Na 75 min. zien we de hut al liggen. Eenmaal daar even rusten en de calorieën aanvullen en dan weer verder. 

Voor de afdaling kiezen we de makkelijkere Forststrasse. Inmiddels schijnt het zonnetje flink en is het zo'n 27 ⁰C. Om kwart voor vier zijn we bij de camper terug met een goed gevoel. We hebben 330 meter geklommen in een kleine anderhalf uur.

Klik hier voor meer foto's en filmpjes

Na het eten zoeken we een overnachtingsplek op. Camperplaatsen zijn hier niet, maar op sommige parkeerplaatsen mag je 1 nacht staan op doorreis. En dat zijn wij natuurlijk altijd 🤣. Snel een slaapplekje gevonden. Nog één rondje door het dorp gewandeld. De brandweer heeft een zomerfeestje en op de Markt zijn de terrasjes matig gevuld. De plaatselijke jeugd voetbalt. Wij duiken de camper in voor een lekkere sangria en het verder lezen van een spannend boek.

Zondag 26 juni

Bij de zondagochtend hoort de zondagochtendrust, toch? Wij gebruiken die om de media-administratie (foto's, polarsteps en weblog) op orde te brengen. Hoog tijd.

De parkeerplaats blijft lekker rustig en niet al te warm, dus de camper kan blijven staan. Vanmiddag is hier namelijk een internationaal folklore dans- en muziekfestival. Dat willen we natuurlijk niet missen!

We zijn ruim op tijd om vooraf de plaatselijke kerk te kunnen bewonderen en dan begint het.

Anderhalf uur aan leuke, dynamische dansen door enthousiaste mensen uit zeer verschillende leeftijdscategorieën (van 5 tot 50). Ze komen uit Litouwen (Uldukas en Senamiestukas), Abtenau (Traunstoana) en Stockholm (Baltija). De dansers worden afgewisseld door 2 koren uit Hongarije (Katapult) en Abtenau (Abtenauer Volksliedkoor). De warmte van de middag (ruim 30 ⁰C) hindert de dansers en zangers niet om goede optredens te doen. Het is moeilijk stil te blijven staan op de dansmuziek. Lekker genieten zo!

De rest van de middag genieten we in rust en na het eten rijden we een stukje terug. Jawel, het moet een keer: wc zit propvol, watertank is leeg. We hebben deze middag al gebruik gemaakt van het zeer schone openbare toilet. We gaan weer entsorgen in Golling en overnachten opnieuw in Kuchl.

Maandag 27 juni

Inmiddels zijn we in de tweede week beland en wat hebben we alweer veel gezien en gedaan. We zijn zelf verbaasd als we het terugkijken op Polarsteps. 

Maar goed, nieuwe dag: maandagochtend, vroeg opstaan want het wordt een warme dag met zo'n 32 ⁰C. We lopen een dag achter op ons schema, maar gaan vandaag nog een wandeling maken op de Postalm. Een uitdaging om niet te laten schieten. De 12 euro tolgeld om naar boven te mogen rijden is het waard. Via een aantal haarspeldbochten zitten we al snel op zo'n 1085 meter.

Meer dan tweeduizend stuks runderen gaan hier in juni naar boven en verblijven samen met zo'n honderd paarden de hele zomer op de weiden. Ze eten hun buikjes rond met gras en de kruiden die hier groeien. In de Almhütten die hier zijn (en dat zijn er nogal wat), maakt men boter en kaas, die je kan kopen. Wij doen dat maar niet, want de kaas gaat waarschijnlijk harder lopen dan wij in zo'n hitte😜.
Een tocht van zo'n 10 km in dit mooie wandelgebied. De start is rond 10 uur en het is genieten van het begin af aan. Mooie uitzichten, heel veel bloemen, vogels en vlinders en uiteindelijk ook de veestapel. Veel beesten zoeken verkoeling onder de dennen. Grappig, want de bellen hoor je klingelen, maar je ziet ze bijna niet. Boomstronken zijn door de natuur omgetoverd in de mooiste bloemstukken🤩.
Het stijgingspercentage valt mee en het is nog niet te warm. De Postalmkapelle ligt iets van de route af, die nemen we maar eventjes mee. In de winterperiode kan je hier skiën en langlaufen, die liften staan nu allemaal stil.
Tegen het einde van de tocht krijgt de hitte ons toch te pakken en bij de laatste hut halen we een lekker koud ijsje. Bij het eindpunt besluiten we om meteen maar verder te rijden, want er staan vandaag nog heel wat kilometers in de planning.

Na 2 uur rijden wordt de eerste pauze ingelast. Het is nog steeds bloedheet, zo'n 30 ⁰C buiten en 32 ⁰C in de camper. Uiteindelijk rijden we tot in Weistrach. Net op de plaats aangekomen vallen er wat druppels en komt er een onweer opzetten. We schrikken gigantisch als het vlak bij ons ergens inslaat. We voelen de inslag aan onze camper en ruiken alle twee een kruitdamplucht😱. Snel om de camper heen gelopen of er wat beschadigd is. Gelukkig is er niets te zien. Daarna komt de natuur wat tot rust en kan de koffie ingeschonken worden. Duimen voor een rustige nacht.

Dindag 28 juni

Gisternacht was toch wel heftig met die onweersbuien. Ze bleven maar komen. Gevolg: vroeg opstaan is er niet bij vandaag. Later dan gedacht op weg voor het laatste stuk naar de abdij van Melk. We rijden een hele tijd langs de Donau en dat is geen straf: groene hoge hellingen, kastelen, leuke dorpjes en dan weer mooie uitzichten. 

De abdij wordt al vanaf de 11e eeuw bewoond door Benedictijnermonniken en werd in de 18e eeuw verbouwd in de prachtige, barokke stijl. Er wonen momenteel 50 monniken en in een deel van het gebouw huist een gymnasium.

Het is nog steeds een actief klooster en de leer van Benedictus wordt op diverse manieren overgedragen, zelfs op de prachtige buitentrap en in het kloosterpark. 

Het mooist zijn voor ons de bibliotheek met zijn meer dan 100.000 boeken en de marmerzaal dat een prachtig plafond heeft.

En dan de kerk: heel veel bladgoud en barok. En geschonken geraamtes van onbekende heiligen (echt waar, versierd met sieraden).

Na dit alles is een wandelingetje in het kloosterpark een welkome afsluiting.

We krijgen onderhand trek en zijn moe, het is weer mooi geweest. Nog even boodschappen halen en dan naar de camperplaats onder de abdij rijden. Mooi aan het water en deze keer weer eens niet alleen.

Buiten eten lukt nog, maar na de afwas opent de hemel zich maar weer eens. Gelukkig meer regen dan onweer, maar het houdt wel de hele avond aan.

Woensdag 29 juni

Die "schöne, blaue Donau". Vaak bezongen en geroemd, maar zo blauw is hij echt niet als wij hem zien, eerder groen. Een stukje van de Donau Radweg fietsen, dat lijkt ons wel wat. Tuurlijk gaan we voor het mooiste stukje: de Wachau, tussen Melk en Krems. Om heel precies te zijn vanaf Hofarnsdorf. Eerst klein eindje terug fietsen, want daar is een veerpont. Vier euro per persoon is het tarief om aan de andere kant te komen. Nu is hij wel ietsje breder dan "onze" IJssel en duurt het even voor alle rondvaartboten toeterend voorbij zijn. Aan de overkant ligt Spitz met zijn beroemde "Duizendemmerberg". In goede jaren plukt men hier zoveel druiven dat men 1000 emmers met wijn kan persen. Dat is 56.000 liter, best veel, dat drinken wij in een jaar niet op😄. In St. Michael beklimmen we de toren die naast de kerk staat. Weissenkirchen heeft mooie huizen en Dürnstein is een stop zeker waard. Een groepje Nederlanders fietst voor ons. Eén van hen is een wat oudere dame op een gewone fiets die naar boven zwoegt. Wij passeren haar en vol trots meldt ze dat ze het op eigen kracht doet. "Knap hoor" roepen we haar toe. Ze zijn op weg van Passau naar Wenen en we maken even later, bij een uitzichtpunt, wat foto's voor elkaar. De Abdij en kerk zijn hier de moeite waard. Wij hebben alleen de buitenkant bekeken. Wat een mooie kleur blauw en prachtige beelden.

Een minpunt van de route is dat we de routebordjes moeilijk kunnen vinden (andere fietsers zien we ook zoeken, dus het ligt niet aan ons 🤨) en ook de fietspaden regelmatig onderbroken worden. Waar je dan wel mag fietsen is ons een raadsel. Af en toe negeren we het maar en fietsen verder over het wandelpad. Gelukkig hebben we niemand van de sokken gereden🤭.

Krems is de volgende stad, met ook hier een oude binnenstad met veel bezienswaardigheden. Het is ons omkeerpunt. Over de brug en op de andere oever weer terug. Het regent een paar drup, maar daarna zien we de zon weer terug komen. Fietsend via de wijngaarden, waar je de wijn uit een "automaat" kunt halen, komen we uiteindelijk weer terug bij de camper. Tweeënveertig kilometer hebben we weggetrapt, maar het was een mooi stuk. Het heeft veel overeenkomsten met langs de Rijn fietsen bij Koblenz, waar ook veel wijngaarden zijn.

En dan op naar Wenen (88 km) waar we morgen nog een paar bezienswaardigheden willen bezoeken die we 11 jaar(!) geleden gemist hebben. We staan op de Reisemobil-Stellplatz Wien, met 167 plaatsen. Hier spoelen we het zweet van deze dag door het doucheputje en eindigt de dag met de (inmiddels) dagelijkse onweersbui.

Donderdag 30 juni

Vanmorgen nog een korte tijd bewolkt en zelfs wat gerommel in de lucht, maar tegen dat we gaan staat de zon al weer flink te bakken.

Met de metro naar het centrum, is weer even uitzoekerij. We stappen uit vlakbij onze eerste bestemming: het Natuurhistorisch Museum.

Het gebouw is identiek aan dat van het er tegenoverliggende Kunsthistorisch Museum dat we al eerder bezocht hebben. Het zijn prachtige gebouwen uit 1889 in opdracht van keizer Frans Jozef I. Het Natuurhistorisch Museum van Wenen wordt gezien als één van de belangrijkste musea ter wereld in zijn soort en heeft een collectie van 30 miljoen objecten. Voor ons dus genieten van gebouw en collectie. Er is enorm veel te zien en de collectie is afgewisseld tussen opgezette dieren en modellen (soms vergroot, om het nog duidelijker te maken). Ook de antropologie is zo opgezet: we zien een levensechte jagende homosapiens en een vader en zoon Neanderthaler. Maar ook de eerste rechtopgaande mensapen, bewegend weergegeven.

Na een paar uur wordt de Volksgarten de lokatie van onze lunch. De Theseus-tempel naast ons heeft de deuren open, dus na het eten even kijken wat daar te zien is: een kunstwerk over de gevolgen van het plastic afval in de oceanen. Mooi en indrukwekkend om te zien.
In en bij het Burgpark staan beelden van: Mozart, keizer Frans Jozef I en Goethe, die zetten we op de gevoelige plaat en dan zoeken we naar het Uhrenmuseum (klokkenmuseum).
Voor we daar zijn vinden we de Augustinerkerk: de oude hofkapel, waar veel Habsburgers begraven zijn, of in ieder geval hun hart bijgezet. In deze kapel zijn o.a. Sisi en haar Frans Jozef en de Franse Marie Louise en Napoleon getrouwd.
Wij zien er ook het monument voor Maria Christina, de dochter van Maria Theresia.

Nog een stukje verder zijn we dan toch aanbeland bij het Uhrenmuseum. Op 3 verdiepingen zijn klokken vanaf de 15e eeuw tot de 20e eeuw te vinden. Van koekoeksklokken tot pendules en van staande klokken tot vestzakhorloges. Maar ook schilderijen met klokken en klokken met bewegende figuren. Of klokken met hele melodieën. Een aantal kunnen we horen en zien via een website, dat maakt het nog leuker.
Als we weer buiten komen blijkt het nog steeds ruim 33 graden. Niet leuk meer. We hebben genoeg gezien en gedaan en laten de rest van ons todo-lijstje in de tas zitten.

We pakken de metro terug en treffen camper in de stand sauna aan: 41.3 ⁰C!

Gelukkig is er op een andere plek volop schaduw, dus de camper gauw verzet. 

Buiten koken, eten en afwassen. Het duurt nog tot half 10 voordat de temperatuur in de camper onder de 31 komt.

Vrijdag 1 juli

Tjonge, tjonge, wat was het een nachtje zweten! 29,5 ⁰C toen we het bed opzochten. Vanmorgen al voor zeven uur wakker, met 25 ⁰C op de thermometer. Meteen opstaan, want het is een klusjesmorgen! Buiten ontbijten, wat kleding wassen (kledingkastjes worden akelig leeg en de waszakken behoorlijk vol!) camper bijpoetsen binnen en buiten, douchen en zorgen dat we om 12 uur weg zijn. Dat redden we net en de was is droog, de zon heeft dus ook weer zijn voordelen. Op weg naar het noorden, maar eerst moeten we Wenen uit. Dat kost ons anderhalf uur (20 kilometer) want we worden dwars door het centrum gestuurd. Het is ontzettend druk en we hebben twee paar ogen nodig om er goed doorheen te komen. De volgende stop is bij Kasteel Willersdorf. Niet om het kasteel te bezoeken, maar voor een paar uurtjes rust en wat afkoeling. Een lekkere koude salade smaakt met deze warmte goed en dan leggen we de laatste 40 km voor vandaag af.

Goed 19 uur arriveren we in Mikulov, Lenka en Bàra staan al te wachten en samen rijden we naar de camping, 10 minuten verderop. Net geïnstalleerd op de plek of er breekt een behoorlijke regenbui los. Met, hoe kan het ook anders, onweer! Het lijkt wel of die ons steeds achtervolgt. Samen koffie drinken en herinneringen ophalen en de meegebrachte presentjes uitpakken, dat wordt het voor het komende uur. Gezellig! Tegen half tien nemen ze afscheid, met de afspraak elkaar morgenvroeg weer te zien. Het gaan vast een paar leuke dagen worden

Klik hier voor week 3