Onze reis in één oogopslag

Vrijdag 15 april

Net voor het middaguur stappen we in de camper. Zwaar bewolkt, 8 graden, maar droog. Het is best druk op de weg, veel vakantieverkeer. Toch kunnen we goed doorrijden en in Nijmegen rijden we langs de Waal met het industrieterrein. In Noord Brabant zien we veel koolzaad staan, mooi die gele bloemetjes. Het wordt steeds drukker op de rijstrook naar het noorden. Over 10 dagen zal dat wel opgelost zijn😉. In Limburg zijn ze druk met asperges steken. Wij hebben er al wat in de koelkast liggen voor zondag, mmm...

En dan komt het zonnetje tevoorschijn en rijden we Mesch binnen voor een bloesemwandeling. Start is bij de Mescherheide uitkijktoren en de temperatuur is opgelopen tot zo'n 15 graden. We zien meteen witte en rose bloesem van appel- en perenbomen. Veel hoogstamboomgaarden en af en toe wat laagstam, allemaal in bloei. Wat is dit mooi! Door Mesch gaat de wandeling langs het kronkelige beekje de Voer. Het Sint-Pancratiuskerkje is één van de oudste stenen kerkjes van Nederland. We wandelen de Belgische grens over en gaan verder over smalle paadjes. We zien 't Kwiezel Kruske en het Trichterbeeldje. Via grenspaal 29 komen we weer op Nederlands grondgebied en na nog wat klim- en daalpartijtjes zijn we na 7,4 km weer bij de camper.

Na het eten rijden we door naar 's Gravenvoeren, waar we samen met een aantal campers op de parking staan. Wat een mooi begin van de vakantie!

Klik hier voor meer foto's en filmpje van deze dag

Zaterdag 16 april

Het weer is prachtig vandaag, blauwe lucht en het belooft 16 ⁰C te worden. Stukje van de Kastelenroute rijden wordt vandaag het eerste doel. De start is in Hombourg, hier hebben we het kasteel gemist want het weggetje er naar toe is te smal voor onze camper. Een ander punt zijn de wielrenners, we komen ze hier overal tegen. Er is blijkbaar een fietstocht uitgezet. Voor ons is het slalommen tussen de groepjes door. In Montzen parkeren we midden op een pleintje bij een muziekkiosk en een fontein. Deze fontein werd geschonken door een belangrijke inwoner na het laatste geval van cholera in 1870. Schoon water was toen (en nu) erg belangrijk en hij werkt nog steeds. Op een bloemenmarktje ernaast kopen we een pol rabarber(!), die slepen we de komende week mee en kan meteen dienst doen als tafelplantje☺️. In de Eglise Saint-Étienne wordt er geoefend voor de Paasmis of het stemmen van het orgel. We blijven maar eventjes binnen. 

Dan is het tijd voor een wandeling, twee kastelen willen we gaan zien. De eerste is Château Broich, 12e eeuw. Twee torens sieren de binnenplaats, daarnaast staan er nog een kapelletje, 2 boerderijen en nog wat bijgebouwen. Vroeger omgeven door vijvers en moeras. Op zo'n negenhonderd meter afstand ligt het 2e kasteel: Château Streversdorp. Deze is van middeleeuwse oorsprong en werd ook wel het "Waterkasteel" genoemd vanwege de vele grachten. Het is omgeven door vijvers en een mooi wandelgebied. Bij deze (vis)vijvers zou je de camper nog kunnen parkeren. Beide kastelen zijn niet te bezoeken. Na 5,6 km zijn we weer terug in Montzen. Eten, rust en dan naar Moresnet. (Niet wetende dat we een vijf-tal uren later wéér terug in Montzen zouden zijn!)

In Moresnet kun je het viaduct, de langste metalen spoorweginstallatie van Europa niet missen. Totale lengte 1107 meter en 60 meter hoog. Je voelt je er nietig bij. We maken wat foto's en gaan dan op weg naar Moresnet-Chapelle. Hier is een bijzondere kruisweg gemaakt. De staties zijn in kunstmatige grotten geplaatst. Mooi versierd met speciaal gekleurd metselwerk, glas-in-lood-ramen en/of smeedwerk. Stuk voor stuk kunstwerkjes! De Calvarieberg is aangeplant met speciale bomen en struiken, een soort leerpad dus. Ook de Mariakapel die ernaast staat is bijzonder.

"Het begon in 1750. Peter Arnold Franck was een kleine jongen die aan vallende ziekte leed. Hij  had een diepe toewijding aan de Maagd Maria. Zijn verering uitte hij dmv een klein beeldje van 24 cm in terracotta, opgehangen aan een eik. Zijn gebeden werden verhoord en hij genas. Die plaats werd een bedevaartsoord".

We zien afbeeldingen en tegels in de kapel die de plaats weergeven. 

Tijd om op zoek te gaan naar een overnachtingsplek. Morgen willen we naar de "Haute Fagnes" om daar een wandeltocht te lopen, dus in de buurt zou fijn zijn. Er zijn hier maar weinig camperplaatsen. Bij de parkeerplaats van de Drossart staan een aantal campers. Navraag leert ons dat het hier niet verboden is te overnachten. Een officiële plaats is het niet! We schuiven maar aan en hopen op een ongestoorde avond en nacht. 

En dan gebeurt het.....bij het opruimen van de spullen ontbreekt er een wandelschoen van Evelien. En nu? Alles nog een keer doorgespit, maar helaas geen schoen😱. Onderweg ergens kwijtgeraakt? Alles is mogelijk, dan maar terugrijden, want er zitten ook speciale zooltjes in. Dus rijden we alle "stop"-plekken weer in omgekeerde volgorde terug. Laten we nu op de laatste (in Montzen) de schoen in het gras terugvinden. Gelukkig!! Nogmaals terug naar de camperplek (inmiddels 45 km extra op de teller) en tegen 21 uur zitten we eindelijk aan het avondeten. Maar de schoen is weer terug!!☺️☺️ 

Klik hier voor meer foto's en filmpje van deze dag

Zondag 17 April

Vanaf de overnachtingsplek is het maar ruim 20km naar de startplek van vandaag: Signal de Botrange. Midden in de Hoge Venen, Nationaal Park in België. Om in ieder geval parkeerplek te hebben rijden we er voor het ontbijt naar toe. Maps leidt ons via het zuiden van het gebied over een 3,5tons-weg, wegens een wegafsluiting. Ook de parkeerplaats zelf blijkt afgesloten. Wij rijden een klein stukje terug om bij het natuurcentrum te gaan staan en vinden daar een goede plek.

Na een lekker paasontbijt en een bezoekje aan het centrum (tentoonstelling over wolven en betaalde tentoonstelling over het veengebied) beginnen we aan onze wandeling van 12,7km "Magie op de Hoge Venen" (dit is 1 van de vele wandelingen die hier gemaakt kunnen worden). De route gaat eerst weer naar de Signal de Botrange met een kleine uitkijktoren en veel geschiedenis er omheen. 

Vandaar terug naar het veen en we volgen nog even de meute over de Grand Route en later over een vlonderpad. Wat is het hier mooi! Zo vroeg in het voorjaar is het veen nog voornamelijk geel, maar het gras/riet heeft in de loop der jaren grote pollen gevormd die nu goed zichtbaar zijn. Bomen zijn vaak kaal, soms maar stompen. Struiken lopen uit met rode takjes, een soort brem? Hier en daar worden we verrast door toefjes wilde narcissen en we kruisen een paar keer het pad van een hagedisje. In een slootje zien we wat klompjes kikkerdril. Er is een weidse ruimte als op onze grote heidevelden. Nog nooit zoiets gezien.

Na het vlonderpad volgt onze route nog even een andere markering en dan lopen we toch echt in alle rust door het landschap. We gaan op weg naar het hoogste punt van België: Le Noir Flahay. We moeten nog een modderige hindernis overwinnen, maar volgens passanten zou het pad daarna zo goed als droog zijn met veel vlonderpaden. Zij waren blijkbaar niet helemaal naar het hoogste punt geweest. Wij moeten namelijk nog van het vlonderpad af om omhoog te gaan. Vandaar komen de eerder genoemde pollen ons zeer goed van pas om de voeten een beetje droog te houden. We genieten met volle teugen en boven aan zien we een bos van "skeletbomen" die erom vragen gefotografeerd te worden. Deze kale bomen zijn het resultaat van een brand in 2011.

Een klein stukje verder loopt de route weer naar beneden om langs een riviertje La Helle verder te gaan. Soms een beetje zoeken naar het pad maar het maakt de tocht nog afwisselender.

Het laatste stuk is makkelijk lopen langs het veen, maar wel een lange (kiezel)weg. Halverwege passeren we een Lotharinger kruis de en wandelen nog één keer langs de "pruiken". Terug bij de camper hebben we 13,8km op de teller.

Nog een klein stukje rijden naar Merkem naar camperplaats la Faitafondue, waar we stroom en water kunnen krijgen en water en wc kunnen legen. Daar gaan we genieten van ons paasdiner: asperges met ham, eieren, lekker sausje en gekookte aardappelen.

Klik hier voor meer foto's en filmpje van deze dag

Maandag 18 april

Wat zijn we toch bofkonten. Weer schijnt het zonnetje in een bijna strakblauwe lucht. Wat gaan we doen vandaag? Veel te zien in deze buurt, dus we zullen een keuze moeten maken. Malmedy is vlakbij en daar zijn we nog nooit geweest. Na het lozen gaan we op weg. We hebben een summiere stadswandeling, maar of die voldoende is? We vinden een plekje op de Parking Malmedy, een officiële plek, vlakbij het voormalig treinstation. Volgens de reviews komt er regelmatig midden in de nacht iemand schreeuwen 🤔. We zullen het zien/horen deze nacht.

Onze stadswandeling begint op het plein waar ook de toeristen info zit en die is open. Laten ze hier nu een mooie 3,8 km wandeling "Op speurtocht door de geschiedenis" hebben. De helft gaan we nu doen. Ook deze stad heeft een lange geschiedenis. Door monniken gesticht en in latere tijden belaagd en in brand gestoken. Door annexatie aan verschillende landen, ooit Pruisen, daarna België, Duitsland en weer België, hebben ze Europese geschiedenis geschreven. Een mooi stadje aan de voet van de Hoge Venen. Opgebloeid door laken-en papierindustrie en leerlooierijen. Karaktervolle gebouwen in prachtige kleuren.

We zien het oudste huis van de stad, uit de 16e eeuw, met een hele lage deuropening. Zo klein waren de mensen in die periode. Ook bijzonder was de "Kapel van de Zieken" oorspronkelijk uit 1188. Helemaal behangen met danktegels, indrukwekkend. Rond 15 uur zijn we terug. We hebben al weer veel gezien en een lekker "dark chocolate" ijsje gegeten, de 1e van het seizoen. 

Paar uurtjes rust, eten en dan lopen we het 2e gedeelte. Dat is het plan. De stoeltjes gaan nu eerst naar buiten en de temperatuur loopt al snel op tot boven de dertig graden, uit de wind en in de zon. Pfff, dat is weer even wennen en Richard houdt het niet lang vol.

Tegen zessen eten we (lekker buiten) en daarna op weg naar deel 2 van de wandeling. Eerst naar het uitzichtpunt op de Livremont heuvel en dan door naar de Kapel van de Kruisweg. Nog een fiks klimmetje van ruim honderd meter hoogteverschil. Daarna nog langs kapel, kerk en muziekkiosk. Het meest vreemde wat zien is het Huis Vinette, we zien hier door een "kijkraam" een ruimte van 16 vierkante meter. Een interieur uit 1797 waar een dochter van een timmerman ziek ligt en in het geheim de laatste sacramenten toegediend krijgt. Een speciale processie door de boze burgerbevolking op touw gezet. De Franse bezetter van die tijd had zowel processie en sacramenten toedienen verboden. 

Tegen half negen zijn we terug, vandaag hebben we toch weer ruim 7 km gelopen. Aan de koffie en afwas en dan hopen op een goede en ononderbroken nachtrust.  

Klik hier voor meer foto's en filmpje van deze dag

Dinsdag 19 april

Afgelopen nacht hebben we rustig kunnen slapen, we hadden gelukkig geen last van loslopende, schreeuwende zwervers.

Gisteravond het plan gemaakt om naar Burg Reinhardstein te gaan. Vandaag dan ook al voor half 10 onderweg. Helaas de tomtom in eerste instantie niet helemaal goed ingesteld en ook de verkeersborden laten ons regelmatig rechtsomkeer maken, maar om 10 uur staan we dan toch op de parkeerplaats. Half achter de struiken zien we een bordje dat campers verboden zijn, maar op een leeg parkeerterrein denken wij niet veel kwaad te kunnen.

Tegen kwart voor elf lopen we naar de poort van het kasteel, die nog dicht is. Tijd om nog even een foto te maken. Even later blijken we nog een hele film te kunnen maken, want de poort gaat ook om 11 uur (tijd van de 1e rondleiding) niet open. Nog maar eens aangebeld en eindelijk komt iemand ons melden dat de paasvakantie al voorbij is en het kasteel dus gesloten ☹️. Stond onduidelijk op de site.

Gelukkig zijn er wel wandelmogelijkheden en we lopen naar de waterval van Reinhardstein, 20 minuten gaans en met 60 meter de hoogste van België (dus niet die van Coo!). De burcht zelf ligt trouwens ook het hoogste van België. 

Het pad is soms nogal uitdagend, maar met het mooie weer en het kasteel als achtergrond is het een leuke wandeling. De waterval is spectaculair door zijn hoogte, maar minder door de hoeveelheid water. Na een paar foto's keren we weer terug.

Door naar Halenfeld, een klein plaatsje "beroemd" om zijn kunst- en natuurpad. Het begint met leuk houtsnijwerk van bosdieren en de kunstwerken en informatieborden volgen elkaar snel op. Helaas is zeker het begin van de route wel oud, maar gaandeweg zien we dat er ook recent nog werken aan toegevoegd zijn. We zien o.a. een erg groot hert en een 3-dimensionale uitvoering van het schilderij "de slaapkamer" van van Gogh. Een aardige wandeling van zo'n anderhalf uur.

Nu nog boodschappen, maar die kunnen we in St Vith halen. Vlakbij onze overnachtingsplek (An den Weyern) zit namelijk een supermarkt. Als we de boodschappen uitruimen voelen we de camper (of de grond?) bewegen. Wat is dat? De camper lijkt nog op de plaats te staan, toch maar de handrem aangetrokken. Buren geven aan niets gemerkt te hebben.

Wij hebben nog lang trillende benen en voelen ons licht in het hoofd. Verder hebben we een rustige avond.

Klik hier voor meer foto's en filmpje van deze dag

Woensdag 20 april

Vanmorgen beginnen we met een lekkere douche. Daarna is natuurlijk de watertank (bijna) leeg, dus vullen we die weer. Nog één dag zijn we in België en die gaan we gebruiken voor een wat langere wandeling. Ruim 12 km rondom Burg Reuland en de Ourvallei. Mooie panorama's over de Eifel worden ons beloofd. Burg-Reuland kennen we al van de Vennbahn fietsroute, maar hebben we nog nooit bezocht. Het zonnetje is weer van de partij, maar ook wat sluierbewolking. De temperatuur zal blijven steken bij zo'n 14 ⁰C, lekker wandelweer. We lopen langs de Steinkopf en na mooie uitzichten dalen we af naar het kleine stroompje de Irmisch, dat uitmondt in de Our, een wat groter watertje. In Auel lunchen we, steken de Our over en gaan bergop. Een ree staat in de wei, 3 rode wouwen vliegen hoog boven ons, 1 laat een prooi vallen, maar alleen een eekhoorn wil voor onze camera poseren. Het is een mannetje 😉

Bij de schuilhut "Checkpoint Maspelt" genieten we van het mooie panorama, de weiden kleuren langzaam geel van de paardenbloemen en wat verder wit van de madeliefjes. Veel koeien staan al in de wei. Dan op weg naar Bracht, een 66 woningen tellend dorpje. Na een afdaling komen we in Burg-Reuland waar we de barokke St. Stephanuskerk en de burchtruïne bezoeken. We klimmen de bijna 14m hoge toren op en hebben een prachtig uitzicht op de omgeving. Dan de laatste paar kilometer terug naar de camper. Uiteindelijk 14 km en 360 hoogtemeters gelopen. 

Het Drielandenpunt wordt het volgende doel. In dit geval komen hier België, Duitsland en Luxemburg samen. In 1977 werd hier het Europamonument ingewijd waarop de landen staan die toen de Europese Unie vormden. Het is een monoliet van zandsteen waar ons landje ook op te vinden is. Een zwerfkei uit de Lüneburger Heide vertegenwoordigt Duitsland.

Nu we toch aan de grens met Luxemburg zijn gooien we onze tank vol met diesel, rijden daarna Duitsland in en komen uit in Üttfeld, camperplaats Am Alten Bahnhof. Het restant van de avond wijden we ons aan de inmiddels bekende taken.

Klik hier voor meer foto's en filmpje van deze dag

Donderdag 21 april

Deze dag in 2 woorden? Een rustdag.
Tijdens de koffie kunnen we lekker buiten zitten en genieten we van de rust, de ruimte, de prachtige kleuren van de bloesems en de nieuwe blaadjes aan de bomen en het concert van de vogels. Wat een heerlijke camperplaats is dit! En dan schijnt de zon ook vanochtend weer uitbundig.
We besluiten vanmiddag nog een wandeling te gaan doen als de zon wat minder zal schijnen en verder gewoon eens op de plaats rust te houden.
Lezen, foto's en blog bijwerken. Bijkletsen met thuisfront en een ommetje waarbij we nog een paar reeën spotten. Langzaam gaat de zon onder.

Vrijdag 22 april

De wandelschoenen komen na de rustdag weer goed van pas. Deze keer voor de Prümtal-wandeling. Een korte tocht van 9 km in het romantische dal van het riviertje de Prüm. Hiervoor starten we in Philippsweiler. Het eerste deel is makkelijk en we passeren de Napoleonseik. Keizer en veldheer Napoleon zou hier in 1812 op terugtocht vanuit Rusland met zijn leger gerust of overnacht hebben. Deze eik is minstens 300 jaar oud, 25 meter hoog en 2,5 meter breed. Sinds 1985 een natuurmonument.

En verder gaan we door het Rossbachwald met het zicht op het kabbelende stroompje van de Eichelsbach en eten we onze boterhammetjes. Het is wel wat frisser dan gisteren, zo'n 13 ⁰C, met een stevig briesje. Alle tinten groen die de natuur in deze lenteperiode tevoorschijn kan toveren, zijn aanwezig. Zo mooi 🤩. We zien o.a. plantjes als de rozetsteenkers en de groene muur met zijn witte bloemetjes en ook de vogels laten van zich horen. In een plasje zien we talrijke salamanders zwemmen. Ze moeten nog wel een beetje groeien voordat het landdieren worden. We bekijken een poosje hun gedrag in het water.

Een heel leger met omgevallen bomen steken we over. Hoog boven het riviertje de Prüm vervolgen we het pad, een breder watertje met stroomversnellingen. Het jasje gaat uit, want de temperatuur loopt op. Dan komen de laatste steile kilometers, met uitzichtpunt, om het dal weer uit te komen. Terug naar het plek waar onze camper op ons wacht. Geen mens hebben we gezien op deze mooie natuurtocht met 325 hoogtemeters en een lengte van 9,5km.

Bij de supermarkt in Waxweiler slagen we in het vinden van een pannenlikker, naast wat andere boodschappen. De vorige is in huis terechtgekomen☹️.  "Am alten Bahnhof" in Pronsfeld wordt onze camperplaats voor vannacht, met stroom en voor zeven euro een fijne plek. Met een twintigtal andere campers staan we hier, gezellig druk. Morgen pakken we voor de laatste keer deze vakantie de wandelschoenen.

Klik hier voor meer foto's en filmpje van deze dag

Zaterdag 23 april

Gisteravond konden we vanaf onze camperplek nog net de kerk van Pronsfeld zien. Op internet leek het een mooie, barokke kerk. Deze ochtend beginnen we dan ook met een bezoek aan deze St Remigiuskerk. Inderdaad een mooie kerk: licht met barokke, maar ook moderne elementen. Vrolijke orgelmuziek begeleidt ons en een man is bezig panelen met foto's te plaatsen. We raken in gesprek en de man blijkt de hele geschiedenis van de kerk te kennen en graag met ons te delen. De kerk bestaat in zijn huidige vorm ook 100 jaar, vandaar de fototentooonstelling. Al die jaren heeft elke nieuwe pastoor een grote stempel op de kerk gedrukt, o.a. werd in 1962 de vrijstaande klokkentoren gebouwd. Een muzikale pastoor bleek ook een komische noot te hebben door een muis in de orgelombouw op te nemen.

Leuk weer wat op te steken, maar nu moeten we toch echt verder om aan onze wandeling van vandaag te beginnen. De oude kerk, die nu een oorlogsmonument is, laten we deze keer zitten.

Vanuit Bleialf start het Beekpad: een makkelijke tocht van 14 km en 223 hoogtemeters. De tocht laat nog sporen zien van de mijnbouw die hier tot het midden van de vorige eeuw heeft plaatsgevonden en volgt stukjes van 4 beekjes: Alfbach, Donsbach, Ihrenbach en Dürenbach. De beekjes zijn zeer smal en ingebed, maar de dalen bieden weer prachtige uitzichten en we lopen afwisselend over de velden, door de bossen en langs bossages. In de berm bloeien o.a. het groot hoefblad en de trosflier zit vol knoppen. Zoals bijna iedere dag zien we weer rode wouwen, maar we spotten ook een staartmees en een groepje putters. Helaas zijn ze net te snel voor ons fototoestel. De tocht is inderdaad niet moeilijk en 4 uur na de start zijn we weer terug bij de camper. 

Tijd genoeg om alvast een stukje terug te rijden en we komen tot camperplaats Blegny-Mine. Op het terrein van de oude steenkolenmijn staan al zo'n 15 campers, maar wij passen er nog makkelijk bij. De zon komt er weer door. Het was vandaag afwisselend bewolkt en zonnig met een vrij koude wind. Na het avondeten lopen we nog kort over het terrein achter het grote gebouw en er blijken nog wandelroutes te lopen en wat dierenverblijven te zijn (volières, vijvers en weide). Leuk voor een volgende keer.

Klik hier voor meer foto's en filmpje van deze dag

Zondag 24 april

Dit is toch bijna niet te geloven, 10 dagen onderweg en nog steeds geen drup regen gehad. Dat gebeurt niet vaak. Vandaag op weg naar huis. Maar niet voordat we nog een familie bezoekje afgelegd hebben. Zoon Sibren is bij zijn vriendin Ashley in Sittard en daar gaan wij een kopje koffie drinken. Elf uur is de afspraak en we zijn keurig op tijd. Is wel eens anders 😉.

Na een paar gezellige uurtjes nemen we afscheid en rijden naar huis. 

Resumerend hebben we een mooie vakantie gehad, zonnige dagen maar wel koude nachten. De extra deken goed gebruikt dus. Ook hadden we deze keer bijna op elke plek stroom, wat een luxe. In deze streek hebben we nog lang niet alles gezien. Binnen afzienbare tijd maar een nieuwe trip plannen in hetzelfde gebied. Maar dan gaan de fietsen mee. Zoveel te doen...🎶 🎶