De vanmorgen gekochte aardbeibroodjes zijn een lekkere aanvulling bij de lunch.

Een paar kilometer verderop is het "Baumwipfelpfad", dat willen we niet missen. We "kringelen" omhoog tot we op boomtophoogte zijn en lopen dan (ook op hoogte) door het beukenbos, onderweg staan veel infobordjes met allerlei natuurwetenswaardigheden. Het laatste stuk "kringelen" we nog verder omhoog tot we op 40m hoogte ruim boven de boomtoppen zijn en we een prachtig uitzicht hebben over de bomen, de Bodden (links) en de zee (rechts). Ook de KDF-gebouwen zijn herkenbaar.
Terug naar beneden is dan nog een klein stukje en dan zijn we weer een mooie ervaring rijker.

De dag zit er nog niet op, want Rügen heeft ook de hoogste krijtrotsen van Duitsland. Die zijn nog wat noordelijker, in het NP Jasmund. De Königsstuhl is 118m hoog en werelderfgoed. Met de auto niet te bereiken, maar de parkeerplaats Hagen is op 3km wandelafstand, we kunnen er ook overnachten. Door het beukenbos (volgens de borden een oerbos van 4.000 jaar oud) lopen we naar de kust over een breed en makkelijk wandelpad. Als we bij de rotsen aankomen blijkt dat we er niet zonder een ticket van €12 bij kunnen komen. Het is nog ruim een uur voor sluitingstijd en dus betalen we maar. Tot ons geluk rekenen ze een avondtarief en betalen we maar de helft. We staan bovenop de rotsen en kunnen via een skywalk nog iets verder naar voren lopen. Dit geeft een mooi zicht op hoe hoog we boven de zee staan. Helaas komen we vanaf hier niet naar beneden, dus dan nog maar even wat meer informatie lezen over deze omgeving (oa dat de kustlijn door erosie gemiddeld 30cm per jaar land verliest). Op de terugweg genieten we van het mooie licht van de laagstaande zon dat door de het bos schijnt en van de Herthasee. Voor we het weten zijn we weer terug bij de camper. Alles bij elkaar toch nog bijna 13 km gelopen vandaag. Het is inmiddels kwart voor zeven en we besluiten om inderdaad vannacht hier te blijven. Nog gauw even een foto van deze plaats maken en dan voel ik (Richard) iets nats en iets scherps tegen mijn been. Ik hoor ook blaffen, loop snel iets naar voren, draai me om en zie een monsterachtige teckel 🤣. Gelukkig zit er maar een klein wondje in mijn been, het baasje verontschuldigt zich. Toch maar even opzoeken en bellen met de huisartsenpost (wat een gedoe allemaal), maar ik moet binnen 72 uur een tetanusprik halen. Voor nu lijkt het allemaal niets voor te stellen, morgen maar eens zien hoe het gaat lopen (qua gedoe en tijd). TISALTIJDWAT! 🛝🌞🏢🏢🌳🐕‍🦺🩼

Klik hier voor meer foto's en/of filmpjes van deze dag

Zaterdag 7 september

Zaterdagochtend, normaal zo'n dag om lekker even wat langer onder de wol uhh ....de lakens te blijven liggen.
Maar vandaag niet. We gaan naar het ziekenhuis in Bergen voor de tetanusprik. Gelukkig ligt het op onze route. Eenmaal op de post "Notfall" blijken er acht mensen voor ons te zijn. Wachten dus! Evelien besluit maar terug te lopen naar de camper, voor wat huishoudelijke klusjes.
Anderhalf uur later is Richard weer terug. Inclusief DTP spuit en een gezellig vakantiegesprek met de arts. We kunnen weer verder.

We rijden over de hoge brug Rügen af en werpen een laatste blik op Stralsund. Links afslaan richting Greifswald, 60 km verder naar het oosten.
De temperatuur gaat wéér naar een maximum deze vakantie, 31 ⁰C. Tanken, een paar boodschappen halen en een plekje zoeken in de buurt van Wieck, een vissersdorp. Nou dat hebben we geweten. Ook hier is het een gekrioel van mensen, het is natuurlijk weekend en prachtig weer. Alle parkeerplekken en elk denkbaar plekje langs de straten staan afgeladen vol. Net als we het willen opgeven zien we nog wat mogelijkheden. De camper staat!

De Wiecker Klappbrücke (naar Hollandse stijl) is wat we willen zien. Een monument uit 1887. Eén van de oudste nog functionerende historische bruggen in zijn soort in Europa. Twee mensen openen handmatig meerdere malen per dag deze houten ophaalbrug. Mooi staaltje samenwerking zorgt ervoor dat het gesmeerd gaat en dat de schepen verder kunnen varen over de rivier de Ryck. Langs het schilderachtige haventje met een wirwar van masten en een grote sluis komen we aan de zee en de pier. Kleine witte 1 -persoons zeilbootjes zijn op weg naar de haven. Ze behoren vast bij een zeilschool want ze worden begeleid door meerdere andere vaartuigen.

Kloosterruīne Eldena ligt 15 minuten verderop. Dit klooster werd in 1199 door de cisterciënzer monniken gesticht. In de Dertigjarige oorlog verwoest en zelfs nog een tijdje als steengroeve gebruikt. Van dit prachtige complex bestaan nu alleen nog delen van de kerk en de kloostergang.
Door de werken van een beroemde plaatselijke schilder (Caspar David Friedrich, nooit van gehoord 🤔) waarop Eldena vaak centraal stond, werd het klooster het symbool van de romantiek.
Het begint al bijna te schemeren als we weer terug zijn. Snel beginnen we aan het avondeten, vanavond lekkere pompoenrisotto. Dat het 's avonds hier al zo vroeg donker is, is best lastig. Vroeg onder de lakens dan maar. 😴😴

Klik hier voor meer foto's en/of filmpjes van deze dag

Zondag 8 september

Vandaag naar het andere eiland dat we willen bezoeken: Usedom. Dat weten we. Wat we nog niet weten is wat we daar willen gaan zien/doen.
Eerst maar eens naar de om de hoek gelegen Eldenaer Bockwindmühle (standerdmolen). Een mooie molen en dit type zien wij niet zo vaak. We wilden even een foto maken en dan verder, maar één van de vrijwilligers was in de molen en nodigde ons uit binnen te komen. 3 Kwartier later staan we weer buiten, weer iets wijzer over de werking ervan.

Uit de grote keuze voor vandaag blijft in ieder geval over: een fietstochtje naar 3 kuurdorpen aan de kust.

De weg vanaf Wolgast naar Heringsdorf, één van de 3 kuurdorpen, is erg druk (vandaag laatste dag zon en het is nu al heet), dus eerst maar iets verder van de kust af rijden en dan een rondje fietsen. Eerst koffie en dan naar Benz. Hier kunnen we makkelijk parkeren achter de kerk en voor het gebouw van de brandweer. Eten, fietsen pakken, route klaarzetten en we gaan beginnen.
De weg is behoorlijk glooiend, soms even pittig, maar we rijden hierdoor ook door een mooi landschap. Een vrijliggend fietspad, goed geregeld hier! Bij Alt Sallenthin draaien we om de Gothensee. Hier gaan we onverhard, maar dat is gelukkig maar een kilometer of zo. Door Neuhagen en dan in Heringsdorf nog even zoeken, maar dan komen we toch bij de strandpromenade uit. Eerst verder langs de kust om naar Ahlbeck te gaan. Intussen kunnen we ons vergapen aan de grote villa's, die in de DDR-tijd erg vervallen en bijna gesloopt waren. Na de hereniging zijn ze weer in volle glorie hersteld. De pier begint ook hier met een hotel en daaromheen kunnen we over het volle strand en de zee uitkijken. In de verte zien we Polen liggen, dat is maar 4km van hier. Een lekker windje aan het eind van de pier, heerlijke plek voor een pauze. Nog even slenteren door het water en als we dan terug bij de fietsen zijn, zien we mensen op een podium. Het blijkt het Shantikoor Berlin te zijn en we genieten van een paar liedjes voordat we verder rijden naar Heringsdorf. Dit dorp heeft de langste pier van Europa, 508m. Hij is overkapt en er staan meerdere gebouwtjes op. Mooi, maar erg commercieel.
Hier heeft ook Keizer Wilhelm I veel vakanties doorgebracht.
Nog een paar km verder langs de kust ligt het laatste van de drie dorpen voor vandaag: Bansin. Ook hier worden we getrakteerd op muziek: lekkere jazzmuziek van de brass-sectie van het bundespolizei-orkest. Nog even kijken bij de, eenvoudige, pier en dan beginnen we met een stevige klim aan de terugweg naar de camper. Dat gaat verder relatief makkelijk en goed 6 uur zijn we dan weer terug bij de camper.

Het is heerlijk rustig hier, we vinden de locatie terug op P4N (#535405) en dus besluiten we: blijven vannacht.

Na het eten doen we een rondje om de Evangelische St. Petrikerk (15e eeuw) en treffen we een boom-bas aan: een soort ruwe vorm van een muziekinstrument. Mooi bedacht en zo sluiten we de dag óók met muziek af.
Tegen 22 uur is het nog steeds bijna 27⁰C in de camper. Dat wordt weer een plaknacht!
🚲🎶🏖

Klik hier voor meer foto's en/of filmpjes van deze dag

Maandag 9 september

Tijdens het ontbijt vallen de eerste regendruppels. Het zal vandaag de hele dag blijven regenen. Ook wel weer lekker na al die hitte en 1 dag vermaken we ons wel op een andere manier.
We zitten hier, zoals gezegd, vlakbij de Poolse grens en.... Polen staat nog niet op ons landenlijstje in Polarsteps (het 20e land😁), goede reden om even de grens over te wippen. Niet de enige reden hoor, want loosplekken (zonder overnachting) zijn in deze buurt schaars en de nood is hoog.

Na 20 meter rijden staat Richard stil, wat is er aan de hand? Heel simpel, de kerk (waar we gisteren omheen hebben gelopen) heeft zijn deuren geopend, dus snel naar binnen 😃! Tien minuten later rijden we weer. Wat verder staat het kasteel van Pudagla, maar dat blijkt niet zo speciaal.
Na alle vloeistoffen te hebben verwisseld in Polen rijden we terug naar de grens. Koffietijd!
De miezerregen is overgegaan in één grote bui, maar toch willen we de Poolse grensmarkt bekijken. Een gedeelte van de markt is overdekt, zij het dat een behoorlijk aantal golfplaten lek zijn en provisorisch hersteld. Minizeiltjes en een op zijn kop gehangen paraplu doen wonderen, ☂️👌. De gewoonlijke prullaria treffen we hier aan, naast vele (nep)merkartikelen, qua prijzen lijkt het allemaal niet zo veel goedkoper.

Het volgende halfuur wordt filerijden. De badplaatsen waar we gisteren fietsten zijn nu vol met auto's en het strand is waarschijnlijk leeg. Bij Ückeritz is het "Museum der Illusionen", een mooie bestemming voor vanmiddag. We stappen het museum in en zijn gelijk verkocht.

Meteen zien we al een zwevende waterkraan, hoe dan?? Gelukkig wordt dit trucje ook aan ons onthuld.
Dat vroeger de illusie ook al belangrijk was laten een aantal oude boeken zien. Ze zijn prachtig.
Af en toe worden we flink in de maling genomen en op andere momenten merken we dat onze hersenen ons bedriegen. Soms frustrerend (foto's die bewegen of een glazen vitrine met aan de ene kant een bal en aan de andere kant een kubus), soms lachwekkend (hangend aan een dakgoot) 🤔🧐😂. Maar ook een zaal met heel veel Richards en Evelienen.
Al wandelend gaan we van de ene naar de andere illusie. Af en toe moeten we onze stinkende best doen om de opdrachten goed uit te voeren, maar de resultaten zijn er dan ook naar.
Mijn favoriet is: 🎵 Richard in a bottle🎵
Twee hallen vol met de ene uitdaging na de andere. De foto's en filmpjes spreken voor zich. We hebben een geweldige middag 🤩.

Beetje duizelig, net of we een hele middag in kermisattracties zijn geweest, moeten we nu op zoek naar een slaapplek. Half uur verderop is hij gevonden. Vlakbij de blauwe Peene Brug (P4N #438892), die de grens aangeeft tussen Vorpommern-Greifswald en het eiland Usedom. Nu snel beginnen aan de pizzataart voor vanavond.

Klik hier voor meer foto's en/of filmpjes van deze dag

Dinsdag 10 september

Nu we toch in Wolgast zijn willen we de stad ook wel eens zien. We gaan sowieo naar de St Petrikerk. Hier moet een zgn Totentanz te zien zijn en vandaag is de kerk in ieder geval wèl open.
Eerst bij de touristeninfo langs voor nog meer ideeën en dan gaan we op weg.

De St Petrikerk is ook weer in de baksteengotiekstijl gebouwd, dus hoog en licht. Binnen hangt langs de beide zijwanden de Totentanz uit ca 1700: een poging om via 25 illustraties met begeleidende rijmen, in gotisch schrift, de vanzelfsprekendheid van de dood beter te leren accepteren. De gemiddelde levensverwachting was toen 35 jaar. We zien Magere Hein iedereen, van koningen en hofdames via pastoors en advocaten tot boeren en burgers uiteindelijk ongeacht ieders excuus meenemen in de dood. Mooi gemaakt, er zijn er niet zoveel meer bewaard gebleven. We zagen er ook al eens 1 in het Zwarte Woud.

Deze kerk was ook een hertogelijke kerk en er liggen dan ook een aantal grafkisten van hertogen uit de 16e eeuw, deels in een ondergrondse crypte.

Maar nu is het hoog tijd om naar de Peenebrücke te gaan kijken. Over een paar minuten gaat de brug open en als zo'n basculebrug met zijn grote contragewichten opengaat levert dat mooie beelden op.
Precies op tijd sluiten we aan bij de groep mensen die al staat te wachten. En het is ook best een mooi gezicht, zoals het wegdek bijna loodrecht omhoog komt. De motor van de brug is maar 61Pk sterk, onze camper is 2x zo krachtig, maar het is voldoende vanwege de balans tussen het wegdek en de contragewichten.
Op de terugweg bekijken we het vreemde schip dat in de haven ligt: het "Eisenbahndampffährschiff Stralsund" uit 1890 (begon als veer tussen Stralsund en Altefähr). Hierop konden een trein en 300 passagiers over het water vervoerd worden. De rails zijn goed zichtbaar op het dek. Het is het oudste nog bestaande schip van zijn soort ter wereld.

Na de lunch bekijken we de markt met het gemeentehuis, daarna boodschappen en ten leste nog de St Gertrudkapel. Deze kapel uit 1421 is gebouwd naar voorbeeld van het Heilige Graf in Jeruzalem. Deze kapel stond samen met een herberg buiten de stadsmuren. Hier konden mensen, die na de avondsluiting van de stadspoort bij de stad kwamen, onderdak en gebedsplaats vinden. St Gertrud is dan ook de patroonheilige van zwervers, vreemden en pelgrims. We hebben uiteindelijk meer van de geschiedenis geleerd dan we zien van de kapel zelf: hij is gesloten 😕.

We rijden richting het westen en eindigen vandaag zo'n 35km verder in Jarmen (P4N #92278) en staan dan weer aan de Peene. Veel vissers aan de waterkant. Wij gaan eten. Het was een rustige dag vandaag, was wel weer eens nodig.
🕍🚢🌁🛒

Klik hier voor meer foto's en/of filmpjes van deze dag

Woensdag 11 september

Regen, regen en een temperatuurval van 18 ⁰C, dat is wennen. Het begin van deze dag is rustig: wat lezen, wat kletsen. We willen de kachel/boiler aan zetten, maar dat lukt niet. Hij slaat telkens af, straks nog maar eens proberen. Met nog een paar koude nachten in het vooruitzicht niet echt lekker. Ik (Evelien) ben nogal een koukleum! 🥶
Het plan is om vandaag een wandeling te maken, maar het weer is zo instabiel dat we het meteen weer laten varen.
Stuk rijden dan maar, waarbij we direct op een nauw straatje uitkomen, dat we kilometers moeten volgen. De hoop dat er geen tegenliggers komen wordt al snel de grond in geslagen. Indrukwekkend grote schuren staan hier, ze behoorden vroeger tot de zgn kolchozen. Kan er helaas niet zo snel een foto van maken. Na de hereniging werden dit privébedrijven of omgevormd tot coöperatieve bedrijven.

We spotten kraanvogels, dat is speciaal!! Ze zitten op een bouwland. Richard heeft er de hele week al naar uitgekeken en nu zien we ze, dat is mazzel hebben. Snel stoppen en fotograferen! Deze vogels zijn maar voor korte tijd hier en moeilijk te spotten, ze zijn mensenschuw. Ze overwinteren in Marokko en Spanje, heel soms zie je ze bij ons. Het zijn er veel, heel veel, maar vrij snel kiezen ze voor het luchtruim. Al trompetterend, zo heet het geluid namelijk dat ze maken.🫣

We lunchen in Loitz, het lijkt een mooi plaatsje, maar we hebben geen zin om het te gaan ontdekken.

Klik hier om filmpje van de kraanvogels te zien

Met tussenpozen is het even droog en schijnt de zon. Maar nooit voor lang, dan valt de volgende plensbui weer🌧️🌥️🌧️. We rijden maar door, onderweg proberen we de kachel nog een paar keer. Helaas, het wordt een koude nacht, omdat ook alle plekken met stroom vol zitten. We stoppen op de P4N in Adendorf (#31621). Dit is niet een van onze beste vakantiedagen. Soms zit het mee, soms zit het tegen.

Donderdag 12 september

Een koude nacht, niet alleen buiten (6 ⁰C) maar ook binnen (11,3 ⁰C). Kruik en dicht tegen elkaar hielp echt wel in de nacht, maar in de ochtend moet je er toch nog uit.

De zon doet vanmorgen gelukkig heel goed zijn best en langzaam wordt het iets warmer. Als we eenmaal aangekleed zijn en op het punt staan te gaan rijden (om de camper te kunnen verwarmen) toch nog maar een keer de kachel geprobeerd. En wat denk je: hij doet het zomaar weer 🤔😀.
Dan maar eerst ontbijten en oh ja, je kunt hier ook nog water tanken, dan zijn we weer helemaal voorzien.

Voor vandaag hebben we een kleine wandeling gepland, zo'n 8km. Niet spectaculair, maar wel lekker in de natuur. Steden en gebouwen genoeg gezien. We beginnen in Vierhöfen, net binnen het gebied van de Lüneburger Heide.
Het is niet erg warm en er waait een frisse wind, maar het zonnetje blijft zijn best doen en in de luwte kan de zomerjas al weer open. We lopen in een bos, afgewisseld met weide- en akkerland en het is hier heerlijk stil. Dat hebben we toch wel gemist afgelopen dagen.
Na een poosje komen we bij rivier de Luhe. Een mooi riviertje met stroomversnellingen, het is ook bevaarbaar maar vandaag zien we daar niets van. We kunnen bijna een kilometer van de Luhe genieten voordat het pad ervanaf draait. De herfst laat zijn eerste vruchten zien: wilde kastanjes en hun bolsters liggen bezaaid over het pad en een grote parasolzwam staat te pronken in de berm. Maar er zijn ook nog vlinders die rondom de bloemen fladderen 🦋.
De route gaat een klein stukje over hetzelfde pad heen en weer, maar dat is om een tweede hoogtepunt te laten zien: het prachtig gerestaureerde art nouveau Haus Schnede. De omweg dubbel en dwars waard. We passeren nog een stel appelbomen "in het wild" en voorzien ons van wat appels, benieuwd hoe ze smaken 😋.

Terug bij de camper is het inmiddels al bijna 3 uur, hoog tijd om richting Osnabrück te rijden.
Onderweg is er het nodige oponthoud en we eten dan ook onderweg langs de snelweg, hopend dat vertragingen verderop dan inmiddels verdwenen zullen zijn. Dit blijkt ook zo te zijn en we komen met het laatste restje licht tot in Bad Nenndorf. Hier is het nog even zoeken, maar om half 9 staan we op de plek van bestemming. Het lijkt hier erg rustig te zijn. Nu nog hopen dat de kachel het vanavond weer doet.
🔥🚶‍♂️‍➡️🚶‍♀️‍➡️🌞🍁

Klik hier voor meer foto's en/of filmpjes van deze dag

Vrijdag 13 september

Na wederom een koude nacht, waarin de verwarming het nog steeds laat afweten, rijden we verder richting huis.
Eén stop willen we nog maken (behalve voor diesel, koffie, boodschappen, lunch 🤣) en dat gaan we doen in Preußisch Oldendorf. De laatste wandeling deze vakantie is in het Natuurpark Terra.vita.
Het wordt een "groene" wandeling, 7,5 km en 126 hoogtemeters. Veel bospaden en op één ervan staat een grote vrachtwagen. De chauffeur stapelt minutieus de grote boomstammen erop, vak apart hoor! Af en toe hebben we een mooi uitzicht/doorkijkje. Op het laatste steile stuk haalt een fikse regenbui ons in. De paraplu's mogen weer uit de rugzak, de uitzichttoren slaan we maar over. Als de bui voorbij is, rijden we naar huis, denken we.

Helaas... met nog zo'n 170 km te gaan denkt de koppeling daar anders over. Hij begint te haperen. Zolang je maar niet schakelt, gaat het best goed. We naderen de Nederlandse grens via de snelweg, in een gelijkmatig tempo. Steken over en kunnen nog steeds verder. Eenmaal van de snelweg af wordt het lastiger. Rotondes hebben we mee, weinig verkeer en stoplichten ook mee. Steeds groen en alles in dezelfde versnelling 🫣. Tot in Zutphen halen we het, dan nekt een 🔴 stoplicht ons en moeten we stil gaan staan. We krijgen hem niet meer aan de praat. Zo dicht bij huis! Een sleepwagen haalt ons op en brengt ons netjes naar "onze eigen camperman". Daar gaat hij gerepareerd worden. Morgenvroeg de rest van de spullen er maar uithalen. Hulde aan Richard die op deze manier de camper bijna tot aan de huisdrempel heeft gebracht, want spannend was het zeker.

Voor al de "likes en reacties" van alle meelezers deze vakantie zeggen we: Bedankt 👍👍 en tot een volgende keer.