Provence
We hebben 16 dagen vakantie en waar kunnen we die beter spenderen dan in Zuid Frankrijk, één van onze favoriete regio's.
Onze reis in één oogopslag, het meest zuidelijke gedeelte uitvergroot
Vrijdag 20 mei
Ondanks dat we vandaag best nog wel veel te doen hebben, hopen we ons 1e doel te bereiken. We vertrekken in de middag en rijden, rusten en eten wat. Tegen 21.30 uur arriveren we op de camperplaats Parking Dudelange in Luxemburg. Het is er druk: er staan al acht andere campers. We schuiven bij en hebben 399 kilometer op de teller staan.
Zaterdag 21 mei
We hebben vannacht heerlijk geslapen en worden door de zon gewekt om 8 uur. Na het ontbijt eerst tanken om daarna Frankrijk in te rijden. Het doel voor vandaag wordt Bourg-en-Bresse. Dan hebben we tenminste het grootste deel van de route naar de Provence gereden.
Onderweg nemen we de tijd, drinken koffie buiten en zoeken de wat kleinere wegen op, o.a. de D1.
Bij Cité de la Mothe, net ten zuiden van Neufchateau, stoppen we de auto. We wandelen een uurtje over de oude wallen en verdiepen ons in de geschiedenis van deze plek. De stad begon zijn bestaan in de 13e eeuw en werd in de 16e eeuw uitgebreid. Zo'n vierduizend mensen woonden er en er waren een kasteel en 2 kloosters. De nicht van Keizer Karel de V maakte er een bastion van. De Franse Koningen waren er niet blij mee en met het laatste beleg (1644) werd de citadel met de grond gelijk gemaakt. Tegenwoordig is er een vereniging die het probeert te restaureren.
Natuurlijk moet er nog een keertje gestopt worden voor het avondeten. Daarvoor wordt de wok vandaag gebruikt. De temperatuur is gelukkig warm genoeg om buiten te eten. En de afwas .... die moet ook nog even gebeuren.
Daarna moet er nog wel gereden worden, drie uur zelfs, voor Bourg-en-Bresse in zicht komt. Helaas treffen we het niet; de camperplaats is vol. Doorrijden dan maar naar de volgende: St. André sur Vieux Jonc. Het is of de duivel ermee speelt, ook hier is alles vol. Maar op de parking van het kerkhof iets verder is het wel rustig, dus het eindpunt voor vandaag is bereikt. 469 kilometer gereden.
Zondag 22 mei
Bij het wakker worden blijkt het erg bewolkt te zijn. Eerst maar eens ontbijten. Tijdens het was ritueel komen we erachter dat we gisteren een aantal beestjes hebben meegenomen: Evelien 10 en Richard 3. Waarschijnlijk uit het hoge gras bij de oude stad. Tijd om teken te verwijderen, want dat is heel belangrijk en ook zo snel mogelijk. Gelukkig komen ze er allemaal op de goede manier uit.
Het water van de Rhône volgen we vervolgens lange tijd. Er staat een harde wind en de rivier heeft zelfs schuimkopjes, het lijkt de zee wel. De Romaanse toren in Vienne staat nog fier overeind.
Met behulp van maps.me lopen we nog een tocht van ongeveer 5 km. Het pad gaat onder andere langs wijnvelden en het Chateau de Larange. Het is inmiddels tot een ruïne getransformeerd, met een waarschuwingsbord erbij voor vallende stenen.
De kerncentrale ten noorden van Montélimar is het laatste wapenfeit voordat we de camperplaats Aire Municipale van St-Paul-Trois-Chateaux oprijden. Zes uur is het dan, fijn vroeg nog. Plannen maken voor de komende dagen en foto's uitzoeken. Ondertussen tikt de regen op het camperdak.
Maandag 23 mei
Om 6 uur wordt er deze morgen al zeer luidruchtig met een grasmaaier rond getoerd. We slapen nog wel even maar rond 8 uur stappen we uit bed om voor het ontbijt te zorgen. Het plan voor vandaag is: eerst een truffelroute rijden en dan een wandeling op de flanken van de Mont Ventoux, de Reus van de Provence. Na een wat moeizame start (altijd even zoeken) rijden we een mooie tocht. Deze leidt ons onder andere naar Clansayes, een dorpje op een heuvel met een toren en overblijfselen uit het bronzen tijdperk. Deze toren is gebouwd in de 12e eeuw en 15 meter hoog. Bovenop staat een beeld van de Maagd, uitgehouwen in 1853 door de monniken van Aiguebelle. In de 13 eeuw was deze toren een kerker, in de 17e eeuw werd het een gevangenis.
Daarna op weg naar de markt in Grillon. Volgens onze gegevens is de markt er alleen vóór de middag. Helaas, er blijkt helemaal geen markt te zijn. Dan maar door naar Tulette. Even nog flink doorrijden en dan is het hier gelukkig wel raak: een leuke markt.
Na de lunch op naar de Belvedère op de flank van de Mont Ventoux, 965 meter hoog. De wandeling start hier en gelijk al met mooie uitzichten. Een tocht van 3,5 uur waarbij we behoorlijk moeten klimmen en dalen, zo'n 440m. Daarnaast staat er een flinke wind en de zon laat zich telkens maar kort zien. De uitzichten en volop bloeiende bloemen vergoeden veel. En wat ook kenmerkend is: de geur van tijm. De berg staat er gewoon vol mee. Op het eind nog een mooie foto van Rochers des Rams en daarna komt het beginpunt weer in zicht.
Gelukkig is er in het dorp Malaucène een camperplaats, dus de beslissing is snel gemaakt.
Dinsdag 24 mei
Vanmorgen een rustige start. Vers brood en andere boodschappen kopen en tegen de middag met de camper naar St Gens. Een wandeling van 9 km staat op de planning, met iets minder hoogteverschil dan die van gisteren: 355 meter. De wandeling staat in het teken van Gens Bournarea, geboren rond het jaar 1105 in Monteux (Vaucluse) in een boerengezin. Hij leefde zijn jeugd verdeeld tussen zijn gezin, zijn plichten en religie. Gechoqueerd door de met heidendom getinte religieuze praktijken van zijn landgenoten, trok hij zich op vijftienjarige leeftijd terug in de woeste vallei die later Valsainte zou worden.
Hij stierf op drieëntwintigjarige leeftijd, maar zijn korte leven was opbouwend en de traditie schrijft hem vele wonderen toe. Onder andere het laten regenen na lange droogte en het water uit een berg tevoorschijn laten komen. Nog steeds wordt hij aangeroepen in tijden van droogte om de regen te laten vallen.
In Beaucet bekijken we eerst het klooster van Saint Gens. Na korte tijd komen we erachter dat we de wandeling verkeerd om lopen. Dat zorgt nog een paar keer voor wat moeilijkheden bij het vinden van de route en voor een pittige afdaling. De tocht is mooi en ook de zon schijnt de hele dag. Alleen weer die harde wind, dat mag wel wat minder. Via de kloof Combe Mayaud lopen we weer naar het beginpunt, 10.5 km en 5 uur later.
Een kudde schapen begeleidt door een witte schaapshond komt voorbij.
Dan is het alweer tijd om een camperplek te zoeken. Dat wordt Malemort du Comtat, een groot plein midden in het dorp waar geen andere camper te bekennen is. Wel een plekje in de schaduw zoeken, anders wordt het veel te warm. Vanavond staat er spaghetti op het menu en daarna nemen we een verfrissende douche.
Woensdag 25 mei
Lekker lezen in bed, zo starten wij deze dag. Daarna vers brood halen en na het eten nog een rondje door het dorp lopen. Daar ontmoeten we een Belgische vrouw die ons vertelt dat er nauwelijks nog brandstof te koop is. Dit in verband met een conflict over arbeidsvoorwaarden met als gevolg blokkades bij de olieraffinaderijen. Eerst alleen in West Frankrijk, maar nu blijkbaar in het hele land. Oei, onze benzinetank is bijna leeg. Dus er maar snel op uit. Bij de eerste beste pomp op de route stoppen we. Het duurt drie volle uren voordat onze camper de pomp heeft bereikt. En hoeveel mag er getankt worden: 20 liter! Het is nu eenmaal niet anders. De gehele dag wordt dus besteed aan tanken en dat levert best wat spanning op. Maar tegen het einde van de dag zit de tank vol. In Montfroc is een camperplek. Het is een oud en klein dorpje met maar 80 inwoners. Toch is de camperplek gratis, ook het water en de stroom en wat is het hier heerlijk rustig. Tegen de avond wandelen we een rondje door het dorp, maar ook langere wandelingen kun je hier maken.
Donderdag 26 mei
Het wordt weer tijd om de beentjes te strekken. Er blijkt een wandeling in de buurt te zijn die begint bij St. Vincent sur Jabron: Montagne de Mare, no 9. Wat wel lastig is: er wordt niet bij vermeld wat de totale wandelafstand is. Gelukkig is maps.me er nog, dus de wandeling kan ingekort worden.
De start is bij het oude kerkje van St Vincent, eromheen is een vlinderparadijs gemaakt. Heel veel soorten in diverse kleuren vliegen hier rond, heel mooi! Daarna lopen we bergop richting de col St Martin. Bij het kruis is er een prachtig uitzicht. De brem bloeit hier volop en ook andere planten laten hun mooiste kleuren zien. Twee kuddes schapen trekken ons voorbij. De patous mengen zich tussen de schapen en beschermen de kudde. Deze patous zijn Pyreneese berghonden, groot en wit en hebben afhangende oren. Vanaf twee maanden na de geboorte worden ze bij de schapen geplaatst zodat ze leren leven met de kudde. Ze gaan qua kleur ook volledig op in de kudde. Het zijn dus geen aanvallers, maar ze beschermen de kudde door de indringers (roofdieren of mensen) ervan te overtuigen weer rechtsomkeert te maken. We houden afstand, zoals ook duidelijk op de borden vermeld staat.
Na 2 uur lopen zijn we bijna bij de col. Het is erg warm, we zijn moe en besluiten om te draaien. Na een lunch van crackers met makreel lopen we via een brede, maar wel langere weg terug. Weer bij de camper staan er 13 kilometer op de teller.
Na een lange rustpauze gaan we op zoek naar een supermarkt en een camperplaats. Laat nu in Sisteron beide aanwezig zijn!
Vrijdag 27 mei
Bij het opstaan vanmorgen is het al lekker warm, buiten ontbijten dus. Daarna komt er een Nederlands echtpaar een praatje maken. Dat is op zich gezellig maar ze nodigen zichzelf ook maar meteen uit om bij ons te komen zitten. We geven aan dat wij na de koffie meteen de Citadel (12e-13e eeuw) willen gaan bezoeken.
Hij ligt bovenop de hoge, smalle rots van Baume en torent hoog uit boven de plaats Sisteron. De citadel, een van de bouwwerken van de beroemde Franse fortenbouwer Vauban, geldt als de belangrijkste bezienswaardigheid van Sisteron en ligt op een belangrijke strategische positie. Al tijdens het Romeinse Rijk was hier een fort, later in de Middeleeuwen tot een verstevigd fort uitgebouwd. Zwaar beschadigd tijdens de Godsdienstoorlogen en eind zeventiende eeuw door Vauban uitgebreid. Het is een van de belangrijkste verdedigingswerken in de Provence. Het vergt wat klimwerk, maar het is zeker de moeite waard. Met audio en kartonnen figuren krijg je een duidelijk beeld van die tijd. Als we op de omwalling lopen zien we hoe hoog het is; onze camper lijkt wel een dinky toy. We bekijken het museum en het openluchttheater dat plaats biedt aan 1500 toeschouwers. Richard laat zich nog vereeuwigen met de beroemde bouwmeester Vauban.
Inmiddels is de temperatuur opgelopen tot 28 graden. Bij de camper is het veel te warm en we hebben geen zin meer in gezellige praatjes, dus we vertrekken. Na het lozen van alle vloeistoffen vinden we een rustige plek langs de rivier de Durance. De middag is voorbij voordat we het weten en dan is het tijd om een overnachtingsplek te zoeken. Dat wordt Les Mees en we staan hier alleen.
Maak jouw eigen website met JouwWeb