Onze reis in één oogopslag 

Vrijdag 23 oktober

Een groot deel van Noordoost-Twente, ook wel Twenteland Sagenland genoemd, is waardevol cultuurlandschap waar oude gebruiken beter bewaard zijn gebleven dan ergens anders. We gaan kennismaken met de Spookhazen, de Hellehond en de Duivel in het koeienvel. Op de ANWB-site vinden we weer allerlei tips, zodat we er weer een interessante dag van kunnen maken. Het weer is prima, een lekker zonnetje en zo'n 13 graden. We starten deze ochtend bij de Saasvelder Molen.  De korenmolen Saoseler Möl staat op een heuveltje, een ronde bovenkruier zonder stelling uit 1870. De geschiedenis vertelt dat de Duitsers in WO II hier in de buurt een schijnvliegveld aangelegd hebben.  Dit om de aandacht af te leiden van de vliegbasis Twente.

Het Stift bij Weerselo was een geestelijke stichting waarin adellijke vrouwen naar een bepaalde regel leefden. We wandelen de Stiftskerk in met een gotisch torenuurwerk uit de 16e eeuw. In U-vorm staan hier ook nog een 

het Stiftshuis (voormalige woonhuis van de ‘dames’) en de Stiftsschuur (18e eeuw), die nu als restaurant in gebruik is. Het valt ook meteen op dat er overal gekleurde olifanten staan. Ze maken deel uit van de Elephant Parade, een kleurrijke internationale tentoonstelling van gedecoreerde olifanten. Grote steden als Londen, Amsterdam, Rio en Dubai hebben ook meegedaan. Hier staan ze in de maanden september en oktober in allerlei Twentse plaatsen. Het doel is om aandacht te vragen voor de bescherming en het behoud van de Aziatische olifant.

We rijden door Reutum (zoveel plaatsjes waar we nog nooit van gehoord hebben) naar Fleringen op de Fleringer Es. Hier staat de Kroezeboom (kruisboom, een boom die op een grens of kruispunt staat). Het is één van de oudste bomen van Nederland. Deze plek werd vroeger vaak gebruikt om recht te spreken en werd beschouwd als een heilige plaats.  In de 16e eeuw heeft er al een kapel gestaan. De huidige kapel is ingewijd in 1945. Sinds 1970 zijn er jaarlijkse vieringen. Wederom een speciale plek.

Verderop stonden hier vroeger drie papiermolens, waar er nu nog twee van over zijn: watermolen Frans en watermolen Bels. De eerste heeft jarenlang gediend als graanmolen waar ook stoet'n (broden) gebakken werden. De Molen van Bels werd later gebuikt als cichoreimolen en tot op heden als korenmolen. Beide in goede conditie en de moeite van het bezoeken waard. Inmiddels valt de schemering in en bezoeken we nog snel Ootmarsum.  Twee kerken en een monument voor de Indiëgangers en natuurlijk zien we ook hier weer olifantjes.

Klik hier voor meer foto's en filmpjes van deze dag

Tijd om een slaapplekje op te zoeken en dat wordt de camperplaats "Parking de Vlaskoel" in Tubbergen. Een gratis en rustige plek waar we vast en zeker goed zullen slapen.

Zaterdag 24 oktober

Vandaag een fietsdag. We gaan weer eens een stukje fietsen van de Oranjefietsroute en rijden daarvoor naar Oldenzaal. Op een rotonde zien we dat er al meer voertuigen onderweg zijn. Maar die komen vandaag niet zo ver! In Apeldoorn begon onze fietstocht ( een tijdje geleden alweer) en inmiddels zijn we tot bijna aan de Duitse grens gevorderd. Omdat we er steeds een ronde van maken zal het nog héééél lang duren voordat we alles gehad hebben. Voor deze keer hebben we een route van 40 km gepland, via knooppunten dus dat is makkelijk. Een paar druppels vallen, maar we laten ons er niet door uit het veld slaan. Regenjassen mee en gaan. Helaas .....de regen besluit gezellig met ons mee te reizen. Na 23 km nattigheid vinden we dat het genoeg geweest is. Terug naar de camper waar we ons met een lekker warm drankje  (lees Glühwein) verwarmen. De volgende keer hopen we op beter fietsweer.

Op naar camperplaats Erve Velpen in de Lutte. Daar regent het nog wat door, maar wij zitten hoog en droog.

Zondag 25 oktober

Vanmorgen is het droog, maar of het de hele dag zo blijft is nog maar de vraag. Een sagenwandeling (8 km) staat op de planning, mooi passend bij deze autoroute. We starten hiervoor in de Lutte. Al snel wandelen we over een eeuwenoude doden- of lijkweg. Vanaf 754 (Karel de Grote) mochten doden niet meer verbrand worden, maar moesten over speciale wegen vervoerd worden om te worden begraven. In de volksmond is deze naam altijd blijven voortleven. We passeren een galgenplek en lezen het verhaal over de spookhazen:

"In deze omgeving woonde in het midden van de vorige eeuw boer Bolhaar. In de herfst ging hij hier op jacht. Hij sloop door het veld en kreeg een haas voor de loop van zijn geweer. Hij schoot mis. Plotseling verschenen er vanuit het struikgewas honderden hazen, die de jager dreigend naderden. De schutter zette het op een lopen en werd daarbij achtervolgd door de hazen. Buiten adem kwam hij bij zijn boerderij aan. Met zijn laatste krachten vergrendelde hij de schuurdeur. Daarna is hij lange tijd ernstig ziek geweest. Niemand heeft hem ooit weer met een jachtgeweer door het veld zien lopen".

Bij de volgende boerderij is het weer raak. "Na een ruzie met dodelijk afloop, komt iedere nacht om 12 uur een spookwagen met gitzwarte paarden langs. Een dode wordt naar binnen gedragen, je hoort water stromen en paarden drinken. Klokslag 1 is alles weer stil".  Het is nog lang geen middernacht, dus wachten wij er maar niet op.

En zo lezen we over meerdere mysterieuze zaken. Bij een bankje met goede raad nemen we een pauze.

Over het eeuwenoude erf Hakenberg gaat er een sage rond over de Hunnen, een ruitervolk uit midden-Azië.

We lezen alle verhalen en ze zijn best wel spannend. Daarna begint het toch weer te regenen. De meegenomen regenponcho's gaan aan en verder maar weer. Nog een sage komt langs en die vertelt over woedende "witte wieven" en een boerenknecht.

We komen uit op het hoogste punt van de Paasberg met uitzicht op Ootmarsum en Duitsland, een mooie plek.

Met een laatste sage over een hellehond en een grijs veulen sluiten we de wandeling af. Eind goed, al goed!

Uiteindelijk hebben we de autoroute niet helemaal afgemaakt: Lattrop, Singraven, Denekamp, de Lutte en Oldenzaal blijven nog openstaan. Die bewaren we voor de volgende keer.