Vrijdag 11 november

Eerst de gebruikelijke dansles vanmorgen en daarna de natuur in met een "Groene Wissel wandeling Hoenderloo".
We maken met 2 wandellussen een denkbeeldige 8. Het is niet zo warm als we gedacht hadden, dus handschoenen en muts gaan aan. We maken via leuke slingerpaadjes een tocht door het bos en als we Hoenderloo weer binnenwandelen zien we de Heldringkerk. Ottho Heldring was een predikant en auteur (1804-1876). In Hoenderloo liet hij een waterput, een school en enige jaren later een kerk bouwen. Ook was hij één van de initiatiefnemers van een gesticht voor kansarme jongens, de voorloper van de huidige Hoenderloo Groep.
De 2e lus gaat via een lange bosweg langs het Deelerwoud (het woud is hier afgesloten) en terug via bosakkertjes en weilandjes van het buurtschap Hoog-Baarlo. Ook een boom met aparte groei van de stam valt ons op. Na terugkomst verwarmen we onszelf met een lekkere beker Glühwein en rijden we naar Kranenburg. Net op weg zien we een prachtige, vlammende zonsondergang. Adembenemend!! 

In het donker vinden we 45 minuten later ons overnachtingsplekje bij Wohnmobilstellplatz Kranenburg en beginnen aan het avondeten.

Zaterdag 12 november 

Vanmorgen tegen 6 uur wakker en het is koud. Kachel beetje hoger gezet en nog een poosje verder geslapen. Net na achten opgestaan, want vandaag willen we op tijd vertrekken. Een mooie 14km-lange tocht rondom Kranenburg met een uitstapje naar het Reichswald.
Klokslag 10 zetten we de eerste passen vanaf de camperplaats. Een aanlooproute van 400 meter, maar dat is geen probleem. Het weer is prachtig, strakblauwe lucht en een graad of zes boven nul. Door het Kranenburger Broek met heggen, rietkragen en waterlopen begint onze tocht. Een natveengebied waarin later een baggermeer is aangelegd. Dat meer wordt nu door de hengelsportvereniging beheerd. Het is een rijk vogelgebied. Via een kijkhut te bewonderen, maar vandaag lijken ze zich schuil te houden.
Frasselt, een oud plaatsje, werd in WOII door Brits-Canadese bommenwerpers plat gebombardeerd. Al vrij snel daarna werd het weer opgebouwd. En dan komen we in het Reichswald. Dit is het Duitse deel van wat vroeger het Ketelwoud heette en zich uitstrekte van Nijmegen tot Xanten. Hier groeien hoofdzakelijk loofbomen (m.n. beuken). We passeren hier 2 "toppen" van resp. 60 en 76 meter hoog. 

Op de terugweg komen we Kranenburg weer in en wandelen langs de stadsmuur en de molentoren. De toren werd rond1400 gebouwd als windmolen en is de beste bewaarde van alle overgebleven torens. De Petrus en Pauluskerk is al ruim 700 jaar een katholiek bedevaartsoord. Dat komt door de legende van het Wonderbaarlijke Kruis. Ooit ontving een herdersjongen bij de communie een hostie. Hij kreeg deze niet doorgeslikt. Aan de rand van het Reichswald spuugde hij de hostie uit in een holle eik. Hij biechtte zijn zonde op en jaren later werd in diezelfde boom een houten kruisfiguur gevonden. Dit kruis staat sindsdien in de kerk. Ieder jaar wordt het kruis door gelovigen in processie door de stad gedragen.
Om kwart over twee zijn we terug bij de camper. Nog een paar uurtjes welkome rust voor we op familie bezoek gaan. Daar kletsen we tot diep in de avond gezellig bij. Onze magen worden daarbij niet vergeten. En dan is het weer hoog tijd om terug te rijden naar dezelfde camperplaats in Kranenburg.

Zondag 13 november 

Vanochtend is de zon al weer voor ons wakker, dus snel de gordijnen open om ervan te genieten.
Zondagochtend en een paar drukke dagen achter de rug, 3x raden hoe actief wij zijn.
Tegen 12 uur rijden we naar de brandweerkazerne, 650m verderop, om de campervloeistoffen te lozen.
Van daar zetten we koers naar Wijchen om het kasteel van Wijchen te gaan bezoeken.
Het kasteel, dat ontstaan is uit een zaaltoren en waarover in 1392 voor het eerst geschreven werd, heeft veel bewoners gehad. Daaronder waren in de 16e eeuw Emilia van Oranje Nassau en haar man Emanuel van Portugal. Een protestantse vrouw (dochter van Willem van Oranje) en een flamboyante, katholieke man die aanspraken maakte op de troon van Portugal. Dat kon niet goed gaan en dat deed het ook niet. Ze zijn vandaag in het kasteel aanwezig om hun verhaal te vertellen tijdens de rondleiding die wij meemaken. We horen dat het kasteel vol symbolen zit: 1 centrale toren die 1 jaar voorstelt, 4 hoektorens voor de jaargetijden, 12 kamers en 365 ramen, maar ook met muurankers met 2 verbonden E's als teken van het huwelijk tussen Emilia en Emanuel en "gesloten" S-en, tekens van trouw die indertijd vaak onderaan brieven tussen geliefden geschreven werd. Vooral de buitenkant van het kasteel vinden wij erg mooi, maar ook de rijke geschiedenis ervan.
Dit bezoek betekent het einde van weer een mooi weekend, waarin de zon volop aanwezig is geweest.