La Douce France
Nadat we alle vrije uurtjes bij elkaar gesprokkeld hebben, blijken we zowaar nog twee weken vakantie te kunnen nemen. Inplannen, plan uitwerken en op weg. Nog twee weekjes naar de zon richting het zuiden.
Onze reis in één oogopslag, rechts detailkaart Provence/Occitanië
Donderdag 31 augustus
Camperplaats Gronsveld is het doel voor deze avond en het rijdt prima. Weinig verkeer en droog weer. Laat nu net op twintig kilometer voor Maastricht de weg afgesloten zijn en voor we met onze ogen kunnen knipperen zitten we in België 😁. Gelukkig is Lanaken dichtbij en er is nog plek op de Kanaaloever. Morgen verder..
Vrijdag 1 september
Volgens de weerapp gaat het zo regenen, dus snel het bed uit en een foto maken van de camperplaats. Net op tijd, want het begint al te miezeren. De eerste uren maken de ruitenwissers overuren.
Net voor Metz klaart het op. Tijd voor een korte pauze en wat frisse lucht.
Met steeds meer zon door het zonnedak rijden we tot net onder Nancy: de camperplaats aan het kanaal in Richardménil. Er zijn nog een paar vrije plekken en we wringen ons erbij in.
Lekker even genieten van de rust en na het avondeten maken we een ommetje. We lopen via de Passerelle Mangin om aan de overkant om de waterreservoirs te lopen. Helaas is dat niet toegestaan, dus moeten we het doen met een blik tussen de bomen door en lopen we een stukje langs het Canal des Vosges. Via de volgende brug komen we in het dorp Richardménil en voelen we steeds meer dat we in Frankrijk zijn. Het plaatselijke kerkje zit natuurlijk dicht, maar we kunnen wèl een rondje over het kerkhof maken. Nadat we het dorp weer verlaten hebben lopen we een stukje door de velden en maken foto's tijdens het gouden uurtje (het gele licht van de ondergaande zon). We eindigen weer langs het water en passeren diverse sluizen en een pomphuis voor we weer terug bij de camper zijn. De teller staat inmiddels op 5,5km. Een mooie laatste activiteit voor we aan de avond beginnen.
Zaterdag 2 september
Om negen uur al op pad voor weer een reisdag. Het zonnetje schijnt volop en een paar wolken hangen nog in de dalen. Via de N57, een mooie weg, rijden we snel veel kilometers weg. Aan de bomen verschijnen al de eerste bruin/rood/gele herfsttinten. Het rijden gaat soepeltjes en tegen 13 uur zijn we bij de Reculees (een steile vallei) en Cascades des Tufs in Les Planches. Inmiddels hebben we de kleding veranderd in hemdje en korte broek, heerlijk!
Onderaan in de vallei is de grootste waterval. Via een bruggetje loop je stroomopwaarts naar een kleine bron. Van hieruit stroomt het water via bekkens en holtes die in het tufsteen (kalksteen) zijn ontstaan. Het is hier prachtig! De bomen filteren het licht en toveren schitterende kleuren op het water. De watervallen zijn niet hoog maar wel erg mooi. Het mos en de algengroei geven het een heel speciale kleur groen. Af en toe wat klim- en klauterwerk hoort hier natuurlijk bij. Richard spot hier de tongvaren (in Nederland ooit beschermd) met heel veel sporen aan de onderkant van de bladeren. Eenmaal boven stappen we de brug over en via de andere kant weer naar beneden waar het riviertje de Cuisance verder stroomt. Mooie uitzichten op de bergwanden om ons heen. Terug bij de camper staat er zo'n 4,5 km op de teller en is de temperatuur al fiks opgelopen.
Een stuk verder, bij Bourg en Bresse stopt de rit van vandaag. We tanken wat (gratis) water erbij; tappunten zijn er hier niet al teveel. Lekkere makreelsalade staat vanavond op het menu. Na de koffie zitten we nog lang buiten, wat een aangename temperatuur!
Zondag 3 september
Vandaag net als gisteren om 9.00 uur op weg om de grotten van Bournillon te gaan bezoeken. Eerst rijden we langs glooiende velden met weidse uitzichten, maar langzaam aan komen de bergen in zicht. We draaien de D518 op en klimmen omhoog naar de Col de Toutes Aures (alle horizonnen). Een heel mooi punt om koffie te drinken.
Dan nog een uurtje rijden naar de grotten. De route brengt ons langs Pont-en-Royans (de plaats waar we vroeger een paar keer gekampeerd hebben). We zien bordjes met bekende bezienswaardigheden, zoals het Palais Idéal. Helaas blijkt de weg die we moeten nemen naar het beginpunt van de wandeling zeer steil naar beneden en echt te smal voor onze camper. Jammer!
We rijden door en volgen de Gorges de la Bourne, een prachtige kloof met hoge, recht opgaande wanden. Aan het eind draaien we een nog kleinere weg op om naar de andere kant van de kloof te komen. De camper wordt op de proef gesteld op deze steile weg en slaagt met vlag en wimpel.
Bovenaan komen we op een uitzichtpunt. Tijd voor een lunch😋.
We moeten nog een paar uur rijden tot aan de geplande stop voor vanavond, maar een rondje (of welke vorm dan ook) lopen zou wel lekker zijn. Helaas is er op onze route geen mogelijkheid en we rijden daarom maar rustig verder. We genieten o.a. van weer een prachtig uitzicht op de Col du Rousset. De temperatuur is inmiddels opgelopen tot 31 ⁰C.
In de Provence aangekomen is er even een dingetje met een wegafsluiting in een dorpje met een omleiding over een eenbaansweg. We rijden ons bijna vast in een rij auto's die ons tegemoet komt en een rij wachtenden achter ons. Maar met een hoop gemanoeuvreer komen we er goed doorheen. Even verderop loopt ook nog een weggetje waar we toch niet in mogen (max 5,5m lengte, dus weer omrijden), maar uiteindelijk komen we via allerlei D-wegen om even na 18.30 uur aan op de camperplek: Aire Municipal, Montbrison-sur-Lez. Een heerlijk rustige plek, waar we van de avondzon genieten en buiten eten met een lekkere pesto-pasta-salade.
Niet erg actief geweest vandaag, maar op hele mooie plekken genoten van de uitzichten, ons doel gehaald en oh ja: ook nog meegeleefd met de 10e overwinning op rij van Max Verstappen!
Maandag 4 september
Gisteravond zagen we een prachtige sterrenhemel, het is hier nog "echt" donker en stil, we hebben heerlijk geslapen.
Vanaf vandaag zijn de reisdagen met veel kilometers maken even voorbij. Genieten wordt de nieuwe slogan. Na het lozen rijden we 14 km terug, want hier staat de Prieuré Notre Dame La Brune in Aleyrac. We zien dat de lavendel geoogst is, maar de druiven nog niet.
De Prieuré is een ruïne van een kloosterkerk verstopt in de heuvels en het ligt behoorlijk afgelegen. Dit is het enige wat is overgebleven van de Benedictijnse kloostergebouwen uit de 12e eeuw en het is een beschermd monument sinds 1905. Aan de achterzijde is een ommuurd kerkhof met oude, maar ook jongere grafstenen. Gebruikt door families uit Aleyrac. Het feit dat het op een kruispunt lag van een belangrijke weg tussen Duitsland en de Provence en/of omdat hier een heilzame bron is, is waarschijnlijk de reden dat het hier ooit gesticht werd. De bron is volgens getuigenissen nog steeds heilzaam, dus maken we er maar meteen gebruik van. Het zou wratjes, eczeem en oogaandoeningen genezen. We zullen het zien!
We rijden naar Grignan en na tanken en boodschappen doen, zetten we de camper heerlijk onder de bomen in de schaduw op de camperplaats Parking Rochecourbière.
Het kasteel van Grignan staat vanmiddag op de planning. Het is het grootste Renaissancepaleis in zuidoost Frankrijk. Ooit in de 11e eeuw gebouwd en naderhand versterkt ligt het hoog op de rotsen en kijkt het over het dorp uit. De familie Adhémar heeft het verbouwd tot een prestigieus vakantieverblijf. Op de 1e verdieping is het mooi ingericht. In een slaapvertrek hangen wandkleden die als een stripboek de avonturen navertellen uit de roman Ariane. De tapijten zijn prachtig uitgebeeld en geweven door Aubusson, een beroemde Franse fabriek. Vanaf het terras hebben we een mooi uitzicht op de Mont Ventoux en de Dentelles de Montmirail. De kerk is helaas gesloten en ook de borstwering kunnen we niet op. Er gaat weer druk verbouwd/hersteld worden, maar toch is het nog steeds de moeite waard.
Eenmaal buiten is het tijd voor ons eerste ijsje deze vakantie, met lavendel deze keer. Mmmm😋. Al wandelend komen we via het lavoir (wasbekken), belfort (wachttoren) en de grot van Rochecourbière terug bij de camper. De temperatuur is inmiddels gestegen tot 34 ⁰C. Tijd om te gaan relaxen.
Dinsdag 5 september
Een wandeling in en rond de Dentelles de Montmirail staat voor vanochtend op het programma. Dentelles betekent "kantwerk" (vanwege de 1000 smalle uitstekende pieken) en Montmirail is bewonderenswaardige berg. We willen op tijd starten om de grootste hitte voor te blijven, dus de wekker weer gezet. Onderweg nog een beetje zoekerij, maar uiteindelijk om even over half 11 aan de wandel. Eerst een stuk over de toegangsweg en dan begint de eigenlijke wandeling vanaf de Col de Crayon in de richting van de Col d'Alsau. We volgen de blauwe markering waar we ze kunnen vinden, is soms nog wel flink zoeken. Gelukkig is er veel schaduw onderweg, want de temperatuur loopt langzaam op tot bijna 30 ⁰C. De beloning van het harde werk, we stijgen flink over smalle, stenige bergpaadjes, zijn prachtige vergezichten en zichten op de Dentelles. Even later lopen we midden tussen de "tanden" en kijken van boven op de nabijgelegen bergen. In de verte zien we vaag de Mont Ventoux. Wat is het hier toch mooi!
De tocht zou zo'n 2,5 uur duren en na anderhalf uur is het tijd voor een snelle lunch. Tot onze schrik zien we dat de Col d'Alsau inmiddels achter ons ligt. We besluiten de alternatieve route te nemen om niet tot ver in de middag (en de hitte) bezig te zijn. Nog even een pittige afdaling en dan komen we op een breed pad uit dat ons terugbrengt naar de Col de Crayon en even later tot aan de parkeerplaats. Zo'n 3 uur gelopen en 260 hoogtemeters gemaakt, heerlijk.
We rijden verder zuidwaarts naar Pernes-les-Fontaines, halen een folder van een stadswandeling bij de toeristen informatie en lopen een avondwandeling om de 40 (!) fonteinen en andere bezienswaardigheden van dit historische stadje te ontdekken. Het is af en toe goed zoeken in de wirwar van straatjes, maar we zien er verscheidene. Sommige mooi, andere in wat meer vervallen staat. De Tour d'Horloge is een imposante donjon, het overblijfsel van het kasteel van de graven van Toulouse. Hij heeft een bijzondere windvaan: een kat die jaagt op een muis. Ook 3 stadspoorten, markthal en een paar kerken zijn foto's waard. De mensen genieten op gezellige terrasjes en op de weg vinden we overal zonnetjes: het wapen van Pernes. Als we terug zijn is het hoog tijd voor de koffie, we blijven hier ook overnachten op de Parking Frederic Mistral. Maar eerst de ramen open: het is binnen nog 31,3 ⁰C en dat om 21 uur 's avonds.
Woensdag 6 september
Glanum werd in de 6e eeuw v Chr. door de Kelten gesticht. Rond de 2e eeuw v Chr. waren het de Romeinen die de stad flink uitbreidden tot er zo'n 5000 mensen woonden. Het lag op de handelsroute tussen Avignon en Marseille, in het hart van de Provence. Met onze interesse voor dat tijdperk kunnen en willen we hier niet aan voorbij.
Eerst nog een brood en een heerlijke appelflap gehaald bij de Aldi en dan weer verder richting Saint-Remy-de-Provence. Onderweg verandert de begroeiing. Bamboe, cipressen, oleanders en allerlei soorten pijnbomen groeien hier. Het valt ons op dat na de droogte de velden best nog wel groen zijn.
Bij het museum zijn de parkeerautomaten stuk, dus die slaan we maar over😉. Naast de parkeerplaats staan al twee monumenten. Eén van de mooiste uit de Romeinse tijd (1e eeuw na Christus) is een 19 meter hoge gedenksteen, prachtig bewerkt met reliëfs. Een oude triomfboog die er naast staat is zwaar beschadigd. Dan de oude stad in. Bij opgravingen zijn fundamenten uit drie perioden tevoorschijn gekomen. De Romeinse zijn voor ons het meest interessant. Restanten van tempels, het forum (publieke ruimte), belangrijke huizen en thermale baden. Alles was hier aanwezig, net zoals we ze ook in Nederland, UK en Griekenland gezien hebben. Ook delen van de verdedigingswal uit de Gallische tijd en tempels uit de Griekse periode zijn nog te zien. Vanaf een uitkijkpunt hebben we een mooi uitzicht over het geheel. Eenmaal buiten het museum mis ik mijn hoed. Afgezet op het toilet een paar minuten geleden. Snel naar binnen, helaas...een ander heeft hem "geleend" (😫🤬). Nog even bij de kassa geïnformeerd, maar nee hoor, niets afgegeven. Bah.....!!!
Iets verderop staat het klooster Saint-Paul-de-Mausole. Een heilige man, Paul genaamd, werd het ambt van bisschop aangeboden. Hij wilde het alleen aannemen als zijn staf met bloemen bedekt zou worden op het moment dat hij zijn staf in de grond zou steken. En dat gebeurde natuurlijk. De Augustijnen Orde kwam er in en in de 19e eeuw werd het uitgebreid met een rusthuis.
De reden waarom wij dit willen zien is dat in 1889 Vincent van Gogh hier kwam om voor een jaar behandeld te worden tegen zijn waanzin en hallucinaties. Daarna werd hij genezen verklaard. Hij maakte hier 100 tekeningen en 150 schilderijen voor hij terug ging naar Parijs. Zijn kamer is gereconstrueerd en ook zijn schildersatelier is te bekijken. Op dit moment worden hier nog steeds patiënten behandeld met bezigheidstherapieën als tekenen en schilderen, omdat deze bij van Gogh heilzaam bleken te zijn. Daarnaast is het interessant om te zien hoe de behandeling was in die tijd en er hingen ook nog veel van zijn werken binnen en buiten.
Met een temperatuur van bijna 38 ⁰C is het niet te harden in de camper. Snel door naar de camperplaats Parking La Caume een paar kilometer verderop in Saint-Remy-de-Provence. Hier kunnen we in de schaduw afkoelen en onze boekjes uitlezen. De buurhond houdt ons hier gezelschap. Een lief beestje dat onder de tafel ligt terwijl wij eten. We hopen maar dat hij morgen niet met ons mee wil reizen!
Donderdag 7 september
De camperplaats La Caume is ook de startplaats van een aantal wandelingen. We staan hier bij de Alpilles (de lage Alpen), een serie van lage kalkheuvels. Natuurlijk gaan we vandaag een tocht maken en we hebben gekozen voor een crête-wandeling, dus over de kam van een berg. De hele route is 18km, waarvoor 6 uren zuivere looptijd worden gerekend, maar door dezelfde weg terug te nemen kunnen we zover gaan als we willen. Camper naar een schaduwplek gereden (het zal weer boven de 30 ⁰C worden) en al om 10 uur onderweg. We lopen weliswaar het eerste uur over een asfaltweg, maar kijken uit over de steil oprijzende bergen om ons heen. De meeste missen een deel van de wand, waardoor er verticale uithollingen te zien zijn. Sommige hebben zelfs echte gaten.
Op het plateau La Caume aangekomen wordt de weg voorbij de telecommunicatietoren onverhard. Het loopt nog even vlak, maar dan wordt het pad smaller en begint de crête zichtbaar te worden. Prachtig om te zien, behoorlijk pittig om te lopen en het wordt nog avontuurlijker als we van de ene top naar de andere moeten oversteken. Handen- en voetenwerk en hier en daar komen de billen ook nog van pas. Twee keer maken we zo'n oversteek en na de afdaling van de 3e besluiten we ver genoeg te zijn gegaan, bijna 5 km en meer dan 2 uur onderweg in de hitte met weinig schaduw. Af en toe worden we bijna bedwelmd door een geur van tijm, heerlijk. Het groeit hier werkelijk overal! Paar takjes meegenomen voor morgenvroeg bij het ontbijt.
Ook groeit hier de hulsteik op de zanderige hellingen. Het is meer struik dan boom en heeft hele kleine eikeltjes. Maar wel met de stekeltjes van hulst.
Na een lunchpauze gaan we weer terug naar waar we vandaan kwamen. Het is zeker zo inspannend als eerder en deze keer zijn we blij met het laatste stuk asfaltweg. Erg verhit komen we aan bij de camper, die gelukkig niet al te warm is geworden.
Een nieuwe schaduwplek is snel gevonden en dan is het tijd om de stoelen te pakken. We staan op dezelfde plek als afgelopen nacht en de buurvrouw heet ons weer hartelijk welkom. Na een gezellig gesprekje zetten we de stoelen dan toch in de achterover-stand.
De voorraden zijn helemaal op, dus we moeten boodschappen halen, voordat we terugkomen op deze cp voor nog een nacht. We nodigen de buurvrouw Christine (en haar hond Lucky) uit voor de koffie en wisselen heel wat verhalen en ervaringen uit. Het wordt een gezellige avond.
Maak jouw eigen website met JouwWeb