Vrijdag 3 september
Vandaag stond er weer eens iets anders op het programma: een bezoek aan een berg stenen. Oude stenen! Griekse en Romeinse oude stenen met de gezamenlijke naam Empúries. Daarvoor reden we naar L'Escala.
Een archeologische plaats die zijn oorsprong 600 jaar voor Chr. had en zijn grootste bloei zo’n 200 jaar voor Chr. Begin van de 20e eeuw zijn de opgravingen begonnen en nu is zo’n 20% blootgelegd van wat een handelsplaats van zowel de Grieken als de Romeinen was. De komende jaren zijn ze hier dus nog wel even bezig! Vooral wijn en graan waren belangrijke producten hier.
De Grieken hadden hier een metaalfabriek, een visfabriek en heel belangrijk: Tempels, waaronder 1 gewijd aan Esculapion, de god van de genezing. Het originele beeld is teruggevonden en staat nu binnen in het museum. Daar vonden we ook nog drinkbekers in de vorm van een fallus (daar hadden ze wat mee) en een op leer geschreven brief.
Voor de bescherming van deze tempels is het hele Griekse complex zelfs uitgebreid: de stadsmuur werd 25m verplaatst. De Agora was het belangrijkste plein voor de handel en voor de sociale contacten, aan dit plein stond ook een Stoa, een gebouw met kleine bedrijfjes. Er was nog 1 vloer met mozaïek resterend in het Griekse deel.
Het Romeinse deel heeft nog veel mozaïekvloeren. Er is een badhuis met vloerverwarming en er staat een zeer groot huis met meerdere binnentuinen. Dit was een complete stad die voordat hij gebouwd werd al helemaal gepland was: waar hij moest komen te liggen, hoe groot hij werd, hoe veel straten (allemaal loodrecht op elkaar) en hoeveel gebouwen er moesten komen. Er hebben hier 5000 mensen gewoond.
Het forum (de Romeinse versie van de Agora) werd aan 1 kant omzoomd door een half onderaardse en overkapte gang, bedoeld om in de koelte te kunnen lopen en sociale contacten aan te gaan. Het bestaan ervan werd in de 20e eeuw ontdekt door de luchtgaten die boven de grond uitstaken.
Op het forum stond ook nog een tempel, waarvan alleen de plattegrond nog zichtbaar is. Van de kolommen die oorspronkelijk om het forum heen stonden zijn er 3 gerestaureerd.
De stadsmuur heeft een betonnen bovengedeelte, waarvoor bekisting is gebruikt, waarvan de ankergaten nog zichtbaar zijn. Naast de poort is een fallus uit steen gehouwen, die diende als gelukssymbool voor het welzijn van de stad.
Na al dit moois was het tijd voor een versgebakken broodje bij de camper en het strand. Helaas was dit laatste maar van korte duur, want de voorspelde regen en onweer begonnen steeds meer te dreigen. Op naar de camperservice plaats in L'Escala. Dit was een mooie plek, ruimte voor twee camper om te lozen en weer te vullen. Alleen voorzichtig wegrijden i.v.m. de hoge stoep. Daarna boodschappen gedaan in de stromende regen en de volgende overnachtingsplek opgezocht. In Llagostera vonden we weer een mooie, gratis camperpaats. Hier was maar 1 plek beschikbaar, de rest stond blank. Gelukkig was er op de weg ook plaats.
Zaterdag 4 september
Het is weer droog en de zon schijnt. Na al die regen van gisteravond voelt dat weer goed. Om 9 uur zijn we weer op weg via de C35 en N11. Blanes is ons doel en vandaag gaan we "bloemetjes en boompjes kijken".
Zevenduizend om precies te zijn en dat gaat gebeuren in de Jardí Botànic Mar i Murtra. De tuin is ontworpen door Karl Faust in 1928 en spectaculair gelegen boven de klippen.
Parkeren in Blanes is een ander ding, bijna vastrijden in de nauwe straatjes ook. Uiteindelijk vinden we, op een grote parkeerplaats annex camperplek, een stekje. Vanaf hier is het 2,2 km lopen naar de tuin, dat kan eventueel ook met een toeristen treintje, maar wij gaan lopen. Wandelend op de boulevard zien we een rots en een zittend beeld van de tuinontwerper Faust. Wat verderop is een mooi parkje aangelegd met daarin een beeld van sardanadansers. De sardana is een volksdans uit Catalonië, waar we in een vorige vakantie al kennis mee gemaakt hebben.
De tuin is mooi, zonder twijfel. Er is al veel uitgebloeid, maar hier en daar zien we kleur opduiken. Hier bloeien struiken die ze in Nederland als kuipplanten aanbieden zoals de Lantana's.
Vanaf diverse "miradors" hebben we uitzicht over baai en zee. We passeren diverse continenten qua bomen en struiken: Australië, Afrika, Zuid-Amerika (Mexico) en natuurlijk Zuid-Europa. De olifantsboom, Dutchmen's Pipe, yucca's, palmen en bougainville zijn enkele van de soorten die we kunnen bewonderen. Het is jammer dat er alleen een Spaanse beschrijving bij vermeld is. Er zijn schaduwplekken gecreëerd met pergola's waar het lekker zitten is.
Tegen half vier zijn we terug, na een lekker ijsje met tutti frutti smaak. Nooit geproefd, maar smaakt prima.
Rust, een sangria'tje en eten volgen. Na alle stof van de tuinen van onze lichamen te hebben gewassen, besluiten we nog even terug te gaan naar het strand. Zaterdagavond zal er vast nog wel iets te beleven zijn.
We wandelen langs de gebruikelijke kraampjes en beklimmen de rots die we vanmiddag gezien hebben. Bovenop genieten we van de lichtjes, wat een prachtig gezicht. Daarmee komt er een eind aan deze mooie dag.
Zondag 5 september
Het beloofde vandaag een warme dag te worden (32⁰ C) en we wilden nog van het strand genieten. Al heel vroeg kwamen er een aantal mensen in teamverband petanque spelen. Eén team had zelfs een mascotte bij zich: een aangekleed hondje. Na de koffie zwem- en snorkelspullen ingepakt om 300m verderop al bij het strand te zijn. We genoten van het lekkere zeewater waar bijna geen vis of ander leven in te bekennen was en van het liggen in de schaduw van de parasol. Deze moesten we wel vasthouden vanwege de straffe wind. Na een paar uur hadden we het wel weer gezien, echte strandmensen zullen we nooit worden.
Terug bij de camper besloten we richting Tarragona te rijden. Met een boog om Barcelona was de bedoeling. Tomtom zocht echter een hele grote boog uit. Voordat we dat in de gaten kregen, was het al te laat om terug te keren. Geen nood, in Navarcles was ook een camperplaats. Een heerlijke rustige nacht gehad en het bleef warm!!
Maandag 6 september
Het lang buiten zitten gisteravond heeft zijn tol geëist. We zitten vanmorgen onder de muggenbulten en het jeukt verschrikkelijk!! Twee andere camperaars die ons gezelschap hielden zijn al weg en wij gaan ook weer op pad. Richting kust.. alweer. Er hangt nog wat ochtendmist, maar zodra die oplost schiet de temperatuur de hoogte in naar 30 ⁰C. Een koffiestop bij een kasteel schrappen we, de parkeerplaatsen zijn hier niet berekend op campers.
Wat we zeker willen zien is het Romeinse aquaduct bij Sant Jaume dels Domenys. Het wordt nergens aangegeven, dus is het zoeken! Uiteindelijk vinden we het vlakbij het industrieterrein en het is de moeite waard.
Wat konden de Romeinen al prachtige bouwwerken maken. Wij mopperen regelmatig op de vele slakken in onze tuin, maar wat we hier zien is de overtreffende trap. Zóveel!
We plakken er meteen een kleine wandeling aan vast naar de Ermita De La Mare De Deu Dels Arquets Er staat hier al een kapel sinds 1636, helaas is hij wel gesloten. Buren komen ons waarschuwen dat het verderop privéterrein is. We hadden het al gezien en waren toch al van plan om terug te keren.
We zien amandelbomen en een wijngaard waar de oogst is begonnen. Wat later op weg naar de kust passeren we de recentelijk gerestaureerde Arco de Berà, een beroemd monument aan de oude Via Augusta. De Romeinse tijd wordt hier sowieso levendig gehouden.
Dan wordt het tijd een camping op te zoeken, de temperatuur is inmiddels boven de 30 ⁰C. Bij de eerste camping is 1 plek vrij. Helaas, we passen er niet in. Dan maar door naar de buurman, Camping La Noria. Hier is gelukkig plek genoeg. We worden in een golfkarretje rondgereden en mogen een plek uitzoeken. Dat wordt er eentje in de schaduw. Eerst maar eens even lekker bijkomen.
Vervolgens wordt het tijd om de wasmachine op de camping te gaan proberen, onze wasmand puilt uit.
Dinsdag 7 september
Vannacht een hete nacht! Nee, letterlijk: het kwik kwam niet onder de 26 ⁰C en dus werd het een plaknacht. De tweede dag op de camping en wat doe je dan? Wel eens gekeken naar "we zijn er bijna"? Nou wij hebben dus ook nog meer was gedaan, de camper schoongemaakt en gedoucht. Niet met van die ochtendjassen naar de douches hoor, bakkie gedaan en lekker gegeten. Vanmorgen nog even het strand op geweest; er zijn hier zelfs duinen en het strand heeft gewoon zand!
Vanmiddag een fietstochtje naar Tamarit, een paar kilometer verderop langs de kust. Er zou een kasteel aan de kust staan, dat wilden we wel eens zien. Eerst fietsten we door Torredembarra, dat bleek een leuk oud stadje dat we even vluchtig bekeken en waar we een standbeeld van een menselijke toren zagen, een castell. Dit is een folkloristische streektraditie om de hoogste toren te maken.
Even verderop moesten we een omweg maken vanwege een wegopbreking en nog wat verderop gaf de navigatie wel erg avontuurlijke fietspaden aan. Meer leuke wandelpaden. Uiteindelijk kwamen we bij een muur van een kasteel aan, maar hield de weg ook op. Zelfs een foto ervan maken was niet mogelijk. Er was nog een steil voetpad, maar we hadden niet meer de puf om dat nog te nemen. Teleurgesteld fietsten we terug, wat gelukkig met iets minder problemen gepaard ging, we moesten een groot vakantiepark doorrijden. Onderweg zagen we nog een oude boerderij met een waterput waarvoor het water door een paard omhoog getakeld werd. Verhit kwamen we terug op de camping. Na het avondeten, een lekkere salade, met nog maar eens een douche, hopen we op wat afkoeling.
Woensdag 8 september
Terwijl ik dit verhaaltje ga schrijven is het 17.40 uur en de temperatuur is opgelopen tot 38.7⁰ C in de camper. En daar ligt nu net ons probleem.... de warmte. Daar kunnen we minder goed tegen dan verwacht en gehoopt hadden. We staan op een plek waar we nog geen stoeltje buiten mogen zetten. Straks eten koken, maar eerst even relaxen. We zijn het er samen over eens dat we hierna een paar dagen de natuur gaan opzoeken.
Het begon vanmorgen weer vroeg. Van de camping vertrokken, de was is weer schoon. Er is een Aldi op 160 meter en de koelkast is dan ook weer snel bijgevuld. En dan door naar Tarragona, de provinciehoofdstad. Met zo'n 135.000 inwoners een redelijk grote stad. Parkeren lukt niet meteen, maar uiteindelijk staan we op een zanderig terrein vlakbij de A7. Er is in deze stad heel veel te bekijken, maar een aantal dingen springen er voor ons uit. De Kathedraal: deze ligt op het hoogste punt van Tarragona en is in de 12e eeuw gebouwd op de plaats van een 10-eeuwse Moorse moskee. Het heeft twee Romaanse portalen en een roosvenster. Erachter bevindt zich een kapel. Helaas kunnen we het niet van binnen bezichtigen, we zijn namelijk onze mondkapjes vergeten. Tussen de 12e en 14e eeuw (bij)gebouwd en heeft Romaanse, Moorse en gotische bouwstijlen.
Veel oude straatjes zijn heel smal en je moet bijna plat tegen de muur als er een auto door wil en dat zijn er vele... Net als in Italië zie je hier veel scooters, maar ook veel steps. En we spotten onze 1e sinaasappelboom.
De monumentale poort van Sant Antoni in barokke stijl is het volgende hoogtepunt. Volgens de gravering werd de poort in 1737 gebouwd en gaf toegang tot de oude stad.
Ook het Romeinse Amfitheater trekt onze aandacht. Gebouwd einde 2e eeuw en is 109.5 meter lang en 96,5 m breed en ligt vlakbij de zee. Plaats voor 14.000 toeschouwers die afschuwelijke gebeurtenissen hebben gezien. Gladiatoren die het moesten opnemen tegen wilde dieren of tegen elkaar en executies die er plaats vonden. Het parkje eromheen is aangelegd met planten en kruiden die in die periode gebruikt werden.
De Mercat Central (centrale markthal) uit 1915 ziet er van buiten en binnen mooi uit en verkoopt verse seizoensproducten. Het Circ romà de Tàrraco (Romeinse wagenrenbaan) is een verbazingwekkende Romeinse site die op sommige plaatsen ongelooflijk goed bewaard is gebleven. Het werd gebouwd tijdens de heerschappij van keizer Domitianus (81-96) en was in gebruik tot de 5e eeuw.
Als laatste lopen we nog een stukje over de Rambla Nova, de hoofdstraat die dwars door Tarragona loopt.
Aan beide zijden raast het verkeer langs je heen, maar het middengedeelte is een breed voetgangersgebied, waar je heerlijk kunt wandelen.
De font del Centenari, de grote fontein die in het midden van een rotonde staat, is gebouwd in 1954 om de honderdste verjaardag van de rambla te vieren. Iets verder staat een bronzen sculptuur van de castells. Een menselijke toren van 219 bronzen figuren, enkele met bekende gezichten als Gaudi, Pablo Picasso en Joan Miro. De toren is 11 meter hoog en weegt 12 ton. Na 6,7 km wandelen is het tijd om weer terug te gaan naar de camper. Vlakbij de parkeerplaats zien we een man en vrouw vijgen plukken. We krijgen een handvol mee, aardig en lekker. Mmm...
En dan eindigt deze dag: Op een warme, drukke parkeerplaats in het plaatsje Reus. Gelukkig staan we wel in de schaduw. We komen er net achter dat dit de geboortestad is van Gaudi en dat is dan wel weer interessant.
Donderdag 9 september
Ondanks de grote en drukke parkeerplaats hadden we lekker geslapen. een prachtige hibiscusboom op de foto gezet en daarna vroeg op weg voor een hoognodige wandeling in de bergen.
Een vrij korte rit, maar al snel waren we de drukke stad uit en berg op. We hadden er veel zin in, maar de lucht werd donkerder en donkerder. We passeerden nog een grote wijnboerderij. Uit deze streek komt ook de Cava (de Spaanse champagne). We klommen hoger en hoger. Eenmaal boven in La Morera de Montsant, we zaten aan de zuidwestelijke rand van het Parque Natural de la Serra del Montsant, gaven de weerberichten nog een aantal uren droog aan en we gokten het er op.
We waren nog niet buiten het dorp gewandeld of het eerste buitje viel al, even schuilen, regencapes aan en verder gaan. Uitzicht was prut, maar de capes konden al snel weer uit. Dat was wel lekker, want zo'n 23 graden met cape is toch broeierig. Lekker klimmen, mooie bergen, steeds meer zicht: o.a. een mini-versie van de eik (een hulseik?), ook een paar langs vliegende adelaars en dan die spectaculaire rotswand!! We hadden ze al op foto's gezien, maar in het echt toch wel heel mooi. Helaas viel toen de 3e bui en die hield niet snel meer op.
De tocht niet meer afgemaakt, maar voorzichtig over en door waterige paden terug naar beneden gelopen. Onze voeten waren drijfnat, het waren kleine watervalletjes waar we af en toe door moesten waden. Onze schoenen waren toch niet zo waterdicht als we hoopten.
Het laatste stuk weer droog gelopen, was goed voor het moraal, niet genoeg om de schoenen droog te krijgen.
Uiteindelijk toch een mooie tocht gelopen met 229 hoogtemeters.
Stukje naar beneden gereden tot aan de camperplaats van Cornudella de Montsant. We hopen dat we morgen toch nog een tocht kunnen gaan lopen in deze streek. Maar dan moet het wel droog zijn! De avond voorspelde niet veel goeds: onweer en regen. Voorbode??
Maak jouw eigen website met JouwWeb