Spanje Rondreis

Een lang gekoesterde wens gaat in vervulling, Spanje beleven van Noord naar Zuid. Vier weken hebben we de tijd. Mocht het goed bevallen dan zal het zeker een vervolg krijgen. Overwinteren in Spanje hopen we in de verre toekomst ook nog eens te doen. 

Begin van het jaar moesten we van onze Griekenland reis afzien omdat de boot via Italië volgeboekt was. Dus is Spanje een perfecte vervanging. Mooi weer en veel te zien. Twee dingen staan hoog op ons verlanglijstje: een walvistocht meemaken en het Alhambra bezoeken. Binnen twee maanden staat er een prachtige reis op papier met heel veel activiteiten.  Nu nog de uitvoering....

Onze reis in één oogopslag, onderste 2 kaarten met meer details en alleen over het reisgebied in Spanje

Vrijdag 24 mei

Na een week van hard werken (zelfs tot na middernacht), feestjes en een planning afwerken, kunnen we op vrijdagmorgen om 9.30 uur de deur achter ons dicht trekken. We nemen afscheid van (schoon-)Ma, halen bij Wim nog een extra litertje olie voor de camper en gaan op weg. Het is een natte dag, de regen weet niet van wijken. We rijden via Parijs, de Périphérique, maar ook dat schiet niet echt op. Natuurlijk weten we dat wel en rustig blijven is dan ook de kunst.... we hebben vakantie! Uiteindelijk komen we rond 23.30 uur op Aire Municipal in Lamotte-Beuvron. Het is een mooie plek langs de tolvrije route aan het kanaal. We drinken nog 1 kopje koffie en duiken dan het bed in. Er staan 752 km op de teller.

Zaterdag 25 mei

Na een heerlijke nacht slapen staan we om 7.30 uur op. Vanochtend doen we rustig aan: ontbijten met een eitje, afwassen en het toilet legen. Vóór negen uur zijn we weer op weg.

Vandaag hebben we een goede en rustige weg (gedeeltelijk snelweg) en in eerste instantie blijft het weer slecht. Later op de dag klaart het gelukkig wat op. We besluiten een camperplek net vóór de Pyreneeën op te zoeken (in verband met sneeuw  en gladheid want we hebben geen winterbanden op de camper) en uiteindelijk vinden we er één in Montréjeau op de Parking. Het kost een half uurtje om de camper neer te zetten, maar dan hebben we  een prachtig uitzicht. Om 19.30 uur staan we en kunnen we beginnen aan onze avondrituelen: eten, afwassen, koffie en lezen. Buiten is het 3 °C en vandaag hebben we 644 km gereden! Maar wat is het hier koud voor de tijd van het jaar!

Zondag 26 mei

Al voor 7 uur staan we op om op tijd naar Vielha te kunnen rijden. We passeren de Spaanse grens om 8.24 uur en het zonnetje brandt de ochtendnevel weg en we zien "dampende" bergen. De eerste besneeuwde bergtoppen komen in zicht en we maken een korte stop in Vielha.

Daar bezoeken we de Romaanse kerk Sant Miquel, met een imposante achthoekige toren en een 12e eeuws houten kruisbeeld: “Cristo del Mig Arán”, dat overgebleven is van een crucifix.

Daarna rijden we door richting Espot, ruim 50 km verder. Het is nog even spannend maar de pas is open. Wat ligt er nog veel sneeuw hier! Dat hadden we niet verwacht. We zijn hier in het Nationaal park Aigüestortes. In het noorden van Espot stoppen we bij de El Pont de la Capella. Een oude Romaanse brug uit de 11e eeuw. Heel fotogeniek!. Het plan is een klassieke route te lopen (of in ieder geval een deel ervan) met een prachtig uitzicht op de valleien rond het Estany de Sant Maurici. De weg is helaas te smal om met een camper naar boven te gaan, dus nemen we een taxi. We moeten wachten tot er meerdere mensen mee naar boven willen, maar gelukkig komen die al snel.  Met een beetje vertraging kunnen we om 13 uur beginnen aan onze tocht. Vanuit de taxi zien we gemzen, schitterend. Onderweg lopen we langs een waterval en daarna komen we uit ……in de sneeuw. Een prachtig gezicht, maar het is wat lastig lopen in het begin. Veel mensen wandelen hier en andere toeristen glijden op de buik de hellingen af. Naar het uitkijkpunt lopen wat de bedoeling is lukt helaas niet, de sneeuw reikt inmiddels al tot heuphoogte. Maar we genieten volop van de prachtige uitzichten. Daarna dalen we af om weer door de taxi naar het dorp gebracht te worden. Eenmaal terug vervolgen we onze weg richting Lleida en rijden langs het gebergte van Montsant. Die gaat op ons wandellijstje voor een volgende keer.

Om morgen weer snel verder te kunnen hebben we dit keer de overnachting gepland op de A2. We staan er niet alleen. 

Maandag 27 mei

Vanmorgen de wekker wat later gezet. Montblanc staat op het programma, een middeleeuws juweel met versterkte muren en 31 torens uit 1366. Destijds was het al een militair bolwerk en handelscentrum. Bij de Sant Jordi poort versloeg Joris de draak. Een ijzeren leuning beeldt het uit, inclusief zwaard. Dit wordt elk jaar gevierd op 23 april. De legende die hier bij hoort:

Er was eens een draak bij een stad. En de draak had honger! Om te voorkomen dat hij de inwoners van de stad zou opeten, gaven de inwoners de draak iedere dag vee te eten. Op een dag was het vee op, toen werd iedere dag een kind aan de draak gevoerd. Op een dag was een prinses aan de beurt om gevoerd te worden. Ze ging naar de heuvel waar de draak woonde en toen de draak op het punt stond haar op te eten, kwam Sint Joris op zijn witte paard aan galopperen en stak met zijn lans dwars door de draak. Uit het bloed van de draak dat op de grond viel, groeide een roos die Sint Joris aan de prinses gaf. Nu nog wordt op 23 april aan de vrouwen een roos gegeven.

We bekijken een aantal kerken, sommige half in de stadsmuur gebouwd, een andere is nooit afgemaakt. Barokke en Renaissance stijl, erg mooi met heel veel figuren. We wandelen door nauwe steegjes, prachtig geplaveid. En bij de bakker nemen we meteen maar een broodje mee.

Na de lunch rijden we door naar Poblet.

Het Monestir de Santa Maria de Poblet is een cisterciënzer klooster. Het werd in 1151 opgericht door cisterciënzer monniken uit Frankrijk. Sinds 1991 staat het op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Het wordt onder andere geroemd om zijn geschiktheid voor verschillende gebruiksdoelen (abdij, militair fort, paleis, pantheon) en zijn artistieke waarde. Aan het begin van de 21ste eeuw woonden er nog 50 monniken in het klooster. Bij de deur staan beelden van San Benito en San Bernardo en er boven in een nis een beeld van de Heilige Maagd.

De kapittelzaal is bereikbaar via een romaanse poort en heeft negen palmvormige gewelven. Vroegere abten liggen begraven onder elf grote grafstenen. Deze grafstenen dragen allen het wapenschild en de naam van elk van deze abten. Verder zien we de keuken, wasplaats, bibliotheek en 12e-eeuwse refter.

Het klooster is ook de koninklijke grafkelder van de kroon van Aragón, vanaf het einde van de veertiende eeuw tot in de vijftiende eeuw. In 1340 liet Pedro III er het pantheon voor koningen en edelen bouwen waar er plaats was voor 16 overledenen.  Een gigantisch retabel van steen (albast) staat in de grote kapel en dateert uit 1531. We zijn diep onder de indruk van alles wat we zien.

Langs de kant van de weg op een prachtig uitzichtpunt pakken we onze stoeltjes en eten een boterhammetje. Dan op weg naar het laatste doel van vandaag: Vilella Baixa. Deze plaats is met recht het “New York van de Priorat”. De huizen en wegen zijn ingenieus op elkaar gebouwd maar wel met een beetje andere uitstraling en ietsje ouder.

De camperplaats Parking Ascó in dezelfde plaats is daarna vrij snel bereikt, zodat we om 21 uur kunnen gaan afwassen en koffiedrinken. Toch wel weer lange dagen op deze manier. Goed dat we nog (redelijk) jong zijn.

Dinsdag 28 mei

De zon en de wekker wekken ons deze morgen, dus even over 7 staan we op. Vandaag rijden we eerst naar Tortosa om een “platte” kathedraal en een burcht te bezoeken. Er blijken echter nog een paar bezienswaardigheden te zijn die uiteindelijk beter zijn dan het weer. Dat laatste is nl omgeslagen naar winderig en dreigend en 18 graden. Tortosa ligt aan de rivier de Ebro en vanaf de 8ste eeuw tot 1148 regeerden hier de Moren. Het meest imposante gebouw is de Kathedraal met museum. Ooit het godshuis van Romeinen, Visigoths (Germanen), Christenen en Moren en allemaal hebben ze hun stempel achtergelaten. De machtige Ridderorde van de Tempeliers werd hier ten val werd bracht, interessant om het verhaal te lezen hoe dit gebeurde. De tweede verdieping en de torens van de kathedraal zijn nooit afgebouwd. Het buskruit werd namelijk uitgevonden en het Castell de la Suda (als verdedigingswerk net achter en boven de kathedraal gesitueerd) zou bij een vijandelijke aanval deze bouwsels er als eerste afschieten. Dus kwam er een "plat dak". Het kasteel is nu een Parador Hotel.

Reials Col-legis was de Koninklijke Universiteit  en is nu een historisch archief. De patio uit de 16e eeuw heeft een verzameling gebeeldhouwde (vaak vreemde) gezichten.

De eerste citroenbomen zien we hier en ook veel Moorse bouwstijlen. Ook de veel modernistische panden Casa Greco, Casa Brunet en Casa Bau zijn het bekijken waard. Alleen jammer van het slechte weer!

Het weer en de extra tijd in Tortosa zorgen ervoor dat we in Deltebre wel informatie halen voor een fietstocht, maar verder alleen maar doorrijden naar de camperplek Els Muntells in Deltebre en lekker de tijd voor ons zelf nemen. We lopen nog even een half uurtje hard, heerlijk!

Woensdag 29 mei

Vandaag beginnen we rustig, we zijn pas om 8 uur wakker. Eitje bij het ontbijt en daarna rijden we naar de kust. Op de planning staat vandaag een bezoek aan het "Parque Natural del Delta del Ebro. 

Deze Ebro-delta is een moerassig gebied waar veel rijst wordt verbouwd. Zo'n 70 km² van het gebied is uitgeroepen tot natuurreservaat. Het is het op één na grootste vogelreservaat van Europa. De zoutmijnen van Trinitat liggen in het zuiden, op het schiereiland Els Alfacs. Elk jaar wordt ongeveer 25.000 ton zout gewonnen o.a. het Fleur de Sel. Het bevat veel mineralen en spoorelementen, zoals magnesium. Daardoor is het wat gezonder dan ons supermarkt-zout. Gedeeltelijk wordt het naar Noord Europa uitgevoerd.

We pakken onze fietsen en rijden langs heel veel rijstvelden, vervolgens langs een tweetal meertjes en als laatste naar de zoutmijnen via het Sendero de Playa. Er passeren ons verschillende grote vrachtwagens die het zout komen ophalen, dus goed uitkijken en rustig fietsen. Op het laatste deel omringt het water ons aan twee zijden. Op het einde zien wij de zoutmijnen maar ook heel veel vogels waaronder flamingo's, op zoek naar voedsel. We spotten daarnaast reigers (koe-, zilver- en purperreigers en een kwak) kluten, visdiefjes en meeuwen. Zevenentwintig kilometers staan er op het einde op de teller, waarvan 12 over het strandgedeelte.

Tenslotte lopen we nog een drietal kilometers. Er staat een fikse bries en van het opwaaiende zand hebben we wat last. Overal liggen hier zoutplaten op het strand, maar wat is het hier mooi.

Terug bij de camper rusten we wat uit voordat we doorrijden naar de volgende overnachtingsplek, de camperplaats in Peníscola. Hier hebben we stroom en wifi en kunnen we weer eens berichten versturen.

Donderdag 30 mei

Onze camperplaats lijkt wel een camping: zelfs douches en een wasautomaat ontbreken niet. Gelijk dus maar gebruik van maken. Wel een beetje met handen en voeten (ja, ook die wasautomaat), want de Spaanse die ze bedient spreekt helaas geen woord Engels.

We kunnen weer eens heerlijk buiten ontbijten en de zon schijnt volop aan deze Costa del Azahar. Daarna fietsen via mooie fietspaden naast het strand, we passeren een aantal kunstwerken waaronder de draak en het drakenei.  Op de rots naast het centrum staat het kasteel Papa Luna (hier werd de film “El Cid” opgenomen). Het steekt 64 meter boven de zee uit en is gebouwd tussen 1294 en 1307. Het dankt zijn naam aan de Paus Benedictus XIII.  De stad is op een klein stuk na helemaal omgeven door water. Op de stranden is het erg rustig. Tegen 12 uur zijn we terug op de camperplaats.  De was is inmiddels droog, nog een paar berichtjes versturen en dan op weg naar Xàtiva.

Onderweg verandert het landschap, het wordt allemaal wat kaler.

Xàtiva, beheerst door de ruïnes van een Moors-gotisch kasteel en bekend door de roemruchte familie de Borgia’s. Twee Borgia pausen zijn hier geboren: Calixtus (1378-1458) en de beruchte Alexander IV (1431-1503).

We verliezen onszelf in de smalle straatjes en het labyrint van de Arabische wijk. De kerken, kloosters, paleizen en veel fonteinen vertellen allemaal verhalen over belegeringen, revoluties en legendes. Eén opvallende fontein heeft 25 spuitmonden. Gevels van gebouwen zijn versierd met wapenschilden ter ere van adellijke families. Oudere dames genieten hier op een bankje op het plein en wisselen vast nieuwtjes uit. We kopen een glaasje “horchata”, een drankje uit aardamandelen. Het smaakt lekker fris.

Na de wandeling op weg naar de camperplaats van Pou Clar. Het is een zeer onrustige plek, dus we besluiten  hier niet te blijven. Wel prima om eventjes te eten en dan weer door. Na lang zoeken vinden we een camping, nou ja.... een leeg veld dus.  We zijn er klaar mee, we rijden naar Banyeres ( het dichtstbijzijnde plaatsje) en parkeren de camper in één van de eerste straten die we inrijden. We hebben onze slaapplek gevonden!