Zaterdag 16 juni

Na een goede nachtrust, starten we weer op. Eerst maar eens naar de Tourist info voor een wandeling. Aan de hand daarvan kijken we of we nog een nachtje hier blijven of niet. We vinden een wandeling die ons laat zien waar we hier voor zijn, dus dat is een goede optie. We wandelen eerst langs het Gifhorn Molenmuseum waar een aantal fraaie exemplaren staan. Zin om erin te gaan hebben we niet dus lopen we verder. De Russisch-orthodoxe Saint Nicholas (Nikolaos) kerk staat ook op dit terrein en is een replica van een Russische houten kerk. Binnen bevinden zich talrijke waardevolle iconen-schilderingen. Wij houden het bij de buitenkant. Nikolaos is een van de meest vereerde heiligen in Rusland en wordt beschouwd als een wonderdoener en beschermheer van zeevarenden, kleermakers en wevers. De trapkerk heeft een aantal vergulde koepels en bestaat uit balken van wel twaalf meter lang. Er is meer dan 400 kubieke meter van het beste larikshout gebruikt. In totaal is hij 27 meter hoog. Mooi om te zien. Wat verderop staat het 2e object dat we graag willen zien: het Klokkenpaleis. In 1996 legden de voormalige president van de Sovjet-Unie Michail Gorbatsjov en zijn vrouw Raisa de eerste steen hiervoor. Dit klokkenpaleis met zijn typische gouden koepels is gemodelleerd naar een klooster in de oude Russische stijl. Onder het dak van het gebouw zijn het European Artisans Institute, de klokkengieterij en de expositie- en vergaderzalen gewijd aan het werk van Albert Schweitzer. De kroon op dit paleis is een gestileerde replica van de Russische tsaarklok uit het Kremlin van Moskou, de grootste klok ter wereld. De uit hout gesneden figuur van Sint-Jozef, als patroonheilige van ambachtslieden en kunstenaars, staat fier bovenop. Het laatste onderdeel van deze wandeling wordt de European Liberty Bell, een vrijheidsmonument op de Lüneburger heide. Het is ongeveer 16 meter hoog en staat op een vloeroppervlak van 20 x 20 meter. Het herdenkt de verdeling van Duitsland en Europa en de vreedzame val van het IJzeren Gordijn. Gifhorn is als stad gekozen voor dit monument, omdat het een geografisch grensgebied was en direct aan de DDR grensde. Op de 10-tons bronzen bel van de European Liberty Bell zijn de portretten afgebeeld van de vier belangrijke persoonlijkheden: Michail Gorbatsjov, George Bush sen., Helmut Kohl en Gyula Horn. Deze vier politici hebben grote bijgedragen geleverd aan het overwinnen van de grenzen en het verenigen van Duitsland en Europa. Het is allemaal de moeite van het bekijken waard, maar we zijn nog best wel moe van de afgelopen intensieve dagen. Dus eerst maar eens eten en rusten.

In de middag fietsen we naar Neubokel. Hier is een wandeling die je ook op de fiets kan maken, werd er vanmorgen bij de Tourist info verteld. We gaan het zien. De weg ernaar toe is niet aangegeven, dus moeten we via Maps rijden, geen best voorteken.
Eenmaal daar blijkt de tocht over wel erg rul zand te gaan. Voor Evelien flink afzien. We hopen hei te zien, daarvoor zijn we hier, maar ook dat valt tegen. We besluiten om te draaien en na 20 km zijn we weer op de camperplaats terug. Waar het aan ligt deze keer, geen idee, maar we hebben nog niet 1 foto gemaakt. Dat gebeurt eigenlijk nooit!
Dan maar met een lekker wijntje rustig aan de avond beginnen. Het weer was prima vandaag. Iets meer bewolking en wind, maar nog steeds boven de 25 graden.

Zondag 17 juni

Nog steeds geen heide gezien en daar moet vandaag verandering in komen. Poging twee dus! Maar eerst broodjes bakken op onze Safari voor het ontbijt. Dat lukt niet omdat er vrij veel wind staat, straks nog maar eens proberen. Dan maar Pa Coehorst bellen want vandaag is het vaderdag. Binnenkort gaan we bij hem op bezoek. We vertrekken redelijk op tijd en na een paar pogingen komen we inderdaad aan bij de gezochte parkeerplaats. Deze grenst direct aan de hei, dus moet het goed komen. We kiezen voor de twaalf kilometer lange route: "Der Wacholderwald in der Teufelsheide". Klinkt goed, nietwaar? Eerst lunchen en dan beginnen we. Het is een mooi begin, veel heide en veel rust. Verderop wordt het een lang, saai stuk om daarna weer af te wisselen met een mooi wandelgedeelte. We spotten een paar mooie, voor ons onbekende vogeltjes (later blijken het geelgorsen te zijn). Het laatste stuk is weer lang en eentonig. Eenmaal bij de camper terug besluiten we hier niet te blijven (morgen fietsen was ook nog een optie) maar verder te reizen.

We rijden alvast richting de Weser waar we ook willen wandelen.
In het plaatsje Celle komen we erachter dat het al half zeven is. De dag is lang genoeg geweest en er is hier een camperplaats, Parking am Schützenplatz. Een grote parkeerplaats op een braakliggend terrein. Er staan al wel 20 campers, maar wij passen er nog makkelijk bij. Op naar een rustige avond.

Maandag 18 juni

Vanmorgen eerst even boodschappen doen en dan naar het Weserberg-gebied. Om half 1 komen we in Grünenplan aan. Bij de VVV krijgen we o.a. nog de kaartjes van een paar plaatselijke wandelingen. Eén van deze wandelingen (12 km) gaan we lopen.
Helaas, we vinden weinig tekens onderweg en na een paar km blijkt ook de weg/pad nauwelijks zichtbaar meer te zijn. Ook Maps kan ons niet meer verder helpen. Nadat Evelien zich weer eens bezeert aan de geblesseerde schouder (frozen shoulder), besluiten we terug te keren.
We zien een ree vlak voor ons wegspringen, maar dat is het dan ook wat het wild betreft.
In het dorp zien we een beeld van een glasblazer en daarna rijden we door naar een camperplek. De eerste is bezet (kermis), maar daarna komen we op een prachtige plek in Ottenstein. Een mooi uitzicht, stroom, rustig en met een jeu de boulesbaan, wat wil je nog meer! Het overnachtingsgeld moet worden afgegeven in een envelopje bij het gemeentehuis. Een wit gebouw met houten onderdelen.

Dinsdag 19 juni

Vanmorgen is het weer nog wat somber, vanmiddag gaat het opklaren volgens de weerdiensten. We besluiten dan ook om eerst maar foto's bij te werken. Tegen 12.30 uur vertrekken we voor een wandeling over de hoogvlakte van Ottenstein, een kleine 7,5 km. Het blijkt een afwisselende tocht over velden en door bossen. Vaak vrij vlak en soms even klimmen en dalen, maar wel met mooie uitzichten. De wandeling eindigt in Ottenstein waar we nog even rondkijken De St. Joriskerk is gebouwd met de stenen die vrijkwamen uit het gesloopte kasteel (18e eeuw) en heeft een mooi blauw interieur. Ook een prachtig woonhuis (is het dat wel?) verdient het vastgelegd te worden. Daarna lopen we terug naar de camper. Tegen 17.30 uur rijden we naar Hamelen. Hier is de Camperplaats Hannes Weserblick waar we kunnen lozen. Het is geen mooie of gezellige stek, maar hij voldoet aan ons doel. Morgen willen we namelijk Hamelen bezoeken.

Woensdag 20 juni

Vanmorgen worden we wakker van een flinke herrie. Het lijkt wel of ze het pand naast ons aan het slopen zijn. Gelukkig valt dat mee. In ieder geval is het ook een voordeel want we zijn nu op tijd op weg naar de VVV voor info over de stad. Maar eerst feliciteren we Pa en Lenka met hun verjaardag. De oude treinbrug is het eerste wat we zien als we op weg gaan. Hij stopt bij onze camperplaats, maar er zal geen trein meer over heen rijden. Een plein wat verderop is omgetoverd tot een tropisch strand, dit i.v.m. het Wereldkampioenschap voetbal. Bij de Rattenvangerbronnen lezen we de bijbehorende sage van de Rattenvanger (die iedereen kent natuurlijk) en nog wat historische achtergronden. Het Rattenvangerhuis (1602) heeft een rijke overvloedige versiering van de façade. Het huis dankt zijn naam aan een inscriptie van de kinderuittocht. De tocht is makkelijk te belopen: volg de ratten (tegels) op de straat. Natuurlijk komen we ook een hedendaagse rattenvanger tegen, hij lokt niemand. Gelukkig maar. Bij een stalletje in de winkelstraat proeven we Rattenbloed en Rattengif. Het eerste bestaat uit aardbeien en wodka, lekker! Het rattengif is niet lekker, gemaakt met anijs, geen favoriet van ons! We zien achtereenvolgens een aantal schitterende gebouwen, onder andere het Leisthaus (1585), nu een museum. Het heeft een vreemde fronton, halverwege waar Lucretia onder een schelp staat (genaamd Utlucht). Maar ook het Stiftsherrenhaus (1558) heeft prachtig origineel houtsnijwerk met decoratieve randen. Nog zo eentje: het Hochzeitshaus met carillon (1610). Hierin bevonden zich ook een wijnlokaal, raadswaag en apotheek. Driemaal daags komt de rattenvanger hier tevoorschijn en dat willen we natuurlijk even zien. Op de voetgangersbrug naar het eiland Werder is het symbool van Hamelen groot en goud versierd: de rat, die stoutmoedig zijn voorpoten naar de hemel heft.

De poortmolen is het volgende grote gebouw dat we passeren. Het gebouw met de vlechtband- en rozetmotieven dateert van 1560. Wat zijn deze vakwerkhuizen ongelooflijk rijk en mooi versierd! Ook de st. Nicolaaskerk vinden we de moeite waard. Het laatste gebouw dat we induiken wordt de St. Bonifatius Munsterkerk. Het oudste bewaard gebleven deel is de Krypta Romanus van ca. 1120. Na verschillende verbouwingen, die begonnen in de 2e helft van de 13e eeuw, ontstond geleidelijk de huidige vorm van een hallenkerk. Snel terug naar de camper.

Later in de middag pakken we onze fietsen en maken een tocht langs de Weser. Lekker om weer even wat anders te doen.

We rijden een deel van de Bauern-Weser tocht tot aan Grohnde en komen via een aftakking weer terug (paarse route). De hele aanbevolen tocht wordt een beetje teveel van het goede. Een mooie tocht met uitzichten over rivier, heuvels, akkers en soms een dorpje. Om naar de andere kant te komen nemen we een pontje. De terugweg gaat langs de hekken van een kerncentrale. Wat zijn dat toch gigantisch grote koeltorens. Aan het eind hebben we 28km op de teller staan.

De thermometer in de camper staat op ruim 35 ⁰C. Snel ramen open, boel opruimen, lozen, ramen dicht en rijden. In die volgorde.
Tegen half 9 zijn we op de camperplaats Dorfplatz in Blomberg. Voor de eerste keer deze vakantie staan we zelfs alleen. Niet dat we dat erg vinden, maar op alle andere cp's was het erg druk. Een prachtige avond volgt waarin we lekker buiten kunnen eten en koffie drinken.

Donderdag 21 juni

Het regent weer eens. Het Hermannsdenkmal ligt een stukje verder.Dat is het begin van de Römer-Lippe-route, maar het beeld is ook ter nagedachtenis aan de "Varusslacht", waarin de Germanen als 1 volk tegen de overheersers streden. Stukje geschiedenis: De Germaanse aanvoerder Arminius bracht de Romeinen tijdens de Slag bij het Teutoburgerwoud (Varusslag) een vernietigende slag toe. Na zijn dood in 19 na Christus raakte hij in de vergetelheid. Begin zestiende eeuw kwam hier verandering in. Niet alleen verwierf Arminius, alias ‘Hermann’, een heldenstatus, hij gold ook als een historisch rolmodel. Men wijdde opera’s, gedichten, schilderijen en toneelstukken aan deze Duitse superheld met als ‘kers op de taart’ het Hermannsdenkmal in Detmold. Dat het op deze plaats in Noordrijn-Westfalen kwam had te maken met het feit dat deze plek was aangewezen als dé plek waar het gevecht plaats zou hebben gevonden. Inmiddels is het droog geworden. Het huisje waar architect Ernst von Bandel lange tijd woonde om maar dicht bij deze plek te kunnen zijn staat er nog steeds. Het was zijn ontwerp waar men in 1838 aan begon. Het voetstuk is een ronde tempel met tien zuilen. Via een wenteltrap (binnen in de tempel) klim je naar het platform dat de koepel omcirkelt en waar het beeld staat. Hermann is 25 meter hoog en gemaakt van 200 koperen platen. Hij draagt een broek met laarzen, een korte rok, mantel en een gevleugelde helm. Dit was de kledij die men in die tijd droeg. Zijn linkervoet rust op de Romeinse adelaar (het veldteken van de Romeinen), links draagt hij een schild en rechts een opgeheven zwaard. Hij kijkt uit in de richting van Frankrijk, want de Varustroepen zouden daar vandaan gekomen zijn. Gedurende de Eerste en Tweede Wereldoorlog werd Arminius weer ingezet als rolmodel en propagandamiddel. Hier vonden evenementen plaats van de Hitlerjugend en nazi-organisaties. De geallieerden echter gebruikten dit goed zichtbare monument als oriëntatiepunt bij hun luchtaanvallen. Ironisch gezien speelde het dus een rol bij de ondergang van het Derde Rijk. Vandaag de dag gelooft men dat Kalkriese, zo’n 20 kilometer ten noorden van Osnabrück, de plek is waar de slag ooit heeft plaatsgevonden. Eenmaal boven heb je een prachtig 360° uitzicht op de omgeving. Het beeld oogt een beetje in elkaar gekrompen vanaf dit punt.

Het wordt al met al een late lunch vandaag. Gelukkig dat het tweede doel niet zo ver weg ligt. Dat zijn de Heilige zandsteenrotsen die in dit mooie Osning natuurgebied liggen. Deze zogenaamde Externsteine, zijn bijna 40 meter hoog en ze lijken zomaar uit de grond omhoog gekomen te zijn. Men denkt dat dat deze rotsen al in de steentijd de functie van een cultusplaats hadden. Er zijn stenen punten uit circa 10.000 v.Chr. gevonden in de omgeving van de rotsen. Dit bewijst dat er in die periode al mensen op deze plek hebben geleefd, maar het is niet zeker dat de rotsen een cultusplaats waren. Drie van deze "grote jongens" zijn met trappen te beklimmen en dat doen we met plezier. Hoogtevrees is hier niet zo handig. In de 12de eeuw werd volgens een inscriptie een grot in de westelijke rots als kerk ingewijd door de bisschop van Paderborn. Links naast de ingang van die grot bevindt zich een reliëf van de kruisafname van Jezus. Dit is het oudst bewaarde stenen beeld van Duitsland. Beneden op het gras of aan de waterkant kun je heerlijk picknicken. We hadden hier moeten gaan lunchen.

Bij Schloss Neuhaus, (kenden we dat niet? Natuurlijk, dat was de eerste fietstocht deze vakantie). is het tijd voor het avondeten, maar we blijven hier niet overnachten. Onderweg hebben we nog een paar fikse regenbuien.
Een half uur verder in Lippstadt blijven we wel op de camperplaats Kombibad staan. Het is hier behoorlijk druk met campers, maar we kunnen er gelukkig nog bij. En als we eenmaal staan is het weer droog. Het was weer een mooie dag.

Vrijdag 22 juni

En ja hoor, vanmorgen valt er al weer hemelwater naar beneden. Buienradar kan ons niet direct aan een droge omgeving helpen om te fietsen. Hij belooft echter wel vanaf het begin van de middag droog weer in Hünxe. Dan daar maar vast naar toe rijden na de koffie. Eenmaal daar eerst gegeten, er kwamen toch nog wat laatste buitjes aan.
We willen net op onze fietsen stappen als we zien dat Evelien een platte fietsband heeft. Repareren lukt niet want onze plakmaterialen zijn uitgedroogd. Dat is balen.
De middag is al een eind op weg en wij besluiten door te rijden naar huis.
Het was weer een puike vakantie met als hoogtepunt Potsdam. We hebben 1540 km gereden in 13 dagen.