Wales
We gaan weer eens richting Groot Brittannië. Deze keer naar het westen ervan: Wales oftewel in het Welsh: Cymru. Het "Land van Broederschap " is een voormalig prinsdom en een onderdeel van het Verenigd Koninkrijk. Met prachtige natuurparken en veel schapen en maar liefst 641 kastelen. Die gaan we natuurlijk niet allemaal bekijken. Maar een paar staan er zeker op het lijstje.
Onze reis in één oogopslag, en ernaast wat meer gedetailleerde kaarten
Vrijdag 3 juli
Tegen 19.50 uur zitten we dan toch echt in de camper en gaat de vakantie beginnen.
We zijn ons ervan bewust dat we een gedeelte van de nacht moeten doorrijden om op tijd bij de veerboot te zijn.
Nog wel bij Ma langs en daarna volgt er zo'n 400 kilometer asfalt.
Bij Den Bosch gaat het nog eventjes mis. De weg is weg! Maar het is op te lossen en om 2.30 uur komt Duinkerken in zicht.
Snel het bed in voor nog een paar uurtjes slaap.
Zaterdag 4 juli
Om zes uur gaat de wekker af en twintig minuten later staan we bij de douane om ons aan te melden voor de veerboot van de Norfolkline in Calais.
Het zijn spannende momenten want onze poes Lot gaat deze reis mee. Gelukkig worden alle documenten goedgekeurd en hij mag mee naar de overkant. We schuiven met een goed gevoel aan onze ontbijttafel en wat later kunnen we aan boord. Stipt 8.00 uur vertrekken we.
Het wordt een snelle en rustige overtocht. De krijtrotsen van Dover, altijd makkelijk te herkennen, rijzen steil omhoog en om 9.10 uur plaatselijke tijd rijden we van de boot af. Het is even wennen om links te moeten rijden, gelukkig geeft de TomTom goede aanwijzingen. Richard blijkt na een tijdje toch wel erg moe te zijn, dus snel een parkeerplaatsje opzoeken. Lot is erg blij met deze eerste pauze, lekker snuffelen op onbekende grond. Evelien neemt het stuur na de koffie over en rijdt een flink aantal kilometers over de M25, de drukste snelweg van Engeland.
Bath mag het spits afbijten deze vakantie. Het is een unieke, charmante, Romeinse stad. Het prachtige Royal Crescent, tussen 1767 en 1774 gebouwd, is van Gregoriaanse architectuur. Bath Abbey is ook zeker een bezoek waard. Deze kloosterkerk heeft prachtige waaiergewelven en grote ramen, die als bijnaam de lantaarn van het Westen hebben.
Vervolgens wandelen we naar de Roman Baths. Deze Romeinse baden (gebouwd rond 70 n.Chr. als een groots bad- en gezelligheidscomplex) zijn één van de best bewaarde Romeinse baden ter wereld. Iedere dag stroomt hier meer dan 1 miljoen liter bronwater vanuit de bron waarmee de badplaats word gevuld. Het water heeft een temperatuur van 46°C. Maquettes laten zien hoe het er vroeger heeft uitgezien. De audiotour en een interactief museum vol met vele schatten en visuele fragmenten voeren je terug naar die tijd.
We overnachten op Limebrook Farm. Een aardige boer, een groot grasveld en kippen, parelhoenders en een pauw.
Zondag 5 juli
Tegen half acht schijnt het zonnetje al heerlijk. Stoeltjes en tafel kunnen naar buiten. Lot vermaakt zich prima door achter de kippen aan te jagen, zover zijn lijntje reikt. De kippen zijn wel een stelletje uitdagers want ze komen iedere keer terug, wat Lot dan op zijn beurt weer prachtig vindt.
We pakken ons boeltje weer in en rijden via de Severn Bridge Wales binnen. In Chepstow willen we het kasteel gaan bekijken, maar we zien iets dat we beide ontzettend leuk vinden. Hier is een folklore dansfestival gaande dus eerst maar op onderzoek uit. Leuke muziek en dansers en een grasveld om gezellig te eten, drinken en kletsen. Erg jammer dat het na 1 uur begint te regenen. De paraplu's komen tevoorschijn, maar het dansgedeelte gaat gewoon door. Overigens zien we het beoogde kasteel alleen maar aan de buitenkant.
Tintern Abbey is een kloosterruïne in Wales. De abdij werd op 9 mei 1131 gesticht door Walter de Clare, heer van Chepstow. We pakken even een momentje van rust, maar als we het terrein van de abdij op willen blijkt het al bijna sluitingstijd te zijn. Ook begint het weer te regenen. Het wordt dus, voor de 2e keer vandaag, alleen de buitenkant van deze beroemde abdij bekijken. Wat later komen er nog een aantal buikdanseressen een kleine voorstelling geven op de parkeerplaats naast ons.
We besluiten door te rijden naar Brecon en daar op een parkeerterrein te overnachten. Inmiddels is het al 20 uur.
Maandag 6 juli
Tegen half acht worden we wakker na een onrustige nacht. Het heeft de hele nacht flink geregend en nog steeds is het niet droog. Evelien moet deze ochtend eerst naar een apotheek. Ook de boodschappen doen we er maar even bij. Het kost ons uiteindelijk de hele morgen. Eén voordeel: het weer is inmiddels wat opgeklaard. Op weg naar Ystradfellte voor een wandeling langs vier watervallen. De eerste die we zien is de Sgwd Clun-Gwyn. Gelukkig hoef ik het alleen maar op te schrijven, want je zou je tong erover breken. Door alle regen van de afgelopen tijd komt er heel wat water naar beneden. We klauteren verder, het is een pittige tocht, maar erg mooi. De volgende is de Sgwd y Pannwr. Bij de Sgwd yr Éira kun je achter de waterval doorlopen. Bij terugkomst op de parkeerplek besteden we eerst tijd aan Lot. Hij vindt het heerlijk om nieuwe plekjes te ontdekken en besnuffelen en met een lange lijn komt dat helemaal goed.
Er zijn hier niet zoveel camperplekken dus we besluiten terug te rijden naar Brecon. Op de terugweg ontdekken we nog een mooie parkeerplaats en hebben een "diner with a view". Een lekkere douche vanavond hebben we wel verdiend.
Dinsdag 7 juli
Het regent deze ochtend alweer en dat is niet best voor het humeur. Ook de weersvoorspellingen zijn ronduit slecht te noemen. Maar goed, we moeten er maar het beste van maken. Wat verder naar het noorden rijden, richting kust, is de bedoeling.
Maar eerst willen het Brecons Beacons National Park gaan bezoeken. Bij het bezoekerscentrum kijken we even rond maar ontdekken dat het plan van vandaag de prullenbak in kan. De Penn y Fan, hoogste bergtop van Zuid-Wales, gaan we deze vakantie niet beklimmen vanwege het slechte weer. Dan maar terug de camper in. Een heel eind verder passeren we nog een natuurpark. Het is inmiddels zo goed als droog en we maken toch nog een wandeling van zo'n twee uurtjes.
Tegen 20 uur arriveren we op de camping van het golfterrein vlakbij Capel Bangor.
Woensdag 8 juli
We hebben prima geslapen en het is nog steeds droog als we met Lot een wandelingetje maken. Een mooi begin van deze dag dus.
Vanaf Aberystwyth gaat er een stoomtrein van de Vale of Rheidol Railway naar de Devils Bridge. Het duurt een uurtje en de uitzichten zijn grandioos. Eenmaal aangekomen kiezen we voor de wandeling van 1 uur naar de brug van de Duivel en de watervallen. Een pittige wandeling: steil en met zo'n zeshonderd treden. Hoogtevrees is hier niet handig, maar gelukkig hebben we dat geen van beide. De legende vertelt het verhaal over een oude vrouw die overstuur is. Haar koe is door de steile kloof gegaan en staat aan de overkant. Ze kan hem niet meer terughalen. De Duivel biedt aan in de nacht een brug voor haar te bouwen in ruil voor de eerste ziel die de brug oversteekt. Ze gaat akkoord.
De volgende morgen ligt er inderdaad een prachtige brug, maar de oude vrouw is slim. Voor ze de brug overstapt gooit ze snel een broodkorst naar de overkant waar haar oude hond achteraan gaat. De Duivel is woest en verdwijnt om nooit meer terug te keren naar Wales. Er boven zijn veel later nog twee bruggen gebouwd, maar die onderste is toch echt van de Duivel! Jammer dat halverwege de tocht het weer begint te regenen!
Gelukkig klaart het later weer op, zodat we het vogelreservaat van Inys-hir (30 km verderop) kunnen gaan bezoeken. De lange wandeling die hier uitgezet is lijkt wel wat en dus de wandelschoenen weer aan. Een mooie tocht maar eigenlijk net wat te lang. We zijn pas om half zeven terug.
In Barmouth, aan de kust voorbij Dolgellau zou een camperplaats moeten zijn, helaas is deze niet te vinden!
Uiteindelijk kiezen we voor een op het eerste gezicht saaie camping. Wel met goede douches, dat dan weer wel. We eten hierdoor laat en duiken ook heel laat het bed in. Morgen een rustdag.
Donderdag 9 juli
Het is toch niet te geloven. Het regent alweer en er staat een koude, gure wind. De thermometer blijft op een schamele 13 graden steken en dat midden in de zomer. Het wandelingetje naar zee en strand valt erg tegen. Een strandje is nergens te bekennen en Richard is inmiddels snotverkouden geworden. De papieren zakdoekjes vliegen erdoorheen. In Dolgellau zou men een internetcafé hebben en informatie over een plaatselijke tocht, dus daar heen .Er is een restaurantje waar we wat informatie ophalen onder het genot van een kopje lekkere soep. Daar worden we weer warm van!
Weeronline vertelt dat het weer hier niet zal verbeteren de komende dagen, dus we zoeken (en vinden) adressen van campings in Kent. De uitkomst wordt dat we morgen nog naar Llangollen zullen rijden en daarna afzakken naar het Zuiden van Engeland richting Kent. Daar lijkt het, v.w.b. het weer allemaal wat rustiger te zijn met meer zon.
Voor vandaag staat er nog wel een tocht op het program, waarvan we het begin snel vinden. Daarna is het echter gebeurd en zijn alle aanwijzingen verdwenen. Na een uur draaien we ons om, richting camper. Nog nooit zo’n slecht gemarkeerde tocht gelopen.
De camping Ty Maen Farm in Wrexham blijkt een verademing: lekker open, camper op gravel en tussendoor veel gras. Goed uit te houden voor twee nachten.
Maak jouw eigen website met JouwWeb