Onze reis in één oogopslag

Vrijdag 28 juli

Vanmorgen de laatste spullen ingepakt. We rijden naar Rossum en maken onderweg een koffiestop bij Arnhem. Vlakbij Rossum staat een verkoopstalletje langs de weg met kersen en aardbeien. Onze fruit voorraad is weer aangevuld. Oh ja, er belanden ook nog 2 koeken in onze tas.
Vanaf de parkeerplaats bij de "Plus" in Rossum starten we de wandeling (5 km) en volgens de weerberichten blijft het droog. Het plaatsje heeft een kasteel. Toegegeven, geen grote, maar het stamt uit 1850 en had lang de functie van gemeentehuis. In de 13e eeuw stond hier een buitenverblijf van de legeraanvoerder Maarten van Rossum. Ook is er een hertenkamp met veel dieren en speelplaatsje.

Verderop zien we de sluis Sint-Andries. Wat is hier het geval? De Maas en Waal stromen hier heel dicht bij elkaar. Logisch dus om een verbindingskanaal te graven en de sluis was nodig. We kijken eventjes en regelmatig wil er een boot van de ene naar de andere rivier en komt de sluis in werking.
Net achter de Sluis ligt het Fort Sint-Andries. In 1812 gebouwd op deze strategische plek, het Rivierenland was goed te overzien en het kanaal vlakbij. In WO II gebruikten de Duitsers het voor munitie opslag en later bliezen ze het op. De kelders zijn nog te bekijken en er staat een uitkijktoren. Gemaakt van beton, beetje raar in dit natuurgebied. Het blijkt een overblijfsel uit de Koude Oorlog: een wachttoren, gebruikt van 1955 tot 1964. Nu klimmen we er naar boven en genieten van het uitzicht. Op weg naar de uitgang zien we wilde marjolein en ook bramen, heel veel en rijp. Dat wordt dus bramen plukken; binnen de kortste keren hebben we twee bakjes vol. We moeten natuurlijk wel even blijven proeven of ze rijp zijn. Mmm...... lekker. Eenmaal beneden begint het wat te spetteren. We komen op de terugweg langs een nog oudere, niet meer in gebuik zijnde sluis en een monument voor Britse soldaten die hier omgekomen zijn.

Bij de Plusmarkt meteen de laatste boodschappen gedaan en op weg naar Zaltbommel voor de dichtsbijzijnde camperplek. Zoals altijd staat het vol, maar het terrein is groot. Het is een 1e geslaagde dag van dit weekend en het weer viel reuze mee.

Klik hier voor meer foto's/filmpjes van deze dag

Zaterdag 29 juli

De gisteren geplukte bramen smaken heerlijk in het ontbijt en gisteravond heeft Evelien ook nog een deel in eigengemaakte muffins verwerkt, zo hebben we ook nog bramen bij de koffie 😋.
In IJsselstein zijn we nog nooit geweest dus nu we in de buurt zijn wordt dit het eerste doel vandaag. Een kleine stadswandeling, met daarin opgenomen Museum IJsselstein. We verwachten een bui, dus dat komt goed uit.
We starten aan het water, waar we aan de ene kant arbeidershuisjes zien en een frietzaak die ook hongerigen in bootjes van snacks wil voorzien😂. Aan de andere kant o.a. oude stadsboerderijen. We treffen een bewoner die enthousiast vertelt bij een verbouwing veel archeologische vondsten te hebben gedaan. De bodem zag er volgens hem uit als lasagne, zoveel lagen waren er inmiddels. Heerlijk, zo'n gesprekje met een local.
Ook de griend- en kolenschuren, waarvan alleen de daken boven straatniveau steken, zijn mooi om te zien. Via de vestingmuur en de historische kruidentuin komen we uit bij het stadsmuseum. Een klein museum, met een stukje geschiedenis en een interactief deel waar we ons prima vermaken met het digitaal klonen van onszelf. Klein maar fijn vinden wij.

De verwachte regen is inmiddels overgetrokken en we vervolgen de route via de Oude St Nicolaaskerk uit 1310 met de grafmonumenten van Gijsbrecht van Amstel met vrouw en (schoon-) kinderen (1370) en van Aleida van Culemborg (1525). We passeren de kasteeltoren Loyerstoren van het overigens afgebroken kasteel van o.a. Gijsbrecht van Amstel en zijn vrouw Bertha van Heukelom en ook het stadhuis en de waag om aan te komen bij de Sint-Nicolaasbasiliek. In deze kerk vinden we het legendarische beeldje van Onze Lieve Vrouw van Eiteren, dat telkens naar de vindplaats schijnt terug te keren (maar nu even niet). Vanwege dit beeldje, dat ieder jaar op de 4e zondag van juni in een processie naar de vindplaats (een sloot) wordt gebracht, is de kerk door paus Paulus VI in 1972 tot "Basilica Minor" verheven. De kerk heeft ook prachtige glas-in-lood-ramen met in totaal 70 afbeeldingen van Bijbelse taferelen en heiligen. Een prachtige basiliek!
Het eindpunt is voor ons de korenmolen De Windotter uit 1732, de grootste werkende korenmolen van Nederland. Vanaf het museum is het weer steeds beter geworden en we lopen nu lekker in het zonnetje. Toevallig is hier een ijszaak en die proberen we niet eens te weerstaan. De bananenschuim-ijsjes blijken een goede keus 🍦😋.

Na de wandeling rijden we naar de Blokhoeve in Nieuwegein (een P4N-plek). Van het plan om een ANWB-route te gaan rijden is niets terecht gekomen, maar we hebben weer een mooie dag gehad.

Klik hier voor meer foto's/filmpjes van deze dag

Zondag 30 juli

Na een heerlijk rustige nacht weer op weg en we bereiken een mijlpaal vandaag. 100.000 kilometers staan er op de teller. Net iets te laat op de foto gezet, helaas. Onze bijdrage eraan is ongeveer 23.000 km geweest. Natuurlijk hopen we deze stand de komende jaren flink op te kunnen krikken.
Het drielandenpunt kennen we allemaal, maar er bestaat ook zoiets als het driedijkenpunt. Het ligt waar de Waaldijk, de Maasdijk en de Heerewaardense Afsluitdijk bij elkaar komen. De laatste zorgt ervoor dat Maas en Waal gescheiden zijn en is een unieke dijk in Nederland. Hij ligt er niet om land te beschermen, maar om rivieren te scheiden. Na het hoge water in 1995, kwam er het kunstwerk Waterland bij. Twee grote granieten platen met aan de ene kant een uiterwaard met een simpel dijkhuisje, aan de andere kant een stad met kitscherige souvenirs van bekende gebouwen. Zo staat er bijvoorbeeld 4x het Colosseum in. 

Twee kilometer verder begint ons uitgezochte klompenpad. Even wachten tot de stortbui voorbij is en dan op pad.
Het Tremelepad, 11 km, begint in de boomgaard met appels en peren van het Fruitbedrijf Bloeiend Merm in Dreumel (de oude naam van dit dorp was Tremele)
Een grote hond houdt ons van het (rechte) pad af. Zodra het baasje verschijnt wordt het een kat en muis spelletje. Uiteindelijk lukt het om de jonge hond te vangen en kunnen wij door 🚶🚶.
We wandelen langs de Grote Wetering, die een belangrijke functie heeft in de aan- en afvoer van water. Hier zien we met regelmaat restanten van rivierkreeftjes op de kant liggen. Veel agrarische bedrijven floreren hier, een kudde koeien loopt ons danig in de weg. Ze zijn nieuwsgierig, maar gaan uiteindelijk door het harde geluid van het F1 geweld in Spa (uit onze mobiel 😁) uit de weg. Max willen we natuurlijk wel horen winnen. Het natuurreservaat De Meren met moeras, rietkragen en bosschages is het volgende wat we zien. Eén verhoging in het landschap valt op tijdens deze tocht met veel wind en asfalt. De Dreumelse Berg, ongeveer 4(!) meter hoog. Ooit een iets hogere 'berg' van 8,7 meter, maar het zand was nodig voor de wegenbouw. We keren terug naar het startpunt waar de hond gelukkig verdwenen blijkt en wij aan onze thuisreis kunnen beginnen.

Klik hier voor meer foto's/filmpjes van deze dag