Rondreis Zwarte Woud
Na een langlaufvakantie eind 2008 in Zuid Duitsland klonken er tijdens de terugreis allerlei geluiden door de camper: "hier moeten we nog eens in de zomer terug" en "daar kun je prachtig wandelen" en "wat een leuk dorpje". Geen idee dat we er nog 11 jaar op moesten wachten. Maar nu gaan we dan toch echt terug: het Schwarzwald.
De koekoeksklokken en Schwarzwalderkirschtorte kennen we natuurlijk, maar er zal vast wel meer te ontdekken zijn. Op naar deze bestemming, die redelijk dicht bij huis ligt.
De stofwolken van de renovatie van ons huis zijn nauwelijks opgetrokken en schilderwerk wacht op ons maar dat komt later. De camper volgepakt, koelkast gevuld en wandelschoenen opgepoetst. Wij zijn er klaar voor.
Onze reis in één oogopslag en rechts een uitvergroting van het Zwarte Woud
Vrijdag 26 juli 2019
Het was me het dagje wel weer. 38 ⁰C op de thermometer in de camper, best veel 😱. Eerst een stukje rijden, daarna op een beschaduwd plekje een boekje lezen en eind van de middag een mooie natuurwandeling maken. Simpel plan, toch? We hadden ons net met een heerlijke lunch op een parkeerplaats geïnstalleerd of een " buurman" van het huis erachter kwam vertellen dat campers hier niet mochten staan. Wij hielden ons maar beetje van de domme, wat niet zo moeilijk was. Navraag leerde ons dat het mannetje niet zo dol was op campers en iedereen weg probeerde te krijgen. Wij zijn lekker blijven staan😃. Tegen 19 uur zou het gaan regenen dus tegen vieren de wandelschoenen aan.
Blijkbaar viel dat ook niet in goede aarde want meteen begon er een onweer los te barsten. Schoenen uit, auto in en rijden maar weer. Na een paar fikse buien en een laatste stuk door de Eifel, staan we nu in Mendig, Wohnmobilstellplatz Brauerstrasse. Tijd voor kopje koffie en morgen nieuwe kansen. Nog 250 km tot aan Baden-Baden. De temperatuur in de camper is gedaald tot een "prettige" 27 graden.
Zaterdag 27 juli
Ondanks de voorspellingen konden we vanmorgen lekker buiten ontbijten. Omdat we gisteren niet hadden kunnen wandelen, wilden we graag vóórdat we Baden-Baden zouden gaan bezoeken even van de natuur gaan genieten.
We vonden een "premium-wandeling Gernsbacher Sagenweg" in Gernsbach dus. Tweehonderd hoogtemeters, een kasteel en veel sagen onderweg; wat wil je nog meer? De parking bij het startpunt (Murginsel) bleek een camperplaats met stroom. Erg makkelijk😀.
Het was een mooie en niet al te moeilijke tocht die zijn beloften meer dan waarmaakte. Er was zelfs nog een bruiloft op het kasteel Eberstein gaande! We leerden dat de engel en de duivel gevochten hadden voor de zielen van de mensen, dat een graaf op zijn paard van een rots was gesprongen om aan zijn vijanden te ontkomen en dat de gravin een heel stuk land met behulp van zand in haar schoenen bij de rechter voor zich opeiste.
Ook hoorden we dat er in een grot aardmannetjes leefden die een enorme schat zouden bewaken en dat er een kapel was gebouwd wegens een kluizenaar die ternauwernood aan de verleidingen van de als maagd vermomde duivel was ontsnapt. Aan het eind toch wel vermoeid en we wilden later het dorp nog gaan bezoeken. Even lekker rusten en eten was nodig. Daarna gooide onweer de plannen toch weer in het war. Het plensde er uit, dus maar een avond in de camper. Morgen op tijd op om dan tóch naar Baden-Baden te gaan.
Zondag 28 juli
Vanmorgen klein beetje uitgeslapen tot half negen. Het ontbijt is bij ons vaak de "dag doornemen" fase. Gaan we wel of niet Gernsbach in. Nee, we rijden door of... uiteindelijk werd het dus een ja! En geen spijt van gehad. Leuk dorpje in het Schwarzwald met veel vakwerkhuizen, prachtig stadhuis uit 1617 en héél veel bloemen. Het everzwijn wat we gisteren op het kasteel zagen komt ook hier overal terug. Voordeuren op dakgoothoogte en iene minie tuintjes, apart. Een beroemde wijnkelder uit 1650 was helaas gesloten. Misschien maar goed ook, 's morgens om 11 uur!
Baden-Baden was de volgende op ons lijstje, een kuuroord. Geen milieuzone, maar overal werkzaamheden en andere verboden. Uurtje later parkeerplek gevonden bij de SWR, de Duitse TV. Tijdens de rondwandeling kwamen we bij "Die Trinkhalle" uit 1840, met galerij en fresco's . Klonk goed en wij verheugden ons al. Het zat toch een beetje anders in elkaar. Hier was een fonteintje, waar je slokje bronwater kon nemen. Niet teveel, want dan was er kans dat je ziek werd🤔. Het bekertje mineraalwater dat je kon kopen en dat de limiet zou zijn, was nergens te bekennen. Bron leeg misschien? Omdat we dorstig waren maar een slokje uit eigen flesje gepakt, wel zo veilig 😂.
Het Casino moesten we, omdat we niet gepast gekleed waren, links laten liggen en één van de mooiste badhuizen van Europa, het Friedrichsbad, werd verbouwd en had alleen maar een gemeenschappelijke badruimte. Zwempak niet mee, dus ook overgeslagen. Eindconclusie: de (rijke) stad doet zijn naam eer aan, veel baden, veel water ook in de vorm van fonteinen en veel toeristen, waaronder wij 😜.
Daarna de Schwalzwalder Hochstrasse opgedraaid om de mooie vergezichten en het "Zwarte" Woud te zien. Richard spotte meteen een specht, een eekhoorn en een muis! Wat we daarna zagen was weer minder fraai: mist en opnieuw veel regen. Gelukkig geen onweer! Besloten dat we nu niet verder zouden gaan. De mix-parking, Schwarzenbach Talsperre, opgezocht bij Forbach aan het stuwmeer. De camperplek-foto werd dan ook razendsnel gemaakt in verband met de regen. Vanavond vroeg het bed in en morgen een nieuwe kans.
Maandag 29 juli
Na regen komt.... jawel: de zon scheen weer vanmorgen. Na een heerlijk stille en trouwens pikdonkere nacht waren we al om half 10 klaar om naar Allerheiligen te rijden. Onderweg was er nog een oponthoud bij de Mummelsee wegens het opruimen van bomen. Met grote grijpers werden meerdere grote bomen tegelijk opgetild. We namen daarna nog de tijd om te genieten van het uitzicht en om te lezen dat Mummels meerminnen /-mannen zijn die in het nabij gelegen meer zouden wonen.
In Allerheiligen was een grote waterval met 100m verval, één van de trekpleisters van het Zwarte Woud. Bovenaan was ook nog een ruïne van een klooster dat al eind 12e eeuw gesticht was. Ondanks het sterk toeristische karakter was het een erg mooie waterval en afbreukdoende trappen waren ruim 100 jaar geleden ook al aanwezig, toen Mark Twain hier tijdens een trektocht was. Voordat we de weg terug liepen bezochten we nog een monument voor de gevallenen van WOI
In Oppenau vonden we een goede camperplek op het Wagner-Maier-Platz en we besloten dan ook vandaag nog niet verder te rijden en hier een alternatieve wandeling te gaan doen: de bijna 10km lange, middelzware "Blicke über Oppenau" met zo'n 430 hoogtemeters. Vooral veel klimmen op het lange eerste deel. Wel schaduw, wat erg lekker was bij deze warmte (zo'n 25-26gr). Soms een leuk uitkijkpunt, vooral tegen het eind waren er dat meer en bijna niemand tegengekomen onderweg. Vlak voor het einde werden we verrast door de producten van een creatieve houtzager. Even na 19 uur behoorlijk vermoeid terug.
Samen een lekkere salade gemaakt en buiten gegeten, pasta met gerookte kip en perzik. De rest van de avond niet veel meer gedaan, natuurlijk nog wel polarsteps bijgewerkt!
Dinsdag 30 juli
Vandaag maakten we nog een laatste wandeltocht in het National Park Schwarzwald. Dit keer de premiumroute "Wiesensteig" langs de Wilde Rench bij Bad Griesbach, een zware tocht van 5.30 uur en 540 hoogtemeters. Daarvoor moesten we eerst nog een flink eind met de camper naar boven op erg smalle (zand-)weggetjes. Het beginpunt was op 650 meter hoogte. Het lukte maar net met de camper onder overhangende daken van een paar huizen door te rijden. Het zonnetje scheen, af en toe dreven er wat wolkjes over, lekker wandelweer dus. Het 1e stuk was erg mooi: kabbelend water oversteken en langs kleine watervalletjes. Daarna kwam er een matig gedeelte met lange lanen en af en toe een leuk vergezicht tussen de bomen door. Tussendoor nog even wat geitjes geknuffeld en we spotten ook nog een (zomer-)skibaan.
Het laatste deel was erg mooi, maar ook loeizwaar. De 'Wiesen" over, het bos in en uit, naar boven, naar beneden, een kloof oversteken en weer naar boven. De zon was inmiddels volop van de partij en het wandelloopje van gisteren was nog niet helemaal verteerd😥. Tot twee keer toe bijna op een hazelworm gaan staan😮, dit waren grote knaapjes. Terug bij de camper eerst maar een rustpauze ingelast (lees: slaappauze voor Evelien).
Daarna doorgereden naar de camperplaats van Freudenstadt bij het "Parking Erlebniswelt Panoramabad". Deze plaats zou morgen onze 1e bestemming worden. Vanavond bij de koffie ons eerste taartje van deze vakantie gehad, een Heidelbeerentorte.......En lekker dat-ie was 😋 Inmiddels was het vertrouwde getik op de camper van een avond-regenbuitje weer een feit.
Woensdag 31 juli
Freudenstadt, Alpirsbach en Schiltach: 3 plaatsjes die we deze dag bekeken hebben. Daarnaast namen we ook onze rust, die we na een paar intensieve dagen hard nodig hadden.
Evelien was in '79 al in deze plaatsen geweest, maar kon er zich (gelukkig) niets meer van herinneren. We deden dus maar alsof het de eerste keer was.
Freudenstad heeft het grootste marktplein van Duitsland: 219x216m. Dit mooie plein is net als bijna de hele stad na WOII opnieuw ingericht/opgebouwd, een Venusbeeld herinnert hieraan. Alleen de kerk is nog oud, deze is L-vormig. De mannen en vrouwen zaten toen nog gescheiden. Het stadhuis heeft een soort Loggia en rond de markt zijn galerijen.
Na een kleine 20km rijden waren we in Alpirsbach. Een klooster en een paar vakwerkhuizen waren hier de belangrijkste attracties, maar helaas konden we niet zomaar het klooster in. Dit kon alleen met een rondleiding. Gelukkig verkochten ze hier wel ijs🍦😋.
In Schiltach bleek een camperplaats te zijn "Parking Lehwiese". We namen eerst de tijd om te genieten van onze boeken en de zon. In de avond nog door de steil omhooglopende straten van het stadje gelopen. Wat een prachtige vakwerkhuizen en we maakten kennis met de geschiedenis ervan. We leerden dat dit stadje lang zijn bestaan te danken had aan de leerlooi- en houtindustrie en dat de houtvlotten van hier tot in Nederland de rivier af gedreven werden. Kortom weer een aangename dag, waarop ook de zon zich van een goede kant liet zien.
Donderdag 1 augustus
Ondergedompeld in het verleden, dat is de beste beschrijving voor vandaag.
Freilichtmuseum Vogtsbauernhof in Gutach was de 1e bestemming. En terug in de tijd gingen we. Om tien uur waren we binnen en meer dan drie uur rondgekeken. We zagen voorbeelden van jonge dames met rode bollen op de hoed. Dit waren de huwbare vrouwen. Diegenen die al een ja-woord hadden gegeven droegen zwarte bollen in hun hoofddeksel. Verbaasd over wat mensen honderden jaren geleden al konden en over de omstandigheden van mens en dier uit die tijd. Varkens die bijvoorbeeld nooit het daglicht zagen en in superkleine hokjes zaten. Dierenmishandeling was een woord dat men in die tijd niet kende. Boerderijen die 13 generaties in familiebezit bleven. Artikelen en problemen waar wij om de haverklap voor naar een winkel of dokter lopen, bleven daar in eigen beheer. Of het nu om een lepel maken, een wiel repareren, wol spinnen of een middel tegen koorts ging. Respect voor onze voorouders! 😁
Hierna kwamen de koekoeksklokken in beeld. Nooit zoveel verschillende gezien, prijskaartjes tot wel 1500 euro (werd op bestelling gemaakt🙄) Meerdere keren werd "de grootste" koekoeksklok ter wereld aangeprezen en we hebben ze bijna allemaal gezien. Deze waren zo groot als een huis en na betaling mocht je naar binnen. Het uurwerk was levensgroot nagemaakt. Interessant om te zien hoe het precies in zijn werk ging. Alles liep zo soepel deze dag dat we besloten de hoogste waterval van Duitsland in Triberg vandaag erbij te doen. Helaas, hier liep het spaak. Wat een heksenketel! Geen parkeerplaats meer te vinden en bomvol met toeristen. Het beroemde "over de koppen kun je lopen" was hier van toepassing. Daar hadden we even geen zin aan. Paar kilometer verder in Schönach een camperplek gevonden bij het Sportcentrum Obertal. Hier kregen we een gratis kaartje voor het openbaar vervoer, een meevallertje☺️.
Even gebeld en plannetje herzien. De waterval was tot 22 uur open. Om 18 uur terug met de gratis bus. Gelukkig was het aantal toeristen drastisch gedaald en konden we heerlijk wandelen en van het watergeweld genieten. Ook eekhoorntjes en de notenkraker, een vogel die hier veel voorkomt, zagen we herhaaldelijk.
We liepen terug naar de bushalte en kwamen langs de Wallfahrtskirche Maria in der Tanne. Daar MOESTEN we even naar binnen. Wat een prachtige barokke kerk, we keken weer eens onze ogen uit. En we zagen nog meer onderweg: kunstwerken, houtsnijwerk, mooi versierde gevels en natuurlijk kerstboomhangers in de vorm van een koekoeksklok. Na de terugreis met de bus was er in het dorp nog een kleine opvoering van een zang/handwerk gezelschap. Dit viel beetje tegen. Terug bij de camper snel wat eten gemaakt. Resultaat was dat we pas tegen 21.30 uur aan de warme hap zaten. Morgen maar een beetje rustig opstarten...
Vrijdag 2 augustus
Koekoek-koekoek. Koekoek- koekoek. Het Deutsche Uhren- oftewel Klokkenmuseum stond voor vandaag op het programma in Furtwangen im Schwarzwald en hier in het Zwarte Woud horen daar natuurlijk ook ....-klokken bij. We zagen ze in allerlei soorten en maten, vanaf midden 16e eeuw tot eind 20e eeuw. Staartklokken, torenklokken, zakhorloges, reiswekkers, zelfs Japanse klokken met een hele andere uur-indeling. Ook zandlopers en andere manieren om de tijd te bepalen kwamen voorbij. Erg leuk waren de klokken met figuren die bewogen op bepaalde tijden, zoals het drinkende ventje en de bruidsklokken.
Na deze cultuur-ervaring waren we wel weer toe aan een wandelingetje. Bij de Hexenlochmühle (ook in Furtwangen) hoopten we er een te kunnen vinden. Via een kronkelweggetje in een nauwe vallei vonden we de molen/restaurant en zagen we dat we naar de "Balzen Herrgott" konden wandelen. Zo'n 5,5km heen en terug. Mooi toch? We moesten nog wel even klimmen om er te komen, maar dan zag je wel iets aparts: een beeld van Christus dat op het hoofd na helemaal ingekapseld was in een beuk. Dat beeld was ca 100 jaar geleden aan die boom gebonden nadat het meegenomen was van een door een lawine vernield kruis uit het nabij gelegen gehucht Wagnerstal.
De terugtocht ging redelijk makkelijk en toen was het hoog tijd om een camperplek te vinden. We reden naar Waldkirch, Parkplatz Kandel en bleken daar op 1245m. hoogte bovenop een bergtop bij een skilift te kunnen staan. Een prachtig uitzicht! We konden kijken tot aan de Franse Vogezen en de Zwitserse Alpen. Dichterbij zagen we de Feldberg ook. Meerderen genoten met ons en zelfs een parapenter vloog lange tijd boven ons. Een mooie afsluiting van weer een mooie Schwarzwald dag.
Maak jouw eigen website met JouwWeb