Onze reis in één oogopslag 

Donderdag 16 maart 

Losser (Parking Bookoltlaan) wordt de 1e stop. Helaas worden de camperplaatsen ingenomen door auto's en zijn we genoodzaakt een plekje aan de overkant te zoeken; we zullen er niet slechter om slapen. 

Vrijdag 17 maart

Tien over half tien, we zijn op weg naar ons eerste doel: het klooster Gravenhorst in Hörstel. Een voormalig cisterciënzerklooster dat in 1256 is opgericht. In 1811 verlieten de laatste nonnen het klooster. Nu is het een kunsthuis en worden er culturele evenementen georganiseerd. In de middag kun je het van binnen bekijken. Wij zijn hier in de ochtend en houden het dan ook bij de buitenkant inclusief brouwhuis, grachten, boomgaard en historische bruggetjes. Ook een Zweedse zwerfsteen van lang geleden is hier blijven liggen. Onze drone vliegt nog een rondje en een kopje koffie vindt zijn weg bij ons naar binnen. Het zonnetje schijnt en de camperdeur staat open, heerlijk. Tijd om verder te gaan.

Een paar kilometer verderop wacht de wandeling "Heiliges Meer". De zesde van de in totaal 7 Teutoschleifen (rondwandelingen) die er zijn. We beginnen aan de 9 km lange tocht bij Parkplatz Ringhotel Mutter Bahr. Een stukje langs het Mittellandkanal en daarna via allerlei bospaadjes op weg naar het meer. De eerste citroenvlinders dansen op ons pad en een goudvink zingt in een boom. Langs het meer, dat nog best wel groot is, zien we een drassig veengebied. Gewoon op het pad blijven dus, krijg je geen natte voeten. Verderop zien we geiten in de hei liggen. Ook hier is men bezig met de toplaag van de bodem af te schrapen zodat de hei zich kan herstellen. Via een volgend rondje zien we schapen grazen, ze hebben een lange vacht. Tijd dat ze geschoren worden. We worden nauwlettend door ze in de gaten gehouden. Op het laatste gedeelte spot Richard nog vier reeën (2 wilden er wel op de foto) een goede afsluiting van deze mooie tocht.

Ons derde doel van deze dag is Voltlage. Dit is de plaats waar we de vorige keer gestopt zijn. Hier gaan we de rooms-katholieke barokke Sint- Katharinakerk bekijken. Deze dateert uit het midden van de 18e eeuw. Het heeft een rijk gedecoreerd altaarstuk en preekstoel. Mooi kerkje.

Klik hier voor meer foto's en/of filmpje

In Ankum vinden we een camperplaats: wat een mooie plek. Alleen water en elektra betalen, de rest is gratis. Zo kan het ook!

Vlakbij ons staan een aantal grote winkels waar we nog het één en ander inslaan. Beduidend goedkoper dan bij ons, dus altijd goed. De temperatuur was prima vandaag, zo'n 17 ⁰C en droog. Morgen nog zo'n dag?

Zaterdag 18 maart

Vandaag gaan we eerst wandelen, daarna hunebedden bekijken en tenslotte nog een domkerk bezoeken, gelukkig ligt het allemaal dicht bij elkaar.

De wandeling is de TerraVita-track Wacholderhain van 8km. De parkeerplaats is nog bijna leeg als we aankomen, dus plek genoeg voor de camper.

We lopen een klein stukje naar het begin van de ronde en dan gaat het pad onverhard verder in het groene, glooiende landschap, heerlijk rustig. Langs de Westeroder Molenbeek gaat het over een mooie holle weg. Even later komen we aan bij een uitzichtpunt vanwaar we een mooi zicht over een zandgroeve hebben; wat een kuil! Verderop komen we er nog meer tegen. Dit gebied heeft in de ijstijd veel zand, kiezel en zwerfstenen aangevoerd gekregen.

We genieten (weer) van het mooie weer, het landschap en het gezang van de vogels. Er is een blotevoetenpad, met ook veel info over de omgeving. We houden de schoenen aan en verrijken ons met de info. We leren bijvoorbeeld dat de jenerverbesstruiken vanwege hun stekels niet door de schapen gegeten worden en zo vrij kunnen groeien. De soort wordt dan ook bestempeld als heide-onkruid.

Op het laatste stuk van de route staan fruitbomen, waarvan het fruit geplukt mag worden. Het is nog te vroeg om te oogsten en zelfs bloesem is er nog nauwelijks. Met moeite vinden we één boom die begint te bloeien.

Terug in de camper nog even een beetje eten en dan rijden we door naar Westerholte. Daar gaan we een stukje historie opsnuiven en wel in de vorm van hunebedden en grafheuvels.

Een 3km-lange wandeling gaat langs 9 van deze grafplekken en geeft er informatie over. We zien sporen van grafplunderingen, maar ook een stenen "kist" in een grafheuvel. Blijft mooi om te zien, maar we merken dat we met in totaal toch weer bijna 12 km wandelen de "piepe leug" hebben.

Klik hier voor meer foto's en/of filmpje

We rijden terug naar Ankum en zetten de camper weer op dezelfde camperplek als afgelopen nacht. De kerk zal er morgen ook nog wel zijn.

Zondag 19 maart

Het zonnetje schijnt als we wakker worden. Na de regen van gisteravond geeft dat een goed gevoel.

De hele ochtend klinkt ieder half uur het gebeier van de klokken van de rooms- katholieke parochiekerk St. Nicolaas even verderop. De kerk is in de volksmond bekend als de Artländer Dom. Artland is de naam van deze regio. Het wordt tijd dat we er een kijkje gaan nemen.

De kerk staat boven op de Vogelberg en heeft de vorm van een basiliek. Er is een mis bezig, dus maken we eerst een rondje om de kerk. Ook hier is al veel te zien. Mooie koperen torentjes, een oorlogskerkhof met gedenkplaten en een kerktoren van 80 meter hoog. Ook de arcadebogen onder de kerk, aan de Hoofdstraat, trekken onze aandacht. Inmiddels komen de kerkgangers naar buiten en kunnen wij naar binnen. De koorkamer met hoogaltaar uit 1900 schittert ons tegemoet. De kleurstelling van de bogen in de kerk doet ons een beetje denken aan de Mezquita van Cordoba. We zien het icoon van St. Nicolaas naar wie de kerk vernoemd is en het beroemde Ankumer Kruis uit 1280. Het oude doopvont en het voormalige uurwerk uit de toren zijn de laatste bezienswaardigheden.

Bij het stadhuis staat een fontein met een beeld van 2 mannen erop. De ene lacht en heeft een bierpul in de hand, de ander kijkt boos en staat krom met 1 hand aan zijn oor en de ander gebald. Het beeld heet de Ankumer Quitt. Het verbeeldt een oude legende waarin de gemoedelijke en ondeugende humor van de Ankumers verhaald wordt: een nieuwsgierige vreemdeling vroeg eens aan de herbergier Mähler wat "Ankumer Quitt" betekende. De herbergier vroeg hem wat dichterbij te komen met zijn oor, zodat hij het antwoord beter kon verstaan en niemand anders het kon horen. Toen de vreemdeling aan dit verzoek voldeed, beet hij in zijn oor.

De Alfsee is de volgende stop: een groot hoogwater stuwreservoir. In de zomer voor de watersport en daarnaast een beschermd vogelgebied. Veel fiets- en wandelmogelijkheden zijn hier. Een eindje verderop scheuren de karts over de baan. Waarschijnlijk denken ze allemaal dat ze Max Verstappen zijn😂.

Aan de rand van het plaatsje Rieste ligt het klooster Lage met de Rozenkranstuin. Hier staan 20 schrijnen, het is een mooie plek om te wandelen en/of mediteren. Dit complex bestaat al sinds de Middeleeuwen. Ooit gebouwd door Johannieter en Malteser Ritters, nu is het een Dominicanerklooster. De St Jan de Doper kerk dateert gedeeltelijk uit de 15e eeuw. Ook een gedeelte van het poortgebouw is bewaard gebleven. Er heerst een serene sfeer.

Bij Vörden nemen we afscheid van de route; volgende keer het laatste deel. De laatste stop is bij het eenvoudige Klooster Malgarten. Het is lastig te bereiken met een camper, een smalle oprit en veel struiken met lange uitlopers. De oorspronkelijke burcht werd gebouwd in 1194 en was eigendom van de Graaf van Tecklenburg. Hij nam de nonnen op zijn landgoed op, nadat hun eigen klooster was verbrand. Sinds 1987 is het een cultuur- en evenementencentrum geworden. Vanwege tijdgebrek bekijken we alleen de buitenkant en zetten daarna koers naar ons eigen eenvoudige onderkomen in de Achterhoek.

Klik hier voor meer foto's en/of filmpje