Zuid Frankrijk en Spaanse Pyreneeën
Onze tweede reis dit jaar gaat weer naar het Zuiden. Lekker de warmte opzoeken en veel wandelen. We gaan met zijn tweeën. Jelmer gaat de volgende vakantie weer mee. Onze bestelbus wordt het vervoersmiddel en de caravan blijft thuis. Dat reist wat sneller, de noodzaak van een camping zoeken blijft.
Onze reis in één oogopslag, het meest zuidelijke gedeelte uitvergroot.
Zaterdag 15 juli
Op tijd weg en we nemen weer de weg die we al zo vaak gereden hebben. De autoweg tot in Noord Frankrijk en daarna via Nancy en verder de binnenwegen. De eerste koffiestop is meteen een goed begin van de vakantie. Stoeltjes eruit en even lekker in de zon zitten. Bij de overgang van het departement Jura naar Doubs, eind van de middag, vinden we het mooi geweest. Het water van de Loue lokt. Het plaatsje Rennes-sur-Loue is al vaker onze pauzeplek geweest. Snel badpak en zwembroek aan en lekker opfrissen in het schone water.
Rond 19 uur passeren we een dorpje waar we een folklore-groep zien dansen. De auto aan de kant en dan het staartje van deze groep met Poolse dansers meemaken. Later door naar het plaatsje Courmangoux om daar op de camping de nacht door te brengen.
Zondag 16 juli
Vandaag nog een reisdag. Eerst om Lyon heen en daarna via Valence en Privas komen we uiteindelijk uit in Lanas, op de camping L' Arche. Het is alweer een mooie dag met een strakblauwe lucht.
Er is nog een stukje dag over om de omgeving te verkennen. De camping ligt aan de rivier de Ardèche. Ondiep met heel veel rotsen in het water, klein en groot. In het heldere water zwemmen veel kleine visjes, die aan je huid knabbelen. Een vreemd gevoel, al die kleine bekjes. Even verderop lopen we door een wijngaard, waar de trossen witte druiven hangen. Ze zijn nog lang niet rijp. Eenmaal terug op de camping eten we lekker een rijstgerecht van de wok. Het krekelorkestje is tot laat in de avond te horen.
Maandag 17 juli
We beginnen de week maar meteen actief. Wat verderop zijn kano's te huur om de Ardèche mee af te varen. Langs de rivier zijn veel strandjes waar je kunt aanleggen en genieten, want wat is de natuur hier prachtig! We peddelen een poosje, lunchen op een rotsig plaatsje en kanoën verder. Een aantal stroomversnellingen zorgen voor hilarische momenten en lang niet iedereen houdt het droog. Wij komen er gelukkig zonder al te veel problemen doorheen. Dit dankzij Richards stuurmanskunst en aanwijzingen. De laatste stop houden we bij de Pont d' Arc, één van de bekendste bezienswaardigheden in de Ardèche. De boogbrug is ontstaan door de natuur, hoewel er vele andere verhalen over rondgaan. In het verleden is de kalkstenen rots simpelweg uitgesleten door het stromende water van de rivier de Ardèche. Feitelijk wordt de boog steeds groter, omdat het water nog steeds z’n effect heeft bij hoge waterstanden en een sterke stroming. Deze boog is uniek: ten eerste is hij ontzettend groot: 59 meter lang en 54 meter hoog. Het gat waardoor de rivier stroomt is 34 meter breed. Ten tweede overspannen de meeste natuurlijke boogbruggen, die door stromend water en erosie zijn uitgesleten, uitgeputte rivieren. De Pont d’Arc daarentegen overbrugt de nog altijd stromende Ardèche, de grootste rivier van dit departement. Stroomafwaarts ligt het natuurreservaat van de Gorges de l'Ardèche, die we hierna gaan rijden met de auto. De Pont d’Arc is als het ware de toegangspoort tot dit prachtige en ruige natuurgebied. Bij het eindpunt aangekomen leveren we de kano weer in, het was een schitterende tocht.
Met de auto rijden we daarna door de Gorges de l'Ardèche: een kloof van tientallen kilometers lang, die ook wel de Grand Canyon van Frankrijk wordt genoemd. De eerste stop is meteen bij de Pont d'Arc om het uitzicht vanaf boven te bewonderen. Hier waren we even geleden nog met de kano. We zien indrukwekkende kalkstenen rotsformaties van tientallen meters hoog en ertussenin de rivier die steeds verder kabbelt. Langs de kloof slingert de D290 fraai mee en zijn er spectaculaire uitzichtpunten. Regelmatig met parkeerplaatsen, zodat we beide kunnen genieten. Het uitzicht bij Cirque de la Madeleine, waar de Ardèche een 180-graden kronkel maakt, is prachtig. We overnachten op camping "Le Village" in St-Martin-d'Ardèche.
Dinsdag 18 juli
Het is nog steeds stralend weer en we ontbijten lekker buiten. Parc Naturel Regional de Camarque wordt het volgende avontuur. We rijden verder naar het zuiden en bezoeken het Parc Ornithologique du Pont de Gau in Saintes-Maries-de-la-Mer. Dit vogelreservaat geeft een goed beeld van de vogels die in de Camargue leven. Het park beslaat ongeveer 60 ha waarin mooie wandelpaden zijn uitgezet. Terwijl de roze flamingo’s over ons heen vliegen, lopen we tussen het riet langs de kreken. Voor het eerst in ons leven zien we de hop. Hij is gemakkelijk te herkennen aan het roodbruine verenkleed met een lange zwart gepunte kuif, die kan worden opgezet als de vogel opgewonden is. De staart en de vleugels zijn zwart en getekend met brede witte strepen. De bijnaam is drekhaan omdat het vrouwtje een klier heeft die tijdens de broedtijd een zware stank verspreidt. Maar ook de zwarte wouw en de zwarte ooievaar huizen hier. Hier is ook het leefgebied van de wilde, witte Camarque-paarden en gelukkig zien we ze ook. Ze zoeken verkoeling in het water, want het is ontzettend heet. We wandelen verder door het vlakke en zeer waterrijke gebied met veel meren en lagunes, moeras- en grasland, duin- en bosgebieden.
Tegen het einde van de middag rijden we naar Camping Le Clos du Rhône in hetzelfde plaatsje. Om 19.15 uur is het nog steeds bloedheet en een frisse duik in de zee is heerlijk. Eindelijk afkoeling!
Woensdag 19 juli
Voordat we afscheid nemen van deze camping gaan we eerst nog eens lekker zwemmen. Het is nog erg rustig op het strand. Na een uurtje hebben we het wel gezien, de zin om verder te gaan is er weer. De douche wordt gebruikt om het zeewater van ons af te spoelen en daarna op weg naar Leucate. De stieren die hier gefokt worden voor de Spaanse arena's lopen in weides die afgewisseld worden met heel veel rijstvelden. De rijstteelt draagt bij aan de ontzilting van de bodem en maakt deze geschikt voor wisselbouw.
De grootste zouttuin van Europa met zoutpannen en de zoutbergen ligt wat verderop, die moeten we nog eens gaan bezoeken. Aan het einde van de dag komt de camping Municipal in Leucate-Plage in zicht.
Donderdag 20 juli
De volgende morgen besluiten we hier eerst maar eens het strand op te gaan. Het is een mooi strand met fijn zand en er staat zelfs een pop-up cafeetje, zo eentje zonder dak en muren. Dat kan natuurlijk hier makkelijk, met zoveel zonuren en warmte. Langzamerhand wordt het drukker en warmer en besluiten we terug te gaan. De cicaden in de bomen maken hun kenmerkende geluid. Dit is voor ons het vakantiegevoel, samen met de geuren en de warmte die bij deze streek horen. Het geluid van deze cicade is behoorlijk hard en we vinden hem dan ook snel in de boom. Dit mannetje doet zijn uiterste best om een vrouwtje te verleiden. Het is een soort trommelen dat hij doet met behulp van trilplaatjes en dat door de klankkast van zijn achterlijf wordt versterkt.
Tijd om verder naar het zuiden te gaan. We rijden dicht langs de kust, zien veel wijngaarden en komen uiteindelijk aan in Argelès-sur-Mer. Op Camping La Sardane vinden we een plekje.
Vrijdag 21 juli
Vandaag blijven we hier een dagje hangen. Richard is behoorlijk verbrand, dus zoeken we een plekje onder de palmbomen dicht bij het strand. Wat eten, wat lezen en wat zwemmen. Zo komen we de dag wel door.
Maak jouw eigen website met JouwWeb