Vrijdag 29 augustus
Een rustdag vandaag, dus eerst maar eens lekker uitslapen. Wanneer we onze hoofden naar buiten steken zien we dat het bewolkt is. We besluiten om maar hier te blijven staan. Onze boeken worden uitgelezen en we spelen een spelletje triviant. Later op de middag lopen we een rondje door het dorp, bezoeken een tentoonstelling van lokale kunstenaars en bekijken de Église Saint-Saturin Saint-Sébastien en de Tour d'Horloge.
Zaterdag 30 augustus
Vandaag is er een grote markt in Apt, altijd gezellig in de Franse dorpen en steden. Ze hebben vaak heel veel lekkere dingen. Noga, specerijen en nog wat andere zaken kunnen wij vandaag niet weerstaan. Jammer dat de noga hier zo duur is, 11 euro voor 2 ons! Maar lekker.....😋.
Dan door naar Roussillon, dat ligt hier niet zo ver vandaan en wordt genoemd als 1 van de mooiste dorpen van Frankrijk. Maar daar komen we nu niet voor. Wel voor de roodkleurige rotsen, veroorzaakt door de aanwezigheid van oker in de bodem. Sinds einde 18e eeuw zijn de okergroeves geëxploiteerd. Tonnen gele en rode verfstoffen werden jaarlijks gewonnen uit ijzerhoudende klei. Tegenwoordig zijn de groeven gesloten, elders kan op een meer rendabele manier oker worden gewonnen. Nu zijn het de toeristen die de mijnindustrie vervangen. Er zijn wandelroutes aangelegd en wij lopen het "Sentier des Ocres" (50 min). Een aantal jaren geleden zijn we hier al eens geweest, maar Richard moest toen afhaken vanwege een migraine aanval. De route heb ik destijds alleen met Jelmer gelopen. Nu gaan we het nog eens rustig overdoen. Ook deze keer vergapen we ons weer aan dit prachtige okerlandschap. Wat een intense kleuren en op dit tijdstip van de dag (tegen het einde van middag) komt het allemaal het best tot zijn recht. Nog een paar leuke weetjes: In de verfmolen De Kat op de Zaanse Schans wordt nog altijd oker uit Roussillon gebruikt om verf te maken. Dit pigment werd ook door de Hollandse Meesters van de 17e-eeuw gebruikt. Het is vrijwel zeker dat Rembrandt zijn verf maakte met oker uit deze mijn.
We wandelen naderhand natuurlijk ook nog het dorpje door. Ook hier weer dezelfde prachtige kleuren en nauwe straatjes. Op het moment dat we de kerk bekijken komt er een bruidspaar aan met schattige bruidsmeisjes en bruidsjonker. Altijd leuk om even te bekijken. Verder rijden lijkt ons vanavond niet meer handig. De Parking St. Joseph hier in Roussillon wordt onze slaapplek.
Zondag 31 augustus
De lucht is weer strakblauw vanmorgen en wij gaan weer op pad. De Pont Julien wordt de eerste stopplek. Het is een oude Romeinse brug, gebouwd rond 27 v. Christus, die de Cavalon rivier overbrugt. Voor deze brug lag er nog een oudere houten brug, die waarschijnlijk vernield is door het rijzende water. Bruggen lagen toen nog horizontaal over het water. Alleen een paar grote blokken aan de voet van de pijlers en een paar snedes in de rotsen herinneren aan deze brug. Met drie grote bogen (hoogste is 16.20 m) was deze brug veel beter voorbereid op het klimaat, maar ook veiliger om over te steken. Indrukwekkend om te bedenken dat boodschappers destijds hier overstaken om het nieuws te kunnen brengen van en naar Rome. En natuurlijk de Keizer die met paard en wagen hierover reed. De brug is zo goed bewaard gebleven dat heden ten dage fietsers en voetgangers nog altijd de rivier kunnen oversteken via deze meer dan 2000 jaar oude brug. Ja, die Romeinen konden er wat van!
Op naar Le Colorado Provençal de Rustrel, ons volgende doel. Het wordt zo genoemd omdat het een unieke mix is tussen Bryce Cayon en Zion National Park in de USA. Ook hier zijn weer de okerrotsen. Iets verder uit elkaar dan in Roussillon, maar het landschap is zeker zo mooi met nog meer verschillende kleuren. Hier is het goed toeven ondanks de hitte van meer dan 30 graden, want er staan veel bomen die zorgen voor schaduw. We zien onder andere "Les Cheminées des Fees" en "Le Sahara". Wat is het hier mooi!
Ons plan is om door te rijden naar de camperplaats Aire Municipale in Laragne-Montéglin. Het wordt nog een aardig ritje door de bergen. Even naar boven ligt het bergdorpje le Barret-de-Lioure. De Gorge de la Méouge rijden we het laatst. Een niet zo brede weg, die langs de bergwand kronkelt. Aan de andere kant slingert het riviertje de Méouge. Maar eerlijk is eerlijk, het is er prachtig. Tegen half acht arriveren we op de camperplek. Het was weer een prachtige dag.
Maandag 1 september
Langzamerhand verplaatsen we ons wat meer naar het Noorden. Eigenlijk willen we vandaag gaan zwemmen, maar er staat zoveel wind dat we daar toch maar vanaf zien. Dan maar weer de wandelschoenen aan, zeker geen straf. In Serres halen we wandelinfo. Een stadswandeling en een kaart met diverse tochten in de buurt. Een combinatie van stadswandeling en een 2 ½ uurs wandeling lijkt ons goed te doen en we starten om half één. De stadswandeling is al meteen lastig. Straten worden niet genoemd en de beschrijving is onduidelijk. Maar wat wel goed bevalt zijn de hellende steegjes en de weggetjes onder de huizen. Het maakt deze plaats tot een karaktervolle plek. Al snel zien we de Église Saint-Arey en de Tour d'Horloge. Het gemeentehuis heeft een mooie, oude gebeeldhouwde deur. We lopen nog wat rond, maar beginnen veel sneller dan de bedoeling aan de aansluitende wandeling.
"La Crête de Fontarache" is de naam van deze tocht. Vierhonderd hoogtemeters, maar dat hebben we al vaker gedaan deze vakantie. We starten vol goede moed en het pad blijft maar stijgen en steeds verder van het dorp af gaan. Chapelle Bon Secours is in 1730 herbouwd op de resten van een nog oudere kapel die bij het kasteel hoorde. Hier houden we even rust, eten wat en genieten van het mooi uitzicht op Serres. Het vervolg is een erg mooie wandeling, die uiteindelijk ook een echte kammenwandeling wordt. De vallei van de Buëch en de vergezichten op de rivier worden steeds mooier. We zien Pic de Bure, één van de hogere bergen in deze omgeving. Na dik twee uur bereikten we het punt van ommekeer op de Col de Saumane. Vanaf hier wordt het makkelijker. Bij de kapel van Saumane houden we weer even halt. In de schaduw, want het is nog steeds warm. Uiteindelijk zijn we om vijf uur terug. We besluiten dat het mooi geweest is voor vandaag. De parkeerplaats bij de toeristeninfo is goed genoeg voor ons en voor nog een paar anderen. Wij blijven hier overnachten, met nog steeds de wind als gezelschap.
Dinsdag 2 september
Onze laatste wandeling in de Provence van deze vakantie. Het is maar een klein stukje rijden om bij het beginpunt van onze wandeling te komen: welgeteld 27 km (naar St. Julien-en-Beauchêne). We zijn om tien uur in het gehucht en moeten alleen nog het beginpunt vinden. Dat kost ons drie kwartier (!) en we zijn nog steeds niet helemaal zeker van de route. Toch maar op weg. Een dorpshond houdt ons gezelschap en wandelt mee. Tot we bij een drukke weg komen is dat ok, maar dan sturen we hem weg. Gelukkig draait hij om naar waar hij vandaan is gekomen. We hebben geen geluk: ook deze route is niet erg duidelijk gemarkeerd, zodat we vaak in onzekerheid lopen. Nou gebeurt dat hier in Frankrijk wel vaker en omdraaien kan natuurlijk altijd nog. We komen uit bij een kapel, horende bij een klein dorp met maar acht inwoners. Daarna op weg naar Col de la Bécha. Uiteindelijk blijkt dat wij goed lopen en laat het nu ook nog een mooie route zijn! De Col bereiken we niet want die is afgesloten, geen idee waarom. Dan maar verder eromheen. We zien het dorpje waar we gestart zijn beneden ons liggen. Nog erheen zien te komen en de wandeling is klaar. Dat lukt en eenmaal beneden lunchen we en maken ons op om verder te rijden. Via het prachtige landschap van de Vercors rijden we naar Villars-les-Dombes, waar we tegen 20 uur aankomen op Parking Parc des Oiseaux.
Woensdag 3 sepember
De camperplek waar we staan hoort bij het vogelpark dat we vandaag gaan bezoeken. Het weer is fris en bewolkt. We zien vogels uit alle delen van de wereld. Sommige zijn bekend, andere hebben we nog nooit gezien. Een prettige bijkomstigheid is dat het weer helemaal opklaart. Van toekans tot nandoes, van regenbooglori's tot kookaburra's. Maar ook maraboes, gieren en struisvogels. En de grootste duif ter wereld, de Victoria Kroonduif. Wat een prachtige vogel is dit, totaal anders dan de hout- en tortelduiven thuis. Teveel om op te noemen dus. We spenderen er uiteindelijk een aantal mooie uurtjes.
Het plan is om daarna door te rijden tot Besançon, maar het wordt uiteindelijk toch maar Cousance. Alweer een Aire Municipale. We kunnen hier lozen en besluiten om ook maar te blijven slapen. We leggen via internet weer contact met het thuisfront en gaan op tijd naar bed.
Donderdag 4 september
We stappen vanmorgen weer goedgemutst achter het stuur. Heel wat kilometers hebben we voor de boeg, voor we in de Vogezen zijn. Want het plan is om daar te gaan wandelen, bij Remiremont. De wekker vroeg gezet (6.45 uur) en om 7.50 rijden we alweer. Nog even in de mist, maar daarna gaat het voorspoedig. Koffietijd is op een parkeerplaats langs de kant van de weg. De weg is goed, niet teveel verkeer en om half één zijn we op de plek van bestemming. We gaan beginnen aan wat een mooie tocht lijkt te worden: langs een paar rotsformaties, mooie vergezichten en niet teveel klimmen. We wandelen langs kale akkers waar het graan net geoogst is. Helaas, de markeringen stoppen na één uur lopen en we vinden ook niets herkenbaars meer terug. We zien nog wel het Croix de l'Ormeau op 594 meter hoogte. Na ruim drie uur zijn we weer bij af, moe maar niet voldaan. Altijd vervelend als je een wandeling niet kan afmaken.
We zoeken een camperplaats in de buurt en dat wordt Park Champ de Foire in Fraize, achter de toeristeninfo. Voor de 1e keer deze vakantie staan we zonder andere campers. Wel met twee vrachtwagens waar we overigens geen last van hebben.
Vrijdag 5 september
Wij staan dus achter de toeristeninfo waar we vanmorgen nog wat informatie willen halen. Geen reden dus om extra vroeg op te staan. Met alle info rijden we naar St.-Dié-des-Vosges voor onze laatste wandeling deze vakantie. Het beginpunt opzoeken is wat lastig, want er blijkt slechts een erg smalle weg naar de parkeerplaats te leiden. We komen er gelukkig zonder problemen. De wandeling is mooi: schaduwrijk met veel uitzichtpunten, een aantal rare rotspunten en een redelijk hoogteverschil (400 m). We passeren een herdenkingskruis. In 1884 is hier een 21- jarig meisje van de rotsen naar beneden gevallen en overleden. Wat opvalt is dat er al heel veel verschillende soorten paddenstoelen staan. De herfst doet zijn intrede. Na een kleine vier uur zijn we weer terug bij de camper. De weg naar beneden ging goed.
De reis naar Luxemburg gaat gelukkig snel. Er is nog plaats op de Parking Dudelange en zo zitten we tegen half zeven met een wijntje buiten te genieten van de laatste zonnestralen. Helaas, weer geen foto....
Zaterdag 6 september
Vannacht hebben we slecht geslapen vanwege een houseparty in de buurt, die de hele nacht duurde. Ook regen gehad. Beide zijn voorbij als we wakker worden. Iets voor negen rijden we weg en om twee uur zijn we in Goirle waar we hartelijk ontvangen worden door Stefan en familie. We kunnen nog mee-eten en daarna gaan we op huis aan. Even over half negen zijn we weer thuis, na 3114 km. We hebben weer een mooie vakantie gehad.
Maak jouw eigen website met JouwWeb