Zondag 27 juli
Vanochtend heerlijk uitgeslapen, om negen uur gaan de ogen pas open. Ontbijten en koffie drinken doen we buiten. Richard krijgt toch weer migraine, maar dankzij de medicatie zwakt het af en na een uurtje is hij weer de oude. Vandaag maar eens rustig genieten van de bergen om ons heen, weg van de gebaande paden. Het wandeltochtje naar de Col de la Pierre St. Martin op 1802 meter hoogte duurt zo'n vier uur. Mooie planten en uitzichten, roofvogels zweven hoog boven ons in de lucht. Onze lunch bestaat uit een vers stokbroodje met simpele salade, wat wil een mens nog meer. Nog een foto als we de col bereiken en dan weer terug.
Bij de camperplaats verdient de camper een kleine wasbeurt en verwisselen we de vloeistoffen. Alle faciliteiten zijn hier aanwezig, de stroom is zelfs gratis.
Tijdens het eten komt er net als gisteren een mist opzetten. De schapen komen weer van de berg af, dit keer zijn ze in gezelschap van koeien en zelfs varkens. De beestjes lopen al knorrend om onze camper. Normaal geen probleem, maar onze was hangt aan de achterkant en die is schoon. Dat willen we wel graag zo houden. Gelukkig tonen ze geen interesse in "stoffen" zaken en zoeken ze verder naar eetbare dingen. Later op de avond krijgt Evelien plotseling last van één oog. Pijnlijk en tranend en het houdt aan tot we om 22 uur naar bed gaan. Hopelijk is het morgen weer beter!
Maandag 28 juli
Vanmorgen naar de camping gereden in Aramits (Camping Barétous-Pyrénées). Maar onze eerste stop hebben we dan al gehad. Bij de huisarts, want het oog van Evelien is niets verbeterd. De dienstdoende arts kan niets vinden. Wel geeft hij oogdruppeltjes mee en als het goed is gaan die snel hun werk doen.
Wasdag op de camping, afvoer en koelvloeistof bekeken en in orde gemaakt. Ook de binnenkant van de camper een grote beurt gegeven, was weer nodig. Voor de rest doen we het rustig aan vandaan, energie bijtanken. Het weer is belabberd en de was dus nog nat! Maar het maakt niet uit, morgen gaan we gewoon de bergen weer in. Het meest vreemde aan deze dag is nog wel dat we geen enkele foto maken, dat gebeurt ons bijna nooit!!!
Dinsdag 29 juli
Vanmorgen om 7 uur het bed uit, want we gaan een lange wandeling maken, van de parkeerplaats Napia naar het Lac de Lhurs, in de buurt van Lescun. Het zit ons echter niet mee. Ten eerste rijden we fout, daarna stuurt de TomTom ons de binnenlanden in en komen we bij een boerderij uit. Einde weg. Omkeren en weer terug en uiteindelijk via diverse wegwerkzaamheden die ook de nodige tijd kosten, komen we bij ons vertrekpunt uit.
Het is inmiddels 11 uur als we de wandeling starten. Na een paar honderd meter komen we op een kruising die niet in de beschrijving staat. Wat nu? We maken een keuze en natuurlijk ontdekken we verderop dat het niet de goede is. Dit kost ons nog eens een half uur. Ondertussen pakken donkere wolken zich samen, maar we besluiten om door te wandelen. Na drie kwartier vinden we toch weer de bordjes die de route aangeven en hoera...... we lopen goed! Het is een hele zware klim naar boven (650 meter stijgen/dalen) en we twijfelen of we het gaan halen. We volgen de steenmannetjes en het terrein wordt rotsachtiger met veel kalksteen. We zien loodrechte groeven in het gesteente. Uiteindelijk halen we het Lac in precies de tijd die ervoor staat. Het ligt in een magnifiek berglandschap, de Cirque de Lescun, en in een blauwe bloemenzee.
Een rustpauze hebben we wel verdiend en die nemen we ook. Maar ja, we moeten wel weer naar beneden. Inmiddels is de lucht weer helemaal opgeklaard en is het erg warm. Dat bezorgt Richard helaas toch weer hoofdpijn, maar we bereiken ons startpunt zonder al te veel problemen.
Afkoelen, weer rusten en de natte was (van gisteren) maar even buiten gehangen. Snel is alles droog en wij reizen verder. En weer zijn er strubbelingen onderweg, o.a. ezels en Evelien heeft nog een aanvaring met de camperdeur. Pijnlijk been de rest van de avond, maar om 22.30 uur staan we dan toch eindelijk op de parking.
Woensdag 30 juli
Om 9 uur zijn we op weg om brood te halen en vroeg te beginnen aan een lange wandeltocht. Helaas, nergens een brood te koop onderweg. Dat is balen, eerst nog kilometers omrijden om water en brood te halen.
Tegen 10.45 uur dan toch op weg om de meren bij de Pic du Midi te bekijken. Zes meren in totaal en met uitzichten op de markante dubbele top van de Pic du Midi d'Ossau. Een zes-en-een-half-uur-durende wandeling (zonder pauzes), 700 meter hoogteverschil en een steile afdaling.
Tien minuten onderweg komen we erachter dat we de foto- en filmcamera in de camper hebben laten liggen. Helaas, internet moet straks maar uitkomst bieden. De eerste stappen gaan langs het Lac de Bious-Artigues (stuwmeer). Daarna komen de beekjes, watervallen en de 5 bergmeren: stuk voor stuk juweeltjes. Ondertussen genieten we van het uitzicht op de kolossale bergen. We volgen steile passages en terreinen met heel veel grote rotsblokken en komen aan bij het Lac Bersau, het hoogst gelegen meer (2077 m). Wat een prachtige, afwisselende tocht. Voor Richard zijn er veel afkoelplekken onderweg, gelukkig maar want het is weer erg warm. Het laatste uur, met de steile afdaling, is toch weer zwaar; allebei hebben we last van de warmte. Trots op onszelf komen we weer bij de camper: we hebben de hele tocht uitgewandeld.
In Laruns halen we boodschappen en gaan nog tien(!) minuten het avondleven in. Daarna dompelen we ons onder in de rust van de camper.
Donderdag 31 juli
Vandaag een rustdag. Onze benen hebben genoeg van het lopen en de buik van Evelien is nog niet verkleurd.
Na lozen en volladen van vloeistoffen en accu's gaan we op weg naar het eerder ontdekte Plateau van Bedoun. Het weer is goed, veel zon en een licht briesje. We vermaken ons prima met nietsdoen. Richard maakt 's middags nog een ommetje van een half uur en Evelien krijgt dan toch eindelijk haar kleurtje op de buik (meer rood dan bruin, dat dan weer wel). Na het avondeten komt er een kudde geiten van de berg af. We wandelen eropaf en maken een praatje met de hoogleraar die deze kudde begeleidt. Dit is zijn hobby die hij graag in zijn vrije tijd uitoefent.
Waar we een rustige avond in gedachten hebben, komen we bedrogen uit. Rond 22.30 uur steekt er een wind op, waarbij de camper op deze vlakte heen en weer geschud wordt. Vervolgens barst er een hevig onweer los. We besluiten wat later om toch maar weer naar Laruns terug te rijden. Een goede zaak want hier is het een stuk rustiger. We maken nog het staartje van de avondmarkt mee en gaan daarna rustig slapen.
Vrijdag 1 augustus
Bij het opstaan deze morgen zien we alleen de voeten van de bergen, de rest is (meer dan wij) in de wolken. Een broodje gehaald en tegen 12 uur gaan we op weg naar het volgende dal via de Col d'Aubisque. Ook hier niet meer dan 50 meter zicht. We kopen een kaartje, zodat we het in andere weersomstandigheden kunnen zien en nog twee eierdopjes. Die missen we nog in de camper. Dan naar Col du Soulor, ook hier geen spectaculair uitzicht. Maar door naar Arrens om een beetje cultuur op te snuiven. Een kapel gewijd aan St. Anna (Chapelle de Pouey-Laün) is de moeite waard. Het wordt ook wel de "Gouden Kapel" genoemd, de eerste vermeldingen van de kapel dateren uit de jaren 1549-1550. Het ligt aan één van de pelgrimsroutes naar Santiago. De zijkapel is gewijd aan Sainte Anne. We bekijken het altaarstuk, koor en schip en natuurlijk de zijkapel. Het plafond is beschilderd in een prachtige blauwe kleur met vele sterren.
Om 21 uur is er in het nabijgelegen dorp Aucun een zangavond. We zien overal aanplakbiljetten en het spreekt ons wel aan. Klokslag 21 uur zitten we dus paraat in een feesthal, waar behoorlijk veel mensen binnenstromen. De "Chanteurs Pyrénées" die hier optreden dragen alle een baret. Ze zijn van verschillende leeftijden en zingen liederen over de bergen, oorlog en vrouwen. Mooi om te horen en leuk om mee te maken, alleen jammer dat we het niet kunnen verstaan. Moe maar voldaan kruipen we tegen 0.30 uur in bed.
Zaterdag 2 augustus
Tegen negen worden we wakker en ja hoor...... de lucht is weer strakblauw. Na alle standaard-activiteiten rijden we naar plan d'Aste. Met de auto langs de rivier de Tech omhoog en tegen de middag beginnen we aan een 4-uurs wandeling die zal eindigen bij de refuge Ledormeur. Als eerste komen we bij het Lac Suyen (1536 m), even genieten bij het water. Vervolgens zien we de watervallen van Doumblas. We hebben een uur gelopen dus besluiten we verder omhoog te gaan richting Labassa. In eerste instantie lopen we nog vrij gemakkelijk, steken kabbelende bergbeekjes over en lopen langs grote rotsen. We genieten van de grazende koeien en de fluitende marmotten. De laatste zien we niet, net zomin als de gemzen. Daarna wordt het snel steiler, zodat we wat vaker moeten rusten. We komen aan bij Labassa (1731m) maar realiseren ons meteen dat we de hut niet meer halen. Het is te warm en we zijn al te moe. We beginnen aan de terugweg maar nemen meteen het besluit hier nog een terug te komen.
Na aankomst bij de camper besluiten we niet terug te rijden. Het is hier zo ontzettend mooi, we blijven staan aan het Lac du Tech. Met nog zo'n stuk of zes andere campers. Dit is vrijheid: genieten van zon, eten, douchen en vrijstaan. We drinken koffie en tegen 23 uur is het gedaan met onze rust. Heel veel minivliegjes (we denken zelf zo'n honderd) komen door het horgaas gekropen. Tijd voor vliegenjacht! Tegen middernacht hebben we ze allemaal te pakken en kunnen we ons bed in.
Maak jouw eigen website met JouwWeb