Spanje en Portugal, rondreis
Portugal, het land wat we al heel lang graag willen bezoeken ligt helaas niet naast de deur. Dit jaar voor het eerst voor elkaar gekregen om 5 (!) weken vakantie op te nemen. Een mooie reis uitgezocht met een kleine 2 weken in Spanje en 18 dagen in Portugal. Dat zou genoeg moeten zijn om een goede indruk van dit land te krijgen dat ruim 2 keer zo groot is als Nederland. We beginnen in de Algarve, de meest zuidelijke streek, en reizen van daaruit weer naar het noorden terug.
Onze reis in één oogopslag, de onderste twee afbeeldingen zijn detailkaarten van Portugal.
Vrijdag 17 mei
De afgelopen dagen waren marathon-dagen, wat is er dan altijd nog veel te pakken en regelen. Maar, we zijn "en route" 😃. Het eerste uur onderweg gaat prima, maar ook het eerste camperongeluk dat we zien, op de andere weghelft tegen de vangrail, is een feit. Met natuurlijk de bijbehorende file. Bijna niet voor te stellen, maar je vakantiedroom spat dan als een zeepbel uit elkaar, wat triest! In de buurt van Maastricht passeren de "Blues Brothers"-campervrienden ons. Met behulp van de digitale middelen spotten we elkaar. Leuk!
Na een bewolkte middag, 16 ⁰C en af en toe wat regen, arriveren we in Nismes in Wallonië. Tijd om de benen te strekken, iets wat we meestal doen op de eerste reisdagen.
Zodra we onze neuzen buiten de camper steken begint het te regenen. Regenjas aan en gaan. Eerst maar even het slechte weer opmaken, het mooie komt dan vanzelf 😁. Het eerste wandellusje gaat door park Jardins d'O en langs het Chateau Licot. Waterrijk met vijvers en kanalen en mooie kunstwerken. Je kan hier zelfs met een elektrisch bootje rond.
Grappig is dat de ganzen tijdens de bui uit het water komen en onder de bomen gaan staan 🤔.
Het tweede lusje gaat door het natuurpark Viroin-Hermeton. Een steile trap (zo'n 60 treden) geeft het begin aan. Een vriendelijke man wenst ons "Bon Courage" (sterkte). Mmmm.....Zo erg zal het toch niet zijn? Een prachtig uitzicht op de Saint-Lambert kerk hebben we wel. Daarna komt een steil bospad, 80 meter klimmen. Het valt gelukkig mee, al moeten de benen even wennen. Hier boven bij een heuvel bevindt zich een bijzondere kloof van 20 meter diep. Gevormd door erosie van regenwater. Nou, regenwater is er meer dan genoeg, het gaat gestaag door. De "Fondry des Chiens" zoals het genoemd wordt, is een natuurmonument.
Het was een leuk rondje. Camper in, korte broek en sandalen weer aan: je hebt vakantie of niet! Op weg naar het Zuiden.
De eerste vakantiedag eindigt in Saint Imoges op Aire de Camping-Car. Inmiddels is het droog geworden. Er staan 531 km op de teller.
Zaterdag 18 mei
Wat een stilte vannacht, heerlijk. En dan ook nog eens alle faciliteiten en veel ruimte, een 10 voor deze plek.
Vandaag weer een reisdag, onze eerste bestemming ligt een kleine 400km naar het zuiden. Vroeg uit de veren dus en om 8 uur zijn we onderweg.Tegen 4 uur komen we aan in het Parc Natural Regional la Brenne. Een groot merengebied ten zuidwesten van Chateauroux. Het gebied is in de middeleeuwen ontstaan door monniken die de meer dan 4000 meren, groot en klein, groeven voor de afwatering van landbouwgrond. De natuur deed de rest en nu komen er o.a. meer dan 40 soorten orchideeën voor, 150 soorten broedvogels, boomkikkers, diverse soorten slangen en ook de moerasschildpad.
Het zal nog een paar uur droog blijven, voordat waarschijnlijk (onweers)buien over ons heen gaan komen, dus we gaan snel op pad.
Vandaag een wandeling van 7,7 km rond het meer Bellebouche. Een groot meer waar in de zomer veel activiteiten zijn, maar dat nu nog vooral door vogelliefhebbers en wandelaars bezocht wordt.
De wolken weerspiegelen heel mooi in het water en het pad is wel wat modderig, maar goed te belopen. De krekels gaan flink tekeer en we spotten een hagedis. Als we het pad naar de eerste vogelkijkhut inlopen wordt het wel erg modderig. We moeten door het bos om nog een beetje droge voeten te houden.
In de hut is het, ondanks al 4 bezoekers, muisstil. Iedereen zit te kijken naar de kolonie witte koereigers die een stukje verderop nestelen. Hier verblijft ook een kolonie purperreigers, dat is de grootste attractie. De camera's met supergrote lenzen ratelen als waren het mitrailleurs. Natuurlijk hebben ook wij een paar foto's geschoten.
Verderop rond het meer gaat het wetland gewoon door over het voetpad. Een groot kikkerkoor en krekels begeleiden ons. We lopen nog een stuk het pad in naar de tweede vogelkijkhut, maar dat is echt geen doen.
Het laatste stuk gaat door het bos. In de verte rommelt het af en toe en er hangt een dreigende wolk, maar we bereiken de camper droog. Uiteindelijk drijft de bui bijna zonder iets te laten vallen voorbij.
Na het eten rijden we nog even door, het is toch lekker lang licht. In Montmorillon parkeren we de camper midden in het dorp op de Aire Municipale vlak aan de rivier. Vanaf het volle terras van het café op de hoek klinkt Oosterse muziek. Lekkere begeleiding voor bij de koffie. De eerste 1.000 kilometers zitten erop!
Zondag 19 mei
De muggen hadden mij gisteren gevonden bij al dat water, dus vannacht regelmatig liggen krabben 😒.
Daarnaast is onze camperplek is wat scheef, eitjes bakken is geen optie vanmorgen, die lopen zo de pan uit. Eerst maar even verhuizen.
Het zonnetje schijnt lekker en het is veertien graden. We rijden door een mooie omgeving, omgeven door groen, af en toe een huis en nauwelijks verkeer. Bij het Nationaal Oorlogs- en Verzetsmonument in Chasseneuil drinken we koffie en natuurlijk willen we het bekijken. Hier liggen meer dan 2000 slachtoffers van de WOII begraven. Het is opgericht in 1951 en gebouwd op een 21 meter hoge heuvel. De overwinnings-V en het Kruis van Lotharingen (emblemen van het verzet) zijn meteen te herkennen. De sculpturen op de grote kolom vertellen het verhaal van het verzet (links) en van de militairen (rechts).
Dertien miljoen Francs en vijf jaar werk heeft het gekost en het weegt 2000 ton. In de crypte onder het kruis staan de overblijfselen van 30 strijders, deze is alleen toegankelijk voor familie. Altijd weer indrukwekkend.
Het landschap verandert: we zien veel druivenstokken zover het oog reikt. Het plaatsje Cognac bewaren we voor een andere keer, daar zijn we toch niet zo'n fan van. De zon is inmiddels verdwenen en donkere wolken komen aandrijven.
In de buurt van Bordeaux bedenken we, dat er hier een Nederlandse wijnboer zit, Ilja Gort. We kijken zijn tv-programma's regelmatig. Zijn Chateau "Gort en Gort" is makkelijk te vinden in het plaatsje St-Romain-la-Virvée. Het is een slaperig dorpje waar verder niet veel te beleven valt. Past eigenlijk niet zo goed bij een kleurrijk figuur als Gort. Helaas heeft Ilja vandaag een snipperdag en een wijnproeverij gaat niet lukken. Zijn wijnwinkel is wel open en met medewerkster Karlijn hebben we een leuk gesprek. Natuurlijk kopen we paar flesjes wijn, aankomende week gaat de kurk van in ieder geval 1 fles af. We lopen nog een paar kilometer langs zijn wijnvelden, het is best uitgestrekt. Toch niet gek voor iemand die ooit reclametunes heeft bedacht (oa Duo Penotti) en het heeft hem geen windeieren gelegd: 🏰+🍷.
De laatste paar uurtjes van deze dag zijn gereserveerd voor het rijden richting Spaanse grens. Onderweg weer hoosbuien en onweer.
P4N levert de overnachtingsplek aan in Bénesse-Maremne, achter de kerk.
Vanaf morgen nemen we wat tempo terug voor wat betreft het rijden. Dit was best pittig, 1450 km in drie dagen (zonder tolweg)! Over 9 dagen moeten we in Zuid-Spanje zijn, maar dat gaat vast lukken. Een mooi begin van deze vakantie.
Maandag 20 mei
Oh, wat een nacht!
De hele avond heeft het al geregend, maar aan het eind barst de bui echt los. En dat is nog niet het ergste, maar het zonnedak begint te lekken. Met handdoeken, doekjes en alles wat voor handen komt proberen we de schade te beperken, totdat de regen minder wordt.
Dan kunnen we zien of het helpt om de randen en het rubber schoon te maken. Het heeft nog een buitje nodig om de laatste stukjes vuil weg te halen en dan lijkt het toch echt droog te blijven.
We gaan slapen met het idee bij de verwachte volgende bui te checken of alles nu echt droog blijft. Dan barst er weer een hoosbui los. Toch nog een paar druppels en we zien nu ook wat natte spullen liggen.
Weeronline geeft kans op overstromingen, de parkeerplaats lijkt inmiddels wel een zwembad en dan is het genoeg. Ook al is het nog geen half 5, we gaan rijden om uit deze bui, die tot vanmiddag hier zal blijven hangen, te ontsnappen. Op weg naar Pamplona, via een weg die ons zo snel mogelijk de bui uitleidt.
In het pikkedonker, over kletsnatte wegen en vol in de regen, rijden we langzaam naar hopelijk beter weer.
We ontdekken dat de meter van de tank inmiddels bijna in het rood staat. We vinden een tankstation midden in de bergen en moeten dan ook nog de wc-tank legen, dus moeten we nog verder. In St-Jean-Pied-de-Port kunnen we lozen, maar niet parkeren. Nog maar weer verder, gelukkig is het inmiddels licht en zo ongeveer droog.
Vlak voor Roncesvalles spotten we een parkeerplek en even later liggen we in bed. Het is inmiddels al kwart voor 8.
Als we wakker worden is het droog en rustig. Overleggen wat we vandaag gaan doen: toch maar weer rijden, want het belooft nog erg wisselvallig te worden vandaag.
We passeren het kloostercomplex van Roncevalles, vooral geliefd bij Santiago-gangers, ze vertrekken hier werkelijk in kolonne vandaan: rugzak op, regencapes aan, alle neuzen dezelfde richting uit. En zo laten we de bergen achter ons. Via Pamplona gaan we de tolvrije snelweg op. In Burgos "genieten" we van de activiteiten van vandaag: boodschappen doen en goedkoop tanken (€1,30 per liter) om te eindigen bovenaan een smalle, steile weg naar het Castillo de Haza bij Aranda de Duero. We treffen een kleine, maar mooie camperplaats met prachtig uitzicht naar alle kanten. Er staan al campers, dus nemen wij met plezier genoegen op een plek met uitzicht op de B-kant. De zon schijnt eindelijk volop, wat wil een mens nog meer?
Oh ja, nog even een wandelingetje door het dorp en om het kasteel. Er wonen nog maar een paar mensen, de andere huizen zijn in meer of mindere staat van ontbinding. Karaktervol dorp!
Dinsdag 21 mei
Heerlijke rustige nacht gehad, wel koud met 4⁰C., dat mag best een aantal graden meer worden. Voor we vertrekken spotten we nog gieren en twee arenden die hier rondcirkelen. Prachtig 🤩!
Op onze route bevindt zich Segovia, de mooiste vestingstad van Spanje, met het prachtige Aquaduct uit de 2e eeuw na Christus. Dat waren nog eens bouwers, die Romeinen en alles zonder mortel. Wat een kunststuk waar het gaat om evenwicht en symmetrie. Er zijn in totaal 167 bogen en vanuit de bergen werd het water aangevoerd en over de stad verdeeld.
Vandaag wordt het de kunst om tussen de toeristen door (héél veel Japanners) te laveren en bekijken wat wij interessant vinden. Ook hier, net als in iedere grote stad, grote groepen met gids. Ze willen alles, maar dan echt alles, fotograferen. Desnoods dwars door ons heen😃.
Het zonnetje laat zich zien en met twintig graden is het aangenaam wandelen. Het "Piekenhuis" oftewel Casa de los Picos uit de 15e eeuw heeft een voorgevel die van boven tot onder bewerkt is met stenen die de vorm van diamanten hebben. Je moet het maar bedenken. De Kathedraal (uit 1525), de San Andréspoort en de oude Joodse wijk zijn de moeite waard. Het koninklijk kasteel (Alcázar) bekijken we alleen aan de buitenkant. Het ziet eruit als een sprookjeskasteel en is zelfs door Disney gebruikt als model voor een aantal films. Nog even in sneltreinvaart door het Bisschoppelijk Paleis. Een ijsje, onder begeleiding van een muzikant, is een mooie afsluiting van deze middag. We hebben ruim 11 km gelopen.
We rijden een stukje verder naar de Parking Autocaravanas La Dehesa de Vegas. Onderweg spotten we een akkerland vol gieren, tientallen ! Camper keren, terugrijden en hopen dat ze er nog zitten. En dat doen ze!
De cp is een schitterend, rustig stekje vlakbij een natuurgebiedje. Garantie voor een goede nachtrust. Net als we staan komt er toch nog weer wat hemelwater naar beneden en de donder rommelt. Het zal er wel bij horen deze vakantie. Maar het geeft wel fantastische natuurverschijnselen. Kleurrijke regenbogen, wolkenluchten in allerlei tinten, bergen verdwijnen in de stortregens en kleuren rood bij de ondergaande zon. Wonderlijk mooi land!
Woensdag 22 mei
Het bed is nog lekker warm, de rest van de camper is maar 13⁰C, brrr. Maar de wekker is gegaan, dus opstaan. We moeten 5 weken doen met de gasflessen en hebben geen idee of we dat halen, dus zijn we zuinig met de verwarming aansteken.
Al snel zijn we weer onderweg (met de autoverwarming aan😀) en kunnen we genieten van de rit. Twee lange, goede N-wegen met nauwelijks verkeer, bergen op de achtergrond en bloeiende velden en bermen met veel geel en paars (zelfs lavendel bloeit hier in het wild). De temperatuur loopt heel langzaam op van 9 naar 13 ⁰C, we moeten tot na de koffie wachten op 16 ⁰C en dat voelt dan meteen lekker aan. Parkeerplaatsen zijn er niet, dus even van de weg af voor de koffie (en dan is het nog zoeken).
De rest van de route naar het Parque Nacional de Monfragüe verloopt ongeveer hetzelfde, de begroeiing duidt op meer droogte en de temperatuur loopt op naar een heerlijke 23 ⁰C.
Het park, dat in de Extremadura ligt, is door UNESCO uitgeroepen tot biosfeerreservaat. Dit, vanwege de vele diersoorten die hier voorkomen. Er leven o.a. de zeldzame Iberische lynxen, edelherten en wilde zwijnen, maar de meeste mensen komen voor de vogels. Hier leeft de grootste populatie gieren ter wereld waaronder honderden monniksgieren en vale gieren, ook arenden (zoals de Spaanse keizersarend en de steenarend), nog veel meer roofvogels en de zwarte ooievaar vliegen hier.
Bij het stuwmeer loopt een wandelroute van zo'n 7km naar het Castillo de Monfragüe en naar de Salto del Gitano. Die gaan we doen. Korte broeken aan, hoed en zonnebril op en gaan met die banaan.
Meteen de hoogte in, lekker in de schaduw van de bomen met regelmatig mooi uitzicht over het stuwmeer, bloeiende planten en, deels gestripte, kurkeiken. Boven bij het kasteel aangekomen blijken de gieren in grote getalen langs en over te vliegen, een pracht gezicht. Verderop lopen we tegen een groep vogelaars aan: de "Salto" blijken een aantal hoog oprijzende rotsen te zijn met heel veel roestplaatsen van gieren. De rotsen splitsen de rivier de Taag (die het stuwmeer voedt) in tweeën. Wij schieten natuurlijk ook weer foto's!
Het laatste stuk gaat over een smal, mooi pad langs het stuwmeer. Na 3 uur zijn we terug bij af.
Nog een stukje rijden naar een P4N bij Malpartida de Plasencia (service- en benzinestation Venta el Caldero) en dan blijkt dat dit de eerste dag zonder regen is, eindelijk 🌞🌞🌞😎😎.
Donderdag 23 mei
In Cáceres, de mooiste Renaissance-stad van de Extremadura, arriveren we rond 10 uur. Gelukkig is er een schaduwrijke plek op de camper-parkeerplaats. Via het Plaza Mayor wandelen we naar het Torre de Bujaco ook wel klokkentoren genoemd. Voor het luttele bedrag van €2,50 pp kunnen we over de oude Romeinse stadsmuur naar 2 uitzichttorens lopen. De 18e-eeuwse Arco de la Estrella (toegangspoort), extra breed gebouwd om koetsen door te laten, is vlakbij. Aan het volgende plein grenzen drie paleisachtige woningen, waaronder die van de voormalige Bisschop. Vind ik eigenlijk de mooiste. Al deze gebouwen zijn gebouwd met honingkleurig gesteente, wat het een hele warme uitstraling geeft.
Op het Plaza de San Jorge (Sint Joris en de Draak) staat de witgepleisterde Jezuïtenkerk. Binnen vinden we een verrassende collectie kerststalletjes, die kennelijk bij de vaste inventaris horen, net als het grote kerst-display in de hoek. Via een heel smal, metalen trappetje lopen we naar boven en vanaf de toren is er een mooi uitzicht op de oude binnenstad. Grote kerkklokken hangen er nog, maar wel zonder klepel.
De San Mateo kerk was vroeger een moskee, maar ja...... gesloten.
We slenteren nog wat verder door de doolhofstraatjes met allemaal kiezelstenen. Soms drukken we ons stevig tegen de muur als er weer een hele "dikke" auto langs wil. Het gaat allemaal maar net.
Boven onze hoofden maken hordes zwaluwen een kakafonie van geluid en scheren van links naar rechts over onze hoofden. De vele gaten in de muren van de woningen zijn de schuil- en broedplaatsen van deze vogeltjes en een heleboel duiven. Met rood omcirkeld op de foto.
Bij een klein winkeltje in de benedenstad scoor ik een leuk hoedje, hard nodig tegen de zon, sinds vorig jaar iemand die van mij heeft "geleend". Een broodje met Iberico ham gaat er inmiddels ook wel in en smaakt lekker, maar wel heel zout. Tijd om terug te gaan naar de camper.
Na deze onderbreking rijden we verder naar het zuiden. In Fuente del Arco staan we voor de camperplaats, maar helaas, de beloofde code, digitaal te krijgen om de poort te openen, komt maar niet naar ons toe. Een ander Nederlands stel heeft hetzelfde probleem. We balen en druipen af. Gelukkig is 1500 meter verder het treinstation en P4N geeft hier een prima slaapplek aan. Probleem opgelost ☺️.
Eerste week van de vakantie is voorbij. We hebben er flink wat kilometers opzitten: 2623.
Maak jouw eigen website met JouwWeb