de Barrage hebben we er een prachtig uitzicht op.
De musea slaan we over vandaag, wel zien we herenhuizen van de rijke koopmannen uit de 18e eeuw. De kerk St. Thomas met een schitterend mausoleum slaan we niet over. In opdracht van Lodewijk XV gemaakt voor een protestantse Veldmaarschalk, Maurice de Saxe. Een met veel symboliek uitgevoerd meesterwerk. In alle kerken zijn informatiebladen in de Nederlandse taal, heel handig. Bij de Kathedraal Notre Dame is de drukte het grootst. Wat een mensenmassa weer. Tussen alle groepen toeristen met gids en schoolkinderen bekijken we vliegensvlug het astronomisch uurwerk, roosvenster en schilderijen. Ook de buitenkant ziet er indrukwekkend (groot) uit.
We hebben zo onderhand een aardige indruk gekregen van deze stad, alleen het bekende Europese parlement ontbreekt nog. Laat die nu bijna op onze fietsroute terug naar de camper liggen. Nog snel een paar foto's van dit gebouw gemaakt, waar iedereen in Europa een centje aan heeft bijgedragen. De bovenste verdiepingen van het gebouw lijken onvoltooid, wat het proces van de Europese eenwording moet symboliseren. Het is tussen 1995 en 1999 gebouwd (kosten circa 470 miljoen euro) en beslaat een oppervlakte van 220.000 m2. Het is één van de grootste en meest opvallende gebouwen van Straatsburg.
Bijna terug op de parking fietsen we nog langs fort Rapp, mooi intact en met een gids te bezoeken. We besluiten op deze P4N te blijven overnachten en morgen nog een keer met de fiets erop uit te gaan.
Dinsdag 20 juni
De regen viel vannacht net te hard om de bovenraampjes open te laten, maar te zacht om de lucht te laten afkoelen, het was dus weer een plaknacht. Vandaag zal het tot ver in de middag droog blijven en het zal ook weer warm worden: meer dan 30 ⁰C. We gaan daarom vandaag een stuk fietsen langs het Canal-du-Marne-au-Rhin. Gisteren richting Straatsburg gefietst, vandaag naar het noordwesten. Het plan is om 20-25km enkele reis te rijden. Onderweg moeten we brood kopen, voor de rest zit alles in de fietstassen. Na een paar km rijden we al langs het kanaal en het windje over het water voelt aangenaam. Er zijn aardig wat fietsers en boten onderweg dus genoeg te kijken. Na een half uur zien we een mooie pauzeplek: een stijlvolle weeggeefbibliotheek die ook zitbanken heeft. We passeren een paar sluizen wat zorgt voor afwisseling en ons oog valt op een veld waarop verspreid een aantal rechtopstaande stenen staan. Er staat ook een bord bij, waarop vermeld dat de slachtoffers van 14 november 2015 van de aanslagen in Parijs (Charlie Hebdo) in gedachten zullen blijven. Blijkbaar kwamen er 11 hier uit de buurt. Een mooi monument.
Tegen half 12 gaan we op zoek naar een bakker. In Brumath is er één die nog open is en iets verderop is een parkje waar we van onze picnic kunnen genieten. Met nieuwe energie gaat de rit verder tot aan Waltenheim-sur-Zorn. Hier gaan we op zoek naar wat fris water om af te koelen. Boven bij de kerk is een kraan en iets verder ook een fontein. Heerlijk. Leuk dorp trouwens. De terugweg gaat vrij snel, nog even een draaibrug tegen gehad, maar tegen 4 uur zijn we dan weer bij de camper. Het is er zoals verwacht heel warm dus snel alles inpakken en een stukje verderop rijden om in de schaduw te komen. Bij fort Rapp is gelukkig zo'n plek en daar genieten we van een paar graden verkoeling.
Na een paar uur weer onderweg voor boodschappen en lozen en dan op naar het Zwarte Woud. Vlak voor Achern zien we een otter langs de weg lopen, nog nooit eerder in het wild gezien, bijzonder! In Achern is een P4N op een industrieterrein. Verder gaat de camper vandaag niet. De koffie roept.
Woensdag 21 juni
Na een paar hoosbuien vannacht (waar de raampjes wéér voor dicht moesten) en een klap onweer is vanmorgen de atmosfeer weer wat gekalmeerd. Even een uurtje Achern in op zoek naar een kleinere rugzak. Goed geslaagd overigens. Via de Schwarzwaldhochstraße (blijft mooi) rijden we naar de Mummelsee in Seebach. Mummels zijn meerminnen /-mannen die in dit meer wonen. Hier vlakbij start een Genießerpfad, een mooie wandelweg dus: Mummelsee-Hornisgrindepfad, 6,5 km lang en zo'n 260 hoogtemeters. Het lijkt vanwege het onstabiele weer een goede keus. Mochten de hemelsluizen zich openen (🌧️🌩️) dan kan een klim/afdaling behoorlijk lastig worden. Snel terug is dan wel fijn. Het eerste gedeelte gaat steil omhoog, hebben we dat alvast gehad. Eenmaal boven, met schitterende uitzichten op andere toppen van het Zwarte Woud, staan we op 1213 meter hoogte. Hier bevindt zich op een plateau een hoogveengebied. Veel info over de bijzondere flora en fauna en een wandelpad over vlonders ter bescherming van dit mooie, maar kwetsbare gebied. Pas vanaf 1972 is dit een wandelgebied. Tot deze tijd was het een militair oefenterrein waar we af en toe restanten van zien.
Twee torens staan hier: de kleinere Bismarckturm en de Hornisgrindeturm. De eerste beklimmen we voor nog mooiere vergezichten. Bij de tweede is een uitspanning en daar kopen we een lekker ijsje. Daarna komt de afdaling naar de Mummelsee; geen mummels gezien helaas! Nog een laatste stuk afdaling brengt ons weer terug bij het begin.
Met een goed gevoel na zo'n lekkere wandeling rijden we naar de Parking Wassererlebniswelt Panoramabad in Freudenstadt. Een gratis plek, maar wel met de mogelijkheid tot lozen en water innemen (tegen betaling). En dat laatste hebben we nu net nodig! Laat op de avond valt de regen die vanmiddag eigenlijk al verwacht was, gelukkig is het maar een beetje. Het zonnetje begon in de loop van de middag steeds sterker te schijnen en uiteindelijk werd het nog zo'n 27 graden. Kortom: een geslaagde dag.
Donderdag 22 juni
Wat gaan we vandaag doen? De weersvoorspelling is dat het vanmiddag gaat regenen en onweren en we willen niet te actief zijn vandaag. Op dit moment is het nog mooi weer, net lekker buiten ontbeten, en het besluit valt om naar de nabijgelegen Burgbach waterval te gaan. Vanaf de parkeerplaats is het ca 1km lopen en het begin gaat door een mooie kleine vallei met een paar huizen. 1 Heeft een grote beeldentuin met waterpartijen. Even verderop gaat de route over een smal pad verder omhoog, het volgt de Burgbach. Halverwege staat nog heel verrassend een zelfbedieningsbar, helaas is deze niet bevoorraad. En dan komen we aan bij de waterval: een mooie waaiervormige val van 32m hoogte. Echt genieten. Een paar 100m verder zijn de Burgbachrotsen en die willen we ook niet missen. Het vervolg gaat tussen steil oprijzende met veel mos bedekte rotsen. Bovenop is een schuilhut gebouwd met prachtig uitzicht. Voordeel van zo'n klein stukje lopen is dat je ook weer snel terug bent. Met de warmte van vandaag (toch al weer 27 ⁰C) mooi meegenomen.
Na de middag rijden we naar het waterslot Glatt. Een klein slot met boerenhoeve, waarin tegenwoordig een cultuur- en museumcentrum gevestigd is. Leuk om even te zien, maar we hebben vanmiddag geen zin in cultuur dus we zijn al snel uitgekeken. Een paar km verderop is camperplaats Auf dem Wöhrd in Sulz am Neckar met stroom. En het is nog steeds warm (29 ⁰C). Later op de avond valt er wat regen.
Maak jouw eigen website met JouwWeb