Woensdag 9 juli

Lekker buiten eten, want het kan weer. Vigelandsparken en de Dom willen we beslist niet missen en daarom nog 1 keer terug naar het centrum. De 24-uurs kaart is hier prima geschikt voor. Daarnaast is het ook wel weer aardig om met een andere valuta te kunnen betalen. Omrekenen dus.
Het Vigelandpark is eigenlijk ontstaan uit een afspraak tussen de stad Oslo en Gustav Vigeland (1869-1943). In 1921 tekende de toen al beroemde beeldhouwer een contract met de stad. Daarin stond dat alle werken die Vigeland had gemaakt en nog in zijn bezit had en alles wat hij nog zou gaan maken, zou afstaan aan de stad. In ruil daarvoor kreeg Vigeland de beschikking over een groot atelier en natuurlijk een vergoeding per gemaakt beeld. Hiervoor stelde de stad een deel van het Frognerpark ter beschikking. Vigeland kon dit inrichten zoals hij wenste. Tot aan zijn dood in 1943 is hij hiermee doorgegaan.
In totaal staan er 212 beelden die de mens in al zijn vormen uitbeelden.
Zeven jaar na zijn dood stonden de meeste stukken op hun plaats. De beelden werden zelf door Vigeland in klei op ware grootte gevormd. Anderen beeldhouwden ze of goten ze in brons. Een van de leukste vinden wij het "boze jongetje". Te vergelijken met Manneke Pis of de Zeemeermin in Kopenhagen. Een 17 meter hoge Monoliet is het hoogste punt in dit park. 121 Menselijke figuren ondersteunen elkaar of houden elkaar vast.
De Dom is de hoofdkerk van het Evangelisch-Lutherse Bisdom Oslo. Gebouwd tussen 1694-1697 en een aantal keren gerestaureerd. Het huwelijk van Haakon met Mette-Marit in 2001 werd in deze kerk voltrokken. Mooie plafondschilderingen en een koninklijke loge.

Tegen drie uur zijn we weer bij de camper en is het hoog tijd om aan de terugreis te beginnen. Het is warm in de camper (35 gr) en dat is best even wennen. Onderweg stoppen we nog om onze laatste Kronen op te maken. Niet handig, want net voor de Zweedse grens moet er 20 Kronen tol betaald worden. Gelukkig hebben we altijd Visa achter de hand. Tegen 18 uur vinden we bij het havenplaatsje Grebbestad onze overnachtingsplek. 's Avonds zien we het Nederlands elftal na strafschoppen verliezen van Argentinië (2-4).

Donderdag 10 juli

Bij het wakker worden is het alweer lekker warm, zowel buiten als in de camper. Op de camperplaats is geen schaduw en geen plaats om buiten te eten dus dat gebeurt een stukje verderop. Het plan is vandaag Duitsland te bereiken. Vanaf Göteborg is de weg vrij saai, maar de 2 tolbruggen zijn fotogeniek. De eerste is de Sontbrug (officieel Øresundsbroen). Het is een tuilbrug met een hoofdoverspanning van 490 meter. De totale brug is 7.845 meter lang en hij hangt 57 meter boven het water, Tot nu toe is het de hoogste brug in Denemarken. Halverwege ligt een kunstmatig eiland, waar de brug overgaat in een tunnel. Deze heet de Drogdentunnel en is 4.050 meter lang. De grensovergang ligt bovenop de brug. De bouw begon in 1995 en is in 1999 voltooid. Met tol wordt de brug afbetaald en in 2035 moet dat door de weggebruikers (49 euro per keer) gebeurd zijn. De 2e brug van vandaag is de Grote Beltbrug (Storebæltsbroen). Het is een hangbrug tussen de eilanden Funen en Seeland, geopend in 1998. De totale lengte is zo'n 18 kilometer. Om de internationale scheepvaart niet te hinderen, hangt de brug aan de oostzijde voor het wegverkeer hoog boven de Grote Belt. Het tolgeld bedraagt € 35,00 en voetgangers/fietsers worden op de brug niet toegelaten. Tegen 22.45 uur vinden we een plekje in Flensburg.

Vrijdag 11 juli

In Flensburg kun je de geschiedenis van de rum ontdekken, maar er zijn ook mooie hofjes met galerieën, cafeetjes en kleine winkeltjes. De St. Nikolaikerk is de grootste van Flensburg en rond 1390 gebouwd. St. Nikolai is de schutspatroon van zeelieden en schepen. De kerk bezit twee orgels in één, uniek in zijn soort. Schloss Gottorf, een 800 jarig kasteel, is verbouwd. Eerst naar een renaissance fort en daarna tot een barok paleis. Twee belangrijke streekmusea hebben er hun intrek genomen. Tijdens onze wandeling ontdekken we nog meer interessante bouwwerken. Helaas is de informatie die we bij de wandeling gekregen hebben maar heel summier. We worden zelfs uitgenodigd om binnen naar de kapel in het oude klooster (nu een verpleeg- en verzorgingshuis) te komen kijken. Uiteindelijk wordt de reis richting Hamburg hervat en om 20.00 uur bereiken we via allerlei omleidingen Wedel. Buiten eten lukt nog net voor het te koud wordt.

Zaterdag 12 juli

Een wandeling zien we nog wel zitten op deze voorlaatste vakantiedag. Op zoek naar de "VVV", maar dat valt niet mee. Als we dan uiteindelijk ook nog niet de goede informatie meekrijgen is dat toch wel wat teleurstellend. Anderhalf uur later rijden we dan ook maar op goed geluk naar een plek die we gisteravond passeerden. Dit blijkt inderdaad een wandelgebied te zijn, het "Holmer Sandberge". De ingetekende route is niet te vinden, maar het stuifzandgebied is overzichtelijk en m.b.v. de kaart kunnen we ons oriënteren. Gelukkig nog een mooie wandeling gemaakt. Daarna rijden we naar Nederland om de troostfinale te kijken: Nederland-Brazilië. In Winschoten, waar we ook met de camper overnachten vinden we een plekje. Het personeel van het hotel is erg vriendelijk en met de winst van Nederland (3-0) kan de avond niet meer stuk.

Zondag 13 juli

We zijn nog nooit in Bourtange geweest, dus dat wordt tijd. De vesting ligt vlak in de buurt en redelijk op de route. Op weg er naartoe passeert ons een hele riks antieke auto's, altijd leuk om te zien. Omdat er wegwerkzaamheden zijn moeten er nog een aantal kilometers worden omgereden. Bourtange ligt in het prachtige Westerwolde, maar het heeft nooit stadsrechten gehad, hoewel de grachten en muren anders doen vermoeden. Het is één groot openluchtmuseum en de geschiedenis is interessant. Willem van Oranje gaf in 1580 opdracht hier een fort aan te leggen op een zandrug in het Bourtangermoeras. Tussen 1593 en 1851 was het een heel belangrijke vesting, maar nadat het werd opgeheven ontstond er een agrarisch dorp. In de jaren zestig van de vorige eeuw nam de gemeente Vlagtwedde het initiatief om de vesting te reconstrueren. Het plan werd uitgevoerd tussen 1967 en 1992. Wallen werden opnieuw opgeworpen, grachten werden gegraven en soldatenbarakken gebouwd. Je waant je eeuwen terug in de tijd. De vesting die nooit werd ingenomen...
Het Marktplein bevindt zich in het midden van de vesting, alle straatjes komen erop uit. Hier staan 16 lindebomen van 350 jaar oud en ook de belangrijkste officiershuizen staan aan dit plein. Voor het Majoorslogement staat de reconstructie van het Houten Paard. Een martelwerktuig waarop de gestraften moesten plaatsnemen en daarna kregen ze gewichten aan hun voeten. Wat een afschuwelijk voorwerp!
Oude gebruiksvoorwerpen hebben een plaatsje gekregen in het Museum "De Baracquen". Op de wallen staan nog drie "secreten", kleine gebouwtjes boven het water gebruikt als toilet voor de soldaten.
Met nog een bezoek aan een aantal kerken en molens nemen we afscheid van dit bijzondere dorpje.

Het laatste gedeelte naar huis wordt snel afgelegd en de kinderen onthalen ons met een lekkere warme maaltijd.
We hebben 3.885 km gereden. Het weer is ons tegengevallen; veel regen en kou. Daardoor konden we veel wandelingen niet (af)maken.
De natuur daarentegen was geweldig en de mensen erg vriendelijk. Ook de staafkerken waren de moeite waard.

Maak jouw eigen website met JouwWeb