Zondag 21 april
Vannacht was het erg laat geworden dus vanmorgen maar een beetje later opgestaan. De zon scheen lekker (aan de andere kant van het parkeerterrein) dus eerst de camper verplaatst. Na het eten nog even rondgekeken bij het water en de (ex)camping. We hoorden dat er een Algerijnse Fransman inmiddels de water en riolering van de camping had hersteld en we er konden lozen. Dat deden we dus maar even. We hoorden ook dat het lozen en innemen van water in Griekenland vaak iets anders opgelost wordt dan in onze Westerse landen: water lozen in het riool, water nemen bij elke kraan (winkels/ benzinestations/ kerken enz), wc vragen bij benzinestations of taveernes. We moesten het nog leren.
Hoog tijd voor de Polylimnio watervallen! Zo'n 30km verderop over Grieks-goede weg kwamen we in een dorp met een zeer nauwe en sterk naar beneden hellende weg die overging in een zandpad. Gelukkig was hier ook een soort van parkeerplaats dus de camper maar neergezet. Eerst even gegeten en daarna te voet verder.
Vlak voor de rivier met de watervallen was nog een parkeerplaats en een taveerne. We volgden een pad dat in beide richtingen de rivier volgde en waarop we een aantal watervallen zagen. Erg mooi en er waren nog maar weinig mensen, in het hoogseizoen kan het oplopen tot 1000 per dag. Helaas was het pad op sommige stukken erg lastig en uiteindelijk besloten we het voor genoeg te houden. Op de terugweg even een ijsje gehaald bij de taveerne en bij de camper een korte rustpauze.
Vervolgens reden we naar het Antieke Messini om de opgravingen te gaan bekijken. Nog 40km en zo'n 4 uur voor sluitingstijd. Moest lukken, maar daarna nog hadden we wél tijd nodig om terug naar de kust te rijden voor campingplaats (20km) en te eten. Inmiddels bleken ook de sinaasappels geoogst te zijn: overal waren ze in grote hoeveelheden te koop langs de weg. Erg kleurrijk! In Messini aangekomen bleek de site al gesloten en een camper zich voor de nacht geïnstalleerd te hebben. Jammer dat de openingstijden met regelmaat niet kloppen. Wij besloten dat we genoeg gedaan hadden, Richard was erg vermoeid (later bleek weer te) en we bleven dus maar lekker staan. We konden nog wel vanaf de buitenkant over de site kijken en dat hebben we natuurlijk ook nog even gedaan. Dat was ook al erg indrukwekkend. 's Avonds hoorden we kort van alle kanten uit de verte gehuil. Waren dat wolven? Ze zitten hier wel!
Maandag 22 april
Vandaag gingen we de tweede "vinger" van de Peloponnesos bekijken: de Mani. Dit gedeelte is vooral bekend om zijn woontorens. Verschillende clans bestookten elkaar om het beste land in bezit te krijgen. Diegene die de hoogste torens had kon het makkelijkste de vijand beneden bestoken (totdat die een hogere toren bouwde). Vetes konden jaren duren, maar werden in oogsttijd stilgelegd. De strijd eindigde bij overgave of uitroeiing van de clan. De laatste vete in 1870 werd door het leger (!) beëindigd. Voor we Antiek Messini uitreden nog even gestopt bij de dorpsfontein van Mavromæti. Deze verzorgt nog steeds de watervoorziening voor deze plaats.
Net voor het boodschappenkwartiertje bij de Lidl ( ja, die hebben ze hier ook!) zagen we dat ook hier het paasfeest er aan komt. De rotonde was sfeervol aangepast.
Naarmate we verder de Mani in reden werden de bergen hoger en ruiger. Veel mensen zijn hier weggetrokken.
Wel werden we overdonderd door de bloemenpracht. Alles bloeit hier in de meest schitterende kleuren en vormen. Zonde dat over twee maanden alles dor en bruin is.
Het werd weer tijd voor een wandelingetje.
Dit deden we in Kardamyli. Eerst langs een kerk met een toren die wat weg had van een minaret. Daarna zagen we twee grafkamers. Men zegt dat het de graven zijn van Castor en Pollux, zonen van Zeus. Uiteindelijk, na de nodige hoogtemeters, arriveerden we bij een oud kerkje, de Hagia Sofia. Vervolgens moesten we door een droge rivierbedding richting een kerk. Maar helaas, hier ging het mis. Pijlen wezen alle kanten op en dan weet je wat er gebeurd ☹️. Gelukkig kwam alles goed en zagen we na 2 uur de camper weer.
Daarna realiseerden we ons dat we vandaag de rondrit niet konden afronden. De rest zou nog een nachtje moeten wachten. We wilden nog een paar Byzantijnse kerken bekijken. Daarvoor moesten we hoog de bergen in, op weg naar de Hagios Nicolaos. In de tweede versnelling naar boven gesukkeld om erachter te komen dat we de mooie fresco's niet konden bekijken. Ook 2 andere Byzantijnse kerken zaten op slot, wat jammer. Van buiten waren ze wel prachtig. Hopelijk wat meer geluk de volgende dag.
Weer naar de waterkant gereden in Neo Itylo en lekker gegeten: zoete aardappel met groene asperges en knoflook met kip. Als extraatje bij de koffie aten we deze avond Halva, een mierzoet koekje met amandelen, wat oorspronkelijk uit het Midden Oosten komt. Maar of het lekker was?
Dinsdag 23 april
Wat doe je als de wind al de hele nacht zo hard gewaaid heeft dat de camper heen en weer schudt, de zon zich niet laat zien en je nog moe bent van te weinig slaap?
Wij lieten de wekker maar even door klingelen, besloten de Mani (de tweede vinger van de Peloponnesos) door te gaan rijden en onderweg alleen bij interessante plekken even uit te stappen.
De eerste kerk die we wilden zien lag in Areopoli. De straatjes die we in moesten rijden werden steeds smaller. Onze spiegels al ingeklapt en we vonden de kerk ineens niet meer interessant. Doorgereden dus. Het volgende kerkje lag van de hoofdweg af en daarvoor moesten we ook over smalle weggetjes, maar deze waren gelukkig erg rustig. We haalden ook hier het einddoel niet met de camper, maar na de koffie gingen we te voet verder. We moesten nog even langs een kudde paarden en toen kwamen we bij het mooie, helaas afgesloten kerkje van Charouda. Terug bij de camper bleek het kerkje waar we geparkeerd stonden (Nikandreio) wel geopend. Men was er bezig met paasvoorbereidingen en wij mochten het zien. We vonden het erg mooi van binnen met o.a. oude fresco's.
Daarna doorgereden naar Valtheia, de stad van de torens (die van de familievetes). De wind begon aan te trekken, dus we reden heel voorzichtig verder door de bergen. Het stadje hebben we om die reden dan ook alleen van een afstand gezien. Af en toe even gestopt voor de uitkijkpunten en een woeste zee.
Verder maar weer om aan de oostkant te komen. Het bleef spannend vanwege de inmiddels stormachtige wind, gelukkig zijn we er zonder schade doorheen gekomen. Aan de oostkant van Mani was het heel rustig, wat een verschil! We zagen de Grieks-Orthodoxe kerk in Lagia letterlijk vol met heel veel kleurrijke schilderingen. Via een trap kwam je op de houten galerij binnen hoog in de kerk, de eerste indruk was dan ook overweldigend. Daarna was de weg naar Gythio even schijnbaar een achteraf weggetje: zo smal en slecht. We lunchten in de camper bij een kerkhof waar de mensen in huisjes begraven werden. Hier hebben we nog even rondgewandeld, wel apart.
We vonden geen gelegenheid om de wc te legen, het afvalwater waren we inmiddels al wel kwijtgeraakt. De keuze was dus makkelijk, naar een camping. We vonden er één vlak bij ons startpunt van morgen: Camping Castle Vieuw in Mystras. Hier stonden we te midden van Nederlanders en Duitsers. Het was ook een mooie gelegenheid om eens uitgebreid te douchen. 's Avonds was Mystras prachtig verlicht.
Woensdag 24 april
Majestueus Mystras. De stad die in 1249 door de "Franken" werd gesticht en al snel onder Byzantijnse heerschappij kwam, lag deze ochtend op ons te wachten. Dichtbij de camping, zodat we onze camper konden laten staan. Het zonnetje deed zijn best om door de wolken te schijnen en om 10 uur waren we onderweg.
Kaartjes gekocht en op weg naar de oudste kerk van Mystras (1291). Hier vonden we de plek (tegel met Byzantijnse adelaar) waar de laatste keizer is gekroond (1443). Het begon een beetje te miezeren toen we weer buiten kwamen. Even later moesten onze paraplu's toch echt tevoorschijn worden gehaald en tot we weer bij de camper terug kwamen hadden we ze met grote regelmaat nodig☔.
Eerst de benedenstad verder bekeken, daarna 300 meter steil geklommen via de Monemvasia-poort naar de bovenstad. Het is bijna onvoorstelbaar dat hier in de 15e eeuw 42.000 mensen hebben gewoond.
De bovenstad had een aantal belangrijke gebouwen waaronder het Despoten-paleis. Dit konden we helaas niet van binnen bekijken omdat men al jarenlang met restauratiewerkzaamheden bezig is.
Daarna weer een paar honderd meter gestegen om de kasteelruïne te bereiken. Wat een schitterend uitzicht (o.a op Sparti) en wat een hoogte!
Daarna heel voorzichtig gedaald i.v.m. gladde stenen.
Nog een tweetal gebouwen restten ons. Ten eerste het Pantanassa klooster/kerk met mooie fresco's. Hier woonden nog nonnetjes. Zij bieden water aan en verkopen gehaakte kleedjes. De rest van de ruïne is in 1952 ontruimd. Helaas, wij zagen niet één non. Waarschijnlijk zaten ze binnen en we konden ze met dit weer geen ongelijk geven. Wel waren er heel veel katten.
Het Peribleptos-klooster (1350) stond als laatste op ons lijstje. We hadden inmiddels gezelschap gekregen van een gezellige dame uit Castricum die ook bij ons op de camping stond. Dit klooster was gedeeltelijk in de rotsen uitgehouwen, de fresco's hier behoren tot de mooiste van Mystras en daar waren wij het volledig mee eens.
De terugweg naar de camper had wat voeten in de aarde (en bijna ook in het water) maar eind goed - al goed. We constateerden dat het al half 5 was en we vonden dat we er nog maar een nachtje achteraan moesten plakken op deze camping. Nog even een lekker Grieks Retsina-wijntje gedronken (met hars) ter afsluiting van deze dag.
Donderdag 25 april
Epidauros ons volgende doel lag 150 km verderop. Eerst het woestijnzand en andere ongerechtigheden zo veel mogelijk van de camper gewassen deze morgen en daarna aan de lange tocht begonnen. Onderweg uitgestapt voor koffie. Heerlijk buiten in een voorzichtig zonnetje en in de stilte van de natuur. Ook voor foto's maken van mini-kapelletjes (doel= herdenking?) en van de zeer afwisselende natuur en omgeving werd de camper aan de kant gezet. In de loop van de middag nog even boodschappen gedaan en gegeten en om half 5 kwamen we aan bij het theater van Epidauros.
Een gigantisch en nog steeds gebruikt amfitheater met heel goede akoestiek uit de 3e eeuw voor Chr. Wij hadden het geluid natuurlijk ook uitgeprobeerd en inderdaad: vanaf de middenstip kon men met een vrijwel normaal stemvolume de hoogste tribunes bereiken. Als je daar stond hoorde je je eigen stem teruggalmen, een meter buiten het midden niet meer. Heel apart! Op het terrein stond ook nog een tempel van Askleipos (god van geneeskunde), een deel van de Heilige Weg (naar Epidauros), Tholos (cirkelvormig gebouw, doel nog altijd onbekend), stadion en diverse baden. En dit alles midden tussen de nog steeds uitbundig bloeiende bloemenvelden. Het was heerlijk om weer eens lekker rond te dwalen na een paar dagen camping en een dag in de auto.
We reden terug naar Nafplion voor de overnachting en omdat we daar morgen zouden gaan rondkijken.
Er was een ruime camperplaats aan de haven. We stonden er met nog een heleboel andere campers.
Vrijdag 26 april
Op deze dag waren we al weer op de helft van onze vakantie. Het klinkt afgezaagd maar de dagen vlogen voorbij. En uit ervaring wisten we dat de tweede helft nog sneller zou gaan. Er stond nog heel wat op ons lijstje.....Deze dag (Goede Vrijdag) waren veel musea e.d. de hele of halve dag gesloten. Wij gingen eerst maar eens op verkenning uit hopende dat de toeristeninfo 's morgens nog geopend was. Maar helaas ... dicht ! Daarna naar het museum voor Volkskunde die open zou zijn vanaf 9.30 uur...helaas dicht! Na de boulevard wandeling belandden we in een kerk waar een dienst gaande was. Mannen zongen Gregoriaanse liederen, zo mooi! Kerkgangers kwamen binnen en herhaalden dezelfde handelingen als eerder deze week. Kussen, knielen, kruisje slaan (meerdere) en weer vertrekken. Een komen en gaan in deze dienst dus.
Op weg naar de camper, want het was tijd voor de lunch, kwamen we erachter dat het museum haar deuren toch had geopend. Dus later op de middag gingen we alsnog terug om de klederdrachten te bewonderen. Als afsluiting van de wandeling besloten we de vestingmuren te bekijken. Prachtige cactussen die bijna bloeiden, mooie uitzichten en heerlijk weer. Onze dag was weer goed 😊.
Na het avondeten togen we tegen 20.00 uur voor de derde keer het stadje Nafplio in. Dit keer om de processie mee te maken. Kruis, iconen en vlaggen zouden meegedragen worden. Er waren duizenden mensen op de been om dit mee te vieren. Op het grote plein zou alles samenkomen. Bijna iedereen hield een brandend kaarsje vast. Het kruis kwam als eerste, daarna het muziekkorps en de baar. De priesters volgden en spraken de gelovigen toe. "Kyrie Eleison" was alles wat wij konden verstaan. Het was een heel bijzondere belevenis.
Korte tijd later vertrokken we richting bed, het was al tegen 23 uur. En maar hopen op een rustige nacht (wat het ook werd).
Zaterdag 27 april
De laatste ochtend in Nafplion besteedden we aan lekker buiten ontbijten (waarbij we de van een cruiseschip binnenkomende mensenmassa konden bekijken) en boodschappen halen. We vonden ook een bakker die allerlei lekkernijen voor de Pasen verkocht en daar moesten we natuurlijk wat van meenemen. Daarmee was het hoog tijd geworden om de stad weer te ontvluchten en de rust op te zoeken.
Net buiten de stad bij Nea Kios vonden we een rustig plekje aan het (minder schone) strand. Een ideaal plekje om plakkerige, zoete rolletjes te eten bij de koffie en om schelpen te zoeken. Na deze heerlijke onderbreking reden we naar de archeologische site van Mycene.
Tegen half 2 kwamen we aan in Mycene, we vonden nog een vrije plek op de kleine parkeerplaats en namen eerst maar eens de tijd om te eten.
Om half 3 kwamen we erachter dat op Holy Saturday (vandaag) de site niet om 8 uur, maar al om 4 uur zou gaan sluiten😨. Dit in tegenstelling wat er op de website stond.
We moesten dus rap de hele site over en zien of we een indruk van het leven van de Myceense koningen (17e tot 11e eeuw v. Chr.) konden krijgen. We zagen een letterlijk reusachtige muur (die gebouwd zou zijn door de cyclopen, éénogige reuzen) waarin de bekende Leeuwenpoort stond. De muur was gebouwd met gigantisch grote stenen en was tot 14m breed. De stenen boven de Leeuwenpoort waren 3.1m hoog en 2.95m breed.
Er waren meerdere grafcirkels en Tholossen (hoge gebouwen in de vorm van een bijenkorf), een onderaardse wateropvang en fundamenten van het paleis en diverse huizen/werkplaatsen. Een beetje onoverzichtelijk en met even onoverzichtelijke uitleg. Gelukkig waren de tholossen met hun lange toegangsgang wel goed te herkennen.
De gouden vondsten uit de graven (o.a. het dodenmasker waarvan werd gedacht dat het aan Agamemnon toebehoorde) kunnen we in Athene gaan zien. Alles bij elkaar waren we net op tijd klaar met ons bezoek.
Het terrein liep snel leeg en we zagen in de buurt geen camperplaats op de app dus besloten we maar te blijven staan. We stonden rustig, konden de foto's weer bijwerken en genieten van de avond met een stukje paastaart bij de koffie. Terwijl we dit schreven hoorden we het vuurwerk dat de Pasen inluidde.
Maak jouw eigen website met JouwWeb