Natuurlijk komen wij voor de mummies en het is wonderbaarlijk.
Leone Bembo was een kapelaan (later bisschop) aan het hof van de Doges in Venetië, werd ziek, misvormd en stierf. Hij werd begraven in in Venetië. 22 jaar later kwam er een blind meisje bij zijn graf en zij genas. Daarna kwamen er meer wonderbaarlijke genezingen. Zijn lichaam werd opgegraven en bleek volledig intact te zijn.
Hij werd in 1818 overgebracht naar deze kerk, hij is gekleed in een bisschopsgewaad en -mijter.
St. Nicolosa Bursa was een geliefde non. Ook zij bracht wonderbaarlijke genezingen tot stand. Vanwege een verhuizing van het klooster wilden de nonnen, 14 jaar na haar dood, haar beenderen meenemen. Maar haar lichaam was nog intact en verspreidde een heerlijke geur. De volgende 163 jaar lag ze in een sarcofaag en daarna kwam ook zij hier terecht. Haar huid is nog steeds elastisch.
En zo ligt er nog een drietal. Het is verbazingwekkend en niet te verklaren.

We wandelen nog langs een aantal belangrijke gebouwen en halen lekkere croissants voor bij de lunch. En dan door naar Pula. Het bekendste bouwwerk is het amfitheater (1ste eeuw, keizer Augustus). Vespasianus liet het vergroten tot er 23.000 toeschouwers in konden. Het neemt de 6e plaats in van alle Romeinse arena's die behouden zijn gebleven en de buitenste ring is volledig bewaard gebleven. In 404 verbood men de gevechten en werd het een marktplaats, later een steengroeve. Gelukkig bleef in 1583 het bouwwerk voor de sloophamer bewaard. Tegenwoordig zijn er operavoorstellingen en rockconcerten. In de kelders is een tentoonstelling over de wijnbouw in Romeinse tijden te zien. We krijgen een audiotour mee en zo is alles prima te volgen en erg interessant. We zijn verrast want hier zien we voor het eerst een kopie van een deel van de Peutingerkaart. Een oude Romeinse wegenkaart/reiskaart, die er vreemd uitziet en dateert uit de 3e of 4e eeuw. Het is een kaart van de wereld voor zover die wereld in de eerste eeuwen van onze jaartelling aan de Romeinen bekend was. Ook staan er de afstanden van de etappes op, gedeeltelijk aangegeven in Romeinse mijlen.

Een Oostenrijks/Hongaars fort uit 1886 op het schiereiland Verudela wordt ons laatste doel voor vandaag. Hierin zit een Aquarium met 5 zalen, zo'n 600m². Zeewaterbekkens met de flora en fauna van de Noordelijke Adriatische Zee. We worden niet teleurgesteld: een aantal soorten kennen we, maar er zijn ook heel veel voor ons onbekende species aanwezig. Voor het eerst zien we Zwarte Piranha's. In een aparte zaal worden gewonde en zieke schildpadden opgevangen. Ze worden behandeld en zodra ze hersteld zijn, weer teruggezet. Op borden staat vermeld wat de problemen zijn. Wat een mooie en interessante afsluiting van deze dag.

Klik hier voor meer foto's/filmpjes van deze dag

Dinsdag 27 augustus

Vandaag is het de laatste dag op deze camping. We plannen de terugreis in. Met het potje midgetgolf verbetert iedereen zich ten opzichte van de vorige keer. Oefening baart kunst. 's Middags weer naar het water. We proberen onze boekjes uit te lezen, zonnen (of we al niet bruin genoeg zijn) en 's avonds gaan de voetjes weer van de vloer. Morgen nemen we afscheid van dit mooie, warme land. 

Klik hier voor meer foto's/filmpjes van deze dag

Woensdag 28 augustus

Vroeg uit de veren vanmorgen en om 8 uur rijden we van de camping af. Onderweg langs de kustweg stoppen we om te genieten van de mooie uitzichten. Tegen drie uur zijn we bij het begin van de Grossglockner Hochalpenstrasse. Achtenveertig kilometer lang, 36 bochten en een stijging tot 2504 meter. We zien de Pasterne gletscher al liggen. De vraag is even, gaan we hem vandaag rijden of morgen? De vooruitzichten zijn niet al te goed, zware regenbuien. Maar morgen is geen garantie dat het beter is en heel veel vakantiedagen hebben we niet meer. De keus valt op rijden, bij te slecht weer kunnen we altijd nog stoppen. Het eerste gedeelte gaat prima, sommige stukken zijn 12%, maar onze camper doet het prima.

Als we de parkeerplaats oprijden is het al best wel laat. De lift naar beneden is al gesloten, maar er staan nog wel een aantal campers. En het allerbelangrijkste: het weer is nog prima! We zien de bergmarmotten eten op de weide. In zo grote aantallen hebben we ze nog nooit gezien. We besluiten om de afdaling naar de gletsjer te maken, zo'n vijfhonderd meter verderop. Dat moet lukken. Al snel komt de gletsjer in volle glorie in zicht. Het is overigens wel een pittige afdaling, we passeren een bordje waar in 1980 de positie van het ijs was. Nu moeten we nog een heel eind verder. Ook valt op dat het ijs vuil is, gruis en zand bedekken het ijs.
Maar eindelijk komen we waar we willen: op het ijs. Er ligt een metalen trap zodat het lopen wat makkelijker is. Alles eromheen is met linten afgezet, daarachter zitten de scheuren in het ijs, wat gevaarlijk kan zijn. Het hotel vanwaar we vertrokken ligt ver boven ons. Nog even dollen in het ijs en dan weer naar boven.
De klim omhoog is nog zwaarder en achterom kijkend zijn er nog steeds een aantal mensen verderop op het ijs. Uiteindelijk zijn we in 2 uur tijd weer terug bij de camper en de zon schijnt nog steeds. Het parkeerterrein is bijna leeg.
Op het laatste stuk van de tocht wordt het wel heel erg donker en valt er af en toe wat regen. Het lijkt wel schemerdonker en de zon is nog lang niet onder. Het voelt onheilspellend aan, maar het gevreesde noodweer blijft uit. Om half negen zijn we in Fusch. Tijd om te eten en met een spelletje sluiten we de dag af.

Klik hier voor meer foto's/filmpjes van deze dag

Donderdag 29 augustus

Boodschappen doen is een vereiste voor deze dag. Maar dat zorgt er wel voor dat we tegen 11.30 uur pas 50 kilometer hebben afgelegd. We passeren de mooie kerk van Anger en zijn in Zuid Duitsland aangeland. Nog maar 500 kilometer te gaan op deze dag. Het is traditie geworden dat we de laatste dag van de vakantie bij de McDonalds gaan eten en dat is vandaag. In Wertheim am Main overnachten we op de "Wohnmobilparkplatz am Festplatz". een rustige plek aan de Main. Wel nog even een paar bladzijden lezen in bed.

Vrijdag 30 augustus

De laatste 430 km naar huis en gelukkig gaat dat voorspoedig. Tegen drie uur staan we bij Oma van Maren op de stoep voor een lekker bakje thee. We hebben 3850 km gereden en weer heel veel gezien, genoten en soms even afgezien. Het waren super mooie weken!