Noord-Brabant en Zeeland

Onze 1e trip met de Knaus camper die iets langer dan een weekend zou gaan duren, 5 dagen zelfs!
En het zou tijd worden..... de camper is inmiddels bijna 9 maanden in ons bezit en we hebben er nog niet 1 buitenlandse trip mee gemaakt. Alles vanwege corona🙁. Ook dit keer (nog) niet. Donderdag (Hemelvaartsdag) vertrokken richting Grave, het begin van de Zuidelijke Waterlinie. Ooit gaan we die nog fietsen...😊

Onze reis in één oogopslag.

Donderdag 13 mei

Nu eerst het stadsbezoek van Grave. In de 12e eeuw bouwen de heren van Cuijk aan de Maas een kasteel. Steeds meer mensen vestigen zich hier en zo ontstaat Grave. In de 13e eeuw krijgt Grave stadsrechten en zoals gebruikelijk in die tijd volgen verwoesting en bezetting door Spanjaarden en Fransen elkaar op. Iedere keer wordt het stadje weer opgebouwd. Eerst beluisterden we het verhaal over de Thompsonbrug. Luitenant Thompson, die in september 1944 met 16 man eerst het Duitse afweergeschut op de brug uitschakelde en vervolgens de zuidelijke oprit van de brug innam, indrukwekkend. Van de vestingwerken konden we hier ook nog wat zien, het half bastion Bekaf met aan de rand de oude begraafplaats van Franse paters. Hun geschiedenis is hier te lezen. De Maaspoort is in ere hersteld en 2 kanonnen uit de tijd van Napoleon staan hier gericht op het water. Ze dienden als waarschuwing als binnen één dag de landerijen onder water kwamen te staan. De boeren konden dan snel het vee binnenhalen. Het S. Catharina's Gasthuis is opgericht in 1291 voor 'kranken en ellendigen'. Het huidige statige gebouw is uit 1838.

We liepen verder langs 17e en 18e-eeuwse huizen, kasseiwegen en nauwe steegje zoals de "Reed van Batavia" (mooie naam overigens). Reed staat voor Rede, een eilandje in de Maas waar schepen aanlegden. Batavia was de naam van één van die schepen. Indrukwekkende gebouwen, zoals de St. Elisabethkerk, het Belfort, Arsenaal, historisch stadhuis en Hampoort, wat nu een museum is. Als laatste liepen we naar het "Gemaal van Sasse". Op de parking waren 2 camperplaatsen. Een mooi stadje en we genoten, dit is echt ons ding☺️: in de geschiedenis duiken en weer wat nieuws zien/leren. Gelukkig bleef het droog en scheen af en toe de zon. De weersverwachting voor het hele weekend was niet zo goed, maar deze dag was in ieder geval in de pocket 😬. We kookten en aten hier ook ons avondeten. Groene asperges met spaghetti, mmmm... Om 19 uur moesten we in Goirle zijn voor een familiebijeenkomst. We moesten ons haasten maar waren nog op tijd. Tegen 20.30 waren we weer op weg. We wilden in Bergen op Zoom overnachten. Helaas haalden we dat niet helemaal, het werd al donker. We herinnerden ons dat we al eens in Oud Gastel gestaan hadden, bij Mobiledrōme & Partners. Zo gezegd, zo gedaan. Morgen gaan we hier in de buurt een "bergwandeling" maken. Het moet niet gekker worden....

Vrijdag 14 mei

Lekker rustige nacht in Oud Gastel, maar om half 8 ging dan toch al weer de wekker.
Het zou rond 12 uur gaan beginnen met regenen en dan wilden we in ieder geval het grootste gedeelte van de geplande wandeling over de Brabantse Wal gedaan hebben.
Twee problemen moesten maar even wachten tot vanmiddag: een camperlampje gaf aan: olie verversen en een lekkage ergens bij de wastafel in de douche, maar even niet gebruiken.
Een bergwandeling, zo was de tocht omschreven. 11,4 Km, niet te ver dus en om 10.15 uur wandelden we weg bij de kerk in Ossendrecht. We liepen op en langs de zo'n 1000 jaar geleden door de Schelde gemaakte Wal. Een scheiding tussen Zeeuwse klei en Brabants zand met tot 20 m. hoogteverschil.
Een heel afwisselende tocht door velden, natte gebieden, het Koepelbos, een beetje omhoog en omlaag en een  "beetje" dorp.

Bij het uitkijkpunt: natuurmonumenten werkt hier aan het herstellen van de natte natuur met o.a. rietkragen en moerasbos.Vanuit de hoge wal wordt water ondergronds opgestuwd naar de lage polder, waar het als schoon kwelwater aan de oppervlakte komt. Veel gezang en gekwetter van vogels (we konden vink, rietzanger en kwikstaart onderscheiden) en kikkers, we zagen een snoek in een sloot vlak onder de waterrand en we zagen een ringvormig huis met sedum-dak.
De zon verwarmde ons regelmatig, de wind was geen spelbreker en de regen bleef weg tot we net om 14 uur weer terug in de camper waren. Het was prima wandelweer dus! Een echte bergwandeling was het dan wel niet, maar we hebben wel erg genoten en komen zeker nog eens terug!
Met Freddy, onze camperboer, gebeld: olie was vals alarm, lekkage mee langskomen volgende week.

We hoefden alleen nog maar af te wassen en terug naar Oud Gastel te rijden, dus we hadden een rustige middag en avond. 's Avonds (eindelijk) een oude vakantie powerpoint uit 2005 gekeken op de laptop. Met puber Sibren en tiener Jelmer waren we toen op pad 😂. Wat ontzettend leuk om terug te zien en daarna was het verhaaltje van vandaag uit.

Zaterdag 15 mei

Dag met hindernissen, anders kan ik deze dag niet benoemen. 's Morgens op tijd wakker, kachel opgestookt. Helaas geen warmte 😲....wel warm water! Dan het elektrische kacheltje maar aan.
Na een uur kwamen we er achter dat een bijna lege gasfles waarschijnlijk de oorzaak was, de druk is dan te laag voor de ventilator. Weer wat geleerd!
Uur later dan gepland op weg naar de Biesbosch wandeling in Dordrecht. Het 1e gedeelte van de route was via een elektrisch bootje bereikbaar.....en je raadt het al. Uit de vaart.....dan maar naar het 2e gedeelte.
Stukje langs de Beneden-Merwede via de rivierdijk en vervolgens het natuurgebied in. We zagen heel veel groen en een boom die bijna doorgeknaagd was door een bever. Onze fantasie ging af en toe op de loop door bomen met hele grillige vormen. We passeerden de Helsluis, een in 1864 gebouwde sluis met een handbediende rolbrug die over rails loopt. We wandelden door de Zuilespolder. Wat verderop zagen we een ecolodge, een soort vlot in dit geval. Je kan deze boeken om hier te overnachten, ze staan garant voor een groen en duurzaam beleid. Een herder met zijn kudde was de volgende die we tegenkwamen en de hond zorgde er keurig voor dat alle schaapjes op het juiste moment de wei indoken. Als laatste stopten we bij een vogelhut, er was op dit moment niet zo veel te spotten. Zo kwamen we uiteindelijk via de Moldiepdijk weer terug bij het Bieschboschcentrum.  Op een spatje regen na hadden we het droog gehouden.

En daarna .....wat werd het vervolgplan? Weeronline doorgespit, knoop doorgehakt: naar Stellendam, camperplaats de Vlugtheuvel. Slecht weer zou het overal worden...misschien hier stukje minder slecht..😜. Leuk om Goeree Overflakkee weer eens terug te zien, dat was lang geleden, om precies te zijn tijdens het wandelen van het Deltapad. Ergens in 2005-2006...
Vlak voor we Stellendam inreden, kwamen we het volgende obstakel tegen. De brug over het Haringvliet zou opengaan. Even wachten dus.....helaas, het stoplicht bleef rood. Lange files aan beide kanten, wij konden nog net een alternatieve route pakken 😊. Op de camperplaats was het laatste plekje, achter een schuur, voor ons, een gelukje dus. Maar de stroomkabel werkte dan weer niet ☹️. Euhh, later toch weer wel 💪. Eerst maar eens aan de thee. Na een aantal buitjes liepen we even het dorp door en een stukje eromheen. Ging goed tot het laatste straatje....toen kregen we toch nog een buitje over ons heen. 🌧️☔
De rest van dag tot een goed einde kunnen brengen met een rustige avond. 😬

Zondag 16 mei

Deze morgen gunden we ons om weer even lekker uit te slapen en daarna heerlijk te ontbijten met citroen/gember pancakes, vurrukkuluk!,😋😋 Daarna gebruik gemaakt van de campingdouche en nog rustig de (hopelijk) laatste hoosbui van vandaag afgewacht. Ondertussen nog maar eens gegeten en toen waren we klaar om de slikken ten zuiden van Stellendam te gaan ontdekken. We hadden een knooppuntenkaart gevonden die ons een tocht van zo’n 10km zou opleveren. Helaas, was de eerste weg (de Langeweg) ook echt een lange, rechte asfaltweg waarover we zo’n 4km moesten lopen voordat we over de volgende minder lange en minder rechte asfaltweg konden gaan. Voordat we aan het natuurgebied kwamen hadden we al meer dan 5km gewandeld. De weg naar het volgende knooppunt was een (asfalt-)fietspad en liep langs het slikkengebied. Daar hadden we helemaal geen zin in. Via Maps.me vonden we een alternatieve, onverharde route door het slikkengebied en die zou het dus worden. Nog even een stukje lopen langs een dijk en dan zouden we op het slik zijn. Dan nog door het hoge gras en over de steile helling om aan de goede kant van de dijk te komen, maar toen waren we dan ook eindelijk op het slik. In de verte zagen we het Grevelingenmeer.

Zoeken naar het juiste pad en daar liepen we dan eindelijk lekker midden door de natuur: rust, struweel, plassen. Plassen? Ja, het had geregend en slikken zijn natuurlijk al nat. Een tegemoetkomende wandelaar had laarzen aan die behoorlijk vies waren en nat tot halverwege de kuiten. Dat beloofde wat😲. Toch besloten we door te lopen, we laten ons niet op de kop zitten door een beetje water.

Het volgende pad dat we moesten nemen bleek meer pootjebaden dan wandelen en dat voor ruim 3km! We zochten zoveel mogelijk de pollen en de kanten op om niet te diep weg te zakken. Daarbij hadden we regelmatig zowel hinder als steun van de begroeiing langs het pad: het zorgde dat we geen droge grond konden vinden, maar gaf ook steun om een volgend (beetje) minder drassige grond te kunnen bereiken. Bijna een overlevingstocht 🤔! Zo liepen we half wadend het hele pad af, tot we uiteindelijk op een normaal zandpad uitkwamen dat ons naar een uitzichtpunt leidde vanwaar we iets meer zicht op het meer hadden.

Er stond ook een bank die ons zeer goed van pas kwam. Na een broodnodige pauze liepen we de laatste kilometers terug naar de camping en na 13,7km zagen we onze camper weer.
De kleren ( tot over de knieën onder de modder ) trokken we maar meteen uit en die belandden in de garage net als de 🥾🥾. Die waren iets minder waterdicht dan we dachten. We bleken ook toch wel behoorlijk onder de schrammen zitten☹️.

De rest van de middag en avond hadden we nodig om weer bij te komen van dit "avontuur op het vlakke land".
Het was overigens de hele middag droog en geregeld scheen ook de zon nog.

Maandag 17 mei

Laatste dag van onze 5 daagse-trip. Vannacht had het weer flink geregeld en vanmorgen was het ook niet droog. Eerst alle verplichte handelingen gedaan m.b.t. lozen en inname. Daarna naar Middelharnis gereden, geluncht en daarna een vrij korte wandeling van zo'n 4 kilometer gelopen. Leuk plaatsje dat samen met Sommelsdijk een woonkern vormt en een aantal interessante gebouwen laat zien en een mooie geschiedenis heeft. Aan het Vingerling zagen we een beeld van een "kofjekokertje". Het jongste bemanningslid van een viserssloep, zo ongeveer 12 jaar, die allerlei klusjes aan boord deed. De haven van Sommelsdijk was eens drukbevaren, nu lag het er een beetje verlaten bij. De ronde steen in het wegdek werd gebruikt door de smid en de wagenmaker om ijzeren banden om de houten wielen van karren te leggen. Nog een beeld kwamen we tegen. Een "koeienwachtertje": jochies van zo'n jaar of negen pasten overdag op zo'n tien koeien. Ze verdienden er niet veel mee, maar alle beetjes hielpen. De school werd dan ook vaak niet afgemaakt en een leuke jeugd hadden ze al helemaal niet. De Nederlandsche Hervormde kerk staat er zonder spits (vroeger was er wel eentje) en het voormalige raadhuis is uit 1634. De Doele is de voormalige vergaderkamer van de schutterij. De wapenschilden werden er in 1804 onder Frans bewind afgehaald. Later gelukkig weer hersteld. Het weer klaarde wat op, zon kwam er door en we vonden ook nog een paar beschilderde stenen. Eentje ging ermee terug naar de Achterhoek ☺️.

En daarmee zat het lange weekend er dan toch echt op. We reden zo'n beetje achter de buien aan tot in Arnhem waar we een staartje regen meepikten. Thuis wachtte ons weer de bekende klus van uitpakken en wat schoonmaken. Maar ondanks het slechte weer hadden we toch een geslaagd lang weekend gehad. En de lekkage? De afvoerslang van het wasbakje was op drie plekken gescheurd. Nieuwe er in gezet en het probleem was opgelost.